-

Algemeen

Mannen stelen al lachend knuffels gedenkplek Jeffrey en Emma, familie vindt video ‘afschuwelijk’

Avatar foto

Gepubliceerd

2 weken geleden

op

De politie heeft een persoon aangehouden na het weghalen van knuffels bij de herdenkingsplek voor Jeffrey en Emma in Winschoten. Op sociale media circuleert een video waarin te zien is hoe een groep jonge mannen lachend knuffels oppakt en in een auto plaatst. Deze knuffels lagen daar als teken van medeleven met de overleden kinderen.

De politie laat weten dat van sommige betrokkenen de identiteit bekend is. In de video zijn uitspraken te horen als: “Neem deze snel, bro. Snel,” terwijl de mannen de knuffels verzamelen. Op de achtergrond zijn ook lacherige geluiden en minder vriendelijke woorden te horen. Volgens de politie wordt de video als schokkend en emotioneel ervaren door veel mensen.

De politie benadrukt dat het belangrijk is om informatie over deze situatie met hen te delen, en dat mensen niet op eigen initiatief actie moeten ondernemen. “We begrijpen dat deze beelden veel emoties oproepen,” aldus een woordvoerder. “De politie doet er alles aan om te achterhalen wat er precies is gebeurd.”

Familie reageert verdrietig en vraagt om respect

Een vertegenwoordiger van de familie heeft laten weten dat zij deze actie als zeer pijnlijk ervaren. “De familie kan zich niet voorstellen wat de beweegredenen waren om dit te doen. Ze hopen dat mensen respectvol blijven omgaan met de plek en met elkaar,” zegt een woordvoerder van de organisatie Namens de Familie, die de familie bijstaat.

Burgemeester Cora-Yfke Sikkema van Oldambt, waar Winschoten deel van uitmaakt, benadrukt het belang van rust en respect. “We zagen allemaal de beelden en ik begrijp dat dit verdriet en boosheid oproept,” vertelt ze. “Maar ik wil iedereen op het hart drukken om niet voor eigen rechter te spelen.”

Indrukwekkend eerbetoon bij het kanaal

De bloemenzee bij het kanaal in Winschoten blijft ondertussen groeien. Inmiddels liggen daar honderden bloemen, knuffels, kaarsen en handgeschreven kaarten met lieve boodschappen voor de twee kinderen. De gedenkplek laat zien hoeveel medeleven er is vanuit de hele samenleving. Nabestaanden en andere betrokkenen ervaren de steun als hartverwarmend.

“Het is moeilijk onder woorden te brengen hoe veel dit voor ons betekent,” zegt een familielid. “Woorden schieten tekort.”

Knuffels gedeeltelijk teruggevonden

De politie heeft enkele van de meegenomen knuffels inmiddels teruggevonden. Wie precies is aangehouden, is niet bekendgemaakt. De aanhouding zelf is ook gefilmd en online gedeeld. Tijdens de arrestatie is te zien dat omstanders de verdachte uitjoelen en negatieve opmerkingen maken.

De politie onderzoekt wie er verder betrokken waren bij het incident en roept op om alle informatie hierover te delen. Ze benadrukt dat de veiligheid en het respect voor de herdenkingsplek voorop staan.

Herdenkingstocht voor Jeffrey en Emma

Terwijl de emoties nog vers zijn, wordt er ook gekeken naar manieren om de herinnering aan Jeffrey en Emma in ere te houden. Aanstaande woensdag wordt er een herdenkingstocht georganiseerd in het nabijgelegen Beerta. Dit initiatief komt van de familie, die steun ontvangt vanuit het hele land.

Tijdens deze tocht zullen verschillende sprekers aanwezig zijn, waaronder een familielid en de burgemeesters van Oldambt en Eemsdelta. De familie geeft aan dat zij zich gesteund voelen door alle blijken van medeleven. Een woordvoerder van Namens de Familie zegt: “We willen er een mooi en respectvol moment van maken dat de kracht van saamhorigheid laat zien.”

Steun uit het hele land

De halfbroer van de kinderen schreef een verklaring op sociale media. Hij plaatste foto’s en een video van de gedenkplek langs het kanaal. “Alle lieve berichten, bloemen en kaarsen zijn zo bijzonder om te zien,” schrijft hij. “Het neemt het verdriet niet weg, maar het geeft ons kracht om te weten dat er zo veel mensen met een warm hart zijn.”

Naast de knuffels en bloemen is er ook een crowdfundingsactie opgestart voor de uitvaart van Jeffrey en Emma. Binnen anderhalve dag werd er ruim 116.000 euro opgehaald, dankzij de bijdragen van duizenden mensen. De familie had vooraf toestemming gegeven voor deze inzamelingsactie en zegt enorm dankbaar te zijn voor de steun. “We willen iedereen die hieraan heeft bijgedragen hartelijk bedanken,” aldus de halfbroer. “Het betekent ontzettend veel voor ons.”

Oproep tot respect en rust

Ondanks de vele steunbetuigingen merken sommige familieleden dat er online ook negatieve reacties worden geplaatst. De vader van de halfbroer roept op om hiermee te stoppen. “Het doet veel pijn om te zien dat mensen worden lastiggevallen omdat ze toevallig dezelfde achternaam dragen,” schrijft hij in een bericht. “Laten we ophouden met haat. Er zijn mensen die hier veel verdriet van hebben en hier niks aan kunnen doen.”

Hij sluit zijn oproep af met de boodschap: “Laten we elkaar nu steunen in plaats van tegen elkaar op te zetten. Het verdriet is al groot genoeg.”

Onderzoek naar de situatie rondom het gezin

Het drama rondom Jeffrey en Emma heeft niet alleen geleid tot veel emoties, maar ook tot vragen over de zorg en veiligheid van het gezin. De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) bevestigt dat er een melding is binnengekomen over de gang van zaken. Ook Veilig Thuis Groningen onderzoekt het dossier.

Volgens de eerste berichten was het gezin al langere tijd bekend bij instanties. Wat er precies is gebeurd en hoe de situatie zo uit de hand heeft kunnen lopen, wordt nog onderzocht. De uitkomsten van dit onderzoek moeten meer duidelijkheid geven en mogelijk bijdragen aan het voorkomen van soortgelijke situaties in de toekomst.

Reflectie en steun

Het verlies van twee jonge kinderen raakt iedereen. Het laat zien hoe belangrijk het is om elkaar te steunen en respect te tonen, juist in moeilijke tijden. De beelden van de knuffels die weggehaald worden bij de herdenkingsplek raken veel mensen, maar ze zorgen er ook voor dat er extra aandacht komt voor het belang van saamhorigheid en steun.

De familie heeft aangegeven dat ze nu vooral behoefte hebben aan positieve berichten en liefdevolle steun. Ze hopen dat het respect voor de herinnering aan Jeffrey en Emma in stand blijft en dat mensen zich realiseren dat dit een tijd is om samen te komen in medeleven, niet in verdeeldheid.

Einde en vooruitblik

De komende dagen zal de politie het onderzoek naar de knuffels verder afronden en blijven werken aan het waarborgen van een respectvolle herdenkingsplek. Voor de familie en iedereen die geraakt is door dit verdrietige verhaal, is het een tijd van stilstaan bij de herinnering aan twee jonge kinderen en het tonen van medeleven.

Woensdag zal de herdenkingstocht in Beerta hopelijk een moment van verbondenheid worden, waarin iedereen samenkomt om stil te staan bij het leven van Jeffrey en Emma. De familie bedankt iedereen die hen in deze moeilijke tijd een warm hart toedraagt.

Gerelateerd:

Algemeen

Zangeres Sieneke doet walgelijke uitspraken over Suzan & Freek

Avatar foto

Gepubliceerd

2 uur geleden

op

8 juni 2025

Door

Verdriet bij opa Wim: “Ik mis mijn kleindochter Sieneke in deze laatste fase van mijn leven”

Voor veel mensen is de band met een kleindochter iets om te koesteren, zeker in kwetsbare tijden. Zo ook voor Wim, de opa van zangeres Sieneke Peeters. Hij kampt met ernstige gezondheidsproblemen en leeft met de wetenschap dat zijn tijd beperkt is. In alle openheid vertelt hij over zijn verdriet in deze laatste levensfase: het gemis van contact met zijn dierbare kleindochter, met wie hij ooit zo’n hechte band had.

Een moeilijke diagnose, een moeilijke periode

Wim lijdt aan uitgezaaide slokdarmk*nker, en de prognose is weinig hoopgevend. De behandelingen bieden mogelijk geen uitkomst meer, en hij voelt zijn krachten afnemen. “De afgelopen twee maanden ben ik voor mijn gevoel met vijftig procent achteruit gegaan,” vertelt hij in een interview met het weekblad Story.

In deze periode van onzekerheid en fysieke achteruitgang snakt Wim naar nabijheid van zijn dierbaren. Zijn grootste wens? Tijd doorbrengen met zijn familie, en in het bijzonder met Sieneke, zijn oudste kleindochter.

Een stille afstand

Wat Wim het meest raakt, is het uitblijven van contact. “Ik heb tot op heden niets van Sieneke of haar ouders vernomen,” vertelt hij. “Ze zijn niet langs geweest. Dat doet ontzettend veel pijn. Sieneke is mijn eerste kleinkind, en ik heb haar altijd gesteund. Ik ben zo trots op haar carrière geweest, op hoe ze zich als zangeres heeft ontwikkeld.”

De pijn in zijn stem is voelbaar. Wim zoekt niet naar schuldigen, maar spreekt uit wat hem raakt: het gevoel dat hij er op dit kwetsbare moment alleen voor staat, zonder een simpel berichtje of bezoekje van een van de mensen die hem het meest dierbaar zijn.

Een breuk in de familieband?

In het interview geeft Wim aan dat er in het verleden spanningen zijn geweest binnen de familie, met name tussen hem en Sienekes vader. “Kijk, ik snap dat kinderen vaak de kant van hun ouders kiezen. Dat is menselijk. Maar nu ik in deze situatie zit… dan hoop je toch dat er iets van menselijk contact overblijft.”

Hij spreekt zijn verdriet uit zonder harde woorden, maar wel met duidelijk gemis. “Het gaat me niet om het verleden. Het gaat me om nu. Om het moment. Om de verbinding.”

Steun aan anderen, gemis dichtbij

Wat het voor Wim extra verwarrend maakt, is het feit dat hij ziet hoe Sieneke zich wel betrokken toont bij anderen in soortgelijke situaties. Zo liet ze onlangs via Instagram weten mee te leven met het nieuws over Freek Rikkerink van het muzikale duo Suzan & Freek, bij wie uitgezaaide longk*nker is vastgesteld.

“Ze schreef onder een post van Freek hoe erg ze het vond, en wenste hen kracht en sterkte toe. En dat siert haar,” zegt Wim. “Het is mooi dat ze zo meevoelt. Maar ik begrijp dan niet waarom ze mij niet even een berichtje stuurt. Ik ben toch haar opa?”

Zijn woorden zijn niet bedoeld als verwijt, maar als verwondering. Een zacht uitgesproken vraag die blijft hangen: hoe kan je wél meeleven met mensen die je van een afstand kent, maar zwijgen tegenover iemand uit je eigen familie?

De kracht van een knuffel

Wim benadrukt dat hij niet veel verlangt. Geen grote gebaren, geen eindeloze gesprekken. Alleen het gevoel dat hij er niet helemaal alleen voor staat. “Een bezoekje. Een knuffel. Een hand op mijn schouder. Dat is toch waar familie voor is?”

Hij hoopt dat er alsnog contact komt. Dat er een kans is op een moment van erkenning. “Ik zou het geweldig vinden als Sieneke gewoon even langs zou komen. Even zou laten weten dat ze aan me denkt.”

Geen dreiging, maar een grens

Op de vraag of hij er vrede mee zou hebben als het contact uitblijft tot het allerlaatste moment, klinkt hij verdrietig. “Ik weet hoe mijn vrouw en andere zoon erin staan. Als het stil blijft tot het moment dat ik écht stervende ben, dan zullen zij het moeilijk vinden als er dan ineens contact gezocht wordt.”

Het is geen dreigement, maar eerder een weergave van de kwetsbaarheid die zich opstapelt als relaties te lang onbeantwoord blijven. Als stilte te luid wordt.

Een verhaal dat verder reikt

Het verhaal van Wim is niet uniek. In veel families speelt er onuitgesproken spanning, zijn er oude wonden die het contact bemoeilijken. En toch, juist in tijden van z!ekte of afscheid, wordt de wens om verbinding vaak groter. Niet alleen bij de z!eke, maar ook bij familieleden die mogelijk met twijfels of ongemak zitten.

Sieneke heeft zich tot nu toe niet publiekelijk uitgelaten over de situatie met haar opa. Wat er aan haar kant speelt, weten we niet. Misschien is het verdriet, misschien is het complexer. Zoals dat in families vaak het geval is. Maar het is goed om ook het perspectief van iemand als Wim te horen: een man die weet dat zijn tijd beperkt is, en die vooral verlangt naar een paar momenten van nabijheid.

Liefde hoeft geen perfect verleden

Het verhaal van Wim herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om in het nu verbinding te zoeken. Ook als het verleden hobbelig was. Ook als het contact verwaterd is. Want de behoefte aan liefde, erkenning en aanwezigheid blijft bestaan — tot het allerlaatste moment.

Misschien leest Sieneke dit ooit. Misschien niet. Maar wat Wim in zijn woorden laat zien, is universeel: de wens om gehoord en gezien te worden door de mensen van wie je houdt.

Hoop op een brug

Of het contact nog hersteld wordt, is onzeker. Maar de deur lijkt van Wims kant nog altijd op een kier te staan. Niet voor een gesprek over het verleden, maar voor een knuffel in het nu. Voor het uitspreken van liefde, zonder voorwaarden.

Zijn verhaal roept op tot reflectie. Niet alleen voor Sieneke, maar voor iedereen die worstelt met familiebanden. Want soms zijn het juist de kleine gebaren die in de laatste hoofdstukken van iemands leven de meeste betekenis dragen.

Conclusie: kwetsbaarheid verdient nabijheid

In een periode waarin Wim afscheid moet nemen van zijn gezondheid en mogelijk van het leven zelf, is zijn grootste wens verrassend eenvoudig: verbinding met zijn kleindochter. Niet vanuit verwijt, maar vanuit liefde.

Zijn woorden zijn een zachte oproep aan ieder van ons: laat trots, verleden en misverstanden niet in de weg staan van menselijkheid. Want als de tijd schaars is, worden de momenten samen onbetaalbaar.

Lees verder