Algemeen
Gordon stuurt bizar bericht naar Eurovisie Songfestival-Claude
Ophef rond opmerking van Gordon aan Claude: ‘Dat is geen steun, maar een klap’
Het Eurovisiesongfestival 2025 draait niet alleen om muziek, outfits en puntentellingen – ook online woedt er een storm. In het midden daarvan: zanger Claude, die Nederland dit jaar vertegenwoordigt met zijn nummer C’est La Vie, en Gordon, die zich op sociale media liet horen op een manier die bij veel mensen verkeerd viel.
Onder een Instagram-post van Claude plaatste Gordon een opmerking die bij veel fans en volgers als onnodig kwetsend werd ervaren. Wat bedoeld leek als een realistische inschatting, werd door velen opgevat als een vorm van publieke ondermijning. En dat vlak voor de grote finale van het grootste muziekfestijn van Europa.
“Een overwinning zit er niet meer in” – Gordon’s boodschap slaat in als een bom
Gordon reageerde onder een post van Claude met de woorden: “Nou Claude, ik zou lekker genieten als ik jou was. Een overwinning zit er niet meer in maar top 10 zeker! Zweden gaat met de winst naar huis of Oostenrijk! Zet hem op!”
De opmerking kwam op een gevoelig moment. Claude, die de dagen daarvoor al had aangegeven worstelen met de druk en online kritiek, kreeg van Gordon dus niet de warme steun die veel collega’s hem wel betuigden. Hoewel Gordon zijn reactie wellicht als nuchter bedoelde, leidde het tot een golf van afkeuring van fans én collega-artiesten.
Claude onder druk: kritiek, stress en sociale mediapauze
Claude’s deelname aan het Eurovisiesongfestival verliep niet zonder uitdagingen. Na zijn eerste repetitie werden er op sociale media twijfels geuit over zijn livevocalen, en verschillende platforms berichtten kritisch over de beelden. De zanger – pas 21 jaar – trok zich die opmerkingen zichtbaar aan.
Het ging zelfs zo ver dat Claude besloot om tijdelijk afstand te nemen van sociale media. Hij verwijderde de Instagram-app van zijn telefoon om zichzelf te beschermen tegen de stortvloed aan commentaar. In interviews met RTL Boulevard en Shownieuws gaf hij aan dat hij zich aangeslagen voelde door de harde toon online.
Dat maakt de timing van Gordon’s opmerking extra ongelukkig. Waar veel artiesten elkaar juist proberen te steunen in de aanloop naar zo’n groot optreden, voelde deze boodschap voor veel mensen eerder als een tik dan als een schouderklopje.
Fans nemen het op voor Claude: “Zoiets zeg je niet”
De reactie van Claude’s achterban liet dan ook niet lang op zich wachten. Onder zijn posts verschenen honderden steunbetuigingen. Maar ook Gordon kreeg de wind van voren.
Een volger genaamd Naomi reageerde fel: “Nou Gordon, misschien moet jij niet zo negatief doen en hem juist supporten!” Een andere gebruiker, Ivan, herinnerde Gordon aan zijn eigen deelname aan het Songfestival: “Zelf heb jij de finale niet eens gehaald met De Toppers. Wat een rare opmerking weer dit van jou.”
Ook anderen vonden de toon ongepast: “Mooie demonstratie hoe je met één zin iemand naar beneden kunt halen,” schreef iemand. En: “Van je collega-artiesten moet je het blijkbaar niet hebben,” aldus Sydney. Velen benadrukten dat een beetje empathie op z’n plaats was geweest – zeker van iemand die zelf weet hoe intensief zo’n Songfestivaltraject kan zijn.
Evert Santegoeds mengt zich in het debat
In zijn podcast Strikt Privé gaf entertainmentjournalist Evert Santegoeds zijn mening over de hele situatie. Hij kon zich tot op zekere hoogte vinden in Gordon’s woorden over Claude’s kansen, maar liet ook merken dat de timing wellicht ongelukkig was.
Over Claude’s tijdelijke sociale mediapauze was Santegoeds uitgesprokener: “Nou, dat vind ik nou ook niet heel volwassen. Dat lijkt me wel. Dat vind ik echt geen goed teken.” Hij refereerde hiermee aan het belang van mentale weerbaarheid bij artiesten die zich in het publieke domein begeven.
Toch erkennen veel mediakenners dat de druk op jonge artiesten zoals Claude tegenwoordig ongekend hoog is. In een wereld waar elk optreden live wordt becommentarieerd, en waar één valse noot viraal kan gaan, is het logisch dat sommige artiesten zichzelf proberen af te schermen.
Claude blijft professioneel en dankbaar
Ondanks de kritiek en het mediagedruis toonde Claude zich opmerkelijk veerkrachtig. Op sociale media blikte hij na de finale openhartig terug op zijn optreden. Hij gaf toe dat hij een klein tekstfoutje maakte en daar boos om was, maar sloot af met de nuchtere woorden: “Dit is echt, en C’est La Vie.”
Ook bedankte hij zijn fans, zijn team en het publiek voor de steun. “Wat een rit! Ik heb van elke seconde genoten,” schreef hij. Zijn reactie werd massaal geprezen: eerlijk, menselijk en volwassen.
Gordon en publieke uitspraken: niets nieuws
Dat Gordon uitgesproken meningen heeft, is geen verrassing voor wie hem volgt. Door de jaren heen uitte hij vaker scherpe kritiek – over collega’s, tv-shows en zelfs politieke kwesties. Voor sommigen is hij een verfrissende stem, voor anderen een bron van frustratie.
Wat deze situatie zo gevoelig maakt, is de kwetsbare positie waarin Claude zich bevond. Als jonge artiest onder internationale druk, is elke boodschap van steun of kritiek vele malen zwaarder. De verwachting dat collega-artiesten elkaar publiekelijk steunen, is daarbij niet ongebruikelijk.
Of Gordon zich bewust was van het effect van zijn woorden? Dat blijft giswerk. Wat vaststaat, is dat zijn opmerking meer losmaakte dan hij wellicht had voorzien.
Conclusie: empathie blijft belangrijker dan voorspellingen
In een tijd waarin publieke optredens direct leiden tot meningen en discussies, blijkt opnieuw hoe belangrijk het is om zorgvuldig met woorden om te gaan – zeker in het geval van jonge artiesten die voor het oog van Europa staan.
Claude heeft zich, ondanks de druk en teleurstelling, professioneel en open opgesteld. Zijn keuze om afstand te nemen van social media is begrijpelijk, zijn optreden getuigde van klasse, en zijn terugblik was eerlijk.
Gordon’s opmerking roept vooral de vraag op: wat hebben artiesten in zo’n fase het meeste nodig? Realisme of ruggensteun? In het geval van Claude lijkt het antwoord duidelijk: een beetje warmte was welkom geweest.
Algemeen
Belle Perez laat na het overlijden van haar man voor het eerst van zich horen met hartverscheurend bericht
Het nieuws kwam vorige week hard binnen in België en Nederland. Belle Perez verloor onverwacht haar levenspartner Wouter van der Horst, met wie zij jarenlang lief en leed deelde. De zangeres hield zich dagenlang stil, maar heeft nu voor het eerst zelf woorden gegeven aan het immense gemis dat haar en haar gezin heeft getroffen.
Een leven dat in één moment kantelde
Voor buitenstaanders is het soms nauwelijks te bevatten hoe snel het leven kan veranderen. Nog geen dag voor het ingrijpende moment vierde het gezin een feestelijke gebeurtenis: de negende verjaardag van zoon Ellia. Een dag vol taart, lachende gezichten en het vertrouwde gevoel van samen zijn. Wat niemand toen kon vermoeden, is dat dit één van de laatste momenten zou zijn waarop het gezin nog compleet was.
Voor Belle Perez betekende het daaropvolgende nieuws een breuklijn door haar leven. Alles wat vanzelfsprekend leek, viel in één klap stil. Optredens, plannen, routine: ze maakten plaats voor stilte, ongeloof en verdriet. In zulke momenten ontbreekt vaak de taal om te beschrijven wat iemand voelt — en juist daarom raakte haar eerste reactie zoveel mensen.
Belle spreekt: woorden uit een verscheurd hart
Via Instagram deelde Belle Perez een foto van haar man, vergezeld van een boodschap die recht uit het hart lijkt te komen. Geen grootse verklaringen, geen publiek statement, maar een persoonlijke reflectie die de rauwheid van het moment blootlegt.
Ze schrijft dat het verlies zo plotseling kwam dat haar hart het nog niet kan bijbenen. Dat het leven in één ademtocht volledig veranderde. Wat bleef, zo verwoordt ze, is liefde — en een gemis dat alles overstemt. Ze noemt Wouter haar liefste echtgenoot en de meest toegewijde papa, zoon en broer. Woorden die niet alleen verdriet uitdrukken, maar ook laten zien hoe diep de band was die zij met hem deelde.
Voor velen voelde die boodschap herkenbaar. Het was geen tekst voor de media, maar een brief aan de wereld, geschreven vanuit een plek waar pijn en liefde naast elkaar bestaan.
Overweldigende steun uit twee landen
In haar bericht staat Belle ook stil bij de enorme golf aan medeleven die haar overspoelt. Ze spreekt van een “tsunami aan liefde” die voelbaar is in zowel België als Nederland. Die woorden zijn geen overdrijving. Onder haar bericht stromen reacties binnen van collega-artiesten, vrienden, fans en mensen die haar verhaal al jaren volgen.
Mensen delen herinneringen aan ontmoetingen, aan concerten waar haar muziek hen raakte, of spreken simpelweg hun steun uit als ouder, partner of mens. Juist die brede verbondenheid laat zien hoe diep het verhaal resoneert. Verdriet is universeel, en wanneer iemand het durft te delen zonder maskers, voelen anderen zich uitgenodigd om mee te dragen.
Een moeder, een zoon en een nieuwe werkelijkheid
Centraal in alles staat zoon Ellia. Voor een kind van negen is zo’n plotselinge verandering nauwelijks te bevatten. Het leven zoals hij dat kende, is in korte tijd onherkenbaar geworden. Belle en haar familie kiezen er bewust voor om hem te beschermen, rust te bieden en ruimte te laten voor zijn eigen tempo.
Voor ouders die dit lezen, zal het invoelbaar zijn: het instinct om sterk te blijven voor je kind, terwijl je zelf nauwelijks overeind blijft. Belle heeft haar professionele verplichtingen tijdelijk losgelaten om zich volledig te richten op haar gezin. Haar kerstconcerten werden geannuleerd, niet uit plicht, maar uit noodzaak.
Van verlies naar betekenis: de Wout Foundation
Te midden van dit alles ontstond een idee dat veel mensen diep heeft geraakt. In plaats van bloemen of andere traditionele gebaren, vraagt Belle aandacht voor de Wout Foundation — een stichting die is opgericht ter nagedachtenis aan haar man.
Het doel van de stichting is helder en betekenisvol: hoop bieden aan kinderen voor wie het leven niet vanzelfsprekend verloopt. Vanuit het eigen verlies wil de familie iets creëren dat anderen ondersteunt, juist daar waar het moeilijk is.
Het is een keuze die veel zegt over de waarden die Wouter en Belle samen deelden. Wie midden in rouw besluit om vooruit te kijken naar wat men kan betekenen voor anderen, toont een kracht die verder gaat dan woorden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Waarom dit zoveel mensen raakt
Dat de stichting zoveel losmaakt, is begrijpelijk. Het idee dat uit iets pijnlijks iets goeds kan groeien, biedt troost — niet alleen aan de nabestaanden, maar ook aan mensen die zelf met verlies leven. Het maakt verdriet niet kleiner, maar geeft het richting.
Veel reacties onderstrepen dat gevoel. Mensen schrijven dat ze ontroerd zijn door de keuze om iets blijvends te creëren. Dat het hen herinnert aan wat echt telt: zorg voor elkaar, aandacht voor kwetsbaarheid, en het besef dat liefde niet stopt waar het leven verandert.
Geen haast, geen verwachtingen
Belle heeft niet aangegeven wanneer of hoe ze haar werk zal hervatten. En dat is begrijpelijk. Rouw kent geen schema en geen deadline. De komende periode zal in het teken staan van aanpassing, verwerking en het opnieuw vormgeven van het dagelijks leven.
Wat vaststaat, is dat ze er niet alleen voor staat. De steun uit haar omgeving, de liefde voor haar zoon en de herinneringen aan Wouter vormen samen een netwerk waarin ze stap voor stap haar weg zal vinden.
Een moment van stilte en respect
Vanaf deze plek past vooral terughoudendheid en respect. Niet elk verdriet hoeft geanalyseerd of verklaard te worden. Soms is erkennen genoeg. Erkennen dat dit een immens verlies is. Dat woorden tekortschieten. En dat medeleven geen oplossing biedt, maar wel verzacht.
Onze gedachten gaan uit naar Belle, naar Ellia en naar alle mensen die Wouter liefhadden. Moge de liefde die nu zo voelbaar is, hen dragen in een tijd waarin alles anders is geworden.
Soms is er niets meer te zeggen dan dit: je staat er niet alleen voor.