Algemeen
Schokkend nieuws: Lale Gül vertrekt per direct uit Nederland: ‘Voor mij is het hier niet meer veilig’
Lale Gül vertrekt uit Nederland: “Ik voel me hier niet langer veilig”
De veelbesproken auteur en opiniemaker Lale Gül heeft Nederland verlaten. In een recent interview liet ze weten dat ze zich in eigen land niet langer veilig voelt. Het besluit markeert een pijnlijk en confronterend moment in het publieke debat over vrijheid van meningsuiting, persoonlijke veiligheid en maatschappelijke tolerantie.
De jonge schrijfster, die in 2021 furore maakte met haar autobiografische roman Ik ga leven, groeide uit tot een invloedrijke stem binnen de Nederlandse samenleving. Maar de prijs voor die openheid blijkt hoog. In dit artikel gaan we dieper in op haar achtergrond, de reacties op haar werk en de bredere betekenis van haar vertrek.
Van Amsterdamse jeugd tot literaire doorbraak
Lale Gül werd in 1997 geboren in Amsterdam, als dochter van Turkse ouders met een streng-islamitische levenshouding. Ze groeide op binnen een gemeenschap waar duidelijke regels golden over gedrag, geloof en gehoorzaamheid. Maar al op jonge leeftijd voelde ze dat haar eigen gedachten en gevoelens niet pasten binnen het strakke kader waarin ze opgroeide.
Ze koos ervoor om haar persoonlijke verhaal te delen via de literatuur. In Ik ga leven beschrijft ze op eerlijke en vaak confronterende wijze hoe het is om te leven tussen twee werelden: enerzijds de verwachtingen van haar traditionele omgeving, anderzijds haar behoefte aan vrijheid, autonomie en zelfexpressie.
Een boek dat veel losmaakte
De publicatie van Ik ga leven werd een cultureel en maatschappelijk ijkpunt. Het boek werd al snel een bestseller, geroemd om de directe stijl en het scherpe observatievermogen van Gül. Tegelijkertijd leidde het tot felle discussies.
Onderwerpen als religieuze druk, genderrollen, vrijheid van meningsuiting en sociale controle kwamen rauw en ongefilterd aan bod. Voor veel lezers betekende het een openbaring; voor anderen een bron van ergernis en afkeuring. De controverse bleef niet zonder gevolgen voor de schrijfster zelf.
Persoonlijke offers en bedreigingen
Hoewel Lale Gül veel lof ontving van literaire critici en opiniemakers, betaalde ze ook een hoge prijs. Na de publicatie kreeg ze te maken met verbroken familiebanden, maatschappelijke uitsluiting en regelrechte bedreigingen.
In meerdere interviews vertelde ze openhartig over haar gevoel van onveiligheid. Ze stond onder bescherming, kon niet meer onbezorgd over straat en leefde met constante waakzaamheid. Haar situatie is een schrijnend voorbeeld van hoe persoonlijke moed in Nederland anno nu gepaard kan gaan met publieke vijandigheid.
“Het is hier voor mij niet langer leefbaar”
Dat gevoel van dreiging en beklemming is inmiddels zo toegenomen dat Lale Gül besloten heeft om Nederland te verlaten. In een recent interview sprak ze daarover met heldere woorden: “Voor mij is het hier niet meer veilig. Ik wil gewoon kunnen leven, zonder angst.”
Hoewel ze het land waar ze geboren is niet lichtzinnig achter zich laat, voelt ze dat haar mentale en fysieke welzijn in het buitenland beter gewaarborgd is. “Ik heb lang geprobeerd vol te houden, maar het punt is bereikt waarop het niet meer gaat.”
Over de exacte bestemming waar ze zich vestigt, wil ze uit veiligheidsoverwegingen niets kwijt. Wel benadrukt ze dat ze het schrijven niet opgeeft. “Mijn stem zal blijven klinken, ook al is het op afstand.”
Relevantie voor het bredere publieke debat
Het vertrek van Lale Gül raakt aan een gevoelige snaar in Nederland. Haar beslissing werpt een ongemakkelijke vraag op: hoe vrij zijn mensen werkelijk om zich uit te spreken, wanneer hun mening afwijkt van groepsnormen of religieuze dogma’s?
Voorvechters van vrije meningsuiting zien haar vertrek als een nederlaag voor de democratische rechtsstaat. Ook in de media klinken bezorgde geluiden. “Als iemand als Lale Gül zich niet veilig voelt in Nederland, dan faalt ons systeem op fundamenteel niveau,” aldus een commentator op X (voorheen Twitter).
Een stem die blijft inspireren
Toch is er ook hoop en bewondering. Duizenden lezers en volgers hebben hun steun uitgesproken via sociale media. Onder hashtags als #WijStaanAchterLale delen mensen persoonlijke verhalen, citaten uit haar boek en berichten van solidariteit.
Collega-schrijvers en opiniemakers prijzen haar openheid en lef. “Lale Gül heeft dingen gezegd die gezegd móésten worden. Haar vertrek is pijnlijk, maar haar stem is niet verstomd,” schreef een collega-auteur.
“Ik ga leven” als symbool van bevrijding
De titel van haar boek – Ik ga leven – krijgt in het licht van deze recente ontwikkelingen een nieuwe lading. Waar het in eerste instantie ging over het losbreken van sociale en religieuze verwachtingen, is het nu ook een strijdkreet geworden tegen onderdrukking en angst.
Met haar woorden en keuzes blijft Gül anderen inspireren. Niet alleen vrouwen met een vergelijkbare achtergrond, maar ook jongeren die worstelen met identiteit, vrijheid en zelfbeschikking. Haar verhaal maakt zichtbaar hoe kwetsbaar het pad naar autonomie kan zijn — en hoe kostbaar.
Wat haar vertrek ons leert
Het vertrek van Lale Gül is geen individueel incident. Het is een spiegel voor Nederland als samenleving. Een samenleving die zegt open te staan voor verschillen, maar waar sommige stemmen zich niet gehoord of beschermd voelen. Het is een oproep tot reflectie: hoe gaan we om met diversiteit van denken, en welke bescherming bieden we aan hen die spreken tegen de stroom in?
Hoopvol maar waakzaam
Hoewel Gül Nederland heeft verlaten, klinkt in haar woorden geen bitterheid. Wel realisme. En vastberadenheid. “Ik kies voor mijn leven. Voor rust. Voor toekomst.” Haar boodschap is helder: veiligheid is geen luxe, maar een basisbehoefte.
Voor veel volgers blijft ze een symbool van moed en doorzettingsvermogen. Haar vertrek is een verlies, maar ook een kans om als samenleving beter na te denken over inclusie, veiligheid en het recht om te spreken zonder angst.
Laat ook jouw stem horen
Wat vind jij van het besluit van Lale Gül om Nederland te verlaten?
Deel je mening via onze socialmediakanalen of in de reacties onder
dit artikel.
Jan Kooijman deelt ontroerende laatste foto van Gerard Cox: “Het ga je goed, mooie baas”
De Nederlandse entertainmentwereld is in rouw na het heengaan van Gerard Cox, een icoon van theater, muziek en televisie. Daags na zijn 0verlijden heeft acteur Jan Kooijman een bijzondere foto gedeeld op Instagram, die volgens hem de warmte en vriendelijkheid van Cox in één beeld samenvat. Het gaat om de laatste foto die Kooijman van de 85-jarige acteur maakte – een moment dat voor hem, en velen met hem, een diepe emotionele betekenis draagt.
Een markante carrière en een persoonlijke vriendschap
Gerard Cox stond decennialang bekend als een veelzijdig artiest. Hij maakte naam als cabaretier, zanger, acteur en presentator, en werd geliefd om zijn herkenbare stemgeluid en nuchtere Rotterdamse humor. Zijn werk, variërend van soloprogramma’s tot rollen in series en films, liet hem uitgroeien tot een publiekslieveling.
Maar naast zijn carrière waren er ook talloze persoonlijke connecties die Cox onvergetelijk maakten. Een van die connecties liep via de familie van Jan Kooijman. De band tussen Cox en de familie Blanker, waartoe Kooijmans oom Peter behoort, gaat namelijk terug tot de jaren zestig. Deze lange vriendschap leverde bijzondere momenten op – ook in de laatste weken van Cox’ leven.
Open over zijn gezondheid
Vorige maand maakte Cox bekend dat hij leed aan uitgezaaide slokdarmk*nker. Hij koos er bewust voor om geen behandeling te ondergaan en zijn laatste maanden op eigen wijze in te vullen. Deze openhartigheid raakte velen. Bekenden en fans prezen hem om de moed waarmee hij deze boodschap deelde.
Ondanks zijn kwetsbare gezondheid bleef Cox actief en sociaal aanwezig. Hij bezocht nog bijeenkomsten en maakte tijd voor vrienden, waarmee hij benadrukte dat verbondenheid voor hem belangrijker was dan zich terugtrekken. Juist dat maakt de foto die Kooijman nu heeft gedeeld zo bijzonder: het beeld toont dat Cox tot het einde toe zichzelf bleef.
Bezoek aan een huwelijksjubileum
Een van de meest opmerkelijke momenten in die laatste periode was het zestigjarig huwelijksjubileum van Peter Blanker (88), dichter en zanger, bekend van het iconische lied Het is moeilijk bescheiden te blijven. Het feest vond plaats twee weken voor Cox’ 0verlijden.
Cox en Blanker waren al sinds de jaren zestig bevriend en deelden veel herinneringen. Zo was Cox destijds aanwezig op Blankers bruiloft. Tijdens het jubileum kwamen de twee oude vrienden opnieuw samen, dit keer in een andere levensfase. Blanker zat in een rolstoel, terwijl Cox leunde op een stok.
Volgens Kooijman was het een indrukwekkend moment. “Twee oude vrienden die elkaar jaren niet hadden gezien. Ik kon het niet laten dit tafereel van een afstandje te fotograferen,” schreef hij op Instagram.
De kracht van een foto
De foto die Kooijman deelde, toont meer dan alleen twee mannen die samen herinneringen ophalen. Het beeld straalt warmte, verbondenheid en een zekere melancholie uit. Voor veel volgers voelde het als een tijdloos moment: een vriendschap die, ondanks de tand des tijds en fysieke beperkingen, overeind blijft.
Dat maakt de foto extra waardevol. Het is niet zomaar een laatste beeld van Cox, maar een tastbare herinnering aan de mens achter de artiest. Iemand die, ondanks alles, hartelijk bleef lachen en liefdevol in contact bleef met de mensen om hem heen.
“Hartelijk en lief”
In zijn bericht benadrukte Kooijman hoe hij Cox persoonlijk kende. “Toen ik Gerard groette, was hij nog net zo hartelijk en lief als toen ik hem jaren geleden leerde kennen bij het jubileum van onze gemeenschappelijke vriendin Joke Bruijs,” schreef hij.
Deze woorden onderstrepen wat veel mensen over Cox zeggen: dat hij, ongeacht zijn status als bekende Nederlander, altijd benaderbaar en warm bleef. Fans en collega’s wisten hem te waarderen om zijn directheid, maar ook om zijn zachte kant, die vaak zichtbaar werd in persoonlijke ontmoetingen.
Een mooi afscheid in woorden
Kooijman sloot zijn bericht af met een korte, maar krachtige boodschap: “Het ga je goed, mooie baas, waar je ook bent.” Deze zin werd veel gedeeld en opgepikt in de media. Het raakte volgers omdat het zowel een persoonlijk afscheid was als een groet namens velen die Cox in hun hart meedragen.
De term “mooie baas” klinkt typisch Rotterdams en past bij de manier waarop Cox vaak werd omschreven: een man van het volk, recht door zee, maar altijd met warmte en humor.
Reacties van volgers en publiek
Onder de foto die Kooijman deelde, verschenen honderden reacties. Fans en bekenden spraken hun steun uit en deelden eigen herinneringen aan Cox. Sommigen vertelden hoe zijn liedjes een rol speelden in hun jeugd, anderen memoreerden ontmoetingen waarbij hij hen altijd vriendelijk had begroet.
“Een prachtige foto die zoveel zegt,” schreef iemand. Een ander reageerde: “Dank voor het delen van dit moment, dit is precies hoe wij Gerard willen herinneren.”
De reacties lieten zien dat Cox niet alleen op televisie en in theaters indruk maakte, maar ook in persoonlijke contacten en herinneringen van mensen een bijzondere plek inneemt.
Gerard Cox als symbool van verbondenheid
De foto benadrukt een belangrijk aspect van Cox’ leven: zijn vermogen om mensen samen te brengen. Of het nu ging om zijn samenwerking met collega’s, zijn optredens voor publiek of zijn vriendschappen buiten de spotlights, Cox wist altijd verbinding te maken.
Dat juist een familielid van Jan Kooijman deze laatste foto maakte, maakt het verhaal extra gelaagd. Het toont hoe levens elkaar kruisen en hoe vriendschappen over generaties heen betekenisvol blijven.
Een nalatenschap die blijft
Het 0verlijden van Gerard Cox betekent dat Nederland afscheid neemt van een groot artiest. Toch leeft zijn werk voort in talloze liedjes, cabaretprogramma’s en televisiemomenten die nog steeds geliefd zijn.
Daarnaast zijn er de persoonlijke verhalen, zoals die van Kooijman, die duidelijk maken dat Cox niet alleen op het podium schitterde, maar ook in zijn persoonlijke relaties indruk maakte.
Zijn nalatenschap is dus tweeledig: enerzijds een rijke artistieke erfenis, anderzijds de herinnering aan een man die altijd zichzelf bleef.
Dit bericht op Instagram bekijken
Conclusie
De foto die Jan Kooijman deelde, is meer dan een laatste beeld van een geliefde artiest. Het is een symbool voor vriendschap, warmte en menselijkheid – eigenschappen die Gerard Cox zijn leven lang uitstraalde.
Voor de familie, vrienden en fans biedt dit beeld troost: het laat zien dat Cox tot het einde toe zichzelf bleef, hartelijk en liefdevol. En dankzij de woorden van Kooijman – “Het ga je goed, mooie baas” – blijft ook zijn menselijke kant voorgoed in ons geheugen gegrift.