Algemeen
Chantal Janzen laat zich van haar slechtste kant zien: ´Grote afgunst naar haar stiefkinderen toe´
Het eerste seizoen van Eén Grote Familie werd een onverwacht succes op Videoland, en fans kunnen hun hart ophalen: op 24 mei 2025 verschijnt het tweede seizoen.
Chantal Janzen speelt opnieuw de hoofdrol van stiefmoeder in een samengesteld gezin – een rol die haar op het lijf geschreven is. In een interview met Beau Monde vertelt de presentatrice hoe haar eigen leven als stiefmoeder terugkomt in de serie, inclusief de moeilijke momenten.
Serie bracht gesprekken op gang
Toen het eerste seizoen verscheen, bleek het niet alleen een hit op de streamingsdienst, maar ook een aanleiding voor belangrijke gesprekken binnen gezinnen. “Het grootste compliment dat ik kreeg, was dat ouders en pubers eindelijk met elkaar gingen praten,” zegt Chantal. “Kinderen beseften ineens hoe ingrijpend een scheiding is voor hun ouders. Dat we dat hebben bereikt met een serie maakt me echt trots.”
Zelf onderdeel van samengesteld gezin
Chantal spreekt uit ervaring: al zeventien jaar maakt ze deel uit van een samengesteld gezin. Haar man, Marco Geerartz, had al drie kinderen uit een eerdere relatie. Samen kregen ze later nog twee kinderen. In het begin was dat allerminst eenvoudig, geeft ze toe. “Er kwam ineens een compleet gezin bij, en daar moet je als jonge vrouw van 26 maar mee leren omgaan.”
Moeite met rol als stiefmoeder
In alle eerlijkheid deelt Chantal dat ze zich in het begin jaloers voelde. “Ik was jaloers op de tijd die Marco met zijn kinderen doorbracht,” zegt ze. “Ik voelde me schuldig, want ik dacht: jij bent een volwassen vrouw, zij zijn kinderen. Maar het gevoel was er. En op een gegeven moment moest ik het bespreekbaar maken, ook omdat Marco niet begreep waarom ik zo opstandig deed.”
Onbegrip uit haar omgeving
Begrip kreeg ze lang niet altijd. Velen vonden dat het niet haar probleem was, omdat het ‘niet haar kinderen’ waren. Maar voor Chantal werkte het anders. “Als je voor een man kiest, kies je ook voor zijn kinderen. Je kunt niet meer denken: ik ga gewoon door met mijn leven. Het draait niet meer alleen om jou.”
Groot verlangen naar één huis voor iedereen
Tegenwoordig is de dynamiek in haar gezin een stuk harmonieuzer. Chantal geniet intens van momenten waarop iedereen samen is. “Als ik kon, zou ik een huis kopen waar we met z’n allen onder één dak kunnen wonen, ook Marco’s volwassen kinderen. Dat lijkt me fantastisch.”
Ouder worden en botox
Toch kent ook het ouder worden zijn uitdagingen. Chantal is open over het feit dat ze al sinds haar 33ste botox gebruikt. Niet altijd met succes. “Op een gegeven moment had ik asymmetrische wangen en kon ik niet meer lachen,” vertelt ze met de nodige zelfspot. Ondanks die ervaring blijft ze eerlijk en nuchter over haar uiterlijk, en dat wordt door velen gewaardeerd.
Met het nieuwe seizoen van Eén Grote Familie op komst, laat Chantal opnieuw zien dat fictie en werkelijkheid soms dicht bij elkaar liggen – en dat kwetsbaarheid juist enorm krachtig kan zijn.
De feestdagen staan traditioneel in het teken van warmte, familie en samenzijn. Maar voor Christiaan Bauer voelt deze kerst anders dan alle voorgaande. De zoon van Frans Bauer laat weten dat hij deze periode doorkomt met gemengde gevoelens. De reden is pijnlijk en persoonlijk: zijn relatie met Kim Weijers, met wie hij ruim vier en een half jaar samen was, is recent beëindigd.
Het nieuws kwam voor veel fans onverwacht. Zeker omdat Kim jarenlang een vertrouwd gezicht was binnen de familie Bauer en ook regelmatig te zien was in de populaire realityserie De Bauers. Toch blijkt achter de schermen al enige tijd duidelijk dat hun wegen uiteen zijn gegaan. Voor Christiaan betekent dat zijn eerste kerst zonder vriendin sinds zijn vroege studententijd.
Een kerst met een leegte
De familie Bauer deelde onlangs een gezellige kerstfoto op sociale media. De sfeer was warm, de glimlachen oprecht. Maar wie goed keek, merkte al snel dat er iemand ontbrak. Kim stond niet langer op de foto. In gesprek met RTL Boulevard bevestigde Christiaan wat velen al vermoedden: de relatie is voorbij.
“Kim en ik zijn helaas uit elkaar,” vertelde hij openhartig. “Ik ben nu vrijgezel. Dat maakt deze kerst echt anders. Het is voor het eerst in 4,5 jaar dat ik de feestdagen zonder vriendin meemaak.”
Voor iemand die gewend was om deze periode samen te vieren — bij zijn ouders, met familie, tradities en gezamenlijke herinneringen — voelt dat onvermijdelijk leeg. Kerst is immers bij uitstek een moment waarop veranderingen extra hard binnenkomen.
Geen ruzie, wel een realiteit
Wat opvalt in Christiaans verhaal, is de volwassen manier waarop hij terugkijkt op de breuk. Er is geen sprake van ruzie, verwijten of drama. Integendeel: hij benadrukt dat zij als vrienden uit elkaar zijn gegaan. Toch maakt dat het afscheid niet minder zwaar.
“Toen we iets kregen, waren we nog heel jong,” legt hij uit. “We zaten nog in onze studententijd. Je groeit dan samen op, maar soms groei je ook uit elkaar. Op een gegeven moment kom je erachter dat het niet meer helemaal matcht. Dan kun je beter eerlijk zijn en op een goede manier uit elkaar gaan.”
Die woorden klinken rationeel, maar achter die nuchterheid schuilt duidelijk verdriet. Want hoe volwassen een beslissing ook is, gevoelens laten zich niet zomaar wegredeneren.
Het afscheid van een vaste plek in het gezin
Wat deze breuk extra pijnlijk maakt, is de rol die Kim jarenlang speelde binnen de familie Bauer. Ze was niet zomaar “de vriendin van”, maar maakte echt deel uit van het gezin. Ze vierde feestdagen mee, was aanwezig bij belangrijke momenten en groeide mee met de familie.
“Ik vind het nog steeds moeilijk,” geeft Christiaan toe. “Ze is lang hier thuis geweest en heeft veel meegemaakt met ons. Dan neem je niet alleen afscheid van een relatie, maar ook van iemand die een vaste plek had in je leven.”
Juist binnen een hechte familie als die van de Bauers, waar verbondenheid en samenzijn centraal staan, voelt zo’n afscheid extra definitief. Het is niet alleen het verlies van een partner, maar ook van een vertrouwd gezicht aan tafel.
Liefdesverdriet in een publieke familie
Liefdesverdriet is voor niemand makkelijk, maar wanneer je opgroeit in een bekende familie, krijgt het een extra laag. Christiaan is opgegroeid met camera’s in de buurt, met publieke belangstelling en met mensen die het gevoel hebben hem te kennen.
Toch kiest hij ervoor om zijn verhaal rustig en respectvol te delen. Geen details, geen drama. Alleen de erkenning dat het pijn doet en dat hij tijd nodig heeft om dat een plek te geven.
Die houding wordt door veel fans gewaardeerd. Op sociale media spreken mensen hun steun uit en wensen hem sterkte tijdens deze periode. Het laat zien dat eerlijkheid, zonder sensatie, juist kan verbinden.
Tegelijkertijd ook lichtpuntjes in huize Bauer
Hoewel Christiaan deze kerst met een gebroken hart ingaat, is er binnen de familie Bauer ook veel vreugde. Zijn jongere broer Frans Bauer Jr. deelde onlangs dat hij een nieuwe liefde heeft gevonden. Dat nieuws kwam via moeder Mariska Bauer, die het trots deelde op Instagram.
Daarnaast was er nóg heuglijker nieuws: zoon Jan Bauer en zijn vriendin Danique verwachten volgend jaar hun eerste kindje. Daarmee worden Frans en Mariska voor het eerst opa en oma — een mijlpaal die binnen de familie voor zichtbaar geluk zorgt.
Mariska deelde onlangs zelfs een foto van de echo, wat door fans massaal werd ontvangen met felicitaties en warme reacties.
Een familie die ruimte biedt voor alles
Het contrast binnen de familie Bauer is treffend: verdriet en vreugde bestaan naast elkaar. En juist dat tekent de realiteit van veel gezinnen. Niet elk feestmoment is zorgeloos, niet elk verdriet staat los van geluk elders.
Voor Christiaan betekent dit dat hij zijn emoties mag voelen, terwijl hij tegelijkertijd deel uitmaakt van een familie waarin ook nieuwe hoofdstukken beginnen. Die combinatie is niet eenvoudig, maar misschien juist ook helend.
Vooruitkijken zonder haast
Voorlopig richt Christiaan zich vooral op zichzelf, zijn familie en het verwerken van de breuk. Er zijn geen grote uitspraken over nieuwe liefde of toekomstplannen. En dat hoeft ook niet.
Soms is het genoeg om te erkennen dat iets pijn doet. Om te accepteren dat afscheid nemen tijd kost. En om te weten dat ook moeilijke kerstperiodes weer voorbijgaan.
Wat blijft, is de steun van zijn familie, de warmte van thuis en de wetenschap dat hij niet alleen staat. En misschien is dat, juist nu, het grootste cadeau dat hij zich kan wensen.