Algemeen
Hoge kosten voor oudere auto´s vanwege gewijzigde wegenbelasting: ´Dit ga je nu betalen´
Voor veel Nederlanders is de auto een onmisbare schakel in het dagelijks leven. Een betrouwbare metgezel die je al jaren probleemloos van A naar B brengt. Maar dat vertrouwde gevoel kan snel omslaan wanneer je een blauwe envelop opent met daarin een forse verhoging van de motorrijtuigenbelasting (mrb). De aangekondigde herziening van deze belasting raakt vooral bezitters van oudere voertuigen — en hard ook.
Van degelijk naar duur: oudere auto’s onder vuur
De overheid werkt aan een nieuw belastingsysteem waarin niet alleen het gewicht en brandstoftype van je auto meetellen, maar ook de CO₂-uitstoot, het bouwjaar en het voertuigtype. Op papier klinkt dit als een logische stap richting verduurzaming. In de praktijk vertaalt het zich echter naar flinke extra kosten voor mensen met oudere benzine- of dieselwagens. Vooral diesels zonder roetfilter worden extra zwaar belast.
Financiële klap voor kwetsbare groepen
Het zijn juist mensen met een beperkt budget die vaak afhankelijk zijn van een oudere auto. Denk aan jongeren, alleenstaanden, kleine gezinnen en ouderen. Voor hen is de auto geen luxe, maar een noodzaak. Een voertuig waarmee ze naar werk, zorgafspraken of familie kunnen. Als deze auto door stijgende belastingen onbetaalbaar wordt, komt hun mobiliteit — en daarmee hun zelfstandigheid — onder druk te staan.
Elektrisch rijden is niet voor iedereen haalbaar
Hoewel de overheid inzet op elektrische mobiliteit, is dat voor veel mensen geen realistische optie. Tweedehands elektrische auto’s blijven duur, en zonder eigen oprit is thuisladen vaak onmogelijk. In veel regio’s buiten de Randstad ontbreekt bovendien een goed functionerend laadnetwerk. Duurzame keuzes worden dan onbereikbaar — zelfs als de wil er wel is.
Van stimulerend beleid naar straffende lasten
Wat wringt, is dat veel mensen ooit bewust kozen voor een auto die destijds als verantwoord werd gepresenteerd. Denk aan de belastingvoordelen voor zuinige diesels of leasemaatregelen. Nu diezelfde auto’s ineens als ‘vervuilend’ worden aangemerkt, betalen de eigenaren de prijs. Zonder waarschuwing veranderen de spelregels, terwijl mensen juist deden wat destijds werd gestimuleerd.
Kosten kunnen fors oplopen
Volgens voorlopige inschattingen kunnen de maandelijkse kosten voor sommige auto’s met tientallen euro’s stijgen. Voor een gezinsauto uit 2010 kan de mrb van zo’n €50 naar ruim €80 per maand gaan. En dat terwijl deze auto’s technisch prima functioneren en moeiteloos door de APK komen. Je wordt dus gestraft voor het rijden in een goed onderhouden voertuig.
Gevolgen voor de tweedehandsmarkt
Niet alleen je portemonnee, maar ook de tweedehandsmarkt wordt geraakt. Als oudere auto’s financieel onaantrekkelijk worden, verliezen ze snel waarde. Dat maakt doorverkopen lastiger. Veel van deze voertuigen zullen waarschijnlijk naar het buitenland verdwijnen, waarmee het milieuprobleem zich simpelweg verplaatst — in plaats van wordt opgelost.
Wat kun je doen?
Hoewel de nieuwe regels nog niet officieel zijn ingevoerd, lijkt het verstandig om vooruit te denken. Wie overweegt een andere auto aan te schaffen, doet er goed aan te kijken naar modellen met lage CO₂-uitstoot. Ook hybride voertuigen kunnen een uitkomst zijn. Informeer bij je gemeente naar mogelijke subsidies of vrijstellingen voor duurzame alternatieven.
De prijs van verandering
Niemand is tegen een beter milieu. Maar verduurzaming moet wel eerlijk en haalbaar zijn voor iedereen. De aangekondigde belastingmaatregelen voelen voor velen als oneerlijk en plotseling. Vooral als je jarenlang hebt vertrouwd op beleid dat nu wordt teruggedraaid. Verandering is nodig, maar mag niet ten koste gaan van mensen die geen andere keuze hebben.
John van den Heuvel: “Er waren meer meldingen rond Marco Borsato, maar vrouwen haakten af”
De zaak rond zanger Marco Borsato blijft ook na de tweede zittingsdag veel losmaken. Niet alleen vanwege de inhoud, maar ook door de rol van misdaadjournalist John van den Heuvel, die opnieuw in het middelpunt van de discussie staat. De journalist blijft ervan overtuigd dat er meer meldingen en verhalen bestaan over de zanger, al zegt hij dat de betrokken vrouwen inmiddels “zijn afgehaakt”.
De uitspraak roept opnieuw vragen op over de complexiteit van de zaak en de manier waarop media, justitie en persoonlijke belangen in elkaar grijpen.
Een beladen relatie tussen journalist en artiest
Dat John van den Heuvel en Marco Borsato geen warme band onderhouden, is geen geheim. De journalist heeft de zaak vanaf het begin op de voet gevolgd en er meerdere keren over gesproken in de media. Tijdens de tweede zittingsdag van het proces kwam zijn naam opnieuw ter sprake — ditmaal als onderdeel van het verweer van de zanger.
Volgens het verdedigingsteam van Borsato zou Van den Heuvel al vroeg contact hebben gehad met het vermeende slacht0ffer en haar moeder. De advocaat van de zanger, Gert-Jan Knoops, suggereerde zelfs dat de journalist zou hebben meegedacht over een zogenoemd “mediaplan”. Dat plan zou volgens de verdediging bedoeld zijn geweest om de zaak breed uit te meten in de publiciteit.
Van den Heuvel ontkent die beschuldiging stellig. Hij zegt dat hij nooit aan een mediaplan heeft meegewerkt, maar bevestigt wél dat hij het slacht0ffer destijds uitleg gaf over de mogelijke gevolgen van een aangifte.
“Ik heb uitgelegd wat een aangifte juridisch en emotioneel kan betekenen, maar ik heb mij nooit bemoeid met de inhoud of met strategie,” aldus Van den Heuvel.
Het standpunt van de verdediging
Advocaat Gert-Jan Knoops betoogde tijdens de zitting dat Nathalie, de moeder van de destijds vijftienjarige Asmara, al langere tijd bezig zou zijn geweest met media-aandacht rondom de zaak. Volgens hem was er sprake van “een plan om de beschuldigingen in de openbaarheid te brengen”, nog vóór er een formele aangifte werd gedaan.
Knoops stelde bovendien dat Nathalie pas besloot tot aangifte over te gaan nadat haar was verteld dat er meer meisjes zouden zijn met vergelijkbare verhalen. “Ze is in de waan gebracht dat Borsato meerdere slacht0ffers zou hebben gemaakt,” zei hij in de rechtszaal. “Maar dat is nooit aangetoond.”
Met die redenering probeerde de verdediging twijfel te zaaien over de motivatie achter de aangifte, en over de rol die de media mogelijk hebben gespeeld in het proces.
De journalist onder vuur
Van den Heuvel reageerde zichtbaar kalm op de kritiek. Volgens hem wordt zijn journalistieke werk onterecht neergezet als beïnvloeding, terwijl zijn doel juist was om helderheid te brengen in een complexe zaak.
Hij herinnert eraan dat hij destijds bij verschillende media, waaronder RTL Boulevard, sprak over mogelijke andere meldingen die binnenkwamen. “We hebben in die periode een oproep gedaan: zijn er meer mensen die iets willen delen over hun ervaringen met Marco Borsato?” vertelt hij.
“Daar is inderdaad reactie op gekomen,” bevestigt Van den Heuvel. “Maar om verschillende redenen hebben die vrouwen uiteindelijk besloten om zich niet verder te melden bij de p0litie.”
Volgens hem illustreert dat hoe kwetsbaar de situatie was voor alle betrokkenen.
Waarom meldingen niet werden doorgezet
De journalist legt uit dat de vrouwen die reageerden op de oproep uiteindelijk afhaakten vanwege de angst voor publiciteit en maatschappelijke druk.
“Exact om de reden die we nu zien gebeuren, zijn deze vrouwen afgehaakt,” zegt Van den Heuvel bij RTL Boulevard. “Ze zagen wat er gebeurde met de eerste aangifte, en besloten: dat willen wij niet.”
Volgens hem is dat ook de reden waarom er destijds geen aanvullende aangiftes zijn gedaan. De angst voor aandacht, beschuldigingen en publieke reacties bleek te groot.
Van den Heuvel benadrukt dat het niet aan hem is om te oordelen over de schuldvraag. Zijn taak, zegt hij, is om informatie te verifiëren en het publiek te informeren, maar niet om processen te beïnvloeden.
Marco Borsato’s tegenreactie
In reactie op de berichtgeving besloot Marco Borsato destijds tot een tegengestelde juridische stap. Hij deed aangifte van smaad en laster tegen John van den Heuvel. Volgens de zanger was de manier waarop de journalist sprak over “meer slacht0ffers” schadelijk voor zijn reputatie en bedoeld om hem publiekelijk te beschadigen.
Van den Heuvel ziet dat anders. Volgens hem was de tegenaangifte een tactische zet van de verdediging om eventuele nieuwe meldingen te ontmoedigen.
“Ik sluit niet uit dat dit gedaan is om mogelijke slacht0ffers af te schrikken,” zei hij eerder. “Om te voorkomen dat mensen zich alsnog zouden melden.”
Advocaat Knoops ontkent dat er sprake was van enige intimidatie of strategie. Volgens hem bestaat er geen enkel bewijs dat er meer slacht0ffers zijn, en zijn de uitspraken van Van den Heuvel gebaseerd op “veronderstellingen en geruchten”.
Een kwestie van perspectief
De kern van de discussie lijkt
te draaien om de grens
tussen journalistiek en justitie.
Waar Van den Heuvel zich beroept op zijn journalistieke plicht om
signalen te onderzoeken, ziet de verdediging in zijn betrokkenheid
een mogelijke vorm van beïnvloeding.
Het roept een bredere vraag op: in hoeverre mogen journalisten meedenken of meebewegen met slacht0ffers in gevoelige zaken?
Volgens mediadeskundigen is dat spanningsveld niet nieuw. “Een journalist heeft het recht om verhalen te onderzoeken, maar moet tegelijk zorgvuldig blijven,” zegt een oud-hoofdredacteur van een landelijke krant. “In dit soort dossiers is de grens tussen steun bieden en sturing geven flinterdun.”
De menselijke kant van de zaak
Tussen alle juridische en
mediatieke discussies door blijft er één constante: de emotionele
impact van de zaak.
Voor zowel Marco Borsato als de betrokken families is het een
intens en publiek
proces, waarin elke uitspraak wordt gewogen, gedeeld en
becommentarieerd.
John van den Heuvel lijkt zich daar terdege van bewust. Zijn woorden bij RTL Boulevard klinken minder hard dan voorheen — eerder bezorgd dan beschuldigend.
“Het gaat hier om jonge mensen, om families, om levens die beïnvloed zijn,” zegt hij. “Daarom vind ik het belangrijk dat de waarheid uiteindelijk boven tafel komt, zonder dat iemand zich bedreigd of veroordeeld voelt.”
Een zaak die groter is dan één naam
De kwestie rond Marco Borsato
overstijgt inmiddels het persoonlijke. Ze raakt aan
vertrouwen in de media,
transparantie in de rechtspraak en de bescherming van
privacy.
Het feit dat Van den Heuvel, een doorgewinterde journalist, zelf
onderwerp is geworden van het debat, maakt de zaak des te
symbolischer.
“Dit is geen strijd tussen een journalist en een artiest,” zegt een mediacommentator. “Het gaat over hoe wij als samenleving omgaan met waarheidsvinding, beschuldiging en publieke opinie.”
Conclusie
Of er daadwerkelijk meer meldingen zijn geweest, blijft onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de discussie over de rol van de media in strafzaken actueler is dan ooit.
John van den Heuvel houdt vol dat hij handelde vanuit zijn journalistieke verantwoordelijkheid. De verdediging van Marco Borsato ziet in zijn uitspraken echter een poging om de publieke perceptie te beïnvloeden.
Tussen beide visies ligt een terrein waar recht, emotie en journalistiek elkaar raken — en waar de waarheid zelden zwart-wit is.