Algemeen
Vreselijk nieuws bij afscheid Jonnie Boer
Afscheid van topchef Jonnie Boer in De Librije: een eerbetoon vol klasse, emotie en symboliek
In het hart van Zwolle werd donderdag op indrukwekkende wijze afscheid genomen van Jonnie Boer, de vermaarde chef-kok die zijn leven wijdde aan smaak, gastvrijheid en innovatie in de keuken. In zijn eigen restaurant, het wereldberoemde De Librije, kwamen familie, vrienden, collega’s en prominenten bijeen om hem de laatste eer te bewijzen.
Boer 0verleed vorige week woensdag onverwacht op Bonaire, op 60-jarige leeftijd, aan de gevolgen van een longembolie. Zijn 0verlijden bracht een schok teweeg in de culinaire wereld, maar ook ver daarbuiten. Wat donderdag volgde was een afscheid dat perfect aansloot bij wie hij was: warm, kleurrijk, eigenzinnig en tot in detail verzorgd.
De Librije als decor voor een uniek afscheid
Niet eerder werd in Nederland een chef-kok op deze manier herdacht: in zijn eigen restaurant, waar hij zijn levenswerk had opgebouwd samen met zijn vrouw Thérèse Boer. De deuren van De Librije gingen donderdagochtend open voor een select gezelschap dat Jonnie van dichtbij had gekend – in de keuken, aan tafel, of als vriend.
Bij aankomst werden gasten verwelkomd door personeel van De Librije en chef-kok Nelson Tanate, die ooit als stagiair begon onder Jonnie, en inmiddels mede-eigenaar is van het enige Nederlandse restaurant met drie Michelinsterren. Samen met de kinderen van Jonnie en Thérèse – Jimmie en Isabelle – leidt hij het bedrijf voort.
Voor de gelegenheid was de binnenstad van Zwolle deels afgesloten. Straten rond de Assiestraat en Diezerpoortenplas gingen dicht voor verkeer, de parkeergarage op het Noordereiland werd deels gereserveerd voor genodigden. Beveiligers en verkeersregelaars zorgden voor een respectvolle en rustige ontvangst.
Een kist die sprak: graffitikunst, symboliek en persoonlijkheid
Centraal in De Librije stond de opbaarkist van Jonnie Boer – niet traditioneel zwart of donkerbruin, maar kleurrijk beschilderd in graffitistijl. Een visueel eerbetoon aan zijn creativiteit, zijn lef, en zijn vermogen om altijd buiten de lijntjes te denken. De kist was een statement, net als de man die erin lag.
Aan de zijkant stond een ingelijste zwart-witfoto van Johan Cruijff, voorzien van handtekeningen. Cruijff was een grote inspiratiebron voor Jonnie, zowel in denken als in doen. Daarnaast lagen er persoonlijke voorwerpen rondom de kist: bokshandschoenen, een vishengel met molen, en flessen wijn – subtiele verwijzingen naar zijn passies buiten de keuken.
Op de kist lag ook een bloemenkrans van koning Willem-Alexander en koningin Máxima, een teken van nationale waardering voor de chef die de Nederlandse gastronomie wereldwijd op de kaart zette.
Afscheid met een glas in de hand
Gasten kregen bij aankomst de mogelijkheid om op hun eigen manier afscheid te nemen. Sommigen hieven een glas witte wijn bij het portret van Jonnie aan de ingang van het restaurant, anderen verkozen een stil moment met een glas water. Er werd niet formeel gesproken, maar de stilte sprak boekdelen.
De sfeer was ingetogen, met ruimte voor herinneringen en onderlinge gesprekken. Mensen die met Jonnie hadden gewerkt, met hem hadden gegeten of samen avonturen beleefden, vonden elkaar in verhalen en gedeeld verdriet. De liefde voor Jonnie en zijn werk was tastbaar.
Bekende gezichten uit de culinaire wereld en daarbuiten
Onder de aanwezigen waren grote namen uit de gastronomie, zoals Herman den Blijker, maar ook andere bekende Nederlanders die op een of andere manier met Jonnie verbonden waren. Namen als Jaap Stam, Humberto Tan, Jan Slagter, Jack van Gelder en Martijn Krabbé – die ernstig ziek is – lieten zich zien en toonden hun respect.
Ook burgemeester Peter Snijders van Zwolle was een van de eerste gasten die arriveerde. Hij noemde Jonnie “een ambassadeur voor Zwolle, een pionier, en bovenal een goed mens”.
Vanuit de Zwolse gemeenschap waren veel ondernemers en bekenden aanwezig, een teken dat Jonnie niet alleen nationaal, maar ook lokaal diep geworteld was.
Een brief uit stilte: het gezin spreekt via beeld
In eerste instantie waren Thérèse, Jimmie en Isabelle niet zichtbaar bij de ceremonie. Op een groot portret van Jonnie stond te lezen:
“Wat ontzettend fijn dat jullie hier zijn om afscheid te nemen van Jonnie. Wij blijven vandaag achter de schermen, maar krijgen alles op afstand mee.”
Deze beslissing werd gerespecteerd. Rouw kent geen vaste vorm, en dit gebaar paste bij de ingetogen kracht van het gezin. Later op de dag verscheen het drietal alsnog bij De Librije – stil, krachtig, en zichtbaar geraakt door de liefdevolle sfeer.
De kist werd in de loop van de ochtend uit De Librije gedragen, waarna de uitvaart in besloten kring plaatsvond.
De kracht van een chef die méér was dan zijn werk
Hoewel Jonnie Boer vooral bekend was als chef en restaurateur, werd tijdens het afscheid duidelijk dat zijn betekenis veel verder reikte. Hij was een mentor voor jonge chefs, een vriend voor vele collega’s, een ondernemer met visie en een vaderfiguur in zijn vakgebied.
Zijn creatieve geest, zijn nuchtere houding en zijn oprechte betrokkenheid bij mensen maakten hem geliefd in alle lagen van de samenleving. Hij bouwde aan meer dan een restaurant – hij bouwde aan een gemeenschap, waarin smaak, aandacht en kwaliteit centraal stonden.
Een afscheid dat recht doet aan een rijk leven
Het afscheid van Jonnie Boer was precies wat het moest zijn: persoonlijk, eigenzinnig en vol respect. Geen overdaad, maar wel doordachte symboliek. Geen show, maar wel zichtbaar vakmanschap – zelfs in het rouwproces.
Dat hij werd herdacht in zijn eigen keuken, omringd door mensen die hem écht kenden, maakt het moment uniek. Dit was geen publieke show, maar een liefdevol ritueel in de geest van Jonnie zelf: warm, creatief, met oog voor detail én voor de mensen om hem heen.
Een nalatenschap die blijft leven
Hoewel Jonnie Boer fysiek niet meer onder ons is, leeft zijn gedachtegoed voort. In De Librije, die onder leiding van zijn kinderen en Nelson Tanate verdergaat. In de chefs die hij inspireerde. In de boeken, gerechten en momenten die mensen met hem deelden.
Zijn d00d voelt als een gemis, maar zijn leven als een cadeau – aan Zwolle, aan de gastronomie, aan Nederland. Zoals één van de gasten het verwoordde bij het verlaten van De Librije:
“Jonnie kookte niet alleen met ingrediënten, hij kookte met hart. En dat proef je nog steeds.”
Na een periode van nationale rouw en bezorgdheid over de vermissing van twee jonge kinderen uit Beerta, is er opnieuw zorgwekkend nieuws naar buiten gebracht. De politie in Limburg heeft een urgente vermissing gemeld van een 12-jarig meisje, Jayvana, die sinds gisteren spoorloos is. Het nieuws roept niet alleen vragen op, maar ook diepe zorgen. Het jonge meisje is voor het laatst gezien in het plaatsje Cadier en Keer, een kleine gemeenschap in Zuid-Limburg. Inmiddels heeft de politie een signalement verspreid en roept ze het publiek op om alert te zijn en informatie te delen.
Wanneer werd Jayvana voor het laatst gezien?
Volgens een verklaring van de politie werd Jayvana op woensdagmiddag voor het laatst gezien in de omgeving van de Pater Kustersweg in Cadier en Keer. Sinds dat moment is er geen contact meer geweest met haar. Haar verdwijning is inmiddels officieel aangemerkt als een urgente vermissing. Dat betekent dat er sprake is van bijzondere omstandigheden, zoals leeftijd, kwetsbaarheid of andere risicofactoren, die directe actie rechtvaardigen.
De politie benadrukt dat er geen aanwijzingen zijn dat zij door iemand is meegenomen. Toch maken de hulpdiensten zich zorgen. Volgens een woordvoerder van de politie Limburg is er sprake van een zorgwekkende situatie “door een combinatie van factoren”, waaronder vooral de jonge leeftijd van Jayvana een belangrijke rol speelt.
Wat weten we over de locatie?
De plek waar Jayvana voor het laatst is gezien, de Pater Kustersweg, is een rustige straat in Cadier en Keer, een dorpje vlak bij Maastricht. Op deze locatie is ook een jeugdinstelling gevestigd: Via Icarus. Of Jayvana in deze instelling verbleef, wil of kan de politie op dit moment niet bevestigen. Wel wordt onderzocht of haar verdwijning verband houdt met deze locatie, of dat er andere factoren spelen.
In gevallen van urgente vermissing werken politie, jeugdzorg en andere instanties nauw samen om snel een compleet beeld te krijgen van de situatie. In deze fase wordt elk detail serieus genomen en onderzocht, van camerabeelden tot getuigenverklaringen.
Signalement: herken Jayvana
Om de zoektocht naar Jayvana te ondersteunen, heeft de politie een uitgebreid signalement naar buiten gebracht. Op het moment van haar verdwijning droeg zij:
-
Een zwarte trui met een opvallend tekenfilmfiguur erop en paarse letters
-
Een zwarte broek
-
Zwart-witte Jordan schoenen
Jayvana is ongeveer 1.56 meter lang. Ze heeft een getinte huidskleur, zwart afrohaar en bruine ogen. Haar postuur wordt omschreven als normaal. Het signalement is inmiddels gedeeld via opsporingskanalen en sociale media, zodat mensen in het hele land weten waar ze op moeten letten.
De rol van sociale media bij vermissingen
In de afgelopen jaren zijn sociale media uitgegroeid tot een belangrijk hulpmiddel bij het opsporen van vermiste personen. Berichten over vermissingen kunnen in korte tijd duizenden mensen bereiken. In het geval van Jayvana roept de politie het publiek op om het bericht zoveel mogelijk te delen, bijvoorbeeld via Facebook of Instagram. Hoe meer mensen alert zijn, hoe groter de kans dat iemand haar ziet of zich iets herinnert.
Vaak zorgen deze berichten voor snelle tips, die van groot belang kunnen zijn in de eerste uren na een vermissing. Zeker bij kinderen telt elke minuut. Ook worden in veel gevallen buurtapps en lokale groepen ingezet om de boodschap snel te verspreiden.
Geen aanwijzing voor strafbaar feit, maar zorgen blijven
De politie heeft aangegeven dat er geen sprake lijkt van een strafbaar feit. Er zijn op dit moment geen aanwijzingen dat Jayvana met geweld of onder dwang is meegenomen. Toch blijft het zorgwekkend dat een meisje van 12 jaar oud zonder duidelijke reden van de radar is verdwenen. De term ‘urgente vermissing’ wordt door de politie niet licht gebruikt.
In veel gevallen blijkt dat jongeren zelf weggaan, bijvoorbeeld uit onvrede of onrust. Dat neemt echter niet weg dat er altijd risico’s zijn, zeker als iemand jong is en zich mogelijk in een kwetsbare positie bevindt. Onzekerheid over waar iemand zich bevindt, leidt vaak tot grote zorgen bij familieleden, verzorgers en betrokken instanties.
Samenwerking met jeugdzorg en andere instanties
Bij vermissingen van minderjarigen schakelt de politie vaak hulp in van instellingen zoals jeugdzorg, scholen en wijkteams. Als er sprake is van een achtergrond in een instelling of eerder gemelde zorgen, worden die gegevens meegenomen in de beoordeling van de ernst van de situatie.
Mocht Jayvana inderdaad verbonden zijn aan de jeugdinstelling Via Icarus, dan zal ook deze organisatie een rol spelen in het verstrekken van informatie en het ondersteunen van het onderzoek. De instellingen hebben ervaring met risicobeoordeling, en kunnen ook helpen bij het inschatten van gedragspatronen of mogelijke verblijfplaatsen.
Wat kun jij doen?
Het publiek speelt een cruciale rol bij het opsporen van vermiste personen. Ben je in de regio Cadier en Keer of Maastricht en herken je Jayvana, of denk je haar te hebben gezien? Neem dan direct contact op met de opsporingstiplijn via 0800-6070. Ook als je slechts een vermoeden hebt, of iets vreemds hebt opgemerkt, is het belangrijk dit te melden. Soms blijkt achteraf dat kleine details het verschil maken.
Ook mensen buiten Limburg kunnen helpen. Het meisje zou zich verplaatst kunnen hebben naar een andere plaats. Let dus op het signalement en deel de informatie in je omgeving. Het helpt enorm als zoveel mogelijk mensen alert zijn.
Terugblik: gevoelig moment voor Nederland
De vermissing van Jayvana komt op een moment dat Nederland nog in de ban is van de zaak rond Emma en Jeffrey uit Beerta. Deze gebeurtenis heeft diepe indruk gemaakt op het publiek, media en instanties. De nasleep van dat incident maakt mensen extra alert – en terecht. De angst om opnieuw met een verdrietige afloop geconfronteerd te worden, leeft breed.
Tegelijkertijd moet elke vermissing afzonderlijk worden bekeken. In dit geval is er hoop dat Jayvana veilig wordt teruggevonden. De politie doet er alles aan om dat te realiseren, en rekent op de betrokkenheid van burgers.
Kinderen in kwetsbare posities
Kinderen en jongeren die tijdelijk niet thuis wonen, of verblijven in instellingen, verkeren soms in kwetsbare situaties. Factoren zoals heimwee, spanningen of emotionele onzekerheid kunnen ertoe leiden dat ze zelfstandig vertrekken. Het is belangrijk om zulke jongeren niet te stigmatiseren, maar juist begrip en ondersteuning te bieden. Een warme benadering kan het verschil maken in hun vertrouwen en gedrag.
Organisaties zoals Veilig Thuis, Jeugdzorg Nederland en andere hulpinstanties pleiten daarom al langer voor een geïntegreerde aanpak, waarin preventie, vroegsignalering en nazorg beter op elkaar aansluiten.
Hoop op goede afloop
Hoewel de zorgen om Jayvana reëel zijn, overheerst op dit moment vooral de hoop. Er is geen sprake van geweld, en mogelijk heeft het meisje zelf gekozen om even afstand te nemen. Als dat het geval is, dan kan een veilige terugkeer hopelijk snel gerealiseerd worden. Belangrijk is dat zij weet dat er mensen zijn die zich om haar bekommeren en haar graag veilig thuis willen zien.
De oproep aan Jayvana is duidelijk: als je dit leest of via anderen hoort, weet dat je welkom bent, en dat je wordt gemist. Iedereen maakt wel eens moeilijke momenten mee – maar er is altijd een weg terug, en er is altijd hulp beschikbaar.
Conclusie
De vermissing van de 12-jarige Jayvana uit Cadier en Keer is zorgwekkend, maar de hoop op een goede afloop is nog volledig aanwezig. Met de inzet van de politie, hulpinstanties én het publiek kan het verschil worden gemaakt. Laten we samen zorgen voor meer zichtbaarheid, alertheid en betrokkenheid. Door te delen, te kijken en te luisteren, kunnen we hopelijk bijdragen aan haar veilige terugkeer.
Heb jij informatie? Neem contact op met 0800-6070 of deel het bericht via jouw sociale media. Elke hulp telt.
