Algemeen
Waarom Donald Trump regels Vaticaan negeerde en blauw pak droeg bij begrafenis paus
Donald Trump trekt de aandacht op de begrafenis van paus Franciscus – met zijn opvallende blauwe pak
Op 26 april kwamen wereldleiders, religieuze hoogwaardigheidsbekleders en gelovigen van over de hele wereld bijeen in Vaticaanstad om afscheid te nemen van paus Franciscus, die op 21 april 0verleed. Het was een plechtige en historisch beladen gebeurtenis, waarbij symboliek, traditie en respect centraal stonden. Maar één aanwezige viel op, en niet door woorden of daden – maar door zijn kledingkeuze.
Donald Trump, voormalig president van de Verenigde Staten, verscheen op de uitvaart in een felblauw pak met een lichtblauwe das, terwijl vrijwel alle andere hoogwaardigheidsbekleders kozen voor de voorgeschreven donkere rouwkleding. Zijn verschijning leidde tot een stortvloed aan reacties op sociale media, waarbij velen hem beschuldigden van respectloos gedrag. Maar was het een bewuste keuze – of gewoon een misser?
Een zee van zwart – en één opvallende uitzondering
Tijdens officiële katholieke begrafenisplechtigheden, en zeker bij de uitvaart van een paus, zijn de kledingvoorschriften strikt. Volgens bronnen als SkyNews wordt van mannelijke aanwezigen verwacht dat zij een donker pak met een lange zwarte das dragen, vergezeld van een wit overhemd. Op de linker revers mag slechts één accessoire worden gedragen: een onderscheidingsspeld van het Vaticaan.
Melania Trump, die haar 55e verjaardag vierde op de dag van de begrafenis, hield zich wél aan de etiquette. Zij verscheen in een sobere zwarte outfit, passend bij het protocol. Ook andere prominenten, zoals prins William – namens koning Charles III – en voormalig president Joe Biden, verschenen in passende, donkerkleurige kostuums die aansloten bij de verwachting.
Daartegenover stond Donald Trump in een felblauw kostuum met een lichtblauwe das, wat onmiddellijk de aandacht trok van zowel aanwezigen als miljoenen kijkers wereldwijd. De keuze leidde tot verhitte discussies op X (voorheen Twitter), waar men hem beschuldigde van een gebrek aan decorum.
Online reacties: respectloos of strategisch?
Het internet oordeelde snel en hard. Zo schreef de Amerikaanse jurist Ron Filipkowski: “Eén man komt in een blauw pak naar de begrafenis van de paus. Je raadt nooit wie.”
Anderen gingen nog een stap verder: “Donald Trump kon niet eens respect tonen en een zwart pak dragen op de begrafenis van paus Franciscus, zoals de rest van de wereldleiders. Hij moet altijd opvallen en proberen in het middelpunt van de belangstelling te staan.”
Acteur Billy Baldwin haakte aan bij een eerder incident: “Wat is erger? Dat Zelenskyy geen pak droeg in het Witte Huis, of dat Trump in een blauw pak verscheen op de uitvaart van de paus?”
De algemene teneur op sociale media: Trump maakte een heilige ceremonie tot een persoonlijk stijlstatement – en daarmee zou hij voorbij zijn gegaan aan het respect dat een gelegenheid als deze vraagt.
Een herinnering aan eerdere kritiek: de ontmoeting met Zelenskyy
De ophef rond Trumps verschijning werd extra pikant door een eerder voorval in februari 2025, toen de Oekraïense president Volodymyr Zelenskyy het Witte Huis bezocht. Trump, die toen tijdelijk terugkeerde als president, zou Zelenskyy begroet hebben met de opmerking: “Je bent helemaal opgedirkt!”
Zelenskyy droeg toen een zwarte militaire outfit – kenmerkend voor zijn publieke optredens tijdens de 00rlog in Oekraïne. Trumps opmerking werd door velen opgevat als minachtend.
De ironie is dat juist Trump, enkele maanden later, zelf onder vuur kwam te liggen om zijn kleding bij een officiële gelegenheid – dit keer bij de uitvaart van het hoofd van de katholieke kerk.
Symboliek achter kleur: meer dan een stijlkeuze?
Hoewel de meeste critici Trumps blauwe pak zagen als een ongepaste stijlkeuze, zagen sommigen er juist een diepere symboliek in.
Een gebruiker schreef: “Blauw staat voor wedergeboorte, soevereiniteit en autoriteit. Dit was geen gewone begrafenis, maar een moment van symbolische machtsoverdracht.”
Een ander voegde daaraan toe: “Trump had eigenlijk een wit pak moeten dragen om écht indruk te maken.”
Het idee dat Trump bewust koos voor afwijkende kleding als statement – een visueel ‘ik ben anders’ – sluit aan bij zijn publieke imago: onvoorspelbaar, afwijkend, en wars van conventies. In die context is het niet ondenkbaar dat het blauwe pak een bewuste zet was om wederom media-aandacht te genereren.
Een kwestie van religieuze achtergrond?
Een meer genuanceerde verklaring heeft te maken met verschillen in geloofsovertuiging. Trump is geen praktiserend katholiek, maar eerder een niet-confessioneel christen. In sommige geloofsgemeenschappen – zoals bepaalde protestantse stromingen, de anglicaanse kerk of het hindoeïsme – gelden andere gebruiken rondom rouwkleding.
Dat zou kunnen verklaren waarom ook prins William (Anglicaans) en de Indiase president Droupadi Murmu (hindoeïstisch) niet strikt zwart gekleed gingen, maar kozen voor donkere variaties met blauw. Hun keuze werd echter niet zo uitgesproken als die van Trump, wiens felblauwe pak scherp contrasteerde met de sobere omgeving.
Wederom in het middelpunt – toeval of strategie?
Dat Trump erin slaagt om zelfs tijdens een pauselijke uitvaart de aandacht naar zich toe te trekken, past binnen een patroon. Als zakenman en politicus heeft hij altijd begrepen hoe belangrijk beeldvorming is – en hoe krachtige visuele signalen, zoals kleding, bijdragen aan een bepaald imago.
Of het nu ging om zijn beroemde rode stropdas tijdens campagnebijeenkomsten, of om het weigeren van een gezichtsmasker tijdens coronatijden: Trump kiest zelden zonder reden. Zijn verschijning in Vaticaanstad lijkt opnieuw een voorbeeld van hoe hij zich – al dan niet bewust – positioneert als een buitenstaander die zich onderscheidt van het politieke establishment.
Melania’s elegante contrast
Interessant genoeg liet Melania Trump zien dat het ook anders kan. Op haar verjaardag koos ze voor een klassieke zwarte outfit, inclusief sluier, in lijn met het Vaticaanse protocol voor vrouwelijke hoogwaardigheidsbekleders.
Haar verschijning werd online juist geprezen om haar stijl, respect en elegantie. Daarmee vormde ze een opvallend contrast met haar man – en herinnerde ze het publiek eraan dat etiquette bij diplomatieke gelegenheden wél van waarde is.
What's worse?
Zelenskyy not wearing a suit in the Oval Office…
Or Trump, in a heavy drool… wearing a blue suit at the funeral of Pope Francis? pic.twitter.com/cfWeOZ8mLb
— Billy Baldwin (@BillyBaldwin) April 29, 2025
Conclusie: een blauwe jas met een boodschap?
De begrafenis van paus Franciscus had een sobere, eerbiedige aangelegenheid moeten zijn. Maar door de verschijning van Donald Trump werd het ook een moment van debat over respect, representatie en publieke stijlkeuzes.
Was zijn kledingkeuze ongepast? Volgens velen wel. Maar het valt niet uit te sluiten dat het juist bedoeld was om weer gespreksonderwerp nummer één te zijn.
Eén ding is zeker: waar Trump verschijnt, volgt de media. Zelfs tijdens de laatste eerbetuiging aan een spiritueel wereldleider wist hij opnieuw alle ogen op zich gericht te krijgen.
Algemeen
De laatste wens van Paus Franciscus schokt gelovigen wereldwijd: “We waren er al bang voor”
Paus Franciscus: een leven van eenvoud, liefde en verbinding
Op een zonnige dag in december 1936 werd in het bruisende Buenos Aires een jongen geboren die later de wereld zou raken met zijn eenvoud en menselijkheid. Jorge Mario Bergoglio, zoon van Italiaanse immigranten, groeide op in een huis waar liefde, traditie en geloof centraal stonden. Zijn jeugd was gevuld met warme familiemomenten: samen eten aan tafel, lachen met zijn broers en zussen, en elke zondag met zijn moeder naar de kerk wandelen.
Al van jongs af aan viel Jorge op door zijn nieuwsgierigheid en gevoeligheid. Hij had oog voor mensen, luisterde graag naar verhalen en had een natuurlijk mededogen. Hoewel hij aanvankelijk een opleiding volgde tot chemisch technicus, voelde hij al snel dat zijn roeping elders lag – dichter bij de mensen, dichter bij het hart.
Een onverwachte reis omhoog
In 1958 sloot hij zich aan bij de jezuïetenorde, een kloosterorde die bekendstaat om haar intellectuele diepgang en sociale inzet. Het was het begin van een reis die hem zou leiden naar het hoogste ambt binnen de katholieke kerk, al had hij dat zelf nooit als doel voor ogen.
In 1998 werd hij benoemd tot aartsbisschop van Buenos Aires, een functie waarin hij zich snel onderscheidde door zijn nabijheid tot de armen en zijn sobere levensstijl. In plaats van met een dienstauto, verplaatste hij zich per bus of metro. Zijn bescheidenheid viel op. In 2001, toen hij tot kardinaal werd benoemd, reisde hij opnieuw zonder entourage naar Rome – trouw aan zijn principes.
Toen hij in 2013 door het conclaaf werd verkozen tot paus, koos hij als eerste in de geschiedenis voor de naam Franciscus – een eerbetoon aan Sint Franciscus van Assisi, de heilige van eenvoud, vrede en natuur. Vanaf dat moment voelde de wereld: er waait een nieuwe wind door het Vaticaan.
Eenvoud als kracht
In plaats van te gaan wonen in het weelderige pauselijk appartement in het Apostolisch Paleis, koos Franciscus voor een bescheiden kamer in Casa Santa Marta, een pension in Vaticaanstad. Daar genoot hij van rustige ochtenden, een simpel ontbijt en gesprekken met personeel. Hij wilde benaderbaar zijn, menselijk blijven – ook als geestelijk leider van miljoenen gelovigen.
Zijn voorkeuren waren eenvoudig: polenta, bonen, brood en pizza. Zijn kok, Sergio Dussin, vertelde dat de paus geregeld tijdens het eten opstond om iemand te omhelzen of een verhaal aan te horen. Ceremonies en protocol interesseerden hem minder dan echte ontmoetingen. Hij geloofde dat aandacht en nabijheid belangrijker waren dan symboliek en macht.
Liefde voor de aarde
In 2015 publiceerde paus Franciscus de encycliek Laudato Si’, waarin hij de wereld opriep om beter voor onze planeet te zorgen. Hij noemde de aarde “ons gemeenschappelijk huis” en benadrukte het morele belang van duurzaamheid, klimaatbewustzijn en solidariteit met toekomstige generaties.
De tekst raakte een gevoelige snaar, vooral bij jongeren. Hij sprak niet als een strenge autoriteit, maar als een bezorgde vader die zijn kinderen aanspoort om anders te leven. Minder verspillen, bewuster consumeren, meer delen – het waren geen nieuwe boodschappen, maar Franciscus bracht ze met een oprechtheid die diep raakte.
Zijn oproep leidde wereldwijd tot groene initiatieven, interreligieuze samenwerking en politieke debatten over milieurechtvaardigheid. Daarmee gaf hij het pausambt een stem in de klimaatstrijd.
Verbinding boven oordeel
Paus Franciscus stond bekend om zijn open houding tegenover mensen die zich vaak buiten de traditionele kaders van de kerk bevinden. Of je nu gelovig of zoekend was, hetero of homo, arm of rijk, jong of oud – bij hem was je welkom. Hij sprak met zachtheid over mensen die zich uitgesloten of veroordeeld voelden.
In interviews en toespraken zei hij meermaals: “Wie ben ik om te oordelen?” Hij pleitte voor genegenheid, respect en erkenning, ongeacht iemands achtergrond of levenspad. Die houding leverde hem wereldwijd waardering op – van gelovigen én niet-gelovigen.
Zijn visie op het geloof was er één van liefde boven regels. Hij geloofde dat de kerk vooral een plek moest zijn van troost, barmhartigheid en ontmoeting.
Een bijzondere lenteochtend
Op een zonovergoten Paaszondag, kort voor zijn 0verlijden, verscheen Franciscus nog één keer in het openbaar. In zijn pausmobiel reed hij glimlachend over het Sint-Pietersplein. Hij groette kinderen, zegende handen en keek mensen aan met een blik vol rust. Voor velen voelde dit als een afscheid bij leven. Zijn glimlach was zachter dan ooit, zijn aanwezigheid sereen.
Later werd bekend dat hij in zijn testament had vastgelegd dat hij begraven wilde worden in de Basiliek van Santa Maria Maggiore, een kerk waar hij vaak kwam bidden. Geen groot praalgraf, geen monumentale steen – alleen zijn naam: Franciscus. Een passend afscheid voor een paus die eenvoud tot levenskunst verhief.
Dankbaar tot het einde
Tijdens zijn laatste dagen werd hij verzorgd door zijn trouwe begeleider Massimiliano Strappetti. In hun laatste momenten samen bedankte Franciscus hem zachtjes – woorden vol dankbaarheid en genegenheid. Hij sprak over die laatste rit over het plein, tussen de mensen die hij liefhad. Een gebaar dat zijn diepe verbondenheid met de wereld weerspiegelde.
Hij wilde dichtbij blijven, tot het einde. Geen grootse woorden, geen drama – alleen stilte, dank en aanwezigheid.
Een nalatenschap die blijft
De impact van paus Franciscus zal nog lang voelbaar blijven. Niet alleen in kerken of bij religieuze leiders, maar ook op straat, in huiskamers, op scholen en in het hart van mensen over de hele wereld. Hij toonde dat leiderschap geen afstand vereist, maar nabijheid. Dat ware kracht schuilt in bescheidenheid. En dat geloof vooral draait om liefde – voor elkaar, voor de aarde, en voor wie vergeten dreigt te worden.
Zijn leven herinnert ons eraan dat kleine daden van liefde, aandacht en medemenselijkheid grotere veranderingen teweeg kunnen brengen dan welk dogma dan ook.
Samenvattend: de kern van Franciscus’ boodschap
-
Opgegroeid in Buenos Aires, koos Jorge Mario Bergoglio voor een leven van eenvoud en spiritualiteit.
-
Als paus Franciscus bracht hij een nieuwe toon in de kerk: benaderbaar, liefdevol en maatschappelijk betrokken.
-
Hij pleitte voor zorg voor de aarde, inclusiviteit en het doorbreken van oordelen.
-
Zijn leefwijze – van zijn woonplek tot zijn maaltijden – onderstreepte zijn boodschap: eenvoud is kracht.
-
Zijn afscheid was sereen, zijn nalatenschap krachtig en zijn woorden blijven mensen inspireren.