Algemeen
Gordon keihard gestraft: ´Het hele land is klaar met je zielig gedoe!´
Gordon blijft de gemoederen bezighouden, maar niet op de manier waarop hij zelf zou hopen. Jordi Versteegden, entertainmentverslaggever van De Telegraaf, laat in duidelijke bewoordingen weten dat Nederland genoeg heeft van het ‘zielig doen’ van de zanger. Zijn lange tenen en eeuwige verongelijktheid lijken hem nu echt parten te spelen.
Gordon haalt opnieuw uit
In een recent interview deelde Gordon opnieuw venijnige steken uit, onder andere richting de mannen van Vandaag Inside. Hoewel hij tegenwoordig minder vaak fel uithaalt dan vroeger, blijft de toon in zijn uitspraken verongelijkt en defensief. Volgens Jordi Versteegden schiet Gordon hier helemaal niets mee op. Integendeel: het werkt vooral irritatie op bij het grote publiek.
Jordi Versteegden spaart Gordon niet
In gesprek met Nieuwe Revu laat Jordi zich openhartig uit over de situatie. Hij stelt dat Gordon met zijn gedrag vooral zichzelf in de voet schiet. “Aan de ene kant is dit de Gordon die we kennen en om wie we heel lang hard hebben moeten lachen. Maar hij heeft de afgelopen jaren zoveel zelfmedelijden gecreëerd dat zijn uitspraken nu vooral wrang overkomen,” aldus Jordi.
Het publiek is Gordon zat
Volgens Jordi heeft Nederland simpelweg geen zin meer in de negatieve houding van Gordon. Waar zijn uitspraken vroeger nog als humoristisch of scherp werden gezien, wekken ze nu vooral ergernis op. “Nederland heeft een beetje genoeg van dat zielige gedoe. De recente uitlatingen vallen niet goed bij het publiek,” concludeert Jordi.
Gordons geloofwaardigheid neemt af
Wat Gordon tegenwoordig ook zegt, het wordt snel als aandachttrekkerij gezien. Zelfs wanneer hij terechte punten aansnijdt, zoals onlangs in zijn kritiek op André Hazes, lijkt zijn boodschap niet serieus genomen te worden. “Omdat het uit zijn mond komt, zien veel mensen het vooral als een nieuwe poging om in de schijnwerpers te staan,” legt Jordi uit.
Verlangen naar de oude Gordon
Toch houdt Jordi hoop op een positieve wending. Hij zou graag de oude Gordon weer terugzien: de entertainer die zichzelf niet al te serieus nam en daarmee veel sympathie wist te oogsten. “Ik hoop dat we weer een beetje zelfrelativering bij hem gaan zien. Dat hij de balans weet te vinden, want eerlijk is eerlijk: zonder Gordon zou de mediawereld ook een stuk saaier zijn.”
Blokkade op Instagram
Dat Gordon zijn kritiek niet bepaald sportief oppakt, blijkt wel uit een persoonlijke anekdote van Jordi. Lachend vertelt hij dat Gordon hem inmiddels heeft geblokkeerd op Instagram. “Dat zegt natuurlijk ook wel iets over hoe hij met kritiek omgaat,” merkt Jordi op.
Gordon moet zichzelf opnieuw uitvinden
De algemene conclusie van Jordi is helder: als Gordon weer echt geliefd wil zijn bij het grote publiek, zal hij zichzelf opnieuw moeten uitvinden. Minder slachtofferschap en meer zelfspot zouden hem daarbij kunnen helpen. Alleen dan kan hij zijn positie in de Nederlandse entertainmentwereld behouden én versterken.
Een stille daad van liefde: hoe een eenvoudige non wereldwijd harten veroverde tijdens het afscheid van paus Franciscus
Op 23 april vond in de Sint-Pietersbasiliek een van de meest indrukwekkende en emotionele momenten uit de recente geschiedenis van het Vaticaan plaats. Terwijl duizenden mensen zich verzamelden om afscheid te nemen van paus Franciscus, was het niet een wereldleider, een kardinaal of een beroemdheid die het meest opviel. Het was een eenvoudige vrouw: zuster Geneviève Jeanningros, een 81-jarige non met een groene rugzak over haar schouder en tranen in haar ogen.
Waar velen zich strikt aan het Vaticaanse protocol hielden tijdens de plechtigheid, stond zuster Jeanningros stil bij de kist van de paus, niet uit rebellie, maar uit pure liefde en diep menselijk verdriet. Haar actie brak geen regels van het geloof, maar bracht juist de essentie ervan tot uiting: verbondenheid, trouw en liefde die geen rang of status kent.
Een bijzondere band die teruggaat tot Buenos Aires
De band tussen paus Franciscus – geboren als Jorge Mario Bergoglio – en zuster Jeanningros was geen toevallige. Meer dan veertig jaar geleden ontmoetten ze elkaar in Buenos Aires, waar Bergoglio toen diende als aartsbisschop. Wat hen verbond, was hun gedeelde missie: het helpen van hen die aan de rand van de samenleving leefden – daklozen, transgenders, circusartiesten en terminaal z!eken.
Terwijl Bergoglio opstond binnen de katholieke hiërarchie en uiteindelijk paus werd, bleef hun vriendschap overeind, ongehinderd door zijn nieuwe status. Elke woensdag bezocht zuster Jeanningros hem trouw in het Vaticaan. Soms bracht ze mensen van de straat mee om hen aan de paus voor te stellen. Franciscus, bekend om zijn nederigheid en afkeer van uiterlijk vertoon, ontving hen altijd met open armen, vaak zelfs uitnodigend om samen te lunchen.
Deze hechte band tussen de twee ging veel verder dan oppervlakkige beleefdheid. Het was een vriendschap geworteld in gedeelde waarden van compassie, nederigheid en onvoorwaardelijke liefde voor de medemens.
Haar leven gewijd aan de armen
Zuster Geneviève Jeanningros, geboren in Frankrijk maar opgegroeid in Argentinië, maakt deel uit van de Kleine Zusters van Jezus. Deze orde staat bekend om haar keuze om onder de armen te leven en hen actief te ondersteunen. Jarenlang woonde ze samen met medezuster Anna Amelia Giachetto in een eenvoudige woonwagen aan de rand van Rome, omringd door mensen die door de maatschappij vaak worden vergeten.
Naast haar werk voor de armen, droeg Geneviève ook persoonlijk leed met zich mee. Haar tante, Léonie Duquet, eveneens non, werd tijdens de beruchte Vuile Oorlog in Argentinië ontvoerd en vermoord door de militaire dictatuur. Haar pijn vond weerklank bij paus Franciscus, wiens familiegeschiedenis verweven is met de Argentijnse migrantenervaring.
Geen eerbetoon zo krachtig als haar aanwezigheid
Op het moment dat ze bij de kist van paus Franciscus stond, doorbrak Geneviève op subtiele wijze het formele karakter van de ceremonie. In tegenstelling tot wat veel mensen aanvankelijk dachten, had zij toestemming gekregen van het Vaticaan om dichter bij de kist te komen. Deze uitzonderlijke toestemming wordt zelden verleend, en nog minder vaak aan iemand zonder politieke of kerkelijke titel.
Foto’s tonen haar eenvoudige verschijning: een sobere outfit, een praktische rugzak, en een diep verdrietige blik die geen woorden nodig had om haar betekenis over te brengen. In die stilte vertegenwoordigde zij niet alleen zichzelf, maar ook miljoenen anderen die geraakt waren door de eenvoud en het mededogen van paus Franciscus.
Een gebruiker op sociale media verwoordde het treffend: “Dat is oprechte pijn. Dit is een historisch moment.”
Een gedeeld geloof in de kracht van eenvoud
Tijdens hun vriendschap vonden Franciscus en Geneviève elkaar niet alleen in hun inzet voor de armen, maar ook in hun liefde voor simpele vreugden. Ze bezochten samen circusfestivals, deelden momenten van lachen en vieren, en benadrukten het belang van vreugde en verbondenheid in een vaak harde wereld.
Een beroemde foto laat zien hoe beiden samen een standbeeld wijden tijdens een circusfestival – een afbeelding van twee mensen die het leven in zijn puurste vorm vierden.
Op deze laatste ontmoeting, in de sfeer van rouw en afscheid, droeg Geneviève de herinneringen aan die momenten met zich mee. Haar aanwezigheid bij zijn kist was geen dramatische demonstratie, maar een eenvoudig, rauw en diep menselijk afscheid.
De betekenis van haar stille hulde
De kracht van zuster Geneviève’s gebaar ligt niet alleen in de vriendschap die zij met de paus deelde, maar ook in wat zij vertegenwoordigt. In een wereld waarin uiterlijkheden, titels en macht vaak de boventoon voeren, herinnerde haar actie ons eraan dat echte grootheid ligt in nederigheid, liefde en dienstbaarheid.
Zij kwam niet om een politieke boodschap uit te dragen, niet om zichzelf te profileren, maar om afscheid te nemen van een vriend – op de manier waarop echte vriendschappen worden geëerd: met aanwezigheid, liefde en stilte.
Voor een kerk die vaak worstelt met haar imago en relevantie in de moderne wereld, bood deze scène een krachtig tegenbeeld. Geen grootse toespraken, geen politieke allianties, maar pure menselijkheid. Daarmee verpersoonlijkte Geneviève misschien wel het mooiste eerbetoon dat paus Franciscus zich had kunnen wensen.
Een stille nalatenschap
De afbeelding van de rouwende non heeft intussen wereldwijd miljoenen mensen geraakt. Het beeld verspreidde zich razendsnel via sociale media en werd op talloze nieuwssites gedeeld, vaak vergezeld van lovende woorden over haar moed en oprechtheid.
Mensen over de hele wereld herkennen in haar daad een universele waarheid: dat liefde, vriendschap en respect groter zijn dan elke formele ceremonie. Soms zijn de krachtigste huldes niet die met lange toespraken of indrukwekkende optochten, maar die ene, stille aanwezigheid – die alles zegt zonder een enkel woord.
Genevieve Jeanningros, la monja amiga del Papa, llora ante su féretro https://t.co/A1AJ2oFYKi pic.twitter.com/rviK1UGY40
— Europa Press TV (@europapress_tv) April 23, 2025
Een afscheid dat ons allemaal raakt
Toen zuster Geneviève Jeanningros die ochtend in de Sint-Pietersbasiliek bij de kist van haar oude vriend stond, vertegenwoordigde ze niet alleen zichzelf. Ze stond daar namens allen die geraakt zijn door de boodschap van paus Franciscus: een oproep tot eenvoud, liefde, rechtvaardigheid en hoop.
En zo werd haar stille moment niet alleen een afscheid van een paus, maar ook een herinnering aan wat er werkelijk toe doet – niet alleen binnen de kerk, maar in het hele leven.