Algemeen
André Hazes jr. heeft Monique verlaten voor deze andere bekende dame
André Hazes en Monique Westenberg hebben opnieuw een punt achter hun relatie gezet. Wat ooit begon als een intense liefdesgeschiedenis met pieken, dalen, terugkeer en hoop op een gezamenlijk toekomstpad, is nu definitief tot stilstand gekomen. Via Instagram deelden ze samen het nieuws met hun volgers. Op het moment van schrijven zijn ze nog samen op vakantie, maar dat weerhield hen er niet van om hun breuk kenbaar te maken: “We staan al even op een andere plek in elkaars leven,” aldus André.
Hun gezamenlijke boodschap klinkt vredig, berustend zelfs. “We hebben verschillende fases doorlopen, en inmiddels heeft alles een plek gekregen. We houden nog steeds veel van elkaar en hebben respect voor elkaar. Loslaten is groeien en eerlijk zijn naar jezelf én naar elkaar.” Het is een boodschap die meer zegt dan alleen ‘we zijn uit elkaar’. Het is een uitnodiging tot begrip, tot meebewegen met het leven zoals het komt – ongeacht verwachtingen van buitenaf.
Toch blijft het wrang. De timing verrast velen, want het stel bevindt zich nota bene op vakantie – samen, met hun zoon. Aan de buitenkant lijkt het plaatje nog even harmonieus als altijd, maar achter de schermen blijkt er iets geknapt.
Terug naar januari van dit jaar: toen sprak André nog openlijk over een mogelijk aanzoek aan Monique. In interviews liet hij doorschemeren dat Monique de vrouw van zijn leven was. “Als ik Moon ten huwelijk vraag op het podium, dan krijg ik een klap in m’n gezicht, denk ik,” grapte hij toen. Maar hij voegde er ook aan toe: “Als we het zouden doen… dan zou ik het dichter bij huis doen. Monique is alles voor mij en ik weet zeker dat dat de rest van mijn leven is.” Nog geen vier maanden later is dat beeld volledig veranderd. Het laat zien hoe snel dynamieken kunnen verschuiven, hoe onvoorspelbaar zelfs een ogenschijnlijk stabiele band kan zijn.
In talkshows werd er druk gespeculeerd. Entertainmentdeskundige Evert Santegoeds benadrukte dat het voor de fans van het stel een teleurstelling is. “Iedereen gunde Monique de titel ‘mevrouw Hazes’. Ze heeft jarenlang naast hem gestaan, hem gesteund in moeilijke periodes, én het gezinsleven draaiende gehouden. Dat het toch niet gebeurt, geeft aan dat er diepere scheuren zijn dan zichtbaar was.”
Ronald Molendijk, ook te gast in het gesprek, bracht een ander perspectief: “We horen nu vooral over André, maar het zou ook heel goed kunnen dat Monique degene is geweest die heeft gezegd: ‘Deze vorm werkt voor mij niet meer.’ En daar moeten we ook begrip voor hebben.”
De relatie tussen André en Monique is er altijd eentje geweest die het publiek in zijn greep hield. Niet alleen omdat André een Hazes is, maar ook omdat Monique jarenlang standhield in de maalstroom van roem, media-aandacht en relationele onrust. Ze stond hem bij tijdens zijn persoonlijke crises, doorbrak patronen, bleef moeder voor hun zoon en stond – telkens opnieuw – open voor verzoening. Het vraagt een bijzonder soort liefde en veerkracht om dat vol te houden.
En toch: elke terugkeer leek ook een beetje brozer dan de vorige. De vraag bleef hangen: hoeveel kansen kun je elkaar geven zonder jezelf te verliezen?
Op sociale media gaat het gerucht al snel dat André misschien opnieuw iemand anders op het oog heeft. Die verdenking lijkt haast standaard bij iedere breuk die hij doormaakt. Of het nu Bridget Maasland, Sarah van Soelen of een andere ‘Sarah 2.0’ is – telkens was er een nieuwe liefde in beeld vóór het stof van de vorige storm kon neerdalen. Vooral de naam Sarah van Soelen duikt opnieuw op in online commentaren. Er wordt zelfs gesuggereerd dat André nooit écht over haar heen is gekomen. Of zij überhaupt nog een rol in zijn leven speelt, is onduidelijk. Zijzelf heeft zich daar in elk geval niet publiekelijk over uitgesproken.
Wat opvalt, is dat Monique dit keer een stuk terughoudender is. Geen uitgebreide verklaring, geen interviews – alleen de gezamenlijke, zorgvuldig geformuleerde boodschap. Mogelijk heeft ze gekozen voor rust, bescherming van haar zoon en een vorm van waardigheid in een situatie die toch al veel publieke aandacht trekt.
En dat is begrijpelijk. Voor Monique draait het al lang niet meer om drama of roem. Haar focus ligt op stabiliteit, veiligheid en op haar rol als moeder. De oproep van het stel om hun zoon te beschermen tegen negatieve reacties op sociale media is daarin veelzeggend: “Hij is inmiddels op een leeftijd dat hij alles via (social) media mee krijgt.” Een duidelijke boodschap aan de buitenwereld: houd het respectvol.
Wat blijft er over na deze zoveelste breuk? Misschien wel inzicht. Dat liefde, zelfs als die groot is, niet altijd genoeg is. Dat mensen kunnen blijven houden van elkaar, maar toch uit elkaar kunnen groeien. En dat loslaten ook een vorm van liefde kan zijn – omdat je elkaar gunt om verder te gaan, op een manier die wél klopt.
Voor André en Monique zal dit ongetwijfeld weer een nieuwe periode van heroriëntatie worden. Voor hun zoon hopelijk een tijd van rust, met ouders die ondanks alles met respect en liefde samenwerken. Voor de buitenwereld rest alleen begrip – en het besef dat relaties complex zijn, zeker als ze zich afspelen onder een vergrootglas.
De liefde tussen André Hazes en Monique Westenberg heeft jaren standgehouden – tegen de stroom in, met vallen en opstaan. Nu lijkt het erop dat ze definitief voor een ander pad kiezen. Niet omdat de liefde weg is, maar omdat loslaten soms de eerlijkste keuze is.
Dit bericht op Instagram bekijken
Paus Franciscus heeft tot zijn laatste adem toe zijn kenmerkende mededogen, nederigheid en verbondenheid met de mensen getoond. In zijn laatste uren maakte hij een eenvoudig, maar diep ontroerend gebaar dat inmiddels over de hele wereld wordt gedeeld. Terwijl hij op sterven lag in zijn bed in het Casa Santa Marta, hief hij zijn hand lichtjes omhoog richting zijn trouwe verpleger Massimiliano Strappetti. Het was zijn manier om afscheid te nemen, een stil gebaar dat meer zei dan duizend woorden.
Amper een uur later blies paus Franciscus op 88-jarige leeftijd zijn laatste adem uit. Miljoenen gelovigen wereldwijd rouwen om het verlies van de man die als geen ander symbool stond voor een kerk van compassie en eenvoud. Zijn 0verlijden volgde op een zware periode waarin hij kampte met een dubbele longontsteking en later werd getroffen door een beroerte die leidde tot hartfalen.
De onmisbare rol van Massimiliano Strappetti
Strappetti was de afgelopen weken onafgebroken aan de zijde van de paus te vinden. Tijdens de 38 dagen die Franciscus in het Gemelli-ziekenhuis in Rome doorbracht, was hij er dag en nacht. Zelfs toen de paus terugkeerde naar het Vaticaan, bleef Strappetti voortdurend in de buurt. Hij stond hem bij, ondersteunde hem fysiek én emotioneel, en zorgde ervoor dat de paus op paaszondag nog één keer zijn gelovigen kon begroeten.
Die zondag maakte Franciscus, op eigen initiatief, een laatste rit in de pausmobiel over het Sint-Pietersplein. Hij wilde de mensen zien, ze bedanken, ze bemoedigen. Ondanks zijn broze gezondheid vroeg hij aan Strappetti: “Denk je dat ik het aankan?” Die gaf hem het vertrouwen om het te doen. Het werd een intens moment van wederzijdse liefde tussen paus en volk: kinderen zwaaiden, mensen huilden, en de paus glimlachte – vermoeid, maar aanwezig.
De laatste uren
Na zijn rit in de pausmobiel en het uitspreken van de traditionele paaszegen ‘Urbi et Orbi’, trok Franciscus zich terug. Hij bracht de middag door in rust, genoot van een sobere maaltijd en was omringd door stilte – een sfeer waarin hij zich het prettigst voelde. Maar in de vroege ochtenduren van de volgende dag veranderde alles.
Rond half zes ’s ochtends begonnen de eerste zorgwekkende symptomen zich te tonen. De medische staf reageerde onmiddellijk, maar het was al te laat. Voor hij in coma raakte, keek de paus nog één keer naar Strappetti, stak zijn hand omhoog en glimlachte zwakjes. Dat was het moment waarop hij afscheid nam van deze wereld, op zijn eigen manier – eenvoudig, waardig, en liefdevol.
Een d00d zoals hij had geleefd
Wat zijn 0verlijden zo bijzonder maakt, is de rust waarmee het gebeurde. Geen hectiek, geen publiek drama. Zoals hij altijd zijn gezondheid buiten de schijnwerpers hield, zo koos hij ook voor een discreet einde. Vatican News beschrijft het als ‘een d00d in stilte’, in lijn met wie Franciscus was: een man die grootse dingen deed, maar zich klein opstelde.
Zijn 0verlijden roept wereldwijd diepe emoties op. Niet alleen vanwege zijn rol als geestelijk leider, maar vooral omdat hij een toonbeeld was van menselijkheid. Paus Franciscus bracht de kerk dichter bij de mensen. Hij sprak in eenvoudige woorden, luisterde naar hen die normaal geen stem kregen, en durfde af te wijken van de gevestigde tradities als dat betekende dat hij dichter bij de kern van zijn missie kwam: liefde, vergeving en verbondenheid.
Wie is Massimiliano Strappetti?
De naam Massimiliano Strappetti is voor veel mensen onbekend gebleven – precies zoals hij het zelf wilde. Deze 54-jarige verpleegkundige heeft een indrukwekkende staat van dienst. Hij begon zijn carrière op de intensive care van het Gemelli-z!ekenhuis en werkte met meerdere pausen: Johannes Paulus II, Benedictus XVI en Franciscus.
In 2022 werd hij officieel aangesteld als persoonlijke zorgassistent van paus Franciscus. Sindsdien was hij de stille kracht achter de schermen, degene die ervoor zorgde dat de paus veilig, verzorgd en in staat was om zijn taken te blijven uitvoeren. Zijn rol ging echter verder dan medische zorg. Hij werd een vertrouwenspersoon, een vriend, en in de laatste momenten: de enige aan wie de paus zijn laatste woorden richtte.
Een paus die zijn volk tot het einde diende
Het moment waarop paus Franciscus vroeg of hij het Sint-Pietersplein nog een keer kon bezoeken, was meer dan een fysieke uitdaging. Het was een diepe innerlijke wens: om zijn volk te zien, ze te zegenen, en hen nog één keer te laten voelen dat ze er niet alleen voor staan. Zelfs op het randje van de d00d wilde hij verbinding maken.
Hij koos ervoor om zijn laatste publieke daad niet in pracht en praal te volbrengen, maar in contact en eenvoud. Die keuze typeert zijn hele pontificaat. Geen gouden mantels, geen afstandelijke toespraken – maar oprechte betrokkenheid, aandacht voor vluchtelingen, armen en z!eken, en een kerk die meer luistert dan preekt.
Zijn laatste woorden: een levenssamenvatting
De laatste woorden van Franciscus – “Bedankt dat je me weer naar het plein hebt gebracht” – zijn krachtiger dan ze op het eerste gezicht lijken. Ze drukken niet alleen dankbaarheid uit aan Strappetti, maar ook aan de wereld. Ze vatten samen wat hij als paus wilde zijn: een dienaar van het volk, tot het einde toe.
Zijn d00d, zoals zijn leven, was een voorbeeld van overgave, vertrouwen en liefde. Hij liet de wereld niet alleen achter met herinneringen, maar met een boodschap. Dat leiderschap geen machtspel hoeft te zijn, dat kwetsbaarheid geen zwakte is, en dat afscheid nemen ook een daad van liefde kan zijn.
Terugblik op een leven van betekenis
Met de d00d van paus Franciscus sluit de wereld een hoofdstuk van diepe menselijke betrokkenheid. Zijn leven laat een nalatenschap na die veel verder reikt dan dogma’s en rituelen. Hij bracht mensen bij elkaar. Niet door te overtuigen, maar door te verbinden. Niet door regels, maar door compassie.
In zijn laatste momenten koos hij, net als in zijn hele leven, voor eenvoud, liefde en trouw aan zijn overtuigingen. Een groter eerbetoon aan zijn missie had hij zelf niet kunnen regisseren.
Zijn hand, opgeheven tot afscheid, was geen gebaar van zwakte – het was de ultieme uiting van zijn kracht. Paus Franciscus, een man van het volk, zei vaarwel zoals hij leefde: bescheiden, verbonden en met het hart op de juiste plaats.
📌 #PapaFrancesco ha nominato Massimiliano Strappetti suo "assistente sanitario personale". Infermiere coordinatore della direzione di Sanita' ed igiene del #Vaticano, da oggi Strappetti entra a Santa Marta per occuparsi a tempo pieno del Pontefice. ✅ pic.twitter.com/EXIB1027N5
— VatiVision (@VatiVision) August 4, 2022