Algemeen
André Hazes en Monique Westenberg opnieuw uit elkaar: ‘Vreselijke dingen gebeurd’
André Hazes en Monique Westenberg maken opnieuw relatiebreuk bekend: ‘Loslaten is ook liefde tonen’
In een gezamenlijke verklaring op Instagram hebben André Hazes (30) en Monique Westenberg (46) op dinsdagavond bekendgemaakt dat ze opnieuw uit elkaar gaan. Hoewel de twee momenteel samen op vakantie zijn, konden ze er niet langer omheen: hun liefdesrelatie heeft zijn eindpunt bereikt. “Loslaten is groeien en eerlijk zijn naar jezelf én naar elkaar,” luidt hun gezamenlijke boodschap, die op sociale media inmiddels duizenden reacties oproept.
Het nieuws komt voor veel volgers niet als een totale verrassing, maar roept wel veel emoties op. De relatie tussen André en Monique is er één met een lange geschiedenis vol pieken, dalen, onderbrekingen én verzoeningen. Toch lijkt het dit keer écht voorbij, al benadrukken de twee dat liefde en respect nog steeds centraal staan.
Vakantie vol introspectie
Wat deze breuk opvallend maakt, is de timing. De twee verblijven momenteel samen in het buitenland, op een vakantie die eerder bedoeld leek als qualitytime voor het gezin. Dat juist nu de breuk wereldkundig wordt gemaakt, onderstreept volgens kenners dat het besluit weloverwogen is genomen. “We staan al even op een andere plek in elkaars leven,” schrijven André en Monique in hun statement.
Ze beschrijven hoe hun relatie door de jaren heen verschillende vormen heeft gekend. “Inmiddels zijn we door verschillende fases gegaan en heeft alles een plekje kunnen krijgen.” Wat daaruit voortkomt, is een besluit dat klinkt als een vorm van emotionele volwassenheid: “We houden nog steeds van elkaar en hebben respect voor elkaar. Maar liefde betekent soms ook loslaten.”
Aandacht voor zoon Dré
Wat beide ouders extra belangrijk vinden in deze fase, is de bescherming van hun zoon. In hun gezamenlijke bericht vragen ze dan ook expliciet aan het publiek om daar rekening mee te houden: “We willen jullie vragen om onze zoon in gedachte te houden bij alle vormen van reactie op dit bericht. Hij is inmiddels op een leeftijd dat hij alles via (social) media meekrijgt.”
Hun zoon, Andreas Martinus Hazes, werd in 2016 geboren en is vernoemd naar zijn opa, de legendarische volkszanger André Hazes senior. Zijn komst werd destijds ervaren als een wonder. Monique onderging een langdurig en emotioneel zwaar fertiliteitstraject met ivf en icsi om zwanger te worden. De geboorte van hun zoon was destijds niet alleen een bekroning van hun liefde, maar ook een publiek gedeeld moment van geluk.
Een relatie vol hoofdstukken
Wie het liefdesverhaal van André en Monique een beetje heeft gevolgd, weet dat het een achtbaan is geweest. De twee ontmoetten elkaar jaren geleden en vormden een koppel met een leeftijdsverschil van zestien jaar. Voor velen was dat aanleiding voor nieuwsgierigheid, bewondering, maar ook kritiek. Toch hielden zij zich staande. In 2016, bij de geboorte van hun zoon, leken ze sterker dan ooit.
Maar de stabiliteit bleek van korte duur. De afgelopen jaren kende hun relatie meerdere breuken en verzoeningen. André had tussentijds relaties met onder anderen Sarah van Soelen, wat breed werd uitgemeten in de media. Toch vond hij in 2022 opnieuw zijn weg terug naar Monique. De twee besloten het anders aan te pakken: niet meer samenwonen, maar wel samen ouders zijn en tijd met elkaar doorbrengen wanneer dat goed voelde. Een moderne, flexibele vorm van liefde, zoals ze het zelf beschreven.
‘Liefde in een andere vorm’
Die hernieuwde poging leek lange tijd succesvol. Monique verscheen weer aan zijn zijde bij optredens, André sprak in interviews vol lof over haar, en ook hun gezamenlijke vakanties deden vermoeden dat er sprake was van hernieuwde stabiliteit. Toch bleef het voor buitenstaanders voelbaar dat de relatie een andere toon had gekregen. Minder vurig, meer bedachtzaam. Geen sprookjesbeeld, maar een liefde die ruimte vroeg.
“Onze band zal altijd bijzonder blijven,” zei Monique eerder in een interview. En dat sentiment lijkt nog steeds overeind te staan. Want ook nu klinkt er geen bitterheid of verwijt in hun bericht, maar juist een zekere kalmte. Loslaten, in de woorden van het stel, is niet het einde van de liefde – het is misschien juist de meest volwassen vorm ervan.
Online reacties: liefdevol én bezorgd
Op sociale media stromen de reacties binnen. Veel volgers spreken hun steun uit voor het stel, maar vooral voor hun zoon. “Wat knap dat jullie dit zo samen doen,” schrijft iemand. Een ander zegt: “Je kunt zien dat jullie echt alles hebben geprobeerd. Heel veel respect.” Ook zijn er mensen die hun zorgen uiten over de impact op de kleine André junior. “Hopelijk krijgt hij alle rust die hij nodig heeft.”
Er zijn ook kritische geluiden. Sommige volgers vragen zich af of het verstandig is om zulke privékwesties te delen op sociale media. Toch zijn de meeste reacties mild en meelevend. De openhartigheid van André en Monique wordt gewaardeerd, juist omdat het laat zien hoe ingewikkeld liefde soms is – zeker onder een vergrootglas.
Een publieke relatie met privégevolgen
Het verhaal van André en Monique laat goed zien hoe moeilijk het is om een relatie te onderhouden wanneer je leven deels publiek bezit is geworden. Elk opstootje, elk gerucht, elke kus wordt besproken in talkshows, juicekanalen en op sociale media. Dat legt extra druk op een relatie die al complex is door persoonlijke geschiedenis, trauma’s uit het verleden en het ouderschap.
In dat opzicht is hun gezamenlijke statement niet alleen een bekendmaking, maar ook een vorm van regie pakken over hun eigen verhaal. Niet anderen laten speculeren, maar zélf de toon zetten.
Een nieuw begin?
Of dit definitief het einde is van de liefde tussen André Hazes en Monique Westenberg, durft niemand met zekerheid te zeggen. Hun band is zó verweven met gedeelde geschiedenis, ouderschap en diepe gevoelens dat een comeback nooit helemaal uitgesloten lijkt. Maar voor nu kiezen ze voor rust, ruimte en eerlijkheid. Voor zichzelf, maar vooral voor hun zoon.
In een wereld waarin relaties vaak eindigen in conflict of geruisloze stilte, is dit voorbeeld van bewust en respectvol afscheid nemen een verademing. Het toont volwassenheid, kwetsbaarheid en bovenal: liefde – in misschien wel haar puurste vorm.
De Nederlandse acteur, presentator en schrijver Joost Prinsen is op 83-jarige leeftijd rustig ingeslapen. Zijn familie heeft het nieuws bevestigd via NRC. Prinsen was decennialang een vertrouwd gezicht op televisie en stond bekend om zijn warme uitstraling, zijn scherpe humor en zijn liefde voor taal en theater.
Met iconische rollen in programma’s als De Stratemakeropzeeshow en als bedenker en presentator van de populaire quiz Met het mes op tafel, wist hij generaties kijkers te raken. Zijn veelzijdigheid maakte hem tot een van de meest herkenbare persoonlijkheden binnen de Nederlandse televisiegeschiedenis.
Een leven vol theater, televisie en taal
Joost Prinsen werd geboren in 1941 en groeide uit tot een veelzijdig kunstenaar die zich thuis voelde in verschillende disciplines. In de jaren zeventig brak hij door bij het grote publiek met zijn rol als Erik Engerd in het vernieuwende kinderprogramma De Stratemakeropzeeshow.
In dit programma, waarin ook Aart Staartjes een belangrijke rol
speelde, gaf Prinsen op unieke wijze vorm aan een karakter dat
angst probeerde aan te jagen maar telkens op komische wijze faalde.
Het programma groeide uit tot een klassieker, die nog altijd wordt
herinnerd als een mijlpaal in de Nederlandse kindertelevisie.
Naast zijn acteerwerk op televisie stond Prinsen ook veelvuldig op het toneel. Zijn liefde voor taal en optreden kwam in talloze theaterproducties tot uiting. Hij speelde uiteenlopende rollen, van luchtig tot diepgaand, en werd geprezen om zijn natuurlijke manier van spelen en zijn vermogen om het publiek te raken.
De geboorte van een televisieklassieker
In de jaren negentig begon
Joost Prinsen aan een nieuw hoofdstuk in zijn carrière. Samen met
een goede vriend bedacht hij het inmiddels iconische
televisieprogramma Met
het mes op tafel.
Het unieke format – een combinatie van kennis, taalgevoel en lef –
werd een groot succes. Prinsen presenteerde het programma jarenlang
op zijn eigen karakteristieke manier: scherp, geestig en altijd met
respect voor de deelnemers.
Het programma groeide uit tot een vaste waarde op de Nederlandse televisie en wordt nog altijd uitgezonden, wat het blijvende succes van zijn idee onderstreept. Voor velen is Met het mes op tafel synoniem geworden met Prinsen zelf – de rustige stem, de glimlach en de liefde voor taal.
Schrijver en columnist
Naast zijn werk op toneel en
televisie schreef Joost Prinsen ook jarenlang voor diverse
media.
Voor het tijdschrift Mezza schreef hij de populaire rubriek
Joost weet het, waarin
hij vragen van lezers op een eigenzinnige, bedachtzame manier
beantwoordde.
Hoofdredacteur Sara van
Gorp van Mezza omschreef hem als iemand met “een volledig
eigengereide toon, die streng kon zijn, maar altijd met warmte en
menselijkheid.”
Prinsen wist zijn lezers te raken met zijn humor en zijn eerlijke kijk op het leven. Zijn rubriek groeide uit tot een publieksfavoriet. Toen hij tijdelijk stopte, ontving de redactie talloze brieven van lezers die hem misten. Dat illustreert hoeveel mensen zich verbonden voelden met zijn stem en schrijfstijl.
Een leven vol liefde en verbinding
Joost Prinsen deelde een groot
deel van zijn leven met zijn echtgenote Emma, met wie hij ruim vijftig jaar samen
was. Het paar adopteerde twee dochters en bouwde een warm gezin
op.
Na het verlies van zijn echtgenote vond hij later opnieuw liefde in
Noraly Beyer,
voormalig presentatrice van het NOS Journaal. Samen deelden zij hun
passie voor theater en televisie, en verschenen ze nog samen in de
dramaserie Nood.
Prinsen stond bekend om zijn
oprechte interesse in mensen.
Collega’s en vrienden beschrijven hem als een man die altijd wilde
weten hoe het met anderen ging, en die met zijn charmante
nieuwsgierigheid en levenslust ieder gesprek een eigen glans
gaf.
Een blijvende indruk in de Nederlandse media
De invloed van Joost Prinsen
op de Nederlandse mediawereld is groot.
Zijn werk aan De
Stratemakeropzeeshow veranderde de manier waarop
kindertelevisie werd gemaakt, terwijl Met het mes op tafel liet zien dat een quiz
ook intellectueel en stijlvol kon zijn.
Zijn stem, zijn manier van spreken en zijn ongedwongen aanwezigheid
hebben hem een vaste plek gegeven in het collectieve geheugen van
Nederland.
Rennie Rijpma, hoofdredacteur van het Algemeen Dagblad, omschreef hem als “een man die eeuwig jong bleef, met een originele kijk op het leven.” Volgens haar wist Prinsen “op een bijzondere manier zijn wijsheid te delen en een glimlach te brengen bij een groot publiek.”
Zijn werk was nooit groots of
luidruchtig, maar juist kalm en menselijk.
Hij vertegenwoordigde een generatie televisiepersoonlijkheden die
geloofden in inhoud, warmte en verbinding.
Trouw aan zichzelf
Wat Joost Prinsen kenmerkte,
was zijn eigenzinnigheid.
Of het nu ging om zijn antwoorden in Joost weet het, zijn presentatie van een quiz
of een rol op het toneel — hij bleef altijd trouw aan zijn stijl en
overtuiging.
Hij schreef ooit dat er “een vereniging zou moeten bestaan voor
mensen die geen nee kunnen zeggen” — een typische
Prinsen-opmerking: geestig, scherp en herkenbaar.
Die combinatie van humor en
mildheid maakte hem geliefd bij publiek en
collega’s.
Hij kon streng zijn in zijn observaties, maar altijd met een
liefdevolle ondertoon.
Zijn betekenis voor toekomstige generaties
Hoewel Joost Prinsen niet meer
actief was op televisie, bleef zijn werk inspireren.
Nieuwe generaties programmamakers en acteurs zien in hem een
voorbeeld van integriteit, creativiteit en
vakmanschap.
Zijn nalatenschap leeft voort in de programma’s die hij maakte, de
teksten die hij schreef en de herinneringen van de mensen met wie
hij werkte.
In een tijd waarin televisie
snel en vluchtig is geworden, herinnerde Prinsen ons eraan dat de
kracht van een goed verhaal en een oprechte toon nooit
veroudert.
Zijn leven en werk staan symbool voor een tijd waarin televisie nog
een ambacht was — gemaakt met zorg, taalgevoel en een diep respect
voor het publiek.
Een leven dat blijft inspireren
Joost Prinsen laat een rijke
erfenis achter van creativiteit, humor en
menselijkheid.
Zijn werk zal nog jarenlang worden gewaardeerd door iedereen die
houdt van Nederlandse televisie en theater.
Of het nu gaat om zijn komische rollen, zijn scherpe observaties of
zijn liefde voor taal — hij bracht plezier en herkenning in vele
huiskamers.
Zijn nalatenschap is die van
een kunstenaar die generaties wist te verbinden.
Een man die liet zien dat authenticiteit en warmte de tijd
moeiteloos kunnen doorstaan.