Algemeen
Dit is waarom radio-dj Igmar al 1.5 jaar afwezig is: Veel sterkte
Igmar Felicia openhartig over leven met PTSS: “Ik weiger mezelf nog te verstoppen”
In een emotionele en eerlijke video op Instagram deelt voormalig radio-dj Igmar Felicia hoe het écht met hem gaat. De stem die velen nog kennen van Radio 538 en Qmusic is al langere tijd stil op de radio, maar laat nu van zich horen met een verhaal dat diep raakt.
Felicia, die jarenlang geliefd was bij luisteraars vanwege zijn openheid, energie en humor, kampt sinds enkele jaren met posttraumatische stressstoornis (PTSS). Inmiddels werkt hij al anderhalf jaar niet meer, en het pad naar herstel blijkt lang, zwaar en grillig. Toch kiest Igmar ervoor om zijn verhaal te delen – niet om medelijden op te wekken, maar om begrip en herkenning te bieden aan anderen die met mentale problemen worstelen.
“Ik werd als lastig gezien, terwijl ik vooral zelf aan het overleven was”
In zijn video, die inmiddels door duizenden mensen is bekeken, vertelt Igmar openhartig over zijn diagnose. Vier jaar geleden werd vastgesteld dat hij aan PTSS lijdt – een aandoening die vaak onzichtbaar is aan de buitenkant, maar van binnen alles op scherp zet.
“Wat me het meeste pijn heeft gedaan,” vertelt hij, “is dat sommige mensen dachten dat ik mijn situatie gebruikte als excuus. Alsof ik niet wilde werken of geen hulp wilde.”
Niets is minder waar. PTSS is een aandoening waarbij het zenuwstelsel voortdurend in alarmfase verkeert. Je hersenen geven voortdurend het signaal af dat je in gevaar bent, ook al is er objectief niets aan de hand. Dat zorgt voor extreme spanning, slapeloosheid en totale mentale uitputting.
“Je leeft alsof er ieder moment een inbreker je huis binnen kan stappen. Alleen: die komt nooit. Maar jij blijft wachten.”
Opgegroeid binnen een gesloten gemeenschap
Igmar legt in de video uit dat zijn PTSS voortkomt uit gebeurtenissen in zijn jeugd. Hij groeide op binnen de geloofsgemeenschap van de Jehova’s Getuigen, een organisatie met strikte regels en een sterke interne structuur. Hij benadrukt dat dit op zichzelf geen oordeel is over het geloof, maar dat zijn persoonlijke ervaringen hem diep hebben gevormd.
“Als kind zat ik vaak in onveilige situaties. Toen was die hyperalertheid van mijn brein misschien functioneel. Maar nu, jaren later, blijft dat alarmsysteem onnodig actief. Dat maakt leven, rusten en werken bijna onmogelijk.”
Zijn openheid over deze achtergrond maakt indruk, juist omdat het laat zien hoe jeugdtrauma’s op latere leeftijd kunnen doorwerken – ook als je ogenschijnlijk alles op de rit hebt.
Anderhalf jaar buiten het arbeidsproces
Door de aanhoudende klachten moest Igmar uiteindelijk het moeilijkste besluit nemen: hij stopte met werken. Na succesvolle jaren op de radio, waarin hij duizenden mensen dagelijks vermaakte en informeerden, viel de stilte in zijn professionele leven plots in. Het bleek een enorme omschakeling.
“Ik had moeite met het beeld dat ik lastig was. Terwijl ik gewoon niet meer kon. Niet fysiek, niet mentaal. Mijn batterij raakte leeg en bleef leeg.”
Wat volgde, was een intensieve periode van zelfonderzoek, therapie en herstel. Geen spectaculaire veranderingen, maar kleine stappen, stapjes zelfs, die langzaam tot verbetering leiden. Inmiddels gaat het beter, al is hij er nog lang niet.
“Ik heb per dag maar een paar uurtjes energie. Werken zoals vroeger is nu nog geen optie. Maar alles is beter dan opgesloten zitten in je eigen hoofd.”
Dit bericht op Instagram bekijken
“Ik weet niet waar ik uitkom, maar ik ga weer meedoen”
Wat Igmar’s video zo bijzonder maakt, is de combinatie van eerlijkheid én hoop. Ondanks de onzekerheid over zijn toekomst straalt hij een nieuwe rust en acceptatie uit. Hij durft toe te geven dat hij nog niet weet waar hij terecht zal komen, maar hij wil zich daar niet langer voor schamen.
“Misschien eindig ik op Curaçao, misschien in Apeldoorn, of op Ameland, of gewoon in Amersfoort. Ik weet het niet. Maar ik ga me niet meer verstoppen omdat ik mijn leven nog niet op orde heb.”
Die woorden, eenvoudig en krachtig, raken bij veel mensen een gevoelige snaar. In een maatschappij die draait op prestaties, snelheid en zichtbaarheid, laat Igmar zien dat het soms juist krachtig is om stil te vallen en naar binnen te keren.
Van radioheld naar voorbeeld in kwetsbaarheid
Igmar Felicia werd ooit bekend als een energieke radiopersoonlijkheid met een vlotte babbel en een groot hart voor muziek en mensen. Die uitstraling blijft, maar inmiddels toont hij zich van een andere kant – een kant die minstens zo waardevol is.
Door zijn verhaal te delen via Instagram kiest hij een nieuwe vorm van communicatie: direct, onbewerkt en puur. Geen draaiboek, geen jingles, geen redactieteam. Alleen hijzelf, zijn woorden en zijn waarheid.
“Ik wil niet meer buiten de maatschappij staan omdat ik nog niet ‘gerepareerd’ ben. Dit is wie ik nu ben. En dat mag er ook zijn.”
Het is een boodschap die veel verder reikt dan zijn persoonlijke kring. Zijn video wordt massaal gedeeld, en de reacties van volgers zijn hartverwarmend. Mensen prijzen zijn eerlijkheid, bedanken hem voor zijn openheid en delen hun eigen ervaringen.
Mentale gezondheid bespreekbaar maken
Het verhaal van Igmar draagt bij aan een belangrijk maatschappelijk gesprek: het normaliseren van mentale gezondheid. In een wereld waarin lichamelijke blessures direct serieus worden genomen, blijven psychische klachten vaak onzichtbaar of onbegrepen.
Met zijn verhaal laat Igmar zien dat herstel niet lineair is. Dat je soms maanden of jaren nodig hebt. Dat je geen excuus hoeft te maken voor wie je bent of hoe je je voelt. En vooral: dat je nog steeds meetelt, ook als je even niet meedoet op de ‘normale’ manier.
“Ik heb anderhalf jaar keihard gewerkt aan mezelf. En dit is waar ik nu ben. Dat is geen zwakte. Dat is mijn proces.”
Een boodschap van hoop
Hoewel zijn pad nog niet volledig is uitgestippeld, lijkt Igmar de balans langzaam terug te vinden. Niet door weer de radio in te duiken of volle dagen te draaien, maar door zichzelf opnieuw te ontdekken – op een manier die past bij zijn tempo, zijn energie en zijn waarden.
Zijn boodschap is helder: je bent niet je diagnose, en het is geen zwakte om hulp te vragen of rust te nemen. Door openlijk te spreken over zijn worsteling, maakt hij ruimte voor anderen om hetzelfde te doen.
“Ik hoef geen perfect plaatje te zijn. Ik wil gewoon mezelf zijn – met alles wat daarbij hoort.”
Tot slot
Het verhaal van Igmar Felicia is niet alleen het verhaal van een radio-dj met PTSS. Het is het verhaal van een mens die besloot te pauzeren, te helen en stap voor stap zijn leven opnieuw vorm te geven. Met vallen en opstaan. Met kwetsbaarheid én kracht.
En misschien – juist daardoor – raakt zijn stem nu meer mensen dan ooit tevoren.
Volg ons voor meer verhalen over mentale gezondheid, persoonlijke groei en bekende Nederlanders die het taboe op kwetsbaarheid helpen doorbreken.
Victor Vlam over zaak Marco Borsato: “Hij heeft groot onrecht meegemaakt”
De strafzaak tegen Marco Borsato blijft Nederland bezighouden. Na jaren van stilte en speculatie stond de zanger vorige week eindelijk terecht. Op dinsdag en donderdag vond de zitting plaats in de rechtbank van Utrecht. De uitspraak wordt op 4 december verwacht — een datum waar niet alleen Borsato en zijn familie, maar ook het publiek met spanning naar uitkijken.
De zaak, die draait om beschuldigingen van grensoverschrijdend gedrag, heeft de afgelopen jaren diepe sporen nagelaten. Zowel voor de betrokkenen als voor de zanger zelf. Waar sommigen vinden dat Borsato zich moet verantwoorden, zijn er ook velen die geloven dat hij onterecht is aangeklaagd.
Een van die stemmen is die van Victor Vlam, mediakenner en voormalig jurist, die zich in zijn podcast openlijk uitsprak over het proces.
“Ik ben van mening dat Marco groot onrecht is aangedaan,” zegt hij. “Deze zaak had nooit zover mogen komen.”
“Dit had nooit voor de rechter hoeven komen”
Victor Vlam volgde de rechtszaak op de voet. Aanvankelijk probeerde hij neutraal te blijven, maar wat hij hoorde tijdens de zittingen deed hem van mening veranderen.
“Ik vond in eerste instantie dat we het aan de rechter moesten overlaten,” legt hij uit. “Maar na wat er tijdens de zaak naar voren kwam, ben ik echt van mening dat hij vrijgesproken moet worden. Dit had geseponeerd moeten worden.”
Volgens Vlam is het bewijs waarop de zaak rust, te dun en te complex om een veroordeling te rechtvaardigen. “Er blijven te veel tegenstrijdigheden over. En als de twijfel zo groot is, hoort iemand niet veroordeeld te worden.”
Hij benadrukt dat zijn conclusie gebaseerd is op wat openbaar werd in de rechtszaal, niet op geruchten of mediafragmenten. “Wat ik zag en hoorde, gaf me het gevoel dat dit proces niet eerlijk is geweest tegenover hem.”
“De gevolgen zijn enorm geweest”
Of Marco Borsato nu wel of niet wordt vrijgesproken, volgens Vlam heeft de zaak hem al onherstelbaar geraakt.
“De consequenties voor Marco zijn gigantisch,” zegt hij in zijn podcast. “Zijn leven staat al vier jaar stil. Hij kan niet optreden, zijn naam is beschadigd, zijn imago is gebroken.”
Hij verwijst naar berekeningen van RTL Z, die eerder schatten dat de zanger ruim negen miljoen euro is misgelopen aan inkomsten en juridische kosten. “Dat is een financiële klap die bijna niemand kan bevatten. Maar nog zwaarder is de emotionele schade. Je ziet dat hij zich volledig heeft teruggetrokken.”
Vlam benadrukt dat ongeacht de uitspraak, de reputatieschade blijvend is. “Zelfs bij een vrijspraak blijft er altijd iets hangen. Dat is het tragische van zulke publieke rechtszaken.”
De kern van de zaak
Hoewel de inhoud van het proces gevoelig ligt, gaat Vlam in zijn podcast voorzichtig in op wat hij ziet als de kern van de zaak: de vraag wie er werkelijk slacht0ffer is geworden van wat er is gebeurd.
“Eigenlijk draait het om één cruciale vraag,” zegt hij. “Is de jonge vrouw slacht0ffer van Marco Borsato, of is zij slacht0ffer van een complexe gezinssituatie waarin anderen hun eigen belangen lieten meespelen?”
Volgens hem speelde de moeder van het meisje, Nathalie, een belangrijke rol in het geheel. Zij werkte jarenlang nauw samen met Borsato als zijn persoonlijke assistent.
“Haar hele werk- en sociale leven speelde zich af binnen de wereld van Marco Borsato,” zegt Vlam. “Toen duidelijk werd dat haar rol bij hem zou eindigen, veranderde er veel. En precies op dat moment kwamen de beschuldigingen naar buiten.”
“De timing was opvallend”
Wat Vlam vooral opvalt, is het moment waarop de beschuldigingen werden geuit.
“Uitgerekend tijdens het gesprek waarin haar ontslag werd besproken, kwamen deze aantijgingen naar voren,” vertelt hij. “Dat maakt het bijzonder lastig om te beoordelen wat de ware drijfveren waren.”
Hij benadrukt dat dit niet betekent dat de beschuldigingen per definitie onwaar zijn, maar dat de omstandigheden de zaak complex maken. “Als iets jaren geleden is gebeurd, en je brengt het pas naar buiten op het moment dat je zelf onder druk staat, dan werpt dat vragen op. En die vragen verdienen zorgvuldig onderzoek.”
Een gezin met ongebruikelijke grenzen
Vlam verwijst in zijn analyse ook naar de dynamiek binnen het gezin van de betrokken familie, zoals die tijdens de rechtszaak ter sprake kwam.
“Er zijn duidelijke signalen dat het gezin waarin dit speelde, zijn eigen, heel losse omgangsvormen had,” zegt hij. “Dat maakt het moeilijk om achteraf vast te stellen waar grenzen precies lagen.”
Volgens hem erkende Marco tijdens de zaak dat hij achteraf gezien niet altijd gepast handelde in zijn omgang met de familie. “Hij zei dat sommige berichten of grapjes niet verstandig waren. Daar heeft hij spijt van. Maar dat is iets heel anders dan strafbaar gedrag.”
Vlam noemt dat onderscheid essentieel. “Je kunt iets sociaal ongepast vinden, zonder dat het juridisch over de schreef gaat.”
“De moeder ging verder dan hij”
In zijn analyse stelt Vlam dat ook het gedrag van de moeder vragen oproept. Tijdens de zitting werden berichten en beelden besproken die volgens hem “duiden op een zeer vrije communicatiestijl” binnen het gezin.
“Er zijn voorbeelden genoemd van berichten die zij stuurde naar Marco, waarin ze zelf veel verder ging dan hij,” zegt hij. “Dat laat zien dat de context veel ingewikkelder is dan men denkt.”
Volgens Vlam heeft Marco zich binnen die context niet buitensporig gedragen, hoe ongelukkig sommige keuzes ook waren. “Hij heeft meegedaan aan iets wat in dat gezin als normaal gold. Dat maakt het niet goed, maar het maakt het wel anders.”
Een zaak die Nederland verdeelt
De publieke opinie over de zaak blijft verdeeld. Een deel van de Nederlanders vindt dat Borsato zich moet verantwoorden en dat de rechter zijn oordeel moet vellen, terwijl een ander deel gelooft dat hij slacht0ffer is van verkeerde aannames en media-aandacht.
“Dat mensen verdeeld zijn, is logisch,” zegt Vlam. “Het is een complexe zaak zonder zwart-wit antwoord. Maar ik denk dat we ons moeten afvragen wat er overblijft van iemand als hij jarenlang publiekelijk wordt beschuldigd en nog geen uitspraak heeft gehad.”
Hij pleit voor meer terughoudendheid in publieke veroordelingen. “In Nederland geldt dat iemand onschuldig is tot het tegendeel bewezen is. Laten we dat principe niet vergeten.”
Vooruitkijken naar 4 december
Op 4 december zal de rechter uitspraak doen in de zaak. Wat de uitkomst ook zal zijn, de impact ervan zal groot blijven. Voor Marco Borsato betekent het mogelijk een kans op eerherstel — of een nieuwe periode van onzekerheid.
Victor Vlam hoopt dat de uitspraak helderheid brengt. “Voor iedereen. Ook voor de betrokken families. Want dit heeft te lang geduurd.”
Hij besluit met een oproep tot mededogen:
“We leven in een tijd waarin mensen snel oordelen. Maar achter elk verhaal schuilt een mens, met fouten, emoties en verdriet. Wat er ook gebeurt, laten we niet vergeten dat gerechtigheid niet alleen draait om straf, maar ook om begrip.”
💬 Wat denk jij? Vind jij dat Marco Borsato onrecht is aangedaan, of geloof je dat het goed is dat de rechter dit grondig heeft onderzocht? Deel je mening op onze Facebookpagina.