Algemeen
Winter Vol Liefde-Maarten overleden, volgers diep ontroerd door afscheidsvideo
Het droevige nieuws waar veel kijkers van Winter Vol Liefde al even rekening mee hielden, is werkelijkheid geworden: Maarten van Gent is op 78-jarige leeftijd overleden. De markante deelnemer aan het populaire RTL-programma overleed in Estland, het land waar hij sinds de jaren ‘90 woonde en waar hij zijn laatste levensfase doorbracht. Zijn familie heeft via een emotioneel Facebookbericht laten weten dat Maarten vredig is heengegaan in het ziekenhuis van Rakvere.
Afscheid in alle rust
In het bericht deelt de familie dat Maarten op zondag 14 april is overleden. Zijn laatste wens was dat twee video’s, die hij had opgenomen als afscheidsboodschap, met het publiek gedeeld zouden worden. De filmpjes, één in het Nederlands en één in het Engels, laten zien hoe bewust Maarten omging met zijn situatie en hoe hij in alle rust afscheid wilde nemen van de mensen die hij dierbaar was – en van de vele kijkers die geraakt waren door zijn optreden in Winter Vol Liefde.
“Hij kwam, hij leefde, hij gaf liefde en vertrekt nu weer,” aldus de woorden die met zijn overlijden zijn gedeeld. Het zijn zinnen die passen bij de ingetogen, nuchtere manier waarop Maarten zelf sprak over zijn laatste levensfase.
Bekend van televisie
Maarten werd bij het grote publiek bekend door zijn deelname aan het tweede seizoen van Winter Vol Liefde, waarin Nederlandse singles in het buitenland op zoek gaan naar een partner. Maarten woonde al sinds begin jaren ’90 in het rustige Estse dorpje Porkuni, waar hij na een carrière als professioneel basketbalcoach besloot zich te vestigen. Zijn levensverhaal, zijn directe manier van praten en zijn ietwat houterige omgang met de dames die hij ontving, maakten hem tot een opvallende en vaak besproken deelnemer.
Hoewel Maarten tijdens het programma geen liefde vond – uiteindelijk keerde geen van de vrouwen met hem terug naar Estland – maakte hij met zijn persoonlijkheid veel indruk. Zijn filosofische kijk op het leven, zijn liefde voor rust en eenvoud, en zijn karakteristieke uitstraling bleven hangen bij de kijkers.
Ziekte en veerkracht
Kort na de opnames van Winter Vol Liefde kreeg Maarten de diagnose alvleesklierkanker. In eerste instantie wilde hij zich niet laten behandelen, maar onder zachte druk van zijn naasten besloot hij uiteindelijk toch een chemotraject in te gaan. De ziekte en behandelingen eisten hun tol: tijdens de reünie-aflevering van het programma zagen kijkers een andere Maarten. Presentatrice Leonie ter Braak reisde speciaal naar Estland om hem op te zoeken, omdat hij te verzwakt was om naar Nederland te reizen.
Het was een confronterend moment: Maarten was zichtbaar afgevallen, had kracht moeten inleveren, maar bleef tegelijk even kalm en realistisch als altijd. “Ik vind het iets normaals, dat je op een gegeven moment afscheid neemt van het leven,” zei hij toen. In zijn stijl: nuchter, zonder drama, maar wel met diepgang.
Persoonlijk contact bleef
Tijdens de uitzendingen ontstond er een band tussen Maarten en deelneemster Annette. Zij was degene die ook ná de opnames contact met hem hield. Annette gaf in een interview aan dat het in de laatste weken zichtbaar minder goed ging met Maarten. Ze ontving nog berichten, maar die waren vaak in het Engels – vermoedelijk geschreven door vrienden van hem, omdat hij zelf de energie niet meer had om te typen.
“Het contact bleef bestaan, maar het werd steeds spaarzamer,” vertelde Annette. “Toch bleef hij altijd vriendelijk en geïnteresseerd, ook al was het duidelijk dat het niet goed ging.”
Medisch testament
Een bijzonder detail dat de familie heeft gedeeld, is Maartens wens om zijn lichaam ter beschikking te stellen aan de medische wetenschap in Estland. Daarmee wilde hij iets terugdoen voor het land waar hij zich decennialang thuis voelde. Het tekent zijn bescheiden karakter: ook na zijn overlijden wilde hij nog bijdragen aan kennis, onderzoek en wellicht de gezondheid van toekomstige generaties.
Dankbaar jaar
Volgens zijn zoon en andere familieleden heeft Maarten, ondanks zijn ziekte, nog een “bonusjaar” beleefd. Dat jaar werd ingevuld met betekenisvolle momenten, waaronder zijn deelname aan het programma, fijne gesprekken, en het afronden van persoonlijke zaken.
“Als hij direct de medische molen was ingegaan, had hij dat jaar waarschijnlijk niet op die manier kunnen beleven,” aldus een familielid. “Maarten koos voor kwaliteit van leven boven alles, en dat hebben we gerespecteerd.”
Liefde voor eenvoud
Maarten was nooit iemand die hield van poespas. Zijn huis in Estland was eenvoudig ingericht, zijn dagen bestonden uit rust, wandelen en nadenken. Hij las veel, hield van de natuur en leefde met de seizoenen mee. Dat hij koos om zijn laatste levensfase bewust te beleven, past helemaal bij hoe hij in het leven stond.
Zijn deelname aan Winter Vol Liefde was voor hem een sprong in het onbekende, maar ook een manier om nog een keer de liefde een kans te geven. Het feit dat dit uiteindelijk niet lukte, vond hij jammer, maar hij bleef realistisch: “Je kan niks forceren. Of het klikt, of het klikt niet.”
Reactie van RTL
De makers van het programma hebben inmiddels gereageerd op het overlijden van Maarten. In een verklaring laten zij weten “zeer geraakt” te zijn door het nieuws. “Maarten was een bijzonder mens. Zijn eerlijkheid, zijn levenservaring en zijn openheid over zijn gezondheid raakten ons. We wensen zijn familie, vrienden en iedereen die hem dierbaar was heel veel sterkte.”
Ook op sociale media komen massaal reacties binnen van kijkers die hem via het scherm in hun hart hadden gesloten. “Wat een wijze en moedige man,” schrijft iemand. “Hij was anders dan de rest, en dat maakte hem juist zo mooi.”
Zijn woorden blijven
Een van Maartens laatste publieke uitingen was een foto op Facebook waarin hij zijn broze lichaam liet zien, met de tekst: “Hij kwam, hij plantte zich voort, en is klaar om te vertrekken.”
Die woorden zijn misschien wel de meest treffende samenvatting van zijn leven. Maarten leefde zonder opsmuk, met aandacht voor wat écht telt. Hij was dankbaar, scherp van geest tot het eind, en liet het leven los op zijn eigen manier.
Maarten van Gent heeft met zijn deelname aan Winter Vol Liefde niet alleen vrouwen ontmoet, maar ook duizenden harten geraakt. Zijn leven was rijk aan ervaringen, wijsheden en echtheid. Hij zal worden gemist, maar zeker niet vergeten.
Algemeen
Belle Perez laat na het overlijden van haar man voor het eerst van zich horen met hartverscheurend bericht
Het nieuws kwam vorige week hard binnen in België en Nederland. Belle Perez verloor onverwacht haar levenspartner Wouter van der Horst, met wie zij jarenlang lief en leed deelde. De zangeres hield zich dagenlang stil, maar heeft nu voor het eerst zelf woorden gegeven aan het immense gemis dat haar en haar gezin heeft getroffen.
Een leven dat in één moment kantelde
Voor buitenstaanders is het soms nauwelijks te bevatten hoe snel het leven kan veranderen. Nog geen dag voor het ingrijpende moment vierde het gezin een feestelijke gebeurtenis: de negende verjaardag van zoon Ellia. Een dag vol taart, lachende gezichten en het vertrouwde gevoel van samen zijn. Wat niemand toen kon vermoeden, is dat dit één van de laatste momenten zou zijn waarop het gezin nog compleet was.
Voor Belle Perez betekende het daaropvolgende nieuws een breuklijn door haar leven. Alles wat vanzelfsprekend leek, viel in één klap stil. Optredens, plannen, routine: ze maakten plaats voor stilte, ongeloof en verdriet. In zulke momenten ontbreekt vaak de taal om te beschrijven wat iemand voelt — en juist daarom raakte haar eerste reactie zoveel mensen.
Belle spreekt: woorden uit een verscheurd hart
Via Instagram deelde Belle Perez een foto van haar man, vergezeld van een boodschap die recht uit het hart lijkt te komen. Geen grootse verklaringen, geen publiek statement, maar een persoonlijke reflectie die de rauwheid van het moment blootlegt.
Ze schrijft dat het verlies zo plotseling kwam dat haar hart het nog niet kan bijbenen. Dat het leven in één ademtocht volledig veranderde. Wat bleef, zo verwoordt ze, is liefde — en een gemis dat alles overstemt. Ze noemt Wouter haar liefste echtgenoot en de meest toegewijde papa, zoon en broer. Woorden die niet alleen verdriet uitdrukken, maar ook laten zien hoe diep de band was die zij met hem deelde.
Voor velen voelde die boodschap herkenbaar. Het was geen tekst voor de media, maar een brief aan de wereld, geschreven vanuit een plek waar pijn en liefde naast elkaar bestaan.
Overweldigende steun uit twee landen
In haar bericht staat Belle ook stil bij de enorme golf aan medeleven die haar overspoelt. Ze spreekt van een “tsunami aan liefde” die voelbaar is in zowel België als Nederland. Die woorden zijn geen overdrijving. Onder haar bericht stromen reacties binnen van collega-artiesten, vrienden, fans en mensen die haar verhaal al jaren volgen.
Mensen delen herinneringen aan ontmoetingen, aan concerten waar haar muziek hen raakte, of spreken simpelweg hun steun uit als ouder, partner of mens. Juist die brede verbondenheid laat zien hoe diep het verhaal resoneert. Verdriet is universeel, en wanneer iemand het durft te delen zonder maskers, voelen anderen zich uitgenodigd om mee te dragen.
Een moeder, een zoon en een nieuwe werkelijkheid
Centraal in alles staat zoon Ellia. Voor een kind van negen is zo’n plotselinge verandering nauwelijks te bevatten. Het leven zoals hij dat kende, is in korte tijd onherkenbaar geworden. Belle en haar familie kiezen er bewust voor om hem te beschermen, rust te bieden en ruimte te laten voor zijn eigen tempo.
Voor ouders die dit lezen, zal het invoelbaar zijn: het instinct om sterk te blijven voor je kind, terwijl je zelf nauwelijks overeind blijft. Belle heeft haar professionele verplichtingen tijdelijk losgelaten om zich volledig te richten op haar gezin. Haar kerstconcerten werden geannuleerd, niet uit plicht, maar uit noodzaak.
Van verlies naar betekenis: de Wout Foundation
Te midden van dit alles ontstond een idee dat veel mensen diep heeft geraakt. In plaats van bloemen of andere traditionele gebaren, vraagt Belle aandacht voor de Wout Foundation — een stichting die is opgericht ter nagedachtenis aan haar man.
Het doel van de stichting is helder en betekenisvol: hoop bieden aan kinderen voor wie het leven niet vanzelfsprekend verloopt. Vanuit het eigen verlies wil de familie iets creëren dat anderen ondersteunt, juist daar waar het moeilijk is.
Het is een keuze die veel zegt over de waarden die Wouter en Belle samen deelden. Wie midden in rouw besluit om vooruit te kijken naar wat men kan betekenen voor anderen, toont een kracht die verder gaat dan woorden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Waarom dit zoveel mensen raakt
Dat de stichting zoveel losmaakt, is begrijpelijk. Het idee dat uit iets pijnlijks iets goeds kan groeien, biedt troost — niet alleen aan de nabestaanden, maar ook aan mensen die zelf met verlies leven. Het maakt verdriet niet kleiner, maar geeft het richting.
Veel reacties onderstrepen dat gevoel. Mensen schrijven dat ze ontroerd zijn door de keuze om iets blijvends te creëren. Dat het hen herinnert aan wat echt telt: zorg voor elkaar, aandacht voor kwetsbaarheid, en het besef dat liefde niet stopt waar het leven verandert.
Geen haast, geen verwachtingen
Belle heeft niet aangegeven wanneer of hoe ze haar werk zal hervatten. En dat is begrijpelijk. Rouw kent geen schema en geen deadline. De komende periode zal in het teken staan van aanpassing, verwerking en het opnieuw vormgeven van het dagelijks leven.
Wat vaststaat, is dat ze er niet alleen voor staat. De steun uit haar omgeving, de liefde voor haar zoon en de herinneringen aan Wouter vormen samen een netwerk waarin ze stap voor stap haar weg zal vinden.
Een moment van stilte en respect
Vanaf deze plek past vooral terughoudendheid en respect. Niet elk verdriet hoeft geanalyseerd of verklaard te worden. Soms is erkennen genoeg. Erkennen dat dit een immens verlies is. Dat woorden tekortschieten. En dat medeleven geen oplossing biedt, maar wel verzacht.
Onze gedachten gaan uit naar Belle, naar Ellia en naar alle mensen die Wouter liefhadden. Moge de liefde die nu zo voelbaar is, hen dragen in een tijd waarin alles anders is geworden.
Soms is er niets meer te zeggen dan dit: je staat er niet alleen voor.