Algemeen
Bekende Nederlandse actrice in haar slaap overleden
Petra Laseur (85) overleden: een laatste groet aan een toneellegende
In alle stilte is actrice Petra Laseur op 85-jarige leeftijd 0verleden. Haar zoon Andreas Oerlemans bevestigde het verdrietige nieuws via persbureau ANP. Laseur, een van de meest gerespecteerde toneelactrices van haar generatie, is in de nacht van donderdag op vrijdag in haar slaap 0verleden. Ze was al enige tijd ernstig z!ek, maar koos ervoor om geen medische behandelingen meer te ondergaan. Haar 0verlijden markeert het einde van een rijk gevulde carrière en een leven dat volledig in het teken stond van kunst, theater en familie.
Een laatste wens en een bonusjaar
In 2023 maakte Petra Laseur haar z!ekte bekend. Wat haar precies mankeerde, hield ze bewust buiten de openbaarheid. Wel gaf ze aan dat het ging om een ongeneeslijke aandoening. In overleg met haar familie besloot ze de medische molen niet meer in te gaan. Liever richtte ze zich op de tijd die ze nog had, in plaats van op z!ekenhuisbezoeken en behandelingen.
Volgens haar zoon Andreas Oerlemans heeft die beslissing haar uiteindelijk een waardevol en intens jaar opgeleverd. “We hebben nog een prachtig jaar beleefd,” vertelt hij in een interview met het ANP. “Ze wilde heel graag nog het huwelijk van haar oudste kleinzoon meemaken en de 60e verjaardag van mij vieren. Dat is allebei gelukt. We noemen het een bonusjaar, en het was waarschijnlijk niet gebeurd als ze zich had laten behandelen.”
Decennia op het podium
Petra Laseur werd in 1938 geboren als dochter van actrice Mary Dresselhuys en theaterproducent Cees Laseur. Het toneel werd haar letterlijk met de paplepel ingegoten. Na haar opleiding aan de Toneelschool in Amsterdam in 1959 begon Laseur haar carrière bij De Nederlandse Comedie, een van de toonaangevende gezelschappen van die tijd. Ze zou in de decennia daarna uitgroeien tot een gevierd actrice, die in vrijwel alle grote Nederlandse toneelgezelschappen speelde, waaronder Globe, Toneelgroep Amsterdam en Het Nationale Toneel.
Met haar krachtige présence, heldere dictie en emotionele diepgang bracht ze generaties theaterpubliek in vervoering. Haar rollen in klassieke toneelstukken en moderne interpretaties werden steevast geprezen.
Bekroond met grote toneelprijzen
Petra Laseur was niet alleen geliefd bij het publiek, maar ook bij haar collega’s en de theaterkritiek. Haar talent bleef niet onopgemerkt. In 1969 won ze de Colombina voor haar bijrol in Oom Wanja, een klassieker van Anton Tsjechov.
In 1972 ontving ze haar eerste Theo d’Or, de hoogste Nederlandse toneelprijs voor een vrouwelijke hoofdrol, voor haar vertolking van Hedda Gabler. Negen jaar later, in 1981, ontving ze opnieuw deze prestigieuze prijs, dit keer voor haar rol in Groot en Klein, een stuk van de Duitse schrijfster Botho Strauß.
Met deze onderscheidingen trad ze definitief toe tot het rijtje van de allergrootsten binnen het Nederlandse toneel.
Van toneel tot televisie en film
Hoewel Laseur vooral bekend stond als toneelactrice, was ze ook te zien op televisie en in films. Zo speelde ze in de populaire tv-serie Dossier Verhulst (1987), waarin ze opnieuw bewees dat haar talent zich moeiteloos liet vertalen naar het kleine scherm.
In 2001 schitterde ze op het witte doek in de film Familie, een psychologisch drama dat haar veelzijdigheid nog eens onderstreepte. En in 2011 nam ze de rol van koningin Wilhelmina op zich in de langlopende musical Soldaat van Oranje. Zelfs op gevorderde leeftijd wist ze nog een krachtige indruk achter te laten.
Erfgoed van een theaterdynastie
Dat Petra Laseur op het podium thuishoorde, is geen toeval. Haar moeder, Mary Dresselhuys, wordt vaak aangeduid als de ‘grande dame’ van het Nederlandse toneel. Laseur trad in haar voetsporen, maar wist met haar eigen stijl en karakter een geheel eigen plek in het Nederlandse theaterlandschap te verwerven.
Haar familienaam werd synoniem met kwaliteit, klasse en toewijding aan het vak. In interviews liet ze zich regelmatig uit over het belang van toneel als kunstvorm en de verantwoordelijkheid die acteurs voelen ten opzichte van hun publiek.
Een laatste groet aan een icoon
De familie van Petra Laseur heeft laten weten dat de uitvaart zal plaatsvinden op vrijdag 18 april, in besloten kring. Toch krijgen bewonderaars en collega’s de gelegenheid om afscheid van haar te nemen. In Theater DeLaMar in Amsterdam wordt op die dag de Mary Dresselhuys-zaal — vernoemd naar haar moeder — opengesteld voor publiek.
Hier kunnen mensen een laatste groet brengen aan de actrice die decennialang het Nederlandse toneel verrijkte met haar unieke talent. Het symbolische karakter van deze locatie spreekt boekdelen. Het is een eerbetoon aan een vrouw die haar leven wijdde aan het theater, én aan de generatie die haar voorging.
Een vrouw met inhoud en impact
Petra Laseur stond niet bekend om mediastunts of opvallende uitspraken. Ze was een vakvrouw pur sang. Haar focus lag altijd op het inhoudelijke werk, op het spelen van rollen die iets te zeggen hadden. Ze koos haar projecten met zorg en had een groot respect voor haar medespelers en publiek.
In interviews liet ze zelden het achterste van haar tong zien, maar áls ze sprak, had dat gewicht. Ze sprak over ouder worden in een sector die vaak gericht is op jeugd, over de kracht van stilte in spel, en over het belang van continu blijven leren als acteur.
Een inspiratiebron voor nieuwe generaties
Voor jongere acteurs en actrices was Laseur een voorbeeld. Niet alleen vanwege haar indrukwekkende loopbaan, maar ook vanwege haar bescheidenheid, discipline en liefde voor het vak. Theateropleidingen verwezen regelmatig naar haar stijl van spelen als toonbeeld van klasse.
Ze inspireerde met haar vermogen om klein te spelen in grote verhalen, en met haar diepe inleving in personages die vaak worstelden met de grote levensvragen. Petra Laseur wist te raken — zonder effectbejag.
Een nalatenschap om te eren
Met haar 0verlijden verliest Nederland een van zijn meest toonaangevende toneelactrices. Maar haar nalatenschap leeft voort. In archieven, in herinneringen van theaterbezoekers, in de verhalen van collega’s, en in de harten van haar familie.
Petra Laseur is overleden. Ze was een van de veelzijdigste actrices van haar generatie. ze speelde Wilhelmina in 'Soldaat van Oranje', een van haar laatste grote rollen. https://t.co/XbS9n8zcaq
— NRC (@nrc) April 13, 2025
De keuze om geen strijd aan te gaan met haar z!ekte, maar om bewust te genieten van het leven dat haar nog restte, getuigt van dezelfde kracht en waardigheid die ze altijd op het toneel toonde. Ze koos haar eigen einde zoals ze haar rollen koos: doordacht, respectvol en betekenisvol.
Slotgedachte
Petra Laseur laat een indrukwekkende carrière achter waarin ze keer op keer bewees dat kwaliteit, toewijding en liefde voor het vak tijdloos zijn. In een wereld die vaak vluchtig is, herinnerde zij ons aan de kracht van vakmanschap en emotionele diepgang.
Op 85-jarige leeftijd heeft ze het podium verlaten, maar haar aanwezigheid zal nog lang voelbaar blijven. Voor iedereen die van theater houdt, is Petra Laseur niet zomaar een actrice, maar een icoon. Een vrouw die van betekenis was — en dat altijd zal blijven.
Algemeen
Belle Perez laat na het overlijden van haar man voor het eerst van zich horen met hartverscheurend bericht
Het nieuws kwam vorige week hard binnen in België en Nederland. Belle Perez verloor onverwacht haar levenspartner Wouter van der Horst, met wie zij jarenlang lief en leed deelde. De zangeres hield zich dagenlang stil, maar heeft nu voor het eerst zelf woorden gegeven aan het immense gemis dat haar en haar gezin heeft getroffen.
Een leven dat in één moment kantelde
Voor buitenstaanders is het soms nauwelijks te bevatten hoe snel het leven kan veranderen. Nog geen dag voor het ingrijpende moment vierde het gezin een feestelijke gebeurtenis: de negende verjaardag van zoon Ellia. Een dag vol taart, lachende gezichten en het vertrouwde gevoel van samen zijn. Wat niemand toen kon vermoeden, is dat dit één van de laatste momenten zou zijn waarop het gezin nog compleet was.
Voor Belle Perez betekende het daaropvolgende nieuws een breuklijn door haar leven. Alles wat vanzelfsprekend leek, viel in één klap stil. Optredens, plannen, routine: ze maakten plaats voor stilte, ongeloof en verdriet. In zulke momenten ontbreekt vaak de taal om te beschrijven wat iemand voelt — en juist daarom raakte haar eerste reactie zoveel mensen.
Belle spreekt: woorden uit een verscheurd hart
Via Instagram deelde Belle Perez een foto van haar man, vergezeld van een boodschap die recht uit het hart lijkt te komen. Geen grootse verklaringen, geen publiek statement, maar een persoonlijke reflectie die de rauwheid van het moment blootlegt.
Ze schrijft dat het verlies zo plotseling kwam dat haar hart het nog niet kan bijbenen. Dat het leven in één ademtocht volledig veranderde. Wat bleef, zo verwoordt ze, is liefde — en een gemis dat alles overstemt. Ze noemt Wouter haar liefste echtgenoot en de meest toegewijde papa, zoon en broer. Woorden die niet alleen verdriet uitdrukken, maar ook laten zien hoe diep de band was die zij met hem deelde.
Voor velen voelde die boodschap herkenbaar. Het was geen tekst voor de media, maar een brief aan de wereld, geschreven vanuit een plek waar pijn en liefde naast elkaar bestaan.
Overweldigende steun uit twee landen
In haar bericht staat Belle ook stil bij de enorme golf aan medeleven die haar overspoelt. Ze spreekt van een “tsunami aan liefde” die voelbaar is in zowel België als Nederland. Die woorden zijn geen overdrijving. Onder haar bericht stromen reacties binnen van collega-artiesten, vrienden, fans en mensen die haar verhaal al jaren volgen.
Mensen delen herinneringen aan ontmoetingen, aan concerten waar haar muziek hen raakte, of spreken simpelweg hun steun uit als ouder, partner of mens. Juist die brede verbondenheid laat zien hoe diep het verhaal resoneert. Verdriet is universeel, en wanneer iemand het durft te delen zonder maskers, voelen anderen zich uitgenodigd om mee te dragen.
Een moeder, een zoon en een nieuwe werkelijkheid
Centraal in alles staat zoon Ellia. Voor een kind van negen is zo’n plotselinge verandering nauwelijks te bevatten. Het leven zoals hij dat kende, is in korte tijd onherkenbaar geworden. Belle en haar familie kiezen er bewust voor om hem te beschermen, rust te bieden en ruimte te laten voor zijn eigen tempo.
Voor ouders die dit lezen, zal het invoelbaar zijn: het instinct om sterk te blijven voor je kind, terwijl je zelf nauwelijks overeind blijft. Belle heeft haar professionele verplichtingen tijdelijk losgelaten om zich volledig te richten op haar gezin. Haar kerstconcerten werden geannuleerd, niet uit plicht, maar uit noodzaak.
Van verlies naar betekenis: de Wout Foundation
Te midden van dit alles ontstond een idee dat veel mensen diep heeft geraakt. In plaats van bloemen of andere traditionele gebaren, vraagt Belle aandacht voor de Wout Foundation — een stichting die is opgericht ter nagedachtenis aan haar man.
Het doel van de stichting is helder en betekenisvol: hoop bieden aan kinderen voor wie het leven niet vanzelfsprekend verloopt. Vanuit het eigen verlies wil de familie iets creëren dat anderen ondersteunt, juist daar waar het moeilijk is.
Het is een keuze die veel zegt over de waarden die Wouter en Belle samen deelden. Wie midden in rouw besluit om vooruit te kijken naar wat men kan betekenen voor anderen, toont een kracht die verder gaat dan woorden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Waarom dit zoveel mensen raakt
Dat de stichting zoveel losmaakt, is begrijpelijk. Het idee dat uit iets pijnlijks iets goeds kan groeien, biedt troost — niet alleen aan de nabestaanden, maar ook aan mensen die zelf met verlies leven. Het maakt verdriet niet kleiner, maar geeft het richting.
Veel reacties onderstrepen dat gevoel. Mensen schrijven dat ze ontroerd zijn door de keuze om iets blijvends te creëren. Dat het hen herinnert aan wat echt telt: zorg voor elkaar, aandacht voor kwetsbaarheid, en het besef dat liefde niet stopt waar het leven verandert.
Geen haast, geen verwachtingen
Belle heeft niet aangegeven wanneer of hoe ze haar werk zal hervatten. En dat is begrijpelijk. Rouw kent geen schema en geen deadline. De komende periode zal in het teken staan van aanpassing, verwerking en het opnieuw vormgeven van het dagelijks leven.
Wat vaststaat, is dat ze er niet alleen voor staat. De steun uit haar omgeving, de liefde voor haar zoon en de herinneringen aan Wouter vormen samen een netwerk waarin ze stap voor stap haar weg zal vinden.
Een moment van stilte en respect
Vanaf deze plek past vooral terughoudendheid en respect. Niet elk verdriet hoeft geanalyseerd of verklaard te worden. Soms is erkennen genoeg. Erkennen dat dit een immens verlies is. Dat woorden tekortschieten. En dat medeleven geen oplossing biedt, maar wel verzacht.
Onze gedachten gaan uit naar Belle, naar Ellia en naar alle mensen die Wouter liefhadden. Moge de liefde die nu zo voelbaar is, hen dragen in een tijd waarin alles anders is geworden.
Soms is er niets meer te zeggen dan dit: je staat er niet alleen voor.