-

Algemeen

Ophef om bikinifoto Maxima: “Dit kan je echt niet maken”

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Ophef rond vermeende bikinifoto’s van Máxima: hoe zit het met privacy en media?

Een discussie die al jaren sluimert, is deze week opnieuw aangewakkerd: mogen er zomaar bikinifoto’s van koningin Máxima gepubliceerd worden? Het onderwerp kwam aan bod in de uitzending van Shownieuws, waarin panelleden stevig met elkaar in debat gingen over de grenzen van privacy, persvrijheid en publieke verantwoordelijkheid. De aanleiding? Niet een concrete nieuwe foto van Máxima, maar een breder gesprek over bikinibeelden van royals, waarbij ook haar naam viel.

Hoewel het om een hypothetisch voorbeeld ging, riep het veel vragen op. Hoe ver mogen media gaan in het tonen van leden van het koninklijk huis in privésetting? Is een koningin in badkleding nog altijd een ‘publiek figuur’, of verdient zij in zulke momenten juist extra bescherming?

De context: van prinsessen tot koningin

In de uitzending werd onder meer gesproken over recente ophef in Spanje, waar foto’s van kroonprinses Leonor in bikini verschenen in een roddelblad. Dat leidde tot stevige reacties: enerzijds over het feit dat ze nog maar 19 is, anderzijds over het inbreuk maken op haar persoonlijke levenssfeer. In de Nederlandse context werd vervolgens de vergelijking gemaakt met koningin Máxima. Wat als zij op het strand wordt gefotografeerd? Mag dat zomaar?

Royaltydeskundige Sandra Schuurhof en presentator Dyanta Brooks spraken zich fel uit tegen het publiceren van zulke beelden. “Als iemand als Máxima op het strand loopt, heb je toch ook gewoon fatsoen? Dan maak je daar geen foto van, laat staan dat je die publiceert,” stelde Schuurhof resoluut.

Nederlandse mediacode: een uitzonderlijke afspraak

Nederland kent een bijzondere situatie als het gaat om de koninklijke familie: de zogenoemde mediacode. Deze informele afspraak tussen het Koninklijk Huis en de pers werd in 2005 ingevoerd en houdt in dat leden van het koningshuis in hun privésfeer met rust worden gelaten — zolang ze niet optreden in officiële hoedanigheid. In ruil daarvoor stelt het Koninklijk Huis met enige regelmaat foto’s beschikbaar van de koninklijke familie in informele setting, bijvoorbeeld tijdens vakanties of koninklijke dagen.

Volgens deze code is het dus niet toegestaan om zonder toestemming privébeelden van koninklijke familieleden te publiceren. Dat geldt ook als het om beelden gaat die op een openbare plek, zoals een strand, zijn gemaakt.

Wat als er toch een bikinifoto opduikt?

Toch blijft de vraag: wat als er tóch een bikinifoto van Máxima wordt gemaakt — bijvoorbeeld op vakantie in een ander land waar geen mediacode geldt — en die beelden worden aan een Nederlands medium aangeboden?

Volgens Sandra Schuurhof is het dan duidelijk: “Als een medium besluit die foto te publiceren, dan volgt vrijwel zeker een rechtszaak. Je krijgt dan een juridische procedure aan je broek, en de rechter moet dan beoordelen of het beeld wel of niet valt onder het algemeen belang of een privacyschending is.”

In het verleden is dit al vaker voorgekomen. Zo werd in 2009 het Duitse blad Bunte aangeklaagd vanwege het publiceren van vakantiefoto’s van Máxima en Willem-Alexander. De rechter gaf het koninklijk paar gelijk en stelde dat de beelden privé waren, ondanks dat ze op een strand waren gemaakt.

Mag het volgens de wet?

Volgens mediajuristen is het juridisch toegestaan om op openbare plekken te fotograferen, ook van publieke figuren. Maar het publiceren van die beelden is een ander verhaal. De wet maakt een duidelijk onderscheid tussen maken en verspreiden. In Nederland geldt daarbij een sterke bescherming van de persoonlijke levenssfeer.

Bij leden van het koninklijk huis wordt daarbij vaak nog strenger geoordeeld, omdat hun positie bijzonder is. De bescherming van hun privacy wordt gezien als belangrijk onderdeel van hun functioneren. Bovendien wordt er door de Rijksvoorlichtingsdienst regelmatig fotomateriaal beschikbaar gesteld, waardoor de pers niet afhankelijk is van toevallige ‘scoops’ in privésetting.

Is het ‘algemeen nut’ een geldige reden?

Een ander punt dat vaak naar voren komt in discussies over privéfoto’s, is het zogeheten ‘algemeen nut’. Sommige media verdedigen het publiceren van bijvoorbeeld bikinifoto’s met het argument dat het koningshuis jaarlijks tientallen miljoenen euro’s aan belastinggeld ontvangt, en dat er dus sprake is van een publieke verantwoordelijkheid.

In de uitzending van Shownieuws merkte muziekkenner Ronald Molendijk op dat het koningshuis jaarlijks “59 miljoen euro” kost. “Dan mag je toch wel een foto in bikini publiceren?” zei hij. Sandra Schuurhof reageerde fel: “Wat is dan het nut van zo’n foto? Máxima in badpak op het strand? Wat zegt dat over haar functioneren of haar rol als koningin?”

Ook andere deskundigen stellen dat het ‘algemeen nut’ slechts in zeer specifieke gevallen geldt — bijvoorbeeld als het gaat om gedrag dat daadwerkelijk nieuwswaardig is of politieke implicaties heeft. Een vakantiekiekje in badkleding voldoet daar vrijwel nooit aan.

Internationaal gezien: Nederland als uitzondering

In andere landen zijn de regels rond privacy van royals veel minder strikt. In het Verenigd Koninkrijk, Spanje of Monaco worden leden van koninklijke families regelmatig in bikini of zwembroek gefotografeerd — vaak zonder toestemming. Dat leidt geregeld tot controverse, maar zelden tot juridische stappen.

Toch staat Nederland bekend om zijn relatief strikte mediacode en juridische bescherming. Nederlandse media houden zich daar doorgaans netjes aan. Dat is deels uit respect, deels omdat de risico’s groot zijn.

Ethiek versus sensatie

De discussie over bikinifoto’s van Máxima raakt daarmee aan een dieper liggend spanningsveld in de media: de balans tussen nieuwsgierigheid van het publiek en respect voor privacy. Waar ligt de grens? En wie bepaalt die?

Volgens veel kijkers en kenners zou de media zélf die verantwoordelijkheid moeten nemen. In plaats van te kijken naar wat er juridisch ‘mag’, zou de vraag moeten zijn: “Is het fatsoenlijk? Is het nodig? Voegt het iets toe?”

In het geval van een koningin die op vakantie gaat met haar gezin en in bikini op het strand ligt, lijkt het antwoord voor velen duidelijk: nee, dit is privé.

Conclusie: geen beeld zonder context

De discussie over mogelijke bikinifoto’s van Máxima is uiteindelijk veel groter dan een beeld alleen. Het gaat over normen, waarden, mediagedrag en respect. Het gaat over hoe we omgaan met publieke figuren, zeker zij die een ceremoniële en representatieve functie vervullen, zoals onze koningin.

Hoewel Máxima zich zelden uitspreekt over haar eigen privacy, laat het koninklijk huis via de mediacode weten wat wél en niet gewenst is. Zolang daar geen geldige reden voor publicatie tegenover staat, blijft het advies: camera uit, of op z’n minst: publiceer niet.

Of je nu vindt dat bekende mensen automatisch minder privacy hebben of juist meer bescherming verdienen, één ding is zeker: het debat over privacy en sensatie zal nog wel even doorgaan. Maar laten we vooral het menselijk aspect niet vergeten — zelfs koninklijke benen verdienen rust aan het strand.

Algemeen

Beelden: Woeste Frans Timmermans verliest zelfbeheersing op partijcongres en begint ineens te schreeuwen

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Frans Timmermans emotioneel op partijcongres: “Laat elkaar nooit los”

Tijdens het partijcongres van GroenLinks-PvdA heeft partijleider Frans Timmermans zondag op indringende wijze een beroep gedaan op zijn achterban om de eenheid binnen de partij te bewaren, ook bij gevoelige onderwerpen zoals het conflict in het Midden-Oosten. Zijn toespraak was emotioneel, krachtig en riep gemengde reacties op – zowel in de zaal als op sociale media.

Spanningen binnen de partij over Israël-motie

De directe aanleiding voor Timmermans’ felle oproep was de motie van Tweede Kamerlid Kati Piri om een tijdelijke stop op wapenleveranties aan Israël in te stellen. De motie werd ondertekend door 35 leden van GroenLinks-PvdA en veroorzaakte zowel binnen als buiten de partij discussie. De motie kreeg geen meerderheid, maar bracht wel bestaande spanningsvelden binnen de partij scherp in beeld.

Onder andere prominente partijleden als Lodewijk Asscher, Job Cohen en Ad Melkert uitten hun zorgen. Zij vinden dat Israël het recht moet behouden zich te verdedigen tegen aanvallen, en vrezen dat een wapenstop contraproductief kan zijn. Die zorgen worden breed gedeeld onder leden en kiezers die vrezen dat het standpunt van GroenLinks-PvdA te ver doorschiet.

“Nederland mag geen wapens leveren aan een land dat oorlogsmisdaden pleegt”

Timmermans verdedigde op het congres met vuur het principe achter de motie. Volgens hem moet Nederland, als voorvechter van het internationaal recht, consequent zijn in zijn handelen. “Als we vaststellen dat er oorlogsmisdaden worden gepleegd, dan mogen we geen wapens leveren. Ook geen defensieve.”

Hij voegde daar echter meteen aan toe dat hij begrijpt dat dit pijn en verdeeldheid veroorzaakt. “De redenering voor beide standpunten is sluitend,” aldus Timmermans. “Daarom moeten we het gesprek blijven voeren. We moeten elkaar blijven zien, ook als we het oneens zijn.”

Een emotionele oproep tot eenheid

Het moment dat het congres het meest raakte, was toen Timmermans zijn toon verhoogde en zichtbaar geëmotioneerd zijn oproep deed:

“Wij zijn de sociale meerderheid in Nederland. Houd elkaar vast en laat elkaar nooit los!”

Die woorden, uitgesproken met krachtige stem, werden door het publiek met gemengd gevoel ontvangen. Sommigen zagen het als een oprechte poging om bruggen te bouwen binnen een partij die worstelt met uiteenlopende visies. Anderen vonden het te emotioneel, of zelfs onhandig.

Reacties op sociale media: verdeeld en fel

De toespraak van Timmermans bleef ook buiten het congres niet onopgemerkt. Op sociale media werd zijn optreden breed besproken. Kritische geluiden waren er volop. Sommigen noemden zijn optreden “dramatisch” of “politiek onhandig”, en uitten hun zorgen over het electorale effect. Anderen vonden juist dat hij leiderschap toonde door zich kwetsbaar op te stellen en de discussie niet uit de weg te gaan.

Op X (voorheen Twitter) schreven verschillende gebruikers:

  • “Dit soort retoriek kost hem zetels. Veel mensen haken af bij zo’n toon.”

  • “Timmermans is dapper dat hij zijn rug recht houdt in zo’n gevoelig dossier.”

  • “Emotie is prima, maar dit was eerder verwarrend dan verbindend.”

Politieke uitdaging: tussen beginsel en realiteit

De uitdaging voor GroenLinks-PvdA lijkt nu vooral om balans te vinden tussen idealisme en realiteitszin. Enerzijds is er de morele overtuiging die pleit voor een krachtige mensenrechtenagenda. Anderzijds zijn er zorgen over veiligheid, electorale gevolgen en internationale verhoudingen. Dat spanningsveld komt in het debat over Israël en wapenleveranties duidelijk naar voren.

Timmermans probeert die kloof te dichten door ruimte te geven aan verschillende geluiden binnen de partij. Maar de vraag is of die strategie voldoende is om de breedte van de achterban aan boord te houden – zeker met de verkiezingen voor de deur en het toenemende politieke succes van partijen als de PVV, die juist eenvoudiger en directer communiceren over internationale conflicten.

Conclusie: oproep tot verbinding, maar verdeeldheid blijft

Frans Timmermans zette op het partijcongres van GroenLinks-PvdA in op verbinding en solidariteit, met een vurige toespraak waarin hij de leden opriep elkaar niet los te laten in roerige tijden. Zijn emotionele woorden lieten niemand onberoerd, maar brachten ook verdeeldheid aan het licht – over partijstandpunten, toonzetting én leiderschap.

Of deze oproep voldoende is om de gelederen gesloten te houden, zal de komende tijd moeten blijken. Duidelijk is dat het politieke landschap verandert – en dat ook Timmermans zich moet verhouden tot de groeiende behoefte aan duidelijkheid, richting en geloofwaardigheid.

Lees verder