-

Algemeen

John de Bever niet welkom op uitvaart beste vriend

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Zolang Johan Derksen nog op de buis te zien is, hoef je niet bang te zijn dat het stil wordt rond de Vandaag Inside-analist. Maar ondanks zijn scherpe pen, uitgesproken mening en energieke voorkomen, ontkomt ook Derksen niet aan de gedachte dat het leven eindig is. De 76-jarige snor denkt inmiddels na over zijn eigen uitvaart — en dat leidt tot opvallende keuzes. Eén daarvan? Zijn goede vriend John de Bever mag onder geen beding zingen op zijn begrafenis. “Ik heb hem dat verboden,” zegt Johan met een mengeling van humor en overtuiging.

“Het moet geen feest worden”

Tijdens een recente uitzending van Vandaag Inside kwamen de heren op een lichtelijk macaber onderwerp: de d00d. Wilfred Genee stelde de vraag wat Johan zoal zou willen bij zijn afscheid, en dat leidde tot een uitgesproken – en vooral typisch Derksen – antwoord. “Ik wil gewoon dat ze me netjes begraven. Geen poespas, geen gezang van John de Bever, want dat zou het veel te vrolijk maken. Ik heb hem ook echt verboden om daar te zingen,” aldus Johan.

De tafelgenoten konden er wel om lachen, maar Johan was bloedserieus. “Kijk, ik mag John ontzettend graag. Maar ik wil geen volksfeest van mijn begrafenis maken. Geen ‘Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht’ aan de rand van mijn graf. Dat lijkt me niks.”

Geen trek in een tv-uitvaart

Ook het programma De Kist, waarin bekende Nederlanders praten over hun eigen d00d en hoe ze die het liefst zouden willen beleven, is volledig aan Johan voorbijgegaan. Hij vertelt dat hij benaderd werd voor deelname, maar vriendelijk bedankt heeft.

“Die man komt dan voorrijden in zo’n klein autootje, met een d00dskist op het dak, en dan moet je met een serieus gezicht gaan zitten praten over je sterfelijkheid. Nee hoor, dat hoeft van mij allemaal niet. Dan staan de mensen in Grolloo nog te juichen omdat ze denken dat het eindelijk zover is,” grapt hij.

Hoewel het onderwerp zwaar is, benadert Johan het met zijn kenmerkende droge humor. En eerlijk is eerlijk, die combinatie van luchtigheid en levenswijsheid maakt dat je er ondanks alles toch om moet glimlachen.

Bang voor de d00d? Nee joh!

Wilfred Genee vroeg zich hardop af of er misschien meer achter Johan’s nuchtere houding zit. “Ben je dan toch ergens bang voor? Dat het einde eraan komt?”

Maar daar wil Derksen niets van weten. “Nee man. Ik ben helemaal niet bang voor de d00d. Ik zeg altijd: breng mij maar naar de overkant van de straat – daar ligt het kerkhof. Makkelijk zat.”

Het is typerend voor de man die jarenlang zijn ongezouten mening gaf over voetbal, politiek, media en alles daartussenin. Iemand die niet terugdeinst voor scherpe woorden en harde waarheden, blijkt ook in de laatste fase van het leven die lijn gewoon door te trekken.

Geen speeches, geen sentiment

Wat betreft zijn uitvaart, heeft Johan het allemaal het liefst zo eenvoudig mogelijk. Geen toespraken, geen eerbetonen, en al helemaal geen lange verhalen over hoe bijzonder hij was. “Ik hoef echt geen mensen die een mooi praatje houden. Ik weet zelf wel hoe ik was. Dat hoeven ze niet voor mij op te sommen.”

Op de vraag van Wilfred of hij dan écht niks wil — “Zelfs wij niet? Wij mogen ook niks zeggen?” — blijft Johan bij zijn standpunt. “Nee, ook jullie niet. Ik wil niet dat jullie daar staan te ouwehoeren alsof het een aflevering van Vandaag Inside is. Kom gewoon, gooi een bloemetje, en ga daarna aan de borrel.”

Daarmee laat Johan zien dat hij ondanks zijn ironische opmerkingen, ook nadenkt over het effect van zijn uitvaart op de mensen om hem heen. Liever geen gedoe, maar ook geen leegte. Hij hoopt dan ook dat zijn vrienden wél gewoon komen opdagen. “Jullie komen toch wel? Anders lig ik daar helemaal alleen, dat wil ik ook niet.”

John de Bever: zanger én vriend

Wat het bijzonder maakt, is dat Johan het verzoek richting John de Bever niet uit botheid doet. Integendeel, de twee delen al jaren een bijzondere band. Ze zijn vaak samen op tv te zien, gaan met elkaar op pad en hebben zichtbaar plezier in elkaars gezelschap.

Dat Johan nu uitgerekend hém vraagt om níet te zingen op zijn uitvaart, zegt iets over hoe belangrijk hij het vindt dat zijn afscheid in lijn ligt met wie hij is: nuchter, ingetogen, en zonder spektakel. Geen franje, geen glitter, geen polonaise. Gewoon, een man in een kist, en een paar mensen die afscheid nemen. En daarna: het leven weer door.

Of John zich daar daadwerkelijk aan zal houden, is natuurlijk de vraag. Maar als we de woorden van Derksen moeten geloven, is het hem bloedserieus.

De d00d, maar dan met een knipoog

Waar veel mensen de d00d vermijden als onderwerp, laat Johan zien dat je het met een zekere luchtigheid en zelfspot kunt benaderen. Niet om het onderwerp kleiner te maken dan het is, maar om het menselijk te houden. “Je moet er gewoon over kunnen praten,” aldus Derksen. “Het hoort bij het leven.”

En als dat betekent dat zijn uitvaart gepaard gaat met stilte in plaats van zang, dan is dat prima. Geen ballads, geen tranentrekkers, geen dramatische afscheidsliedjes. Geen wervelende show, maar een stille groet.

Toch een beetje verdriet

Natuurlijk zit er achter die harde grappen ook een vorm van melancholie. Johan is niet bang voor de d00d, maar hij is zich er wel van bewust dat het einde op een dag komt. Hij kijkt er niet naar uit, maar hij omarmt het idee met dezelfde nuchterheid als waarmee hij elke avond het nieuws fileert.

Het feit dat hij nu al bezig is met het regelen van zijn afscheid – zij het met een knipoog – geeft aan dat hij het leven niet als vanzelfsprekend beschouwt. Misschien is dat ook wel de les die hij ons, tussen neus en lippen door, meegeeft.

“Breng me maar over de straat”

Of Johan Derksen binnenkort het tijdelijke met het eeuwige verwisselt? Zeker niet als het aan hem ligt. Hij is voorlopig nog van plan elke dag op de buis te verschijnen, en de wereld van zijn messcherpe meningen te voorzien. Maar mocht die dag toch komen, dan weten we nu in ieder geval wat hij niet wil: John de Bever die zingt aan zijn graf.

En ergens, diep vanbinnen, hopen we allemaal dat die wens nog héél lang niet ingewilligd hoeft te worden.


✨ Laat ons weten wat jij van Johan’s nuchtere kijk op het leven en de d00d vindt. Zou jij ook willen bepalen wie er wél of niet op jouw uitvaart mag zingen? Praat mee in de reacties op Facebook!

Algemeen

Maxime en Leroy maken heftig nieuws bekend en zijn er helemaal kapot van

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Maxime Meiland opnieuw in mineur: villa-verkoop mislukt voor de tweede keer

Het blijft een zware tijd voor Maxime Meiland en haar partner Leroy Molkenboer. De hoop op een nieuwe start werd onlangs opnieuw de kop ingedrukt toen bleek dat de verkoop van hun villa in Noordwijk wéér niet doorgaat. Wat een opluchting had moeten zijn, veranderde binnen enkele weken in een teleurstelling die er stevig inhakt bij het bekende koppel. Volgens bronnen uit hun omgeving is Leroy zichtbaar aangeslagen en heeft Maxime het er emotioneel zwaar mee. “Ze is er kapot van,” klinkt het.

Een woning die maar niet van eigenaar wil wisselen

Het huis waar het allemaal om draait, ligt aan een doorgaande weg in het chique Noordwijk. Maxime kocht de vrijstaande villa zo’n twee jaar geleden voor een aanzienlijk bedrag. De aankoop leek destijds een droom die werkelijkheid werd: een riante gezinswoning waar ze met Leroy en hun kinderen de toekomst wilde vormgeven. Maar die droom bleek van korte duur.

Vrij snel na de aankoop ontstonden er twijfels. Het wooncomfort liet te wensen over, de ligging werd als onrustig ervaren en ook de energiekosten bleken hoger dan verwacht. Al snel werd duidelijk dat de villa niet de ‘forever home’ zou zijn waarop ze gehoopt hadden.

Financiële zorgen en een stroeve huizenmarkt

De verkoop van de villa is tot nu toe een lijdensweg gebleken. Ondanks meerdere prijsverlagingen blijft de woning onverkocht. Makelaars wijzen op de combinatie van een minder gunstige ligging, het relatief lage energielabel en de stevige vraagprijs als verklaringen voor de moeizame verkoop.

Volgens woningexpert Alex van Keulen, bekend van het programma Kopen Zonder Kijken, was de aankoop van Maxime en Leroy “niet bepaald strategisch”. In zijn woorden: “Ze hebben in een overspannen markt te veel betaald voor een woning die op meerdere punten niet aantrekkelijk is voor doorsnee kopers.”

Twee keer hoop, twee keer teleurstelling

Wat de situatie extra wrang maakt, is dat het huis al twee keer op het punt heeft gestaan om daadwerkelijk verkocht te worden. De eerste keer leek alles in kannen en kruiken: Maxime liet zich openhartig uit in een interview met Shownieuws en vertelde blij te zijn dat er “flink was betaald” door een buitenlands stel.

Maar dat bleek te vroeg gejuicht. De kopers – een Amerikaans koppel dat Nederland nog nooit had bezocht – kregen de financiering niet rond. En dus ging het feest niet door. Maxime en Leroy moesten terug naar af, met opnieuw een bord “Te koop” in de voortuin.

En ook de tweede keer liep het mis. Een nieuw geïnteresseerde partij, naar verluidt iemand uit de kennissenkring van de familie, had eveneens een bod uitgebracht onder voorbehoud van financiering. Zes weken later kwam het verlossende – of in dit geval pijnlijke – telefoontje: de financiering is wéér niet rondgekomen.

De makelaar liet weten dat vooral Leroy erg teleurgesteld is. “Hij is behoorlijk aangeslagen,” aldus de bemiddelaar. Maxime reageerde gelaten, maar emotioneel. “Ze is er verdrietig om. Dit hakt erin.”

Humor en medeleven

Bij Shownieuws, waar Maxime regelmatig in beeld komt, werd de misgelopen verkoop besproken met een knipoog. Bart Ettekoven maakte zelfs een luchtige opmerking: “Ken je die mop van dat huis dat verkocht was? Die ging niet door!” De toon is luchtig, maar tussen de regels door klinkt ook begrip. “Het is echt geen slecht huis,” erkende Ettekoven. “Maar je moet wel de juiste koper vinden, en dat lijkt maar niet te lukken.”

Voor Maxime is het allemaal minder lollig. Wat begon als een nieuw hoofdstuk in haar leven, voelt nu als een last die almaar zwaarder wordt. Vooral de financiële impact is niet te onderschatten. De hypotheek blijft doorlopen en de bijkomende kosten stapelen zich op. Met een druk gezinsleven en een carrière in de media vraagt dit om veerkracht en doorzettingsvermogen.

Terug op Funda: derde keer, goede keer?

Ondertussen staat de villa weer gewoon op Funda. De hoop is dat er alsnog een koper opstaat die de charme van de woning weet te waarderen. De ligging in Noordwijk blijft aantrekkelijk voor mensen die rust zoeken nabij zee, en de binnenkant van de woning is ruim en modern ingericht. Maar of dat voldoende is om geïnteresseerden over de streep te trekken?

Makelaars zijn voorzichtig optimistisch. De woning is inmiddels concurrerender geprijsd, en dat zou de kansen iets kunnen verhogen. Toch speelt de reputatie van het huis – onbedoeld versterkt door media-aandacht – wellicht een rol in het uitblijven van serieuze biedingen. “Er hangt nu een label aan dat lastig van je af te schudden is,” zei een makelaar eerder.

Emotionele tol

Voor Maxime en Leroy is dit alles meer dan een zakelijke kwestie. Het is ook emotioneel beladen. “We hebben hier veel meegemaakt, goede en moeilijke tijden,” vertelde Maxime eerder. “Als je dan hoopt op een nieuwe start en dat blijft maar uit, dan is dat zwaar.” Zeker nu de woning hen blijft binden aan een periode in hun leven die ze eigenlijk wilden afsluiten.

Leroy, normaal gesproken eerder op de achtergrond, zou het er volgens bekenden ook moeilijk mee hebben. “Hij is heel zorgzaam en wil het beste voor Maxime en de kinderen. Als zoiets dan wéér fout loopt, doet dat iets met hem,” aldus een insider.

Blijven hopen

Toch geven Maxime en Leroy de moed niet op. Ze blijven geloven dat er ergens een koper rondloopt die de woning waardeert zoals zij dat in het begin ook deden. “We laten het los en hopen op betere tijden,” schreef Maxime recent op sociale media. Haar volgers wensen haar massaal sterkte toe en spreken de hoop uit dat het derde verkoopmoment wél succes zal opleveren.

Voorlopig blijft de villa staan waar hij staat – fysiek én figuurlijk een obstakel op hun pad. Maar als er iets is dat Maxime Meiland door de jaren heen heeft laten zien, dan is het wel dat ze altijd weer opstaat. Hoe zwaar de klap ook is.

Maxime Meiland

Lees verder