Algemeen
Vreselijke gebeurtenis bij afscheid Rob de Nijs
Emotioneel afscheid van Rob de Nijs: ‘Alsof je een familielid bent verloren’
De ochtend van woensdag 26 maart 2025 zal bij veel mensen in het geheugen gegrift blijven staan. In alle vroegte vormde zich voor het DeLaMar Theater in Amsterdam een lange rij van mensen – fans, bewonderaars, en betrokkenen – die allemaal één ding gemeen hadden: hun liefde en bewondering voor zanger Rob de Nijs. Voor velen voelde het afscheid alsof ze een dierbare verloren, een gevoel dat die dag breed gedeeld werd.
De laatste groet aan een icoon
Rob de Nijs overleed op 16 maart op 82-jarige leeftijd na een jarenlang gevecht met de ziekte van Parkinson. Zijn overlijden liet een diepe leegte achter in de Nederlandse muziekwereld. Al decennialang wist hij mensen te raken met zijn stem, zijn teksten en zijn warme persoonlijkheid. Tijdens het publieke afscheid woensdag werd dat nogmaals overduidelijk.
Vanaf 09.30 uur konden fans naar het DeLaMar Theater komen om de zanger een laatste eer te bewijzen. Het theater, normaal gesproken een plek van culturele viering, stond deze dag volledig in het teken van rouw, dankbaarheid en herinnering.
Een kist omringd door bloemen en liefde
Binnen in het theater lag Rob opgebaard in een stijlvolle, witte kist, omringd door een zee aan bloemen. De keuze voor een witte kist werd door velen geïnterpreteerd als een symbool van rust, puurheid en een vredig afscheid. Op de achtergrond klonken zacht zijn bekendste liedjes – van “Het werd zomer” tot “Banger hart” – waardoor het leek alsof hij toch nog even bij iedereen was.
De sfeer was ingetogen maar warm. Mensen liepen in stilte langs de kist, sommigen met tranen in de ogen, anderen fluisterend een gebed of een paar laatste woorden. Opvallend was dat er niet alleen oudere fans aanwezig waren. Ook jonge mensen stonden in de rij, sommigen met een bloem in de hand, anderen met een oude LP onder de arm. Rob de Nijs had generaties weten te verbinden – een zeldzaam talent.
‘Zijn muziek was alles voor me’
Buiten het theater stonden honderden mensen te wachten. In interviews met aanwezige media, waaronder de NOS en Hart van Nederland, vertelden velen over hun persoonlijke band met Robs muziek. Een vrouw uit Haarlem zei: “Zijn muziek was de soundtrack van mijn leven. Mijn eerste kus, mijn trouwdag, en ook het afscheid van mijn moeder – Rob zong erbij.” Een andere man voegde toe: “Alsof ik een familielid verlies. Hij was er altijd, op de radio, op tv, op cassettebandjes in de auto. Het is nu echt stil.”
De rij buiten het theater groeide snel, waardoor de deuren eerder dan gepland opengingen. De organisatie had gerekend op veel belangstelling, maar de massale opkomst overtrof alle verwachtingen.
Een persoonlijke keuze: afwezigheid van Belinda en Yoshi
Opvallend was de afwezigheid van Belinda Meuldijk, Robs ex-vrouw en jarenlang zijn vaste tekstschrijver, én van hun zoon Yoshi. Hoewel ze uitgenodigd waren om deel te nemen aan de herdenking, kozen zij ervoor om Rob op hun eigen manier te gedenken.
Hun advocaat liet weten: “Belinda en Yoshi verkiezen een klein, persoonlijk afscheid. Ze hopen op een mooie en respectvolle herdenking in het theater, maar willen dit moment graag privé beleven.” Daarbij deed Meuldijk ook een oproep aan de media en het publiek om hun keuze te respecteren.
Een muzikale afscheidsgroet
Een paar dagen voor het afscheid deelde Belinda een bijzonder bericht via Facebook, waarin ze voor het eerst reageerde op het overlijden van haar ex-man. Ze schreef onder andere over de liefde en bewondering die zij en Yoshi voelden, maar ook over het verdriet dat nu alles overheerst. In datzelfde bericht deelde ze een lied dat zij speciaal voor Rob schreef: “Ooit Zal Ik Een Herinnering Zijn”.
Hoewel het oorspronkelijk de bedoeling was dat Rob het zelf zou opnemen, bleek hij fysiek niet meer in staat om het in te zingen. In zijn plaats nam Han Kooreneef de zang voor zijn rekening. De demo raakte vele mensen diep en werd binnen enkele uren honderden keren gedeeld op sociale media. “Kippenvel”, schreef iemand. “Ik heb het drie keer geluisterd en elke keer gehuild.”
Genodigden nemen afscheid in besloten ceremonie
In de middag vond er in het DeLaMar Theater een besloten ceremonie plaats, bedoeld voor familie, vrienden, collega’s en genodigden uit de muziekwereld. Volgens aanwezigen was het een intieme, waardige en emotionele bijeenkomst waarin Robs leven werd gevierd met muziek, anekdotes en herinneringen.
Enkele collega’s van Rob spraken liefdevolle woorden, onder wie zangeres Ruth Jacott en presentator Ivo Niehe. Ook werd er muziek gespeeld, live gezongen door artiesten die Rob bewonderden en met wie hij in het verleden samenwerkte.
Een leven in het teken van muziek
Rob de Nijs begon zijn muzikale carrière in de jaren zestig met de band The Lords. Zijn grote doorbraak kwam in 1963 met het nummer “Ritme van de Regen”. Later brak hij definitief door als soloartiest met hits als “Jan Klaassen de Trompetter”, “Zondag” en “Malle Babbe”. Zijn samenwerking met Belinda Meuldijk als tekstschrijver leverde hem een reeks van zijn grootste successen op in de jaren tachtig en negentig.
Met zijn kenmerkende stemgeluid, melancholische teksten en charme wist Rob een unieke plek in de Nederlandse muziekgeschiedenis te veroveren. Tot op hoge leeftijd stond hij op het podium, tot zijn ziekte hem daartoe dwong te stoppen.
Een voorbeeld van waardigheid en volharding
Rob was niet alleen geliefd om zijn muziek, maar ook om de manier waarop hij met zijn ziekte omging. In interviews sprak hij openhartig over zijn strijd met Parkinson en de impact daarvan op zijn leven en carrière. Zijn afscheidstournee “Het Einde van een Liedje” raakte duizenden mensen en werd gezien als een voorbeeld van moed en waardigheid.
Wat blijft, is de herinnering
De rij voor het DeLaMar Theater, de bloemen, de tranen, het lied van Belinda – het zijn allemaal uitingen van één grote waarheid: Rob de Nijs heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten. Zijn stem zal voor altijd doorklinken in de harten van velen.
Zoals een fan het verwoordde: “Rob de Nijs was niet alleen een zanger, hij was een vriend, een broer, een stuk van ons leven. En hoewel hij er nu niet meer is, zal zijn muziek altijd blijven bestaan.”
Rust zacht, Rob. Jij bent nu de herinnering geworden die je zelf ooit bezong.
Een recent filmpje uit een Utrechtse wijk veroorzaakt veel ophef op sociale media. In het fragment is te zien hoe een jonge tiener een politieagent grof uitscheldt. Het incident, vermoedelijk opgenomen in Kanaleneiland of Lombok, roept vragen op over het afnemende respect voor autoriteit.
Scheldpartij vastgelegd op camera
De beelden tonen een jongen van naar schatting dertien of veertien jaar oud, die harde beledigingen uit richting een agent in uniform. Wat de aanleiding was voor de confrontatie is nog niet bekend, maar het grove taalgebruik schokt veel kijkers. De aanval op een agent in functie wordt als extra ernstig ervaren en lijkt symbool te staan voor een breder maatschappelijk probleem.
Professionele houding van de agent
De reactie van de agent wordt in veel reacties geprezen. In plaats van in te grijpen of verbaal terug te slaan, blijft hij opvallend kalm en professioneel. Zijn poging om de situatie te de-escaleren wordt gezien als voorbeeldig. Tegelijkertijd vragen sommigen zich af hoelang dit soort beledigingen nog getolereerd kunnen worden zonder gezichtsverlies voor het gezag.
Verdeelde reacties in de samenleving
Op sociale media wordt het incident uitgebreid besproken. Waar sommigen de jongen scherp veroordelen en spreken over gebrek aan opvoeding, pleiten anderen juist voor meer begrip. Volgens hen moeten jongeren niet alleen worden gezien als probleem, maar moet hun gedrag ook in context worden geplaatst.
Breder probleem in stedelijke wijken
Zowel Kanaleneiland als Lombok zijn wijken met een grote culturele diversiteit. Die verscheidenheid brengt dynamiek, maar leidt ook tot spanningen, vooral rondom gezagsverhoudingen. Volgens sociaal werkers speelt sociale ongelijkheid en negatieve beeldvorming daarbij een rol.
Oorzaken van afnemend respect
Pedagogen wijzen op meerdere oorzaken voor het dalende respect voor autoriteit bij jongeren. De invloed van sociale media, negatieve ervaringen met instanties en gebrek aan herkenbare rolmodellen worden vaak genoemd. Ook het ontbreken van duidelijke grenzen thuis of op school speelt een rol.
Geen reden tot generalisatie
Deskundigen benadrukken dat één incident niet mag worden uitvergroot tot een probleem van een hele generatie. Toch onderstrepen ze het belang van alertheid. Respect voor gezag moet actief worden opgebouwd, via opvoeding, educatie en betrokkenheid van rolmodellen uit de eigen gemeenschap.
Kansen voor positieve verandering
In Utrecht worden al langer initiatieven genomen om het contact tussen jongeren en de politie te verbeteren. Denk aan sportevenementen, buurtprojecten en gezamenlijke gesprekken. Deze aanpak zorgt voor meer wederzijds begrip en voorkomt polarisatie.
Naar een nieuw evenwicht tussen jeugd en gezag
Het incident in Utrecht is meer dan een losse gebeurtenis. Het raakt aan grotere vragen over hoe gezag en respect vorm moeten krijgen in een veranderende samenleving. De oplossing ligt volgens deskundigen in een combinatie van opvoeding, dialoog en structurele samenwerking tussen jongeren, ouders, scholen en hulpverleners. Alleen zo kan het vertrouwen in gezagsdragers worden hersteld.