Algemeen
Ex-vrouw Rob de Nijs brengt niet eerder uitgebracht lied uit, volgers in tranen
Belinda Meuldijk reageert voor het eerst op 0verlijden Rob de Nijs: ‘Ik heb vrede met het einde’
Maanden na het 0verlijden van zanger Rob de Nijs heeft zijn ex-vrouw Belinda Meuldijk voor het eerst publiekelijk gereageerd. Ze koos ervoor om haar woorden te delen via Facebook, op een manier die bij haar past: ingetogen, liefdevol en muzikaal. In haar bericht deelt ze niet alleen haar verdriet, maar ook een bijzonder lied dat zij ooit schreef voor Rob – een nummer dat bij duizenden luisteraars diepe snaren raakt.
Een reactie uit liefde en gemis
Belinda Meuldijk en Rob de Nijs leerden elkaar kennen in 1980. Ze trouwden vier jaar later en groeiden uit tot een van de meest geliefde koppels van de Nederlandse showbizz. Jarenlang werkten ze intensief samen. Belinda schreef talloze teksten voor Rob, die hij met zijn kenmerkende stemgeluid tot leven bracht op het podium en op plaat.
Hun huwelijk hield meer dan twee decennia stand, maar na 23 jaar volgde een scheiding. Toch bleven ze op muzikaal en familiaal vlak onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ze kregen samen twee zonen, Robbert en Yoshi, en hun gedeelde geschiedenis bleef altijd aanwezig, hoe hun wegen ook verder liepen.
Na het 0verlijden van Rob op 17 maart 2025, bleef het lange tijd stil vanuit Belinda’s kant. Ze gaf aan te veel verdriet te voelen om meteen te reageren. Nu, ruim een week later, heeft ze haar gevoelens alsnog gedeeld – op haar eigen, ontroerende manier.
Een lied als laatste eerbetoon
Op Facebook plaatste Belinda een bericht waarin ze haar dankbaarheid uitspreekt voor de vele steunbetuigingen die zij en haar zoon Yoshi hebben ontvangen. “Er zijn zoveel liefdevolle brieven, bloemen en tekeningen waarmee wij overstelpt werden. Het deed ons goed om te weten hoe geliefd Rob was,” schrijft ze.
Ze vervolgt met een bijzondere toevoeging: ze deelt het allerlaatste nummer dat zij voor Rob schreef. Het lied draagt de titel ‘Ooit zal ik een herinnering zijn’ – een zinsnede die, zeker in de context van Robs 0verlijden, extra lading krijgt.
Omdat Rob in zijn laatste maanden fysiek niet meer in staat was om de studio in te gaan, werd de demo ingezongen door zanger Han Kooreneef. Rob zou de opname prachtig hebben gevonden, volgens Belinda. “Daarom is het een dierbare herinnering en ik deel het nu. Ik heb vrede met het einde. Het is goed zo.”
Massale reacties op social media
De boodschap van Belinda werd massaal gedeeld. Binnen enkele uren stond de teller op honderden reacties en bijna 500 deelacties. Ook het lied werd duizenden keren beluisterd. Fans, vrienden en collega’s reageerden aangedaan. Woorden als ‘kippenvel’, ‘ontroerend’ en ‘ik heb het niet droog gehouden’ verschenen volop in de commentaren.
De combinatie van Belinda’s persoonlijke woorden en het indrukwekkende lied liet velen niet onberoerd. Het toont niet alleen haar talent als tekstschrijver, maar onderstreept ook nog eens de diepe indruk die Rob de Nijs op generaties muziekliefhebbers heeft achtergelaten.
Een muzikaal duo met een gedeelde ziel
Hoewel de relatie tussen Rob en Belinda uiteindelijk geen stand hield, bleef hun muzikale connectie altijd voelbaar. Belinda was meer dan alleen de vrouw achter de zanger – ze was ook zijn creatieve partner, zijn muze, zijn tekstschrijver. Samen creëerden ze tijdloze muziek die nog steeds weerklinkt in huiskamers, op radiozenders en tijdens concerten.
In een eerdere documentaire over het leven van Rob, sprak hij met veel respect en warmte over Belinda’s rol in zijn carrière. “Zonder haar teksten waren mijn nummers nooit hetzelfde geweest,” gaf hij toe. Het respect en de dankbaarheid waren wederzijds. Ook na hun breuk bleef Belinda trots op wat zij samen hadden opgebouwd.
Moeilijk afscheid, maar ook berusting
Het 0verlijden van Rob kwam niet onverwacht. De zanger kampte al langere tijd met ernstige gezondheidsproblemen. Toch blijft afscheid nemen moeilijk – zeker voor mensen die jarenlang intens met hem verbonden zijn geweest. Voor Belinda is het verdriet groot, maar tegelijkertijd voelt ze ook berusting.
“Ik heb vrede met het einde,” schrijft ze. “Ik hoop dat iedereen met aandacht luistert naar dit laatste lied. Het is goed zo.” In die woorden klinkt acceptatie door, maar ook liefde. Een laatste buiging voor een man met wie ze zoveel gedeeld heeft – in het leven én in de kunst.
Een man die geschiedenis schreef
Rob de Nijs was een icoon. Een zanger die zich over de decennia heen telkens opnieuw wist uit te vinden. Van zijn beginjaren in de jaren zestig met Ritme van de Regen, tot zijn latere, meer poëtische werk. Hij zong niet alleen liedjes – hij vertelde verhalen, raakte emoties, verbond mensen.
Zijn stem was uniek, zijn uitstraling ontwapenend. Hij bleef optreden tot zijn gezondheid het echt niet meer toeliet. Zijn afscheidsconcert in de Ziggo Dome – waarbij duizenden fans hem een laatste eer bewezen – werd een avond vol tranen, muziek en herinneringen.
De kracht van muziek bij afscheid
Belinda’s keuze om met een lied afscheid te nemen van Rob is tekenend voor wie zij is, maar ook voor wat muziek kan betekenen in tijden van verlies. Muziek helpt om emoties te verwerken die in woorden moeilijk te vangen zijn. Het creëert ruimte voor rouw, herinnering, troost.
‘Ooit zal ik een herinnering zijn’ is in dat opzicht veel meer dan een lied. Het is een monument van liefde en loslaten, een ode aan een leven dat geleefd én gevierd is. Het feit dat de demo – ondanks Robs afwezigheid – toch gedeeld wordt, maakt het extra bijzonder.
Vervolg op een bewogen week
De dagen na Robs 0verlijden stonden bol van herinneringen. Tal van artiesten brachten hem eer tijdens concerten en uitzendingen. Fans deelden hun mooiste herinneringen, oude optredens werden massaal herbekeken. Het gaf aan hoe diep Rob verankerd zat in het culturele geheugen van Nederland.
Belinda’s bericht sluit hier naadloos op aan. Niet door terug te blikken op alles wat was, maar door iets nieuws te geven: een laatste lied, een intiem gebaar dat velen recht in het hart raakt.
Dankbaarheid en liefde als slotakkoord
Met haar bericht bedankt Belinda niet alleen het publiek, maar ook Rob zelf. Voor de jaren samen, de muziek, de kinderen en de herinneringen. “Ik wil een bijzondere laatste dank doen,” schrijft ze, “met het laatste lied dat ik voor Rob schreef.” Daarmee eindigt ze niet met stilte, maar met muziek – passend voor twee mensen voor wie muziek altijd de taal van het hart was.
Rob de Nijs is niet meer onder ons, maar zijn stem blijft klinken. En dankzij Belinda’s woorden en liederen blijft ook zijn ziel hoorbaar – in elke noot, elk couplet, elk refrein.
🕯️ Luister naar ‘Ooit zal ik een herinnering zijn’ en deel je gedachten of herinneringen in de reacties. Laat de muziek spreken.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.