Algemeen
Catherine Keyl loopt woedend door straten: ´Pisnijdig op pakketbezorger!´
Catherine Keyl heeft zich afgelopen week flink kwaad gemaakt op PostNL. De 78-jarige presentatrice was in alle staten toen ze erachter kwam dat een pakketje, waar ze de hele dag op had gewacht, helemaal niet was bezorgd. Woest liep ze door haar woonplaats Naarden, op zoek naar het mysterieuze pakket, en uiteindelijk besloot ze haar frustratie van zich af te schrijven in een column.
Wachten op een pakketje
Het begon allemaal toen Catherine een mail ontving met de aankondiging dat haar pakketje die dag zou worden geleverd. Vol verwachting hield ze de straat in de gaten en zag ze de PostNL-bus aankomen. Maar tot haar verbijstering stopte de bezorger niet en reed hij zonder te stoppen door.
,,Tien minuten later krijg ik een mail dat ik ‘helaas niet thuis was’,” schrijft Catherine in haar column voor Vrouw. ,,Nou, dat moet je niet tegen mij zeggen, want ik was gewoon thuis! Ik was woest.”
Niet de enige met klachten
Catherine besloot verhaal te halen bij haar buren en ontdekte dat ze lang niet de enige was met dit probleem. ,,Als ik, woest, mijn ervaring aan de buren vertel, kijkt niemand ervan op: ze hebben allemaal al eens hetzelfde meegemaakt.”
Het is een probleem waar veel mensen in Nederland tegenaan lopen: pakketbezorgers die niet aanbellen en vervolgens doodleuk melden dat de ontvanger niet thuis was. Sociale media staan vol met soortgelijke klachten, en Catherine’s verhaal voegt zich moeiteloos in dat rijtje.
Op zoek naar het verdwenen pakket
Wat de situatie nog verwarrender maakte, was het volgende mailtje dat Catherine ontving. Hierin stond dat haar pakketje was afgegeven bij de buren. Maar bij welke buren? Niemand wist van iets. ,,Dus loop ik als een Jehova’s Getuige aan te bellen bij mij totaal onbekende mensen in de straat. Niemand weet iets.”
Het moet voor die buren een flinke verrassing zijn geweest om opeens een woedende Catherine Keyl op de stoep te hebben. En het werd nog vreemder: na al haar speurwerk kreeg Catherine opnieuw een mail, dit keer met de mededeling dat het pakketje alsnog bezorgd zou worden.
“Een wanprestatie!”
De conclusie van Catherine is duidelijk: PostNL levert volgens haar structureel een slechte service. ,,Deze mensen leveren dag in, dag uit een wanprestatie!” schrijft ze verontwaardigd.
Ze is zeker niet de enige BN’er die zich stoort aan de gebrekkige service van pakketbezorgers. Eerder uitten ook anderen hun frustratie over bezorgers die pakketten achteloos voor de deur achterlaten, verkeerde adressen gebruiken of simpelweg niet de moeite nemen om aan te bellen.
Een groter probleem?
Het probleem dat Catherine beschrijft, lijkt een steeds vaker voorkomende klacht te zijn. Consumentenorganisaties en online fora staan vol met klachten over pakketbezorging. Mensen klagen over zoekgeraakte pakketten, onduidelijke bezorgberichten en bezorgers die simpelweg niet de moeite nemen om fatsoenlijk aan te bellen.
PostNL heeft in het verleden aangegeven dat de enorme werkdruk op bezorgers een van de oorzaken kan zijn van deze problemen. Toch blijft het een kwalijke zaak, zeker als klanten hierdoor tijd en energie verspillen aan het zoeken naar hun bestellingen.
Komt er een oplossing?
Of Catherine een reactie van PostNL zal krijgen, is nog maar de vraag. Het zou niet de eerste keer zijn dat een bekende Nederlander zich beklaagt over de service van het postbedrijf. Misschien zet haar column de discussie opnieuw op scherp en worden er maatregelen genomen om deze ergernissen te verminderen.
Voor nu lijkt het erop dat Catherine voorlopig nog met argusogen naar de PostNL-bus zal kijken, hopend dat haar pakketten voortaan wel gewoon worden afgeleverd.
Algemeen
Belle Perez laat na het overlijden van haar man voor het eerst van zich horen met hartverscheurend bericht
Het nieuws kwam vorige week hard binnen in België en Nederland. Belle Perez verloor onverwacht haar levenspartner Wouter van der Horst, met wie zij jarenlang lief en leed deelde. De zangeres hield zich dagenlang stil, maar heeft nu voor het eerst zelf woorden gegeven aan het immense gemis dat haar en haar gezin heeft getroffen.
Een leven dat in één moment kantelde
Voor buitenstaanders is het soms nauwelijks te bevatten hoe snel het leven kan veranderen. Nog geen dag voor het ingrijpende moment vierde het gezin een feestelijke gebeurtenis: de negende verjaardag van zoon Ellia. Een dag vol taart, lachende gezichten en het vertrouwde gevoel van samen zijn. Wat niemand toen kon vermoeden, is dat dit één van de laatste momenten zou zijn waarop het gezin nog compleet was.
Voor Belle Perez betekende het daaropvolgende nieuws een breuklijn door haar leven. Alles wat vanzelfsprekend leek, viel in één klap stil. Optredens, plannen, routine: ze maakten plaats voor stilte, ongeloof en verdriet. In zulke momenten ontbreekt vaak de taal om te beschrijven wat iemand voelt — en juist daarom raakte haar eerste reactie zoveel mensen.
Belle spreekt: woorden uit een verscheurd hart
Via Instagram deelde Belle Perez een foto van haar man, vergezeld van een boodschap die recht uit het hart lijkt te komen. Geen grootse verklaringen, geen publiek statement, maar een persoonlijke reflectie die de rauwheid van het moment blootlegt.
Ze schrijft dat het verlies zo plotseling kwam dat haar hart het nog niet kan bijbenen. Dat het leven in één ademtocht volledig veranderde. Wat bleef, zo verwoordt ze, is liefde — en een gemis dat alles overstemt. Ze noemt Wouter haar liefste echtgenoot en de meest toegewijde papa, zoon en broer. Woorden die niet alleen verdriet uitdrukken, maar ook laten zien hoe diep de band was die zij met hem deelde.
Voor velen voelde die boodschap herkenbaar. Het was geen tekst voor de media, maar een brief aan de wereld, geschreven vanuit een plek waar pijn en liefde naast elkaar bestaan.
Overweldigende steun uit twee landen
In haar bericht staat Belle ook stil bij de enorme golf aan medeleven die haar overspoelt. Ze spreekt van een “tsunami aan liefde” die voelbaar is in zowel België als Nederland. Die woorden zijn geen overdrijving. Onder haar bericht stromen reacties binnen van collega-artiesten, vrienden, fans en mensen die haar verhaal al jaren volgen.
Mensen delen herinneringen aan ontmoetingen, aan concerten waar haar muziek hen raakte, of spreken simpelweg hun steun uit als ouder, partner of mens. Juist die brede verbondenheid laat zien hoe diep het verhaal resoneert. Verdriet is universeel, en wanneer iemand het durft te delen zonder maskers, voelen anderen zich uitgenodigd om mee te dragen.
Een moeder, een zoon en een nieuwe werkelijkheid
Centraal in alles staat zoon Ellia. Voor een kind van negen is zo’n plotselinge verandering nauwelijks te bevatten. Het leven zoals hij dat kende, is in korte tijd onherkenbaar geworden. Belle en haar familie kiezen er bewust voor om hem te beschermen, rust te bieden en ruimte te laten voor zijn eigen tempo.
Voor ouders die dit lezen, zal het invoelbaar zijn: het instinct om sterk te blijven voor je kind, terwijl je zelf nauwelijks overeind blijft. Belle heeft haar professionele verplichtingen tijdelijk losgelaten om zich volledig te richten op haar gezin. Haar kerstconcerten werden geannuleerd, niet uit plicht, maar uit noodzaak.
Van verlies naar betekenis: de Wout Foundation
Te midden van dit alles ontstond een idee dat veel mensen diep heeft geraakt. In plaats van bloemen of andere traditionele gebaren, vraagt Belle aandacht voor de Wout Foundation — een stichting die is opgericht ter nagedachtenis aan haar man.
Het doel van de stichting is helder en betekenisvol: hoop bieden aan kinderen voor wie het leven niet vanzelfsprekend verloopt. Vanuit het eigen verlies wil de familie iets creëren dat anderen ondersteunt, juist daar waar het moeilijk is.
Het is een keuze die veel zegt over de waarden die Wouter en Belle samen deelden. Wie midden in rouw besluit om vooruit te kijken naar wat men kan betekenen voor anderen, toont een kracht die verder gaat dan woorden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Waarom dit zoveel mensen raakt
Dat de stichting zoveel losmaakt, is begrijpelijk. Het idee dat uit iets pijnlijks iets goeds kan groeien, biedt troost — niet alleen aan de nabestaanden, maar ook aan mensen die zelf met verlies leven. Het maakt verdriet niet kleiner, maar geeft het richting.
Veel reacties onderstrepen dat gevoel. Mensen schrijven dat ze ontroerd zijn door de keuze om iets blijvends te creëren. Dat het hen herinnert aan wat echt telt: zorg voor elkaar, aandacht voor kwetsbaarheid, en het besef dat liefde niet stopt waar het leven verandert.
Geen haast, geen verwachtingen
Belle heeft niet aangegeven wanneer of hoe ze haar werk zal hervatten. En dat is begrijpelijk. Rouw kent geen schema en geen deadline. De komende periode zal in het teken staan van aanpassing, verwerking en het opnieuw vormgeven van het dagelijks leven.
Wat vaststaat, is dat ze er niet alleen voor staat. De steun uit haar omgeving, de liefde voor haar zoon en de herinneringen aan Wouter vormen samen een netwerk waarin ze stap voor stap haar weg zal vinden.
Een moment van stilte en respect
Vanaf deze plek past vooral terughoudendheid en respect. Niet elk verdriet hoeft geanalyseerd of verklaard te worden. Soms is erkennen genoeg. Erkennen dat dit een immens verlies is. Dat woorden tekortschieten. En dat medeleven geen oplossing biedt, maar wel verzacht.
Onze gedachten gaan uit naar Belle, naar Ellia en naar alle mensen die Wouter liefhadden. Moge de liefde die nu zo voelbaar is, hen dragen in een tijd waarin alles anders is geworden.
Soms is er niets meer te zeggen dan dit: je staat er niet alleen voor.