Algemeen
Fabiola Vonkers verklapt hoe het er echt aan toe gaat tijdens Temptation Island: ´Van bij ontbijt aan de drank!´
Reality-tv trekt miljoenen kijkers, maar wat zich achter de schermen afspeelt, blijft vaak verborgen. Tot nu. Fabiola Volkers, voormalig deelneemster aan Temptation Island, doet in de podcast van Max van den Broek een boekje open over de manipulatieve praktijken binnen het programma. Volgens haar werd er bewust drank geschonken om deelnemers losser te maken en werd er flink gestuurd op drama. Haar onthullingen roepen de vraag op: hoe echt was Temptation Island eigenlijk?
RTL trekt de stekker eruit
In februari 2025 besloot RTL definitief te stoppen met Temptation Island. Volgens programmadirecteur Peter van der Vorst paste het programma niet meer in deze tijd. Het besluit kwam na meldingen van oud-deelnemers die aangaven psychische klachten te hebben overgehouden aan hun deelname. Fabiola Volkers is een van hen. Ze onthult dat de productie ver ging in het regisseren van drama en dat deelnemers onder druk werden gezet om zich te houden aan een vooraf bedachte verhaallijn.
Alcohol als beïnvloedingsmiddel
Een van de meest schokkende uitspraken van Fabiola is dat de productie bewust alcohol inzette als wapen. “Om 6-7 uur ’s ochtends werd er al bier en sterke drank uitgeschonken,” vertelt ze. Dit had een duidelijk doel: deelnemers moesten losser worden en makkelijker meegaan in het drama. Volgens haar werd er actief op gestuurd dat er situaties ontstonden die voor kijkers aantrekkelijk waren.
Hoe echt was de verleiding?
Volgens Fabiola werden verleiders regelmatig onder druk gezet om flirterige of intieme interacties aan te gaan. Dit gebeurde niet altijd spontaan, maar werd soms zelfs expliciet aangemoedigd door de productie. “Als het te lang rustig bleef, werden we aangespoord om actie te ondernemen.” Het programma zou draaien om het testen van relaties, maar als dat niet vanzelf gebeurde, werd er achter de schermen flink gestuurd.
Minderjarig gecast
Een ander pijnlijk detail dat Fabiola deelt, is dat ze op haar 17e al benaderd werd voor Temptation Island. Hoewel ze bij de opnames officieel 18 was, vindt ze het opmerkelijk dat ze als minderjarige werd gecast. “Op dat moment voelde ik me ouder dan ik was, maar als ik er nu op terugkijk, was ik nog heel jong en beïnvloedbaar.” Dit roept vragen op over hoe zorgvuldig er gekeken wordt naar de geschiktheid van kandidaten.
De kracht van manipulatie en montage
Niet alleen werden deelnemers beïnvloed tijdens de opnames, ook de montage speelde een grote rol. “Wat je op tv ziet, is niet hoe het echt was. Met slimme edits en dramatische muziek kun je een compleet ander verhaal vertellen,” zegt Fabiola. Hierdoor kregen sommige deelnemers een imago dat totaal niet overeenkwam met hun ware persoonlijkheid, met grote gevolgen voor hun privéleven.
Ophef op sociale media
De onthullingen van Fabiola hebben tot een storm aan reacties op sociale media geleid. Op Instagram en Facebook wordt volop gediscussieerd. Sommige mensen vinden dat deelnemers wisten waar ze aan begonnen, terwijl anderen vinden dat de productie vér over de grens is gegaan. “Mensen beseffen niet hoe reality-tv werkt. Goed dat ze dit deelt,” reageert een volger.
Wat blijft er nu over van Temptation Island? De toekomst van reality-tv lijkt in elk geval een stuk minder onschuldig dan veel kijkers dachten.
Politieke rel rond Rob Jetten: “Kan je in een metafoor wonen dan?”
Nederland maakt zich op voor het eerste kabinet onder leiding van Rob Jetten, nadat D66 de verkiezingen overtuigend heeft gewonnen. Maar nog voordat het nieuwe kabinet officieel is gevormd, ligt de aanstaande premier al onder vuur. Een van zijn opvallendste verkiezingsbeloftes — het bouwen van tien nieuwe duurzame steden — blijkt volgens partijprominenten niet letterlijk bedoeld te zijn.
Die uitleg schiet bij politieke tegenstanders in het verkeerde keelgat. Vooral Mona Keijzer en Geert Wilders reageren fel. Volgens hen heeft Jetten zijn kiezers iets voorgespiegeld wat nu “slechts een metafoor” blijkt te zijn.
De belofte van tien nieuwe steden
Tijdens de verkiezingscampagne wist Rob Jetten met één boodschap veel jongeren te enthousiasmeren: hij beloofde het woningtekort aan te pakken door de bouw van tien nieuwe duurzame steden.
Deze steden moesten niet alleen woonruimte bieden, maar ook het toonbeeld worden van een moderne, groene samenleving. Jetten sprak over plekken met betaalbare woningen, scholen, zorgvoorzieningen, sportvelden en parken — duurzame gemeenschappen waar jong en oud samen konden leven.
Een van zijn meest besproken ideeën was de bouw van een “IJstad”: een volledig nieuwe stad op het water, tussen Amsterdam en Flevoland. Het plan was bedoeld als symbool van vooruitgang — en als oplossing voor het nijpende woningtekort.
Voor veel Nederlanders klonk dat als een frisse wind in de politiek. Jongeren, die vaak al jarenlang op wachtlijsten staan voor een woning, zagen eindelijk perspectief.
“Niemand wil op zolder blijven wonen tot zijn dertigste,” zei Jetten destijds in een campagnevideo. “We moeten durven dromen én bouwen.”
De boodschap sloeg aan. De belofte van tien nieuwe steden werd een van de meest geciteerde speerpunten van de D66-campagne.
De woningnood als centraal thema
De timing van Jettens belofte was niet toevallig. Nederland kampt al jaren met een ernstig tekort aan betaalbare woningen. In veel steden staan jongeren tien jaar of langer ingeschreven voordat ze in aanmerking komen voor een huurwoning.
Volgens recente cijfers van het CBS is het tekort opgelopen tot ruim 390.000 woningen. Daardoor blijven veel twintigers noodgedwongen thuis wonen, of moeten ze genoegen nemen met dure tijdelijke oplossingen.
Tijdens de campagne beloofde D66 de impasse te doorbreken met een combinatie van innovatieve bouwprojecten, ruimtelijke spreiding en duurzame investeringen. Het plan van de “tien nieuwe steden” moest daarvan het symbool worden — een groot, visionair idee dat liet zien dat Jetten groots durfde te denken.
Van droom naar ‘metafoor’
Die droom kreeg echter een koude douche tijdens de uitzending van WNL op Zondag, waar oud-minister en D66-prominent Roger van Boxtel een opmerkelijke uitspraak deed. Volgens hem was het plan van Jetten nooit letterlijk bedoeld.
“Wat hij daarmee wilde aangeven, is dat we vernieuwend moeten durven denken als het gaat om volkshuisvesting,” zei Van Boxtel. “Het was geen concreet bouwplan, maar veel meer een metafoor voor hoe je een probleem wilt aanpakken in de samenleving.”
Met andere woorden: er zouden geen echte steden komen, maar het idee moest inspireren tot creatief beleid.
Van Boxtel probeerde de uitspraak te nuanceren door te benadrukken dat Jetten breder wil denken dan partijpolitiek.
“Rob Jetten wil niet alleen een D66-premier zijn, maar iemand die er is voor alle Nederlanders,” verklaarde hij. “Dat vraagt om symbolische taal, om vergezichten.”
De verontwaardiging barst los
Die uitleg viel bij veel mensen verkeerd. Vooral op sociale media werd massaal gereageerd op het “metafoor”-verhaal.
Mona Keijzer, voormalig minister en partijleider van BBB, liet via X (voorheen Twitter) weten dat ze de uitleg van D66 onbegrijpelijk vindt. Ze deelde het fragment uit de uitzending met de bijtende tekst:
“Kan je in een metafoor wonen dan?”
Haar opmerking kreeg binnen enkele uren duizenden likes en reacties. Veel gebruikers deelden de boodschap met eigen variaties, zoals:
“Probeer maar eens een hypotheek te krijgen op symboliek.”
“Metaforen lossen de woningnood niet op.”
Ook Geert Wilders, leider van de PVV, greep het moment aan om uit te halen naar Jetten en zijn partij.
“Tien nieuwe steden bouwen was vóór de verkiezingen een belofte van D66,” schreef Wilders. “En nu ineens is het een metafoor. Ongelooflijk. Schaamteloos. Politiek maffia.”
Zijn reactie werd breed gedeeld en zorgde ervoor dat de hashtag #tiennieuwesteden trending werd.
Verwarring onder kiezers
Niet alleen politieke tegenstanders, maar ook veel D66-stemmers reageerden teleurgesteld. Tijdens de campagne was het plan herhaaldelijk gepresenteerd als een concrete ambitie, inclusief visuals en toelichtingen.
Volgens politicoloog Tom van der Meer (Universiteit van Amsterdam) is dit precies het risico van symbolische politiek.
“Politici gebruiken graag grootse beelden om kiezers te inspireren,” legt hij uit. “Maar zodra die beelden niet overeenkomen met concrete plannen, voelen mensen zich misleid.”
Van der Meer wijst erop dat het verschil tussen visie en belofte cruciaal is: “Een metafoor kan inspireren, maar een belofte schept verwachtingen. En die verwachtingen lijken hier te zijn geschonden.”
Reactie van D66
D66 zelf probeert de gemoederen te bedaren. In een korte verklaring laat de partij weten dat het idee van de “tien nieuwe steden” nog steeds symbool staat voor ambitieus woonbeleid.
“De woorden van de heer Van Boxtel zijn bedoeld om te benadrukken dat het niet gaat om exacte locaties of bouwtekeningen, maar om het lef om groot te denken,” aldus een partijwoordvoerder. “We blijven werken aan grootschalige woningbouwprojecten, met duurzaamheid en betaalbaarheid als kern.”
De partij benadrukt dat de aanpak van de woningnood één van de prioriteiten blijft van het komende kabinet-Jetten I.
“We willen dat iedereen een plek kan vinden om te wonen. Daar werken we hard aan — in samenwerking met gemeenten, provincies en projectontwikkelaars.”
Toch lijkt de schade al deels te zijn aangericht. Politieke tegenstanders grijpen de uitspraak aan om D66 neer te zetten als een partij van “mooie woorden en weinig daden”.
Een lastige start voor Jetten
Voor Rob Jetten, die nog niet eens officieel beëdigd is als premier, vormt deze rel een ongemakkelijke start van zijn nieuwe rol. Waar hij hoopte zijn kabinet te lanceren met optimisme en daadkracht, wordt nu vooral gesproken over zijn geloofwaardigheid.
Volgens politiek verslaggevers in Den Haag zal Jetten zich snel publiekelijk moeten uitspreken om duidelijkheid te scheppen. Doet hij dat niet, dan kan de kwestie uitgroeien tot een hardnekkig imago-probleem — vergelijkbaar met eerdere beloftes van politici die later “figuurlijk” bleken.
Een Haagse insider vat het samen:
“In een tijd van woningnood kun je beter geen metaforen gebruiken. Mensen willen bakstenen, geen beeldspraak.”
De balans tussen droom en daad
De discussie rond de “tien nieuwe steden” toont aan hoe dun de lijn is tussen idealisme en realisme in de politiek. Dromen mag, maar kiezers willen dat dromen ook handen en voeten krijgen.
Of Rob Jetten erin slaagt om dat vertrouwen terug te winnen, zal afhangen van zijn eerste beleidsdaden. Eén ding is zeker: de lat ligt hoog, zeker nu zijn woorden tot op de letter worden gewogen.
💬 Wat vind jij? Was het plan van Jetten een inspirerend idee of een misleidende belofte? En kan een “metafoor” ooit een dak boven je hoofd vervangen? Deel je mening in de reacties.