Algemeen
Renze Klamer haalt uit naar Max Verstappen: ´Zijn loon is belachelijk!´
Het salaris van Max Verstappen is voor velen een droom, maar voor Renze Klamer eerder een nachtmerrie. De RTL-presentator vindt het bedrag dat de Formule 1-kampioen jaarlijks verdient “belachelijk” en zou er zelf absoluut niet mee willen ruilen. In zijn talkshow op RTL 4 uitte hij zijn verbazing over de enorme bedragen die topsporters binnenhalen.
Miljoeneninkomen voor topsporters
De Amerikaanse sportwebsite Sportico heeft een lijst gepubliceerd van de honderd best betaalde sporters ter wereld. Op nummer één staat Cristiano Ronaldo, die jaarlijks 260 miljoen dollar verdient. Ook sporters als Stephen Curry (153 miljoen) en Tyson Fury (147 miljoen) verdienen gigantische bedragen. Max Verstappen is de enige Nederlander op de lijst en staat op plek achttien met een salaris van 76 miljoen dollar per jaar.
‘Wat moet je met al dat geld?’
Voor Renze Klamer is het onbegrijpelijk dat iemand zoveel geld kan verdienen. “Dat vind ik altijd zo frustrerend,” begon hij in zijn talkshow. “Wat moeten die mensen met al dat geld? Je koopt drie huizen en dan?” Zijn collega Luuk Ikink probeerde hem nog te plagen door te zeggen dat je dan gewoon nóg een boot kunt kopen, maar Renze bleef bij zijn standpunt.
Verstappen betaalt weinig belasting
Wat Renze nog het meest dwarszit, is dat Verstappen niet alleen enorm veel verdient, maar ook relatief weinig belasting betaalt. De autocoureur woont in Monaco, waar de belastingtarieven voor topsporters veel lager liggen dan in Nederland. “Dat is toch bizar?” riep Renze uit. “Wij moeten hier gewoon belasting betalen, maar hij kan zijn miljoenen houden.”
Geen jaloezie, maar onbegrip
Hoewel het lijkt alsof Renze jaloers is op het inkomen van Verstappen, ontkent hij dat zelf. “Het lijkt me helemaal niet leuk om zóveel te hebben,” beweerde hij. Toch vond Luuk Ikink het opvallend hoe gepassioneerd Renze over het onderwerp sprak. “Het zit wel onder je huid, heb ik het idee,” zei hij met een knipoog.
Max Verstappen in vergelijking met anderen
Met zijn 76 miljoen dollar per jaar verdient Max Verstappen meer dan grote namen als Tiger Woods (62 miljoen), Lewis Hamilton (60 miljoen) en zelfs Jake Paul (48 miljoen). De enorme bedragen in de sportwereld blijven voor veel mensen moeilijk te bevatten, en Renze is niet de enige die zich erover verbaast.
Grote verschillen in inkomens
In Nederland wordt regelmatig gediscussieerd over de hoge salarissen van topsporters, zeker in vergelijking met andere beroepen. Terwijl zorgmedewerkers en leraren vaak strijden voor betere salarissen, verdienen topsporters astronomische bedragen. Voor fans van Verstappen is zijn salaris misschien logisch gezien zijn prestaties, maar critici zoals Renze Klamer blijven zich afvragen of het allemaal nog in verhouding is.
Is zo’n salaris te rechtvaardigen?
De discussie over topsalarissen zal voorlopig niet verdwijnen. Sommige mensen vinden dat sporters zoals Verstappen hun geld verdienen door hun talent en inzet, terwijl anderen het belachelijk vinden dat één persoon zoveel verdient. Wat vinden jullie? Is een salaris van 76 miljoen per jaar nog redelijk, of heeft Renze Klamer een punt?
De definitieve vrijspraak van Marco Borsato markeert een belangrijk keerpunt in een zaak die Nederland jarenlang in zijn greep hield. Nu het Openbaar Ministerie heeft besloten geen hoger beroep in te stellen, rijst een nieuwe vraag die minstens zo beladen is: kan de zanger zijn publieke imago ooit herstellen? Volgens imagodeskundige Zabeth van Veen is dat niet uitgesloten, al benadrukt zij dat het proces allesbehalve eenvoudig zal zijn.
Van Veen schoof woensdagavond aan bij Nieuwsuur, waar zij reflecteerde op de gevolgen van de vrijspraak voor Borsato’s reputatie. Haar analyse is genuanceerd, kritisch én realistisch: herstel is mogelijk, maar alleen onder strikte voorwaarden.
Definitieve juridische duidelijkheid
Dinsdagochtend werd bekend dat het 0penbaar Ministerie afziet van hoger beroep in de strafzaak tegen Borsato. Daarmee is de vrijspraak die de rechtbank Midden-Nederland eerder uitsprak definitief geworden. De zanger werd beschuldigd van ontucht in het verleden, maar volgens de rechtbank was er onvoldoende wettig en overtuigend bewijs om tot een veroordeling te komen.
Het OM had aanvankelijk een onvoorwaardelijke gev*ngenisstraf van vijf maanden geëist. Na bestudering van het vonnis concludeerde justitie echter dat de kans op een andere uitkomst in hoger beroep minimaal was. Daarmee kwam, juridisch gezien, een einde aan een langdurige en emotioneel beladen procedure.
Imagoschade: moeilijk, maar niet onmogelijk
Volgens Van Veen is het belangrijk om onderscheid te maken tussen juridische schuld en publieke perceptie. “Er zijn situaties waarvan mensen zeggen: daar kom je imago-technisch eigenlijk nooit meer van terug,” legt ze uit. “Denk aan geweld onder invloed of grensoverschrijdend gedrag richting minderjarigen. Dat zijn onderwerpen die in het collectieve geheugen blijven hangen.”
Toch maakt de vrijspraak volgens haar een essentieel verschil. “Nu is hij vrijgesproken, en dat betekent dat een deel van het publiek bereid zal zijn om hem opnieuw te bekijken. In onze samenleving geloven we nog steeds in tweede kansen, al gelden die niet automatisch.”
Een comeback vraagt meer dan stilte
Van Veen benadrukt dat een eventuele terugkeer zorgvuldig moet worden opgebouwd. “Een comeback kan niet zomaar. Het moet geloofwaardig zijn. Er moet een duidelijke reflectie in zitten, een besef van wat deze periode heeft aangericht — niet alleen voor hemzelf, maar ook voor anderen.”
Ze waarschuwt voor snelle stappen of plotselinge optredens. “Dit is een zaak die heel Nederland heeft gevolgd. Mensen hebben er een mening over, soms vanuit eigen ervaringen. Als je dan iets wilt doen, moet dat met een sterk, consistent en menselijk verhaal.”
Morele discussie blijft bestaan
Hoewel de rechtbank tot vrijspraak kwam, is daarmee niet alle discussie verdwenen. Van Veen wijst erop dat bepaalde details die tijdens de zaak naar buiten kwamen, bij een deel van het publiek blijven doorwerken. “Voor sommige mensen voelt het moreel nog steeds ongemakkelijk. Dat verdwijnt niet ineens.”
Ze benadrukt dat dit vooral geldt voor mensen die zelf vergelijkbare situaties hebben meegemaakt. “Voor hen ligt de lat anders. Juridisch kan iemand vrijgesproken zijn, maar emotioneel ligt dat soms ingewikkelder.”
Een zichtbare kentering in toon
Toch ziet Van Veen duidelijke signalen dat het sentiment rond Borsato langzaam verschuift. “Je merkt dat media en publiek hem voorzichtig weer beginnen te omarmen. De scherpe toon maakt op sommige plekken plaats voor nuance.”
Ook de steun uit zijn directe omgeving speelt daarbij een rol. Zijn ex-partner en vrienden hebben zich al langere tijd publiekelijk achter hem geschaard. “Dat geeft een signaal af: mensen die hem goed kennen, blijven achter hem staan. Dat weegt mee in hoe het publiek hem opnieuw beoordeelt.”
Economische realiteit van bekendheid
Een opvallend punt in Van Veens analyse is de economische kant van publieke rehabilitatie. “Er is ook een groep mensen en partijen die belang heeft bij zijn terugkeer. Denk aan muzieklabels, organisatoren, media. Als iemand commercieel relevant blijft, ontstaat er vanzelf ruimte voor een comeback.”
Dat betekent volgens haar niet dat alles ineens weer kan zoals voorheen. “Maar het zorgt er wel voor dat er beweging komt. De zogenaamde ‘ontcancelling’ is in feite al begonnen.”
Muziek als mogelijke brug
Of Borsato ooit weer zal optreden of nieuwe muziek uitbrengt, is nog onbekend. Van Veen sluit het niet uit, maar benadrukt dat timing cruciaal is. “Muziek kan verbinden, maar alleen als het moment klopt. Als het te vroeg voelt, werkt het averechts.”
Ze stelt dat het publiek gevoelig is voor oprechtheid. “Als mensen het idee hebben dat iets alleen gebeurt om de draad weer op te pakken, zonder reflectie, dan prikken ze daar doorheen.”
Geen snelle weg terug
De conclusie van Van Veen is helder: herstel is mogelijk, maar niet vanzelfsprekend. “Dit is geen kwestie van wachten tot de storm gaat liggen. Het vraagt om keuzes, geduld en verantwoordelijkheid.”
Voor Borsato betekent dat voorlopig vooral rust, terughoudendheid en het zorgvuldig afwegen van elke volgende stap. “Sommige verhalen hebben tijd nodig,” aldus Van Veen. “En soms is stilte op dit moment sterker dan welk optreden dan ook.”
Een nieuw hoofdstuk, maar geen blanco blad
Met het definitieve besluit van het OM is het juridische hoofdstuk gesloten, maar het maatschappelijke gesprek gaat door. Of Marco Borsato uiteindelijk weer een plek krijgt in het Nederlandse muzieklandschap, zal afhangen van meer dan alleen een vrijspraak.
Zoals Van Veen het samenvat: “Het publiek is bereid om te luisteren, maar alleen als het verhaal klopt. En dat verhaal moet zorgvuldig, eerlijk en menselijk zijn.”
De komende tijd zal uitwijzen of die weg daadwerkelijk wordt ingeslagen.