-

Algemeen

Mensen ‘stomverbaasd’ over doel strikje vrouwenslip

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Heb je je ooit afgevraagd waarom er vaak een klein strikje aan de voorkant van damesondergoed zit? Het lijkt misschien een puur decoratief detail, maar achter dit schattige lusje schuilt een lange en verrassende geschiedenis. Hoewel de strik tegenwoordig vooral als stijlvol accessoire wordt gezien, had het vroeger een veel praktischere functie.


De oorsprong van het strikje: een knipoog naar het verleden

Hoewel we in de moderne tijd gewend zijn aan elastische taillebanden, was dat vroeger niet het geval. In een tijdperk waarin korsetten en lange rokken de norm waren, had ondergoed niet de rekbaarheid en het gemak van vandaag. In plaats van een elastische band, werd het ondergoed op zijn plek gehouden door een lint of een touwtje dat door kleine oogjes werd geregen.

De strik aan de voorkant was simpelweg de plek waar het lint werd vastgeknoopt. Dit maakte het mogelijk om het ondergoed stevig vast te maken zonder dat het afzakte. Bovendien was de voorkant de meest logische plek om de knoop te binden, aangezien dit het makkelijkste deel van het lichaam is om bij te komen.

In die tijd bestond ondergoed vaak uit twee aparte broekspijpen, die rond de taille bij elkaar werden gehouden met een koord. Door dit koord aan de voorkant te strikken, bleef het ondergoed goed zitten. De strik die we vandaag de dag nog steeds op veel damesondergoed zien, is een overblijfsel van die tijd.


Een hulpmiddel bij het aankleden in het donker

Voordat elektriciteit wijdverspreid werd, moesten mensen zich vaak aankleden bij kaarslicht of in volledige duisternis. Het strikje diende toen een praktisch doel: het hielp vrouwen te bepalen wat de voorkant van hun ondergoed was.

In het donker was het niet altijd gemakkelijk om onderscheid te maken tussen de voor- en achterkant van kledingstukken. De strik fungeerde als een tastbare markering, waardoor vrouwen snel konden voelen welke kant de juiste was.

Zelfs vandaag de dag, in een wereld vol helder verlichte slaapkamers en badkamers, kan het strikje nog steeds een handige indicator zijn. Wanneer je je gehaast aankleedt, is het een subtiele herinnering aan welke kant de voorkant is.


Waarom blijft het strikje bestaan?

Hoewel het functionele nut van het strikje grotendeels is verdwenen met de komst van elastische taillebanden en goed gesneden lingerie, is het detail blijven hangen. Maar waarom?

  1. Esthetiek en vrouwelijkheid
    Het strikje wordt vaak geassocieerd met vrouwelijkheid, zachtheid en romantiek. Het geeft ondergoed een speels en charmant tintje. Veel mensen vinden dat het een vleugje elegantie toevoegt aan een simpel kledingstuk.
  2. Traditie en nostalgie
    Net als kant en andere decoratieve details is het strikje een knipoog naar de geschiedenis van mode en ondergoed. Het herinnert ons aan vroegere tijden en voegt een klassiek element toe aan moderne ontwerpen.
  3. Mode-industrie en herkenbaarheid
    Voor lingeriemerken is het strikje een herkenbaar en vertrouwd element. Het draagt bij aan een gevoel van luxe en verfijning. Veel merken houden vast aan dit ontwerp, simpelweg omdat het goed verkoopt en door consumenten wordt gewaardeerd.
  4. Marketing en psychologisch effect
    Uit onderzoek blijkt dat kleine, decoratieve details bijdragen aan hoe we kledingstukken waarnemen. Het strikje kan een simpel slipje er luxueuzer en aantrekkelijker laten uitzien. Het is een detail dat een onderbewuste associatie oproept met zorgvuldige afwerking en kwaliteit.


Wat zeggen mensen over het strikje?

Het internet staat vol met discussies over de kleine strikjes op damesondergoed. Een nieuwsgierige gebruiker vroeg zich op een online forum af waarom zoveel slipjes een strikje in het midden hebben. De reacties waren een mix van praktische inzichten en humoristische speculaties.

  • “Omdat ze geen gulp hebben? Ik heb gelezen dat het strikje bedoeld is om op de tast het verschil tussen de voorkant en de achterkant makkelijker te maken.”
  • “Het is schattig, vrouwelijk en roept een gevoel van onschuld op. En daarnaast helpt het als je je snel moet aankleden in het donker.”
  • “Het komt van een tijd waarin ondergoed werd vastgeknoopt met een lint. De strik was simpelweg de knoop waarmee alles op zijn plaats werd gehouden.”

Sommige mensen vinden het strikje maar een onnodig detail. “Ik knip ze er altijd af,” bekent iemand. Anderen zien het als een vast onderdeel van lingerie en kunnen zich ondergoed zonder strikje nauwelijks voorstellen.


Het strikje in moderne lingerieontwerpen

Ondanks de veranderende modetrends blijft het strikje een geliefd detail in lingeriecollecties. Moderne lingeriemerken gebruiken het strikje vaak in combinatie met kant, satijn of pareltjes om een verfijnde uitstraling te creëren.

Bij sommige ontwerpen heeft het strikje zelfs weer een functionele rol gekregen. Denk bijvoorbeeld aan slipjes met een verstelbaar lint aan de zijkanten, waarbij de strik niet alleen decoratief is, maar ook dient als sluiting.

Daarnaast wordt het strikje ook gebruikt om accenten te leggen. Bij bijvoorbeeld push-up beha’s of jarretelgordels wordt het vaak geplaatst op plekken die de aandacht trekken naar bepaalde delen van het ontwerp.


Conclusie: een detail met een rijke geschiedenis

Wat begon als een puur functioneel element in een tijdperk zonder elastische taillebanden, is uitgegroeid tot een stijlvol en tijdloos detail in lingerie. Het strikje op damesondergoed is een combinatie van nostalgie, vrouwelijkheid en subtiele esthetiek.

Hoewel de praktische functie inmiddels grotendeels verdwenen is, blijft het strikje populair door zijn sierlijke en herkenbare uitstraling. Voor de een is het een overbodige versiering, voor de ander een onmisbaar detail dat lingerie nét dat beetje extra charme geeft.

Dus de volgende keer dat je een slipje met een strikje in je handen hebt, weet je dat dit kleine detail een lange geschiedenis heeft. Wat begon als een manier om ondergoed vast te maken en de voorkant te markeren, is vandaag de dag een subtiel eerbetoon aan mode en traditie.

Wat vind jij van het strikje op damesondergoed? Pure decoratie of een tijdloos detail? Laat het weten in de reacties!

Algemeen

Vreselijk nieuws over de graf van ouders Gordon

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Familiekritiek op Gordon laait op na grafplan: “Niet alles draait om hem”

De recente uitspraken van Gordon over zijn plannen om het graf van Whitney Houston een opknapbeurt te geven, hebben voor heel wat opschudding gezorgd. Wat begon als een opvallende persoonlijke missie om het graf van de wereldberoemde zangeres ‘mooier’ te maken, is inmiddels uitgegroeid tot een onderwerp dat zelfs binnen zijn eigen familie tot spanningen leidt. Zijn nichtje Michelle laat in weekblad Privé van zich horen en spaart haar beroemde oom niet.

Oog voor Whitney, maar wat met zijn eigen familie?

Gordon liet zich recent uit over het graf van Whitney Houston en stelde dat hij plannen heeft om het monument te verbeteren, omdat het volgens hem ‘niet waardig genoeg’ is voor een icoon als zij. De opmerking werd internationaal met opgetrokken wenkbrauwen ontvangen. Veel mensen vonden het ongepast dat iemand uit Nederland zich bezighoudt met het graf van een Amerikaanse ster, zonder directe band of toestemming van de nabestaanden.

Journalist en Privé-hoofdredacteur Evert Santegoeds besloot naar aanleiding van die uitspraken poolshoogte te nemen bij het graf van Gordons eigen ouders in Nederland. Een fotograaf legde vast dat het graf er naar verluidt niet al te best bij ligt. En dat zorgt voor ongemakkelijke vragen.

Auch: kritiek uit eigen kring

Wat Gordon misschien niet had verwacht, is dat ook zijn eigen familie zich nu uitspreekt. Nicht Michelle, dochter van Gordons overleden zus Lydia, vertelt in Privé openhartig over hoe de familie zich al langer niet kan vinden in de manier waarop Gordon omgaat met gevoelige onderwerpen rondom het familiegraf.

Volgens Michelle begon de ergernis al bij de uitvaart van Gordons moeder. “Alles moest gaan zoals hij het wilde,” zegt ze. “Hij had toen camera’s meegebracht en wilde alles vastleggen. Dat voelde voor veel familieleden ongemakkelijk. Niet iedereen wil deel uitmaken van een tv-programma tijdens zo’n intiem moment.”

Meerdere ooms en tantes zouden zich daartegen hebben verzet, stelt ze. Ze wilden niet herkenbaar in beeld verschijnen naast een open kist, en vonden de hele aanpak te veel lijken op een reallifesoap.

Te groot, te pompeus?

Ook het graf zelf zorgt volgens Michelle al jaren voor verdeeldheid. “Het is erg groot en opvallend. Dat paste niet bij hoe de meeste familieleden het voor zich zagen,” vertelt ze. “Er was bezorgdheid over wie het onderhoud zou doen. En helaas bleek al snel dat het graf begon te verzakken. Het moest hersteld worden, en dat is uiteindelijk ook gedaan, maar alleen nadat tante Marja en oma Cor hadden bemiddeld.”

Dat het nu opnieuw aandacht krijgt – dit keer via foto’s in de media – zorgt opnieuw voor frustratie. “Als je je inzet voor het graf van een wereldster aan de andere kant van de oceaan, zorg dan eerst dat het graf van je eigen ouders er netjes bij ligt,” klinkt het.

De pijn van zus Lydia

De spanningen tussen Gordon en zijn zus Lydia, de moeder van Michelle, zijn al langer bekend. Volgens Michelle was Lydia op het eind van haar leven klaar met de publieke uitingen van haar broer. “In een eerdere biografie schreef hij allerlei dingen over de familie. Dat heeft de relatie geen goed gedaan,” zegt ze.

Lydia zou zelfs bewust gekozen hebben voor crematie, juist om te vermijden dat ze ooit in het familiegraf terecht zou komen. “Ze wilde daar absoluut niet liggen. Die beslissing had ze duidelijk genomen.”

Ongevraagde gedenkplaat

Na het overlijden van Lydia, die in 2019 overleed na een kort ziekbed, dook er plots een gedenkplaat voor haar op bij het familiegraf. Michelle en de rest van de familie wisten van niets.

“Dat was echt schrikken,” vertelt Michelle. “Ineens kregen we foto’s doorgestuurd van een marmeren plaat met haar naam erop, bij het graf van haar ouders. Terwijl ze daar helemaal niet begraven ligt. Ze is gecremeerd. We hebben zelfs laten uitzoeken of het juridisch zomaar kon, maar vooral: waarom was er niet even overleg gepleegd?”

Gevoelig erfgoed

Het graf van de ouders van Gordon blijkt voor de familie niet alleen een fysieke, maar ook een emotionele last geworden. Michelle is duidelijk: “Ik kom er niet vaak. Niet omdat ik niet om mijn familie geef, maar omdat ik er niets van mijn moeder terugvind. Voor mij voelt het niet als háár plek.”

Ook het feit dat het graf opnieuw tekenen van verwaarlozing zou tonen, doet pijn. “Kijk, onderhoud is belangrijk. Zeker als je kiest voor zo’n groot, zichtbaar monument. Je moet dan ook de verantwoordelijkheid nemen om het netjes te houden.”

Geen contact meer

De relatie tussen Gordon en zijn nicht Michelle lijkt inmiddels ernstig bekoeld. In het interview zegt ze dat er nauwelijks nog contact is. “We leven ieder ons eigen leven. En dat is misschien ook wel beter zo. Ik voel me niet meer verbonden met hoe hij met familieherinneringen omgaat.”

Dat Gordon desondanks zelf de regie blijft nemen over zulke gevoelige zaken, wekt bij haar verbazing. “Soms lijkt het alsof hij zijn eigen verhaal boven dat van de rest plaatst. Maar familieherinneringen zijn van iedereen. Niet alleen van hem.”

Wat nu?

De hele situatie roept bredere vragen op over eigenaarschap, rouw, publieke aandacht en respect. Mag je zomaar iets veranderen aan een graf dat gedeeld wordt met anderen? En hoe ver mag je gaan in het documenteren en regisseren van persoonlijke momenten voor het publieke oog?

Wat voor Gordon een manier lijkt om zijn verdriet te verwerken en zijn familie te eren, voelt voor anderen als een stap te ver. En nu ook familieleden zich openlijk uitspreken, lijkt het duidelijk: dit gesprek is nog niet ten einde.

Lees verder