Algemeen
Zo, hallo! Ex-vriendin van André Hazes steelt de show in transparante outfit die zijn niet te missen!
HETE BEELDEN ONDER AAN TE ZIEN EN ETXRAS
De ex van André Hazes, de bekende influencer en voormalig model Sarah van Soelen, weet opnieuw de aandacht te trekken. Dit keer doet ze dat met een gewaagde fotoshoot voor het modemerk Chica’s, waarin ze gehuld is in een transparant outfit. Het resultaat? Een storm aan reacties en flink wat bekijks op sociale media.
Sarah in de schijnwerpers
Sarah van Soelen is geen onbekende in de wereld van roem en glamour. Als influencer en voormalig geliefde van André Hazes weet ze als geen ander hoe ze zichzelf in de kijker moet spelen. Dit keer koos ze ervoor om haar volgers en fans te verrassen met een opvallende campagne voor Chica’s, een modemerk dat bekendstaat om zijn gedurfde en vrouwelijke designs.
Voor deze campagne poseert Sarah in een transparant pakje dat weinig aan de verbeelding overlaat. Met haar uitstraling en zelfverzekerdheid weet ze het kledingstuk met flair te dragen. De fotoshoot heeft ondertussen al voor flink wat aandacht gezorgd op sociale media, waar zowel bewonderende als kritische reacties binnenstromen.
Slimme marketing van Chica’s
Wie de marketingstrategie van Chica’s bedenkt, verdient een pluim. Het merk heeft duidelijk een neus voor slimme promotie en weet precies hoe het de aandacht van het publiek moet trekken. Door Sarah van Soelen als gezicht te kiezen, hebben ze niet alleen een bekendheid met een grote online achterban ingezet, maar ook iemand die zelfverzekerd genoeg is om hun gewaagde kleding te promoten.
De transparante outfit is een blikvanger, en in combinatie met Sarah’s uitstraling is het een gegarandeerd succes. Of je nu fan bent van haar of niet, het valt niet te ontkennen dat deze campagne enorm veel aandacht trekt – en dat is precies wat een merk als Chica’s nodig heeft om op te vallen in de drukke modewereld.
Reacties op social media
Zoals vaak gebeurt bij opvallende campagnes, zijn de reacties op social media verdeeld. Veel volgers prijzen Sarah om haar durf en zelfvertrouwen. “Je ziet er prachtig uit! Zo vrouwelijk en krachtig,” schrijft een fan op Instagram. Een ander voegt toe: “Sarah is de perfecte keuze voor deze campagne. Ze straalt gewoon!”
Maar niet iedereen is even enthousiast. Sommige mensen vinden de outfit te gewaagd of uit de toon vallen. “Dit gaat meer over aandacht trekken dan mode laten zien,” klaagt een kritische volger. Toch lijken de meeste reacties positief te zijn, en dat is uiteindelijk waar het merk en Sarah op hopen.
Een slimme zet van Sarah
Voor Sarah zelf is deze samenwerking met Chica’s een slimme zet. Het laat zien dat ze meer is dan alleen “de ex van André Hazes” en bevestigt haar status als influencer en model. Met haar deelname aan deze campagne bewijst ze dat ze niet bang is om buiten de lijntjes te kleuren en zichzelf op een gedurfde manier te presenteren.
Hoewel de meningen over de shoot verschillen, staat één ding vast: Sarah weet hoe ze de aandacht op zich moet vestigen. Of het nu door haar persoonlijke leven, haar werk als influencer of een opvallende campagne zoals deze is, ze blijft zichzelf in de spotlights zetten.
Conclusie
De fotoshoot van Sarah van Soelen voor Chica’s is een voorbeeld van slimme marketing, zowel voor het merk als voor Sarah zelf. Met haar opvallende verschijning en de gedurfde keuze van het merk weet deze campagne precies de juiste snaar te raken. Het resultaat? Een hoop bekijks, online buzz en veel gespreksstof.
Of je nu fan bent van Sarah’s stijl of niet, het valt niet te ontkennen dat ze haar plek in de media weet te behouden. En Chica’s? Die kunnen waarschijnlijk rekenen op een flinke boost in hun verkoopcijfers. Uiteindelijk is dat waar het in de modewereld om draait: opvallen, aandacht trekken en een blijvende indruk achterlaten. En dat is met deze campagne meer dan gelukt
@chicaswinnyalice we are obsessed!!! 😍✨🫶🏼 deze tops shop je nu online of kom gezellig langs in onze winkel! 🤗 #chicaswinnyalice #shopping #fashion #outfitinspo ♬ origineel geluid – 𝐂𝐇𝐈𝐂𝐀𝐒
RTL ligt onder vuur na het uitgebreide en emotionele interview met Martijn Krabbé in het programma RTL Tonight. De presentator, die ongeneeslijk z!ek is door uitgezaaide longk*nker, sprak dinsdagavond openhartig over zijn angsten, zijn gezin en het naderende afscheid. Het gesprek, dat plaatsvond aan zijn eigen keukentafel en werd geleid door Humberto Tan, maakte veel los bij het publiek. Waar veel kijkers het interview omschreven als indrukwekkend, eerlijk en ontroerend, klinkt er op sociale media ook stevige kritiek op de manier waarop het werd gebracht.
Een gesprek dat niemand onberoerd liet
Vanaf het eerste moment was duidelijk dat het interview geen standaard televisiegesprek zou worden. Geen studiopubliek, geen luchtige onderwerpen, maar een man die zonder omwegen sprak over de realiteit van leven met een ongeneeslijke z!ekte. Krabbé vertelde hoe zijn dagen eruitzien, hoe de nachten soms zwaarder zijn dan de dagen en hoe zijn grootste angst niet zozeer draait om zichzelf, maar om wat hij achterlaat.
Hij sprak met zachte stem, maar duidelijke woorden over zijn vrouw Deborah en hun kinderen. Over de gedachte dat zij straks zonder hem verder moeten, en hoe hij probeert hen zo goed mogelijk “achter te laten”. Juist die eerlijkheid maakte diepe indruk op veel kijkers. Tegelijkertijd riep het ook ongemak op bij een deel van het publiek, dat zich afvroeg of deze kwetsbaarheid wel thuishoort in een televisieformat.
Kritiek: ‘tranentrekkerij’ en ‘effectbejag’
Op sociale media ontstond al snel een fel debat. Met name op X uitten enkele bekende accounts hun ongenoegen. Influencer MiesBee schreef dat ze zich “onpasselijk” voelde bij wat zij omschreef als tranentrekkerij. Ze vroeg zich hardop af of Krabbé zichzelf hier wel een plezier mee deed door zo ver te gaan in zijn openheid.
Ook Marieke Derksen, dochter van een bekende mediapersoonlijkheid, liet zich kritisch uit. Volgens haar ging RTL een grens over door het gesprek zo uitgebreid en emotioneel in beeld te brengen. Zij sprak zelfs van het “uitbuiten van z!eke mensen voor goede kijkcijfers”. Die woorden vonden weerklank bij een groep kijkers die vond dat het interview te lang duurde en te veel nadruk legde op emotie.
Sommigen wezen daarbij niet zozeer naar Krabbé zelf, maar naar de rol van de zender en de interviewer. De interviewstijl van Humberto Tan werd door critici omschreven als te sturend en te gericht op het losmaken van emoties. Er werd gesproken over “effectbejag” en “smakeloze televisie”.
Net zo veel steun en bewondering
Tegenover die kritische geluiden stond echter een minstens zo grote groep kijkers die het interview juist waardeerde. Voor hen was dit geen uitbuiting, maar een zeldzaam eerlijk gesprek dat herkenning en troost bood. Onder de hashtag van het programma verschenen honderden berichten van mensen die aangaven geraakt te zijn.
Kijkers schreven dat ze onverwacht tranen in de ogen kregen, maar dat die tranen niet voortkwamen uit sensatie, maar uit menselijkheid. Velen prezen Krabbé om zijn moed om zo open te spreken over een onderwerp waar nog altijd veel taboe op rust: angst voor het einde, zorgen om nabestaanden en de rauwe werkelijkheid van ongeneeslijke z!ekte.
Een kijker schreef: “Dit is geen televisie om weg te zappen. Dit is televisie die je dwingt om even stil te staan.” Anderen benadrukten dat ze zich gesteund voelden door het gesprek, omdat ze zelf of in hun omgeving met z!ekte te maken hebben gehad.
Angst, maar ook levenslust
In het interview vertelde Krabbé dat zijn angst vooral ’s nachts toeslaat. Overdag probeert hij te leven, te lachen en geen dag te verspillen. Maar als het stil wordt, komen de gedachten. Dan maakt hij zich zorgen over hoe zijn gezin het straks zal redden. Hij vertelde dat hij zijn vrouw altijd wakker mag maken, ook midden in de nacht. Deborah bevestigde dat die gesprekken zwaar zijn, maar dat ze proberen niet in somberheid te blijven hangen.
Wat veel kijkers raakte, was de balans die het stel liet zien tussen verdriet en levenslust. Ze spraken niet alleen over afscheid, maar ook over het leven dat er nu nog is. Over kleine momenten, humor en het belang van niet vooruitlopen op wat nog komt. Die nuance maakte dat het gesprek voor velen meer was dan alleen een confronterend portret van z!ekte.
Terugblik op zijn carrière
Een ander onderdeel van het interview was de terugblik op Krabbés lange carrière. Fragmenten uit eerdere programma’s kwamen voorbij, waaronder een aflevering waarin hij een ongeneeslijk z!eke vrouw hielp om haar kinderen financieel veilig achter te laten. Dat fragment raakte hem zichtbaar, omdat hij zichzelf daarin herkende.
Hij vertelde dat hij destijds al voelde hoe belangrijk het is om praktische zaken te regelen, juist uit liefde. Dat inzicht heeft hij meegenomen in zijn eigen bevestiging. Niet vanuit angst, maar vanuit zorg en verantwoordelijkheid.
De staande ovatie die bleef hangen
Een van de meest besproken momenten was het terugzien van de staande ovatie die Krabbé kreeg tijdens het Televizierring-gala. Het applaus duurde minutenlang en maakte diepe indruk. Krabbé gaf toe dat hij zich daar ongemakkelijk bij voelde. Hij wilde niet als individu op een voetstuk worden geplaatst.
Voor hem stond die ovatie symbool voor iets groters: voor iedereen die met k*nker te maken krijgt, voor patiënten en hun naasten. Hij benadrukte dat de enorme golf aan liefde en steun die hij nu ontvangt, onlosmakelijk verbonden is met zijn z!ekte. Die gedachte stemt hem dankbaar, maar ook weemoedig.
Waar ligt de grens?
Het interview roept een bredere vraag op die verder gaat dan dit ene gesprek: waar ligt de grens tussen openheid en exploitatie? Mag televisie ruimte bieden aan zulke kwetsbare verhalen, of moet er juist terughoudendheid zijn?
Voorstanders zeggen dat juist deze openheid het onderwerp bespreekbaar maakt en mensen verbindt. Tegenstanders vrezen dat emotie te gemakkelijk wordt ingezet als middel om kijkers te trekken. Het antwoord is niet eenduidig en lijkt sterk afhankelijk van hoe de kijker het gesprek beleeft.
Een gesprek dat blijft nazinderen
Wat vaststaat, is dat het interview met Martijn Krabbé niemand onberoerd liet. Het bracht tranen, boosheid, bewondering en discussie. Voor de één was het te veel, voor de ander precies wat nodig was. Krabbé zelf leek vooral één ding te willen: eerlijk zijn, zonder opsmuk.
Misschien is dat ook de reden dat het gesprek zo’n impact had. Niet omdat het perfect was, maar omdat het menselijk was. En juist dat maakt het debat eromheen zo fel en zo begrijpelijk tegelijk.