Algemeen
Victor Vlam haalt snoeihard uit naar de ernstig zieke Martijn Krabbe
Victor Vlam heeft gereageerd op de storm van kritiek die hij ontving na zijn opmerkingen over de longk*nkerdiagnose van Martijn Krabbé. De media-expert verbindt Krabbé’s z!ekte aan zijn r00kverleden, een opmerking die hem flink wat verbale tikken opleverde, vooral in Vandaag Inside. Vlam blijft echter bij zijn standpunt en benadrukt het belang van de discussie over de gevaren van r0ken.
Een storm van kritiek
De ophef begon toen Victor Vlam vorige week suggereerde dat Krabbé’s longk*nker mogelijk gerelateerd is aan zijn verleden als r0ker. Deze uitspraak leidde tot scherpe reacties. Bij Vandaag Inside noemde Albert Verlinde Vlam een “stomme rotkop”, terwijl Johan Derksen de opmerkingen “enorm ongepast” vond. De kritiek bleef niet beperkt tot de talkshow; ook op sociale media werd Vlam hard aangepakt.
Respectvol bedoeld
Vlam is verbaasd over de heftigheid van de reacties. Volgens hem was zijn opmerking allesbehalve respectloos bedoeld. “Ik heb heel respectvol over Martijn Krabbé gesproken,” legt hij uit. “Het was absoluut niet mijn bedoeling om hem persoonlijk aan te vallen. Ik heb slechts gewezen op het feit dat er een wetenschappelijk verband bestaat tussen r0ken en longk*nker.”
Het wetenschappelijke verband
De kern van Vlams betoog ligt in de harde cijfers. Hij benadrukt dat een overweldigende meerderheid van de longk*nkergevallen – volgens studies 80 tot 90 procent – direct wordt veroorzaakt door r0ken. “Het is een feit dat r0ken een extreem sterke risicofactor is voor het ontwikkelen van longk*nker,” aldus Vlam. “Daar kunnen we niet omheen, en het is belangrijk dat we dat blijven benoemen.”
Een ongemakkelijke discussie
Vlam erkent dat het een pijnlijk onderwerp is, zeker wanneer iemand zoals Martijn Krabbé hiermee wordt geconfronteerd. Toch vindt hij dat dit geen reden mag zijn om de discussie te vermijden. “Het spijt me oprecht voor iedereen die met longk*nker te maken krijgt,” zegt hij. “Maar we moeten ook durven praten over de oorzaken, hoe ongemakkelijk dat ook is.”
Een harde les over r0ken
Voor Vlam is Krabbé’s situatie een harde herinnering aan de risico’s van r0ken. “Als er één les is die we hieruit kunnen trekken, is het dat r0ken ongelooflijk schadelijk is,” stelt hij. “Het is een extra reden om nooit met r0ken te beginnen, of om te stoppen als je het al doet.”
Kritiek op de reacties
Vlam is kritisch op de manier waarop zijn opmerkingen zijn ontvangen. Hij vindt het opmerkelijk dat zijn intentie – het aanmoedigen van een gezonde levensstijl – zo verkeerd wordt begrepen. “We moeten niet bang zijn om moeilijke gesprekken te voeren, zeker als die kunnen bijdragen aan bewustwording over iets zo serieus als longk*nker.”
Een oproep tot openheid
Ondanks de kritiek blijft Vlam achter zijn uitspraken staan. Hij ziet het als zijn verantwoordelijkheid om feiten onder de aandacht te brengen, zelfs als die niet populair zijn. “Ik geloof dat we als samenleving beter worden door open over deze dingen te praten,” zegt hij. “Het kan levens redden.”
De rol van de media
De media spelen volgens Vlam een cruciale rol in het vormgeven van deze discussies. Hij vindt het jammer dat zijn opmerkingen werden gepresenteerd als aanvallen, terwijl hij naar eigen zeggen juist een constructieve bijdrage probeerde te leveren. “De media hebben een verantwoordelijkheid om nuance te bieden,” stelt hij.
Verlinde’s harde woorden
De kritiek van Albert Verlinde bij Vandaag Inside noemde Vlam “onterecht en ongenuanceerd”. Hoewel hij begrijpt dat het onderwerp emoties kan oproepen, vindt hij dat Verlinde zijn platform had kunnen gebruiken om het gesprek te verdiepen in plaats van de discussie af te kappen.
Johan Derksen en nuance
Ook de opmerkingen van Johan Derksen vond Vlam teleurstellend. “Ik respecteer Johan enorm, maar in dit geval denk ik dat hij te snel oordeelde,” zegt hij. “We moeten verder kijken dan alleen de emotie en ons richten op het grotere plaatje.”
Geen excuses
Op de vraag of hij spijt heeft van zijn uitspraken, is Vlam duidelijk: “Nee.” Hij blijft bij zijn standpunt dat het bespreken van de risico’s van r0ken cruciaal is, zelfs als dat soms moeilijk ligt. “Ik heb niets gezegd dat onwaar is,” benadrukt hij.
Een gemiste kans
Volgens Vlam was de ophef een gemiste kans om een belangrijk gesprek op gang te brengen. “In plaats van mij persoonlijk aan te vallen, hadden we dit moment kunnen gebruiken om meer bewustzijn te creëren over de gevaren van r0ken,” zegt hij. “Dat is waar het uiteindelijk om zou moeten gaan.”
Een boodschap voor r0kers
Voor mensen die nog r0ken heeft Vlam een duidelijke boodschap: “Stop met r0ken. Het is nooit te laat om je risico’s te verkleinen. En voor degenen die niet r0ken: begin er nooit aan. De risico’s zijn gewoon te groot.”
Persoonlijke lessen
Hoewel Vlam zijn uitspraken blijft verdedigen, erkent hij dat hij beter had kunnen inschatten hoe gevoelig het onderwerp ligt. “Ik heb geleerd dat het belangrijk is om zorgvuldig te communiceren, vooral over onderwerpen die emotioneel beladen zijn,” geeft hij toe.
Kritiek als leermoment
De media-expert ziet de kritiek als een kans om zelf te groeien. “Ik wil voortaan nog beter nadenken over hoe ik mijn punten overbreng,” zegt hij. “Maar dat betekent niet dat ik mijn boodschap verander. Feiten blijven feiten.”
Een oproep tot actie
Tot slot roept Vlam op tot actie. Hij wil dat de media en het publiek samenwerken om taboes te doorbreken en belangrijke kwesties zoals r0ken en longk*nker bespreekbaar te maken. “We kunnen niet wegkijken van de harde waarheid,” zegt hij. “Het is onze verantwoordelijkheid om bewustwording te creëren.”
Conclusie
Victor Vlam blijft bij zijn standpunt dat de link tussen r0ken en longk*nker openlijk besproken moet worden. Hoewel zijn opmerkingen over Martijn Krabbé hem op veel kritiek kwamen te staan, gelooft hij dat zijn intenties juist waren. “Dit gaat niet om mij,” concludeert hij. “Dit gaat om het redden van levens door eerlijk te zijn over de risico’s.”
Algemeen
Heb ik ongelijk dat ik boos ben omdat mijn 71-jarige moeder haar geld aan reizen uitgeeft in plaats van mij met mijn reizen te helpen?
Een onverwacht gesprek met mijn moeder veranderde mijn kijk op geld, groei en verbinding
Wat begon als een kort WhatsApp-bericht groeide onverwacht uit tot een van de meest betekenisvolle gesprekken die ik ooit met mijn moeder heb gevoerd. We zaten samen aan de keukentafel, elk met een kop dampende thee, toen ik de woorden uitsprak die al dagen in mijn hoofd rondspookten. Het ging financieel niet goed met me, en ik begreep niet waarom mijn moeder — die het duidelijk beter voor elkaar had — haar spaargeld gebruikte voor reizen, in plaats van mij te helpen.
“Waarom geef je je geld uit aan vakanties, terwijl ik moeite heb om mijn rekeningen te betalen?” vroeg ik, met meer emotie in mijn stem dan ik van tevoren had gepland.
Mijn moeder, Helen, inmiddels 71, keek me rustig aan, glimlachte zacht en zei:
“Lieve schat, ik begrijp dat je het moeilijk hebt. Maar waarom denk je dat ik dat voor je moet oplossen?”
Haar woorden kwamen binnen. Niet omdat ze hard waren, maar omdat ze eerlijk waren — en ze zetten me aan het denken.
Verschillende paden, andere prioriteiten
Als kind geloof je vaak dat je ouders er altijd voor je zullen zijn. Niet alleen emotioneel, maar ook praktisch. Zelfs als je volwassen bent, blijft dat gevoel soms hangen. In mijn hoofd had ik het plaatje al ingevuld: mijn moeder had financiële ruimte, dus waarom zou ze me niet ondersteunen in deze lastige fase?
Maar mijn moeder had andere plannen. Ze had jarenlang gespaard voor iets waar ze haar hart aan had verpand: de wereld ontdekken. Ze vertelde over de geur van versgebakken brood in een klein Italiaans dorp, de zonsondergangen die ze vanaf een balkon in Spanje had bekeken, en de gesprekken die ze voerde met locals in Griekenland. Voor haar betekenden die reizen vrijheid, rust en levensvreugde.
Voor mij voelde het echter als afstand. Waarom koos ze voor zichzelf, terwijl ik haar zo hard nodig had?
Sparen om te leven, niet om alleen maar opzij te zetten
Helen vertelde dat haar reizen allesbehalve impulsief waren. Ze had jarenlang kleine bedragen opzijgezet, hier en daar iets gelaten, om haar droom waar te maken zodra ze met pensioen zou gaan.
“Ik wil niet blijven sparen tot ik oud ben en het niet meer kan,” zei ze. “Ik wil nú leven, nú ontdekken, terwijl mijn lichaam en geest het nog toelaten.”
Haar woorden verrasten me. Ik had sparen altijd gezien als iets waarmee je toekomstige problemen voorkomt. Maar zij liet me zien dat sparen óók bedoeld kan zijn om op het juiste moment van het leven te genieten.
Volgens het Nibud is structureel sparen belangrijk voor financiële rust, maar ook voor persoonlijke voldoening. Het geeft ruimte om dromen waar te maken — op je eigen voorwaarden.
Trots, schaamte en wat eronder ligt
Nadat de eerste emoties waren gezakt, begon ik mezelf af te vragen: was ik echt boos op haar, of op mezelf? Ik voelde me tekortschieten, beschaamd zelfs. Mijn frustratie kwam voort uit onmacht. En ergens had ik gehoopt dat haar hulp alles kon oplossen — of in elk geval verzachten.
Maar zoals Wijzer in geldzaken stelt: financiële groei begint bij het erkennen van je situatie. Dat had ik tot dan toe vermeden. Mijn moeder wees me daar op haar manier op, niet met verwijten, maar door me te wijzen op mijn eigen kracht. En misschien was dat wel veel waardevoller dan een geldbedrag.
Tijd voor reflectie
Na het gesprek besloot ik even afstand te nemen. Niet uit boosheid, maar om alles op een rijtje te zetten. In de dagen die volgden dacht ik veel na over onze uitwisseling. En langzaamaan begon ik haar standpunt te begrijpen.
Ze had me niet afgewezen — ze had me juist het vertrouwen gegeven dat ik dit zelf aankon. Ze liet zien dat ik het waard was om in mezelf te geloven, ook al voelde ik me kwetsbaar.
Tijdens mijn zoektocht naar helderheid stuitte ik op platforms als Geldfit en Nibud, waar ik leerde dat financiële problemen vaker voorkomen dan je denkt, en dat hulp vragen geen zwaktebod is — het is een stap vooruit.
Een nieuw begin met een oud vertrouwd iemand
Een week later belde ik haar op.
“Mam, het spijt me. Ik had beter moeten luisteren.”
Haar reactie was precies zoals ik hoopte.
“Ik weet het, lieverd. Je hebt het zwaar. Maar ik geloof echt dat jij dit kunt. Je bent sterker dan je denkt.”
In plaats van geld kwamen er andere vormen van hulp: suggesties om overzicht te creëren, het aanmoedigen om kleine stappen te zetten en bovenal haar onvoorwaardelijke vertrouwen.
Kleine stappen, grote effecten
“Echt voor jezelf zorgen betekent ook dat je jezelf serieus neemt,” zei ze tijdens een van onze gesprekken. Die zin bleef hangen. Want het ging uiteindelijk niet over geld, maar over eigenwaarde.
Ik begon met het opstellen van een maandbudget, keek kritisch naar mijn uitgaven en nam contact op met instanties zoals Schuldhulpmaatje. En wat bleek? Het probleem dat eerst als een onneembare berg voelde, werd stap voor stap overzichtelijker. Ik kreeg ademruimte. Niet alleen financieel, maar ook mentaal.
Elke keer dat ik iets afvinkte op mijn lijstje, groeide mijn vertrouwen. Niet omdat ik alles al opgelost had, maar omdat ik voelde: ik ben in beweging. Ik neem verantwoordelijkheid.
De relatie met mijn moeder veranderde mee
Sinds dat gesprek zijn onze gesprekken veranderd. We praten meer, dieper, eerlijker. Niet over wat we missen, maar over wat we wél hebben: vertrouwen, liefde en toekomstplannen.
Laatst zei ze:
“Als jij straks ruimte hebt, zou ik het heerlijk vinden als je eens met me mee gaat op reis. Niet omdat je iets moet, maar omdat het leuk is.”
Die uitnodiging raakte me. Niet omdat ik meteen mijn koffers wil pakken, maar omdat het een symbool werd. Van een gedeelde toekomst, waarin we allebei ons pad mogen volgen, en elkaar daarin vinden.
Inzichten voor het leven
Wat dit gesprek me vooral leerde, is dat hulp er in veel vormen is. En dat verschil in verwachtingen geen breuk hoeft te betekenen, maar juist kan leiden tot verdieping.
Hier zijn de belangrijkste lessen die ik meeneem:
-
Verwachtingen tussen generaties mogen verschillen — dat biedt juist ruimte voor dialoog.
-
Sparen mag ook een doel hebben dat plezier brengt, niet alleen veiligheid.
-
Boosheid is soms vermomde schaamte. Door die te herkennen, kun je eerlijker zijn naar jezelf.
-
Steun kan emotioneel zijn, niet altijd financieel. En dat is minstens zo waardevol.
-
Kleine stappen brengen grote rust. Overzicht creëert vertrouwen.
-
Een open gesprek, hoe ongemakkelijk ook, kan de basis zijn voor een sterkere band.
Vooruitkijken met vertrouwen
Vandaag de dag weet ik nog steeds niet precies waar ik uitkom. Maar ik weet wél dat ik niet langer afhankelijk hoef te zijn van de keuzes van anderen. Ik maak mijn eigen pad. En mijn moeder, die reist verder — letterlijk en figuurlijk. En ik? Ik ben onderweg. Misschien niet in het vliegtuig, maar wel in groei.
Wil jij ook sterker omgaan met geld, verwachtingen en relaties? Laat je inspireren door verhalen zoals deze. Want groei begint met een goed gesprek — met jezelf of met iemand die je liefhebt.