Algemeen
Vreselijke doodsoorzaak van de gevonden Marjolein (38)💔😔
Het licha*m dat maandagochtend werd aangetroffen in de Kralingse Plas in Rotterdam is geïdentificeerd als dat van de 38-jarige Marjolein, die sinds afgelopen donderdag vermist was. De p0litie heeft bevestigd dat er geen sprake is van een misdr*jf. Dit tragische einde van de z0ekactie laat een diepe indruk achter op de stad en haar inwoners.
Een grote z0ektocht naar Marjolein
De verdwijning van Marjolein zette een grootschalige z0ektocht in gang. Donderdag werd ze voor het laatst gezien in de buurt van de Soetendaalsekade, vlakbij het Kralingse Bos. Sindsdien waren haar familie, vrienden en de p0litie in spanning over haar lot. De situatie werd steeds zorgwekkender toen enkele persoonlijke bezittingen, waaronder haar jas, eerder in het Kralingse Bos werden gevonden.
Zondag werd de z0ektocht uitgebreid met hulp van het Veteranen Search Team (VST), dat actief straten en wijken in de omgeving van de Gordelweg uitkamde. De focus van de z0ektocht lag voornamelijk op het Kralingse Bos, een uitgestrekt natuurgebied dat bekend staat om zijn rust en schoonheid, maar in dit geval een tragische wending kreeg. Ook maandagmorgen werd de z0ektocht voortgezet, ditmaal met hulp van gespecialiseerde duikteams in de Kralingse Plas.
Nieuwe beelden en laatste zichtbare moment
In een poging om nieuwe aanwijzingen te vinden, deelde de p0litie zondagmiddag recente beelden van Marjolein. Op deze beelden, vastgelegd door een camera op de Soetendaalsekade, was te zien hoe ze op donderdagochtend om 14:14 uur in de richting van de Gordelweg liep. Ze droeg een donkergroene jas, een belangrijk herkenningspunt dat door de p0litie werd benadrukt in hun oproepen aan het publiek.
De beelden en oproepen zorgden voor een breed gedeelde inzet van buurtbewoners. In de wijk Hillegersberg werd de lokale gemeenschap opgeroepen om beelden van deurbelcamera’s te controleren, in de hoop op een doorbraak in de z0ektocht. Hoewel deze oproepen veel betrokkenheid opriepen, leidde dit helaas niet tot het gewenste resultaat.
De ontdekking in de Kralingse Plas
Maandagochtend werd de z0ektocht tragisch afgesloten toen het licha*m van Marjolein in de Kralingse Plas werd gevonden. Duikers ontdekten haar in het water, en kort daarna bevestigde de p0litie dat het om de vermiste vrouw ging. De p0litie heeft een m*sdrijf uitgesloten en verklaart dat verdere details over haar 0verlijden uit respect voor de nabestaanden niet openbaar worden gemaakt.
Een diepgaand onderzoek naar de omstandigheden
Hoewel een misdrijf is uitgesloten, zal er nog onderzoek worden gedaan naar de exacte omstandigheden rondom haar -verlijden. Haar familie en vrienden blijven achter met veel vragen en verdriet. Voor de lokale gemeenschap die actief meehielp met de zoektocht, is dit verlies een klap.
Hulp bij gedachten aan zelfd0ding
De tragische afloop van Marjoleins verdwijning roept bredere vragen op over mentale gezondheid. Voor mensen die worstelen met donkere gedachten of gevoelens, is het belangrijk om te weten dat er hulp beschikbaar is. Stichting 113 Zelfm00rdpreventie biedt anonieme hulp via chat op 113.nl, via het telefoonnummer 113, of gratis via 0800-0113. Het delen van gevoelens met een professional kan helpen om situaties zoals deze te voorkomen.
Lokale betrokkenheid en de impact op de gemeenschap
De zoektocht naar Marjolein toonde een indrukwekkende betrokkenheid van de lokale gemeenschap in Rotterdam. Tientallen vrijwilligers, het Veteranen Search Team en buurtbewoners werkten samen om haar op te sporen. De Kralingse Plas en het omliggende bosgebied werden een centraal punt van activiteit, waar mensen hoopten op een positief einde. Helaas bracht de vondst van haar licha*m een schokgolf teweeg onder de betrokkenen.
Eerder waarschuwingssignaal: persoonlijke bezittingen gevonden
Tijdens de zoektocht werden persoonlijke spullen van Marjolein gevonden in het Kralingse Bos, waaronder een jas. Dit was een belangrijk teken dat haar familie en de autoriteiten op het juiste spoor zaten. Toch bracht deze ontdekking ook een groeiende angst met zich mee over haar lot, een angst die maandagochtend werd bevestigd.
Een oproep tot reflectie
De tragische afloop van Marjoleins verdwijning herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om aandacht te hebben voor de mensen om ons heen. Soms kunnen signalen over iemands mentale gesteldheid klein en onopvallend zijn. Het is cruciaal om open gesprekken te voeren en te luisteren naar mensen die zich mogelijk niet gehoord voelen. Lokale gemeenschappen, vrienden en familie spelen hierin een onmisbare rol.
De kracht van collectieve steun
De betrokkenheid van buurtbewoners, hulporganisaties en de p0litie bij deze z0ektocht laat zien hoe collectieve inspanningen het verschil kunnen maken in moeilijke tijden. Hoewel de uitkomst van de z0ektocht verdrietig is, toont het ook de veerkracht en steun van de lokale gemeenschap.
Marjolein zal herinnerd worden
Met de vondst van Marjolein in de Kralingse Plas komt er een einde aan dagen van onzekerheid en hoop. Haar familie en vrienden staan nu voor het moeilijke proces van rouw en verwerking. Marjolein wordt herinnerd als een geliefd en warm persoon, wiens leven veel te vroeg werd beëindigd.
Conclusie
De tragische verdwijning en het 0verlijden van Marjolein hebben een
diepe indruk achtergelaten op Rotterdam en ver daarbuiten. Haar
verhaal benadrukt het belang van mentale gezondheid en de kracht
van gemeenschapszin. In tijden van nood komen mensen samen om te
helpen, wat een lichtpuntje biedt in een verder donkere
situatie.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”