Algemeen
Vreselijke doodsoorzaak van de gevonden Marjolein (38)💔😔
Het licha*m dat maandagochtend werd aangetroffen in de Kralingse Plas in Rotterdam is geïdentificeerd als dat van de 38-jarige Marjolein, die sinds afgelopen donderdag vermist was. De p0litie heeft bevestigd dat er geen sprake is van een misdr*jf. Dit tragische einde van de z0ekactie laat een diepe indruk achter op de stad en haar inwoners.
Een grote z0ektocht naar Marjolein
De verdwijning van Marjolein zette een grootschalige z0ektocht in gang. Donderdag werd ze voor het laatst gezien in de buurt van de Soetendaalsekade, vlakbij het Kralingse Bos. Sindsdien waren haar familie, vrienden en de p0litie in spanning over haar lot. De situatie werd steeds zorgwekkender toen enkele persoonlijke bezittingen, waaronder haar jas, eerder in het Kralingse Bos werden gevonden.
Zondag werd de z0ektocht uitgebreid met hulp van het Veteranen Search Team (VST), dat actief straten en wijken in de omgeving van de Gordelweg uitkamde. De focus van de z0ektocht lag voornamelijk op het Kralingse Bos, een uitgestrekt natuurgebied dat bekend staat om zijn rust en schoonheid, maar in dit geval een tragische wending kreeg. Ook maandagmorgen werd de z0ektocht voortgezet, ditmaal met hulp van gespecialiseerde duikteams in de Kralingse Plas.
Nieuwe beelden en laatste zichtbare moment
In een poging om nieuwe aanwijzingen te vinden, deelde de p0litie zondagmiddag recente beelden van Marjolein. Op deze beelden, vastgelegd door een camera op de Soetendaalsekade, was te zien hoe ze op donderdagochtend om 14:14 uur in de richting van de Gordelweg liep. Ze droeg een donkergroene jas, een belangrijk herkenningspunt dat door de p0litie werd benadrukt in hun oproepen aan het publiek.
De beelden en oproepen zorgden voor een breed gedeelde inzet van buurtbewoners. In de wijk Hillegersberg werd de lokale gemeenschap opgeroepen om beelden van deurbelcamera’s te controleren, in de hoop op een doorbraak in de z0ektocht. Hoewel deze oproepen veel betrokkenheid opriepen, leidde dit helaas niet tot het gewenste resultaat.
De ontdekking in de Kralingse Plas
Maandagochtend werd de z0ektocht tragisch afgesloten toen het licha*m van Marjolein in de Kralingse Plas werd gevonden. Duikers ontdekten haar in het water, en kort daarna bevestigde de p0litie dat het om de vermiste vrouw ging. De p0litie heeft een m*sdrijf uitgesloten en verklaart dat verdere details over haar 0verlijden uit respect voor de nabestaanden niet openbaar worden gemaakt.
Een diepgaand onderzoek naar de omstandigheden
Hoewel een misdrijf is uitgesloten, zal er nog onderzoek worden gedaan naar de exacte omstandigheden rondom haar -verlijden. Haar familie en vrienden blijven achter met veel vragen en verdriet. Voor de lokale gemeenschap die actief meehielp met de zoektocht, is dit verlies een klap.
Hulp bij gedachten aan zelfd0ding
De tragische afloop van Marjoleins verdwijning roept bredere vragen op over mentale gezondheid. Voor mensen die worstelen met donkere gedachten of gevoelens, is het belangrijk om te weten dat er hulp beschikbaar is. Stichting 113 Zelfm00rdpreventie biedt anonieme hulp via chat op 113.nl, via het telefoonnummer 113, of gratis via 0800-0113. Het delen van gevoelens met een professional kan helpen om situaties zoals deze te voorkomen.
Lokale betrokkenheid en de impact op de gemeenschap
De zoektocht naar Marjolein toonde een indrukwekkende betrokkenheid van de lokale gemeenschap in Rotterdam. Tientallen vrijwilligers, het Veteranen Search Team en buurtbewoners werkten samen om haar op te sporen. De Kralingse Plas en het omliggende bosgebied werden een centraal punt van activiteit, waar mensen hoopten op een positief einde. Helaas bracht de vondst van haar licha*m een schokgolf teweeg onder de betrokkenen.
Eerder waarschuwingssignaal: persoonlijke bezittingen gevonden
Tijdens de zoektocht werden persoonlijke spullen van Marjolein gevonden in het Kralingse Bos, waaronder een jas. Dit was een belangrijk teken dat haar familie en de autoriteiten op het juiste spoor zaten. Toch bracht deze ontdekking ook een groeiende angst met zich mee over haar lot, een angst die maandagochtend werd bevestigd.
Een oproep tot reflectie
De tragische afloop van Marjoleins verdwijning herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om aandacht te hebben voor de mensen om ons heen. Soms kunnen signalen over iemands mentale gesteldheid klein en onopvallend zijn. Het is cruciaal om open gesprekken te voeren en te luisteren naar mensen die zich mogelijk niet gehoord voelen. Lokale gemeenschappen, vrienden en familie spelen hierin een onmisbare rol.
De kracht van collectieve steun
De betrokkenheid van buurtbewoners, hulporganisaties en de p0litie bij deze z0ektocht laat zien hoe collectieve inspanningen het verschil kunnen maken in moeilijke tijden. Hoewel de uitkomst van de z0ektocht verdrietig is, toont het ook de veerkracht en steun van de lokale gemeenschap.
Marjolein zal herinnerd worden
Met de vondst van Marjolein in de Kralingse Plas komt er een einde aan dagen van onzekerheid en hoop. Haar familie en vrienden staan nu voor het moeilijke proces van rouw en verwerking. Marjolein wordt herinnerd als een geliefd en warm persoon, wiens leven veel te vroeg werd beëindigd.
Conclusie
De tragische verdwijning en het 0verlijden van Marjolein hebben een
diepe indruk achtergelaten op Rotterdam en ver daarbuiten. Haar
verhaal benadrukt het belang van mentale gezondheid en de kracht
van gemeenschapszin. In tijden van nood komen mensen samen om te
helpen, wat een lichtpuntje biedt in een verder donkere
situatie.
Zeven maanden geleden kreeg Winter Vol Liefde-deelnemer Maarten van Gent slecht nieuws. Artsen vertelden hem dat hij alvleesklierk*nker heeft en nog maar drie maanden te leven had. Toch blijft hij opvallend kalm onder zijn situatie. “Ik maak me er totaal niet druk om,” zegt hij in een openhartig interview met Story.
Een keiharde diagnose
Toen Maarten te horen kreeg dat hij ongeneeslijk z!ek was, stond zijn wereld even stil. Toch koos hij ervoor om zijn leven niet door angst te laten bepalen. “Mensen zeggen tegen me dat ik moet v*chten, maar daar heb ik geen boodschap aan,” zegt hij. “Ik geloof niet in v*chten tegen k*nker. Wat komt, dat komt.”
Zijn nuchtere houding is iets wat kijkers van Winter Vol Liefde al eerder opviel. Hij was een man van weinig woorden en hield zijn emoties vaak voor zichzelf. In het programma kwam hij soms wat afstandelijk over, en datzelfde lijkt nu het geval te zijn bij zijn z!ekte.
“Veel mensen zeggen: ‘Sterkte,’ maar ik begrijp niet goed waarom,” vertelt hij. “Wat moet ik doen met sterkte wensen? Met d00dgaan? Ze bedoelen het vast goed, maar voor mij heeft het geen zin.”
Een onverwachte behandeling
In eerste instantie zag Maarten er geen nut in om een behandeling te starten. Hij wilde geen zware chemotherapie ondergaan om zijn leven een paar maanden te rekken. Toch dachten zijn zonen Jan Aare (29) en Robin (20), en hun moeder Piret daar anders over. Zij drongen erop aan dat hij toch een poging zou wagen.
Uiteindelijk besloot Maarten mee te gaan in hun wens en startte hij een chemokuur. “Ik deed het vooral voor hen,” geeft hij toe. “Ze hadden er veel moeite mee en wilden niet dat ik zomaar opgaf.”
De kans op succes was klein, maar tot ieders verrassing sloeg de behandeling enigszins aan. Zijn gezondheid stabiliseerde, en hij kreeg meer tijd dan aanvankelijk werd verwacht. Toch koos Maarten er na een paar maanden voor om te stoppen met de chemo. “Ik zag er het nut niet meer van in,” legt hij uit. “Ik voelde me zwak en misselijk, en het leverde me niets op.”
Leven met de d00d in zicht
Sinds zijn diagnose is Maarten dertig kilo afgevallen, maar zijn nuchterheid heeft hij niet verloren. “Mijn enige zorg is dat ik geen pijn wil lijden,” zegt hij. Gelukkig heeft hij daarvoor medicatie. “Ik heb oxycodon en die pillen helpen goed.”
Hij maakt zich niet druk over zijn eigen lot, maar wel over het verdriet dat hij achterlaat. “Voor mijn dierbaren is dit veel erger dan voor mij,” vertelt hij. “Zij moeten straks zonder mij verder, en dat is moeilijk. Maar ik probeer hen zo goed mogelijk voor te bereiden.”
Ondertussen krijgt hij veel steunbetuigingen van mensen om hem heen. De reacties zijn hartverwarmend, maar soms ook lastig. “Mensen hebben vaak meer moeite met mijn situatie dan ikzelf,” merkt hij op. “Ze weten niet goed wat ze moeten zeggen.”
Winter Vol Liefde: geen liefde, wel prachtige beelden van Estland
Zijn deelname aan Winter Vol Liefde leverde hem uiteindelijk geen relatie op. Vrouwen vonden hem afstandelijk en moeilijk te peilen. Zelf kijkt hij er niet rouwig op terug. “Ik wist van tevoren dat het lastig zou worden,” zegt hij.
Voor Maarten draaide het avontuur niet alleen om de liefde. “Ik wilde vooral Estland laten zien,” vertelt hij. “Het is een prachtig land en ik hoop dat mensen door het programma nieuwsgierig zijn geworden.”
Hij kijkt met tevredenheid terug op zijn deelname, ook al vond hij niet de ware liefde. “Het was een mooie ervaring. Ik heb mezelf laten zien zoals ik ben, zonder fratsen.”
Rust vinden in de laatste fase
Met de tijd die hij nog heeft, probeert Maarten zo normaal mogelijk te leven. Hij brengt tijd door met zijn familie, geniet van de kleine dingen en blijft in zijn geliefde Estland. “Ik voel me hier thuis. Hier wil ik mijn laatste dagen doorbrengen.”
Zijn nuchtere instelling helpt hem om het onvermijdelijke te accepteren. “Ik heb een mooi leven gehad,” zegt hij. “En als het straks voorbij is, dan is het voorbij.”
Zijn verhaal is er een van acceptatie, liefde en loslaten. Ondanks de zware diagnose blijft hij trouw aan zichzelf. Voor Maarten draait het niet om v*chten tegen het onvermijdelijke, maar om het waarderen van wat er nog is. En dat is misschien wel de krachtigste boodschap die hij achterlaat.