Algemeen
Manager Jan Smit slaat kind en trekt hem van fiets in deze uitgelekte video
Het internet gonst van de verontwaardiging na de publicatie van beelden door JuiceChannel. De video toont een incident waarbij Aloys Buys, manager van Jan Smit en andere bekende artiesten, betrokken is. Het gaat om een gew*lddadige situatie met een minderjarige jongen, wat veel discussie heeft losgemaakt op sociale media en in de entertainmentwereld.
Wat gebeurde er precies?
De beelden, die afgelopen zomer zijn opgenomen, laten zien hoe Aloys Buys in een conflict verzeild raakt met een minderjarige jongen. Volgens bronnen van JuiceChannel zou het incident zijn begonnen met een onschuldige vorm van kattenkwaad: de jongen zou hebben aangebeld bij buren van Buys, een actie die bekend staat als “belletje lellen.”
De situatie escaleerde echter snel. In de video is te zien hoe Buys de jongen een harde klap geeft en hem vervolgens van zijn fiets trekt. JuiceChannel schrijft bij de beelden: “Hoe vervelend belletje lellen ook kan zijn, dit gedrag is absoluut geen acceptabele reactie.”
JuiceChannel publiceert beelden
Aanvankelijk gaf JuiceChannel aan de video niet te willen delen vanwege privacyoverwegingen. Uiteindelijk besloten ze toch een kort fragment te publiceren, met de gezichten van betrokkenen geblurd om hun identiteit te beschermen. In een verklaring zegt het roddelkanaal: “We hebben ervoor gekozen om een deel van de video te delen, omdat het een ernstige situatie betreft die niet genegeerd mag worden.”
Het korte fragment toont hoe Buys fysiek gew*ld gebruikt tegen de jongen, wat tot grote verontwaardiging heeft geleid. De publicatie van de beelden heeft niet alleen een storm van kritiek ontketend op het gedrag van Buys, maar ook een discussie aangewakkerd over de rol van JuiceChannel in het openbaar maken van dergelijk materiaal.
Stilte vanuit betrokkenen
Tot op heden heeft Aloys Buys zelf nog niet gereageerd op het incident. Ook Jan Smit, die al jarenlang door Buys wordt gemanaged, heeft geen verklaring afgelegd. De radiostilte vanuit hun kamp heeft geleid tot veel speculatie en vragen vanuit het publiek.
Veel fans vragen zich af of dit incident gevolgen zal hebben voor de professionele relatie tussen Buys en de artiesten die hij vertegenwoordigt. Jan Smit heeft zich in het verleden vaker uitgesproken over maatschappelijk gedrag en normbesef, maar blijft in dit geval opvallend stil.
Heftige reacties op sociale media
De publicatie van de beelden heeft geleid tot een golf van verontwaardigde reacties op platforms zoals Instagram en Twitter. Veel gebruikers spreken hun afschuw uit over het gedrag van Buys. Een veelgehoorde kritiek is dat iemand in zijn positie, als manager van publieke figuren, een voorbeeldfunctie zou moeten hebben.
Een van de reacties luidde: “Hoe kun je als volwassene op deze manier reageren op een kind? Dit gaat echt alle grenzen te buiten.” Een ander voegde toe: “Iemand die artiesten begeleidt en vertegenwoordigt, hoort beter te weten. Dit is beschamend gedrag.”
Ethiek van roddeljournalistiek ter discussie
Naast de kritiek op het gedrag van Buys, is er ook discussie ontstaan over de rol van JuiceChannel. Hoewel het roddelkanaal ervoor heeft gezorgd dat het gezicht van de minderjarige onherkenbaar is gemaakt, vragen sommige gebruikers zich af of het publiceren van deze beelden gerechtvaardigd was.
Critici van JuiceChannel stellen dat het delen van dergelijke video’s sensatiezucht bevordert en weinig bijdraagt aan een constructieve discussie. Anderen vinden echter dat de publicatie noodzakelijk is om grensoverschrijdend gedrag bloot te leggen en verantwoordelijkheden aan te kaarten.
Een Twitter-gebruiker schreef: “Het delen van deze beelden kan ervoor zorgen dat dit gedrag niet wordt genegeerd, maar we moeten ons ook afvragen wat dit betekent voor de betrokken minderjarige.”
Professionele gevolgen?
Het is onduidelijk of het incident gevolgen zal hebben voor de carrière van Aloys Buys als manager. Buys vertegenwoordigt niet alleen Jan Smit, maar ook andere grote namen in de Nederlandse entertainmentindustrie. De vraag blijft of zijn artiesten het vertrouwen in hem zullen behouden na deze controverse.
Een insider uit de entertainmentwereld liet anoniem weten: “Dit soort incidenten kan het imago van de artiesten die hij vertegenwoordigt schaden. Het zou me niet verbazen als er druk komt om afstand van hem te nemen.”
De impact van publieke verontwaardiging
Het incident onderstreept hoe publieke figuren, en ook degenen die hen vertegenwoordigen, steeds vaker worden geconfronteerd met de consequenties van hun gedrag. In een tijd waarin iedereen met een smartphone beelden kan vastleggen en delen, is er weinig ruimte voor discretie of het verbergen van misstappen.
De verontwaardiging over het gedrag van Buys is een duidelijk signaal dat grensoverschrijdend gedrag niet wordt getolereerd, ongeacht de context of aanleiding.
Hoe nu verder?
Zowel fans als critici wachten gespannen af of Aloys Buys of Jan Smit alsnog een verklaring zullen afleggen. De maatschappelijke druk om verantwoordelijkheid te nemen groeit met de dag, zeker nu de beelden steeds verder worden verspreid.
Dit incident roept daarnaast bredere vragen op over hoe we omgaan met het gedrag van publieke figuren en hun vertegenwoordigers, en wat de rol van sociale media en roddeljournalistiek hierin zou moeten zijn.
Voorlopig blijft het afwachten hoe de betrokkenen reageren en wat de gevolgen zullen zijn voor Buys’ positie in de entertainmentwereld. Eén ding is duidelijk: grensoverschrijdend gedrag zal niet onopgemerkt blijven in een tijdperk waarin de grenzen tussen privé en publiek steeds meer vervagen.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”