Algemeen
Marijn Kuipers geniet van eerste douche én eerste rol toiletpapier na Expeditie Robinson!
Marijn Kuipers was al bekend als influencer dankzij haar aanwezigheid op Instagram en TikTok, waar ze haar leven in de sportschool en vrolijke filmpjes deelde. Inmiddels heeft ze haar bekendheid verder uitgebreid door haar deelname aan Expeditie Robinson. Naast haar eigen prestaties is ze ook in de schijnwerpers gekomen als de vriendin van Dave Roelvink. Haar deelname aan het survivalprogramma heeft haar een nieuwe dimensie aan bekendheid gegeven.
De finale van Expeditie Robinson
In het meest recente seizoen van Expeditie Robinson heeft Marijn Kuipers bewezen dat ze meer is dan alleen een influencer. Ze wist door te dringen tot de finale, een prestatie die door velen als indrukwekkend wordt beschouwd. Tijdens de finale moest ze het opnemen tegen twee van de sterkste deelnemers van het seizoen: Timor Steffens en Kiran Badloe. Hoewel Kiran volgens veel kijkers terecht de winnaar werd, heeft Marijn laten zien dat ze overdoorzettingsvermogen en mentale kracht beschikt.
De deelnemers aan Expeditie Robinson moesten maar liefst 35 dagen zien te overleven op verschillende onbewoonde eilanden. Dit betekende dat ze moesten afzien van basisvoorzieningen zoals douchen, tandenpoetsen, een toilet en zelfs een comfortabel bed. Voor veel kijkers is het moeilijk voor te stellen hoe zwaar deze ervaring werkelijk is.
Terug naar de beschaving
Na 35 dagen van ontberingen konden de finalisten eindelijk terugkeren naar de bewoonde wereld. Voor Marijn betekende dit niet alleen het einde van een uitdagende periode, maar ook een emotioneel weerzien met haar normale leven. In een reeks video’s op Instagram en TikTok deelde ze haar ervaringen en de vreugde van het weer kunnen douchen, normaal eten en slapen in een echt bed.
De fysieke impact van de expeditie
Tijdens haar deelname aan Expeditie Robinson verloor Marijn bijna 11 kilo. Deze gewichtsverandering had een grote impact op haar fysieke verschijning; ze vertelde dat haar broeken niet meer passen en dat ze nog nooit zo bruin was geweest na een vakantie. Deze transformatie maakte indruk op haar volgers, die haar video’s massaal bekeken.
Naast het fysieke aspect waren er ook emotionele hoogtepunten. Het moment dat Marijn voor het eerst in 35 dagen weer een douche en een toilet kon gebruiken, werd door haar gedeeld op sociale media. De beelden trokken miljoenen kijkers, die konden meegenieten van haar opluchting en blijdschap.
Een nieuwe fase voor Marijn Kuipers
Met haar deelname aan Expeditie Robinson heeft Marijn Kuipers bewezen dat ze meer is dan een social media-persoonlijkheid. Ze heeft laten zien dat ze over uithoudingsvermogen, doorzettingsvermogen en mentale kracht beschikt. Haar ervaringen op het eiland hebben haar zowel fysiek als emotioneel veranderd, iets wat ze openlijk deelt met haar volgers.
De video’s waarin ze haar terugkeer naar de beschaving laat zien, bieden niet alleen een kijkje in haar persoonlijke ervaringen, maar laten ook zien hoe zwaar het leven op een onbewoond eiland werkelijk is. Voor veel mensen is het een herinnering aan hoe vanzelfsprekend we dingen zoals een douche, toilet en bed vaak vinden.
Een inspiratie voor velen
Marijn’s reis in Expeditie Robinson heeft niet alleen haar bekendheid vergroot, maar ook haar invloed als rolmodel versterkt. Haar openheid over de uitdagingen en de fysieke en mentale veranderingen die ze heeft doorgemaakt, hebben haar volgers geïnspireerd. Ze laat zien dat het mogelijk is om uit je comfortzone te stappen en jezelf te testen op manieren die je nooit voor mogelijk had gehouden.
De kracht van sociale media
Dankzij sociale media kon Marijn haar ervaringen delen met een breed publiek. Haar video’s en posts trokken miljoenen kijkers en lieten zien hoe ze zichzelf opnieuw ontdekte tijdens en na haar deelname aan Expeditie Robinson. Deze interactie met haar volgers versterkte niet alleen haar band met hen, maar liet ook de kracht van sociale media zien om mensen te inspireren en te verbinden.
Marijn’s deelname aan Expeditie Robinson is een voorbeeld van hoe een influencer haar platform kan gebruiken om een diepere connectie met haar publiek te maken. Ze heeft laten zien dat authenticiteit en openheid gewaardeerd worden, vooral wanneer het gaat om het delen van persoonlijke uitdagingen en overwinningen.
Toekomstplannen
Hoewel Marijn Kuipers nu vooral bekendstaat als een finalist van Expeditie Robinson, kijkt ze al vooruit naar wat de toekomst haar zal brengen. Haar groeiende populariteit biedt haar nieuwe kansen, zowel op sociale media als daarbuiten. Of het nu gaat om nieuwe samenwerkingen, andere televisieprogramma’s of het blijven inspireren van haar volgers, Marijn is vastbesloten om het momentum vast te houden.
Met haar deelname aan Expeditie Robinson heeft ze niet alleen zichzelf bewezen, maar ook laten zien dat ze in staat is om haar invloed op een positieve manier te gebruiken. Haar verhaal is een inspiratie voor iedereen die zich wil laten uitdagen en nieuwe grenzen wil verkennen.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”