Algemeen
Auto Youp van ’t Hek vliegt in brand: ‘Zwaargewonden’
De auto van cabaretier Youp van ’t Hek is op oudejaarsavond het slacht0ffer geworden van een vand*lenactie. De auto, een dertien jaar oude diesel met 450.000 kilometer op de teller, werd in br*nd gestoken en is volledig verloren gegaan. Ondanks de schade neemt Youp het met zijn kenmerkende humor op: “Volgende week krijg ik de dagwaarde keurig op mijn rekening,” schrijft hij in zijn NRC-column.
Een verloren dieseltje
Oudejaarsavond staat vaak garant voor chaos en schade, en dit jaar was geen uitzondering. Ook Youp van ’t Hek werd getroffen door het vand*lisme dat deze feestdag helaas vaak met zich meebrengt. Zijn trouwe dieselauto, die hij omschrijft als “binnenkort verboden”, werd in het centrum van Culemborg in br*nd gestoken. “Door mijn financiële laksheid was hij nog steeds allrisk verzekerd,” merkt hij op met een vleugje ironie. Hoewel de auto de aanv*l niet heeft 0verleefd, krijgt hij binnenkort de dagwaarde uitgekeerd.
Een poging tot blussen
Volgens Youp was er nog een poging gedaan om de br*nd te blussen, maar deze werd gedwarsboomd door de feestvierende jongeren. “Even was ik bang dat diesel niet lekker fikt. Dat is ook zo, maar de feestende meute heeft de br*ndweer het blussen zeer professioneel onmogelijk gemaakt,” schrijft hij. De situatie escaleerde al snel, met verregaande gevolgen voor de hulpverleners die ter plaatse kwamen.
Aanval op hulpverleners
De hulpverleners die de br*nd wilden bestrijden, kregen te maken met gew*ld van de omstanders. “Stoeptegels, cobra’s, bloembakken en lawinepijlen gingen hun kant op,” beschrijft Youp. Hij benadrukt de precisie waarmee de projectielen werden gegooid: “En nooit zeggen dat dronken mensen niet kunnen mikken. Alles was raak. En goed raak ook.” De situatie was zo ernstig dat enkele br*ndweerlieden gew0nd raakten en medische hulp nodig hadden.
Twee ziekenwagens werden opgeroepen om de gew0nden te behandelen, maar zelfs het amb*lancepersoneel bleef niet gespaard. “Ook zij werden uitbundig bekogeld,” schrijft Youp. Het gew*ld richtte zich zelfs op de hulpverleners die op de grond lagen. “Bloedend zat het amb*lancepersoneel op de koude klinkers. Eentje was er lekker bij gaan liggen. Eigen schuld. Hadden ze maar geen amb*lancebroeder moeten worden,” voegt hij sarcastisch toe.
De bredere impact van oudejaarsavond
Het verhaal van Youp van ’t Hek is slechts een van de vele incidenten die plaatsvinden tijdens oudejaarsavond in Nederland. Elk jaar opnieuw worden hulpverleners geconfronteerd met agressie en gew*ld terwijl ze proberen hun werk te doen. Deze situatie werpt een schaduw over wat eigenlijk een feestelijke avond zou moeten zijn. De cabaretier gebruikt zijn platform om aandacht te vragen voor dit probleem, terwijl hij de gebeurtenissen op humoristische wijze beschrijft.
Ondanks het verlies van zijn auto en de ernst van de gebeurtenissen, blijft Youp positief en kijkt hij vooruit. Zijn ironische toon en scherpe observaties herinneren ons eraan hoe absurd sommige situaties kunnen zijn, zelfs in de meest serieuze omstandigheden.
Een oproep tot respect
Het incident roept op tot reflectie over de manier waarop hulpverleners worden behandeld tijdens feestdagen zoals oudejaarsavond. Terwijl ze proberen anderen te helpen en schade te beperken, worden ze vaak geconfronteerd met gew*ld en obstructie. Dit is niet alleen gevaarlijk, maar ook respectloos tegenover degenen die hun leven riskeren om anderen te beschermen.
Het verhaal van Youp van ’t Hek laat zien hoe belangrijk het is om waardering en respect te tonen voor hulpverleners. Hoewel hij zijn ervaring met humor deelt, is de onderliggende boodschap duidelijk: gew*ld tegen h*lpverleners is onacceptabel en moet serieus worden aangepakt.
Het leven gaat door
Youp sluit zijn verhaal af met de wetenschap dat hij binnenkort een vergoeding ontvangt voor zijn verloren auto. Dit symboliseert zijn vermogen om, ondanks tegenslagen, vooruit te blijven kijken. Zijn ervaring herinnert ons eraan hoe waardevol het is om problemen met humor te benaderen, zonder het serieuze karakter van de situatie uit het oog te verliezen.
Het incident is een weerspiegeling van bredere maatschappelijke uitdagingen rondom oudejaarsavond, maar het biedt ook een kans om stil te staan bij de waarde van respect en samenwerking. Laten we hopen dat dit soort gebeurtenissen in de toekomst voorkomen kunnen worden, zodat zowel burgers als hulpverleners veilig kunnen genieten van feestelijke momenten.
Algemeen
Heb ik ongelijk dat ik boos ben omdat mijn 71-jarige moeder haar geld aan reizen uitgeeft in plaats van mij met mijn reizen te helpen?
Een onverwacht gesprek met mijn moeder veranderde mijn kijk op geld, groei en verbinding
Wat begon als een kort WhatsApp-bericht groeide onverwacht uit tot een van de meest betekenisvolle gesprekken die ik ooit met mijn moeder heb gevoerd. We zaten samen aan de keukentafel, elk met een kop dampende thee, toen ik de woorden uitsprak die al dagen in mijn hoofd rondspookten. Het ging financieel niet goed met me, en ik begreep niet waarom mijn moeder — die het duidelijk beter voor elkaar had — haar spaargeld gebruikte voor reizen, in plaats van mij te helpen.
“Waarom geef je je geld uit aan vakanties, terwijl ik moeite heb om mijn rekeningen te betalen?” vroeg ik, met meer emotie in mijn stem dan ik van tevoren had gepland.
Mijn moeder, Helen, inmiddels 71, keek me rustig aan, glimlachte zacht en zei:
“Lieve schat, ik begrijp dat je het moeilijk hebt. Maar waarom denk je dat ik dat voor je moet oplossen?”
Haar woorden kwamen binnen. Niet omdat ze hard waren, maar omdat ze eerlijk waren — en ze zetten me aan het denken.
Verschillende paden, andere prioriteiten
Als kind geloof je vaak dat je ouders er altijd voor je zullen zijn. Niet alleen emotioneel, maar ook praktisch. Zelfs als je volwassen bent, blijft dat gevoel soms hangen. In mijn hoofd had ik het plaatje al ingevuld: mijn moeder had financiële ruimte, dus waarom zou ze me niet ondersteunen in deze lastige fase?
Maar mijn moeder had andere plannen. Ze had jarenlang gespaard voor iets waar ze haar hart aan had verpand: de wereld ontdekken. Ze vertelde over de geur van versgebakken brood in een klein Italiaans dorp, de zonsondergangen die ze vanaf een balkon in Spanje had bekeken, en de gesprekken die ze voerde met locals in Griekenland. Voor haar betekenden die reizen vrijheid, rust en levensvreugde.
Voor mij voelde het echter als afstand. Waarom koos ze voor zichzelf, terwijl ik haar zo hard nodig had?
Sparen om te leven, niet om alleen maar opzij te zetten
Helen vertelde dat haar reizen allesbehalve impulsief waren. Ze had jarenlang kleine bedragen opzijgezet, hier en daar iets gelaten, om haar droom waar te maken zodra ze met pensioen zou gaan.
“Ik wil niet blijven sparen tot ik oud ben en het niet meer kan,” zei ze. “Ik wil nú leven, nú ontdekken, terwijl mijn lichaam en geest het nog toelaten.”
Haar woorden verrasten me. Ik had sparen altijd gezien als iets waarmee je toekomstige problemen voorkomt. Maar zij liet me zien dat sparen óók bedoeld kan zijn om op het juiste moment van het leven te genieten.
Volgens het Nibud is structureel sparen belangrijk voor financiële rust, maar ook voor persoonlijke voldoening. Het geeft ruimte om dromen waar te maken — op je eigen voorwaarden.
Trots, schaamte en wat eronder ligt
Nadat de eerste emoties waren gezakt, begon ik mezelf af te vragen: was ik echt boos op haar, of op mezelf? Ik voelde me tekortschieten, beschaamd zelfs. Mijn frustratie kwam voort uit onmacht. En ergens had ik gehoopt dat haar hulp alles kon oplossen — of in elk geval verzachten.
Maar zoals Wijzer in geldzaken stelt: financiële groei begint bij het erkennen van je situatie. Dat had ik tot dan toe vermeden. Mijn moeder wees me daar op haar manier op, niet met verwijten, maar door me te wijzen op mijn eigen kracht. En misschien was dat wel veel waardevoller dan een geldbedrag.
Tijd voor reflectie
Na het gesprek besloot ik even afstand te nemen. Niet uit boosheid, maar om alles op een rijtje te zetten. In de dagen die volgden dacht ik veel na over onze uitwisseling. En langzaamaan begon ik haar standpunt te begrijpen.
Ze had me niet afgewezen — ze had me juist het vertrouwen gegeven dat ik dit zelf aankon. Ze liet zien dat ik het waard was om in mezelf te geloven, ook al voelde ik me kwetsbaar.
Tijdens mijn zoektocht naar helderheid stuitte ik op platforms als Geldfit en Nibud, waar ik leerde dat financiële problemen vaker voorkomen dan je denkt, en dat hulp vragen geen zwaktebod is — het is een stap vooruit.
Een nieuw begin met een oud vertrouwd iemand
Een week later belde ik haar op.
“Mam, het spijt me. Ik had beter moeten luisteren.”
Haar reactie was precies zoals ik hoopte.
“Ik weet het, lieverd. Je hebt het zwaar. Maar ik geloof echt dat jij dit kunt. Je bent sterker dan je denkt.”
In plaats van geld kwamen er andere vormen van hulp: suggesties om overzicht te creëren, het aanmoedigen om kleine stappen te zetten en bovenal haar onvoorwaardelijke vertrouwen.
Kleine stappen, grote effecten
“Echt voor jezelf zorgen betekent ook dat je jezelf serieus neemt,” zei ze tijdens een van onze gesprekken. Die zin bleef hangen. Want het ging uiteindelijk niet over geld, maar over eigenwaarde.
Ik begon met het opstellen van een maandbudget, keek kritisch naar mijn uitgaven en nam contact op met instanties zoals Schuldhulpmaatje. En wat bleek? Het probleem dat eerst als een onneembare berg voelde, werd stap voor stap overzichtelijker. Ik kreeg ademruimte. Niet alleen financieel, maar ook mentaal.
Elke keer dat ik iets afvinkte op mijn lijstje, groeide mijn vertrouwen. Niet omdat ik alles al opgelost had, maar omdat ik voelde: ik ben in beweging. Ik neem verantwoordelijkheid.
De relatie met mijn moeder veranderde mee
Sinds dat gesprek zijn onze gesprekken veranderd. We praten meer, dieper, eerlijker. Niet over wat we missen, maar over wat we wél hebben: vertrouwen, liefde en toekomstplannen.
Laatst zei ze:
“Als jij straks ruimte hebt, zou ik het heerlijk vinden als je eens met me mee gaat op reis. Niet omdat je iets moet, maar omdat het leuk is.”
Die uitnodiging raakte me. Niet omdat ik meteen mijn koffers wil pakken, maar omdat het een symbool werd. Van een gedeelde toekomst, waarin we allebei ons pad mogen volgen, en elkaar daarin vinden.
Inzichten voor het leven
Wat dit gesprek me vooral leerde, is dat hulp er in veel vormen is. En dat verschil in verwachtingen geen breuk hoeft te betekenen, maar juist kan leiden tot verdieping.
Hier zijn de belangrijkste lessen die ik meeneem:
-
Verwachtingen tussen generaties mogen verschillen — dat biedt juist ruimte voor dialoog.
-
Sparen mag ook een doel hebben dat plezier brengt, niet alleen veiligheid.
-
Boosheid is soms vermomde schaamte. Door die te herkennen, kun je eerlijker zijn naar jezelf.
-
Steun kan emotioneel zijn, niet altijd financieel. En dat is minstens zo waardevol.
-
Kleine stappen brengen grote rust. Overzicht creëert vertrouwen.
-
Een open gesprek, hoe ongemakkelijk ook, kan de basis zijn voor een sterkere band.
Vooruitkijken met vertrouwen
Vandaag de dag weet ik nog steeds niet precies waar ik uitkom. Maar ik weet wél dat ik niet langer afhankelijk hoef te zijn van de keuzes van anderen. Ik maak mijn eigen pad. En mijn moeder, die reist verder — letterlijk en figuurlijk. En ik? Ik ben onderweg. Misschien niet in het vliegtuig, maar wel in groei.
Wil jij ook sterker omgaan met geld, verwachtingen en relaties? Laat je inspireren door verhalen zoals deze. Want groei begint met een goed gesprek — met jezelf of met iemand die je liefhebt.