Algemeen
Ken jij Ruud uit Big Brother nog? Zo ziet hij er nu uit
Ruud Benard, de iconische ‘knuffelkoning’ uit Big Brother, is na 25 jaar een stuk rustiger geworden. De 69-jarige Brabander, die ooit heel Nederland in zijn greep hield met uitspraken als ‘lekker knuffelen’ en ‘laat je niet gek maken’, leidt tegenwoordig een rustig bestaan. Ondanks zijn roemrijke verleden is Ruud, zoals hij zelf zegt, nu uitgeknuffeld.
Van Big Brother-held naar een rustig leven in Breda
Ruud Benard betrad 25 jaar geleden het Big Brother-huis als een energieke en markante veertiger. Zijn charisma en unieke uitspraken maakten hem een publiekslieveling. Hoewel hij nét niet de winnaar werd van de eerste editie, werd hij dankzij zijn persoonlijkheid een van de meest herkenbare gezichten van de show. Vandaag de dag geniet hij van zijn pensioen in een volkswijk in Breda, waar hij rust vindt in zijn tuin.
“Ik lees hier vaak de krant en kijk naar mijn planten. Soms zie ik insecten die door de tuin kruipen, dat geeft me een gevoel van rust,” vertelt Ruud in een interview met Omroep Brabant. Zijn rustige leven nu staat in schril contrast met de hectiek die volgde op zijn deelname aan Big Brother.
Herkenning en aandacht: een dubbel gevoel
Ruud wordt nog steeds herkend op straat. “Zelfs 25 jaar later weten mensen nog wie ik ben,” zegt hij. Zijn herkenbaarheid bracht onlangs een bijzondere situatie met zich mee. “Ik was laatst in de sauna in Schiedam, en ineens kwamen er een paar vrouwen helemaal hysterisch naar me toe. Ze sprongen naast me in het bubbelbad en begonnen te gillen. Het leek wel alsof het weer 1999 was.”
Hoewel hij deze aandacht soms als positief ervaart, kan het ook zwaar zijn. “Als mensen het op een leuke manier doen, vind ik het prima. Maar soms word ik er ook echt moe van. Het is alsof ik nooit gewoon Ruud kan zijn.”
De keerzijde van bekendheid
De roem die volgde op zijn deelname aan Big Brother had ook een schaduwkant. Ruud geeft toe dat zijn leven na de show niet altijd over rozen ging. “Na mijn deelname ging het helemaal mis. Ik heb veel geld verloren omdat ik de verkeerde mensen vertrouwde. Ze zagen me als een wandelende portemonnee en ik ben flink genaaid,” deelt hij openhartig.
Zijn persoonlijke leven werd ook getroffen. Zijn relatie liep na de show stuk en de constante aandacht werd hem te veel. “Ik heb vijf jaar niet normaal over straat kunnen lopen. Het leek wel alsof ik een soort Elvis Presley was. Vrouwen gooiden zich letterlijk aan mijn voeten. Het was complete waanzin.”
Een donkere periode
Ruud kreeg na de hectiek van Big Brother te maken met een zware depressie. “Er was een moment dat ik een hele week in bed lag. Op een gegeven moment barstte ik in huilen uit. Ik wist toen dat ik moest veranderen.” Het was een keerpunt in zijn leven. “Ik keek mezelf in de spiegel aan en dacht: ‘Ruud, je moet nu iets gaan doen.’ Vanaf dat moment begon ik langzaam de draad weer op te pakken.”
Gelukkig mens
Tegenwoordig kijkt Ruud met een nuchtere blik terug op zijn leven. Hij heeft geleerd om rust te vinden in de kleine dingen en is tevreden met waar hij nu staat. “Ik ben al een tijd een gelukkig mens. Het heeft even geduurd, maar ik heb mijn plek gevonden.”
Toch heeft hij geen spijt van zijn deelname aan Big Brother. “Het heeft me veel gebracht, maar ik zou het niet opnieuw doen. De prijs die je betaalt, is simpelweg te hoog.”
Big Brother: een tijdloos fenomeen
Ruud blijft een van de meest iconische deelnemers van Big Brother. De show heeft zijn leven op zowel positieve als negatieve manieren veranderd. Het programma mag dan inmiddels meerdere generaties aan kijkers hebben vermaakt, voor Ruud blijft het een hoofdstuk dat hij niet meer zou herhalen.
Met zijn verhalen over roem, valkuilen en herstel is Ruud een voorbeeld van hoe het leven zich altijd kan herstellen, zelfs na de meest hectische periodes. “Het draait uiteindelijk om rust, familie, en jezelf trouw blijven,” besluit hij.
Algemeen
Heb ik ongelijk dat ik boos ben omdat mijn 71-jarige moeder haar geld aan reizen uitgeeft in plaats van mij met mijn reizen te helpen?
Een onverwacht gesprek met mijn moeder veranderde mijn kijk op geld, groei en verbinding
Wat begon als een kort WhatsApp-bericht groeide onverwacht uit tot een van de meest betekenisvolle gesprekken die ik ooit met mijn moeder heb gevoerd. We zaten samen aan de keukentafel, elk met een kop dampende thee, toen ik de woorden uitsprak die al dagen in mijn hoofd rondspookten. Het ging financieel niet goed met me, en ik begreep niet waarom mijn moeder — die het duidelijk beter voor elkaar had — haar spaargeld gebruikte voor reizen, in plaats van mij te helpen.
“Waarom geef je je geld uit aan vakanties, terwijl ik moeite heb om mijn rekeningen te betalen?” vroeg ik, met meer emotie in mijn stem dan ik van tevoren had gepland.
Mijn moeder, Helen, inmiddels 71, keek me rustig aan, glimlachte zacht en zei:
“Lieve schat, ik begrijp dat je het moeilijk hebt. Maar waarom denk je dat ik dat voor je moet oplossen?”
Haar woorden kwamen binnen. Niet omdat ze hard waren, maar omdat ze eerlijk waren — en ze zetten me aan het denken.
Verschillende paden, andere prioriteiten
Als kind geloof je vaak dat je ouders er altijd voor je zullen zijn. Niet alleen emotioneel, maar ook praktisch. Zelfs als je volwassen bent, blijft dat gevoel soms hangen. In mijn hoofd had ik het plaatje al ingevuld: mijn moeder had financiële ruimte, dus waarom zou ze me niet ondersteunen in deze lastige fase?
Maar mijn moeder had andere plannen. Ze had jarenlang gespaard voor iets waar ze haar hart aan had verpand: de wereld ontdekken. Ze vertelde over de geur van versgebakken brood in een klein Italiaans dorp, de zonsondergangen die ze vanaf een balkon in Spanje had bekeken, en de gesprekken die ze voerde met locals in Griekenland. Voor haar betekenden die reizen vrijheid, rust en levensvreugde.
Voor mij voelde het echter als afstand. Waarom koos ze voor zichzelf, terwijl ik haar zo hard nodig had?
Sparen om te leven, niet om alleen maar opzij te zetten
Helen vertelde dat haar reizen allesbehalve impulsief waren. Ze had jarenlang kleine bedragen opzijgezet, hier en daar iets gelaten, om haar droom waar te maken zodra ze met pensioen zou gaan.
“Ik wil niet blijven sparen tot ik oud ben en het niet meer kan,” zei ze. “Ik wil nú leven, nú ontdekken, terwijl mijn lichaam en geest het nog toelaten.”
Haar woorden verrasten me. Ik had sparen altijd gezien als iets waarmee je toekomstige problemen voorkomt. Maar zij liet me zien dat sparen óók bedoeld kan zijn om op het juiste moment van het leven te genieten.
Volgens het Nibud is structureel sparen belangrijk voor financiële rust, maar ook voor persoonlijke voldoening. Het geeft ruimte om dromen waar te maken — op je eigen voorwaarden.
Trots, schaamte en wat eronder ligt
Nadat de eerste emoties waren gezakt, begon ik mezelf af te vragen: was ik echt boos op haar, of op mezelf? Ik voelde me tekortschieten, beschaamd zelfs. Mijn frustratie kwam voort uit onmacht. En ergens had ik gehoopt dat haar hulp alles kon oplossen — of in elk geval verzachten.
Maar zoals Wijzer in geldzaken stelt: financiële groei begint bij het erkennen van je situatie. Dat had ik tot dan toe vermeden. Mijn moeder wees me daar op haar manier op, niet met verwijten, maar door me te wijzen op mijn eigen kracht. En misschien was dat wel veel waardevoller dan een geldbedrag.
Tijd voor reflectie
Na het gesprek besloot ik even afstand te nemen. Niet uit boosheid, maar om alles op een rijtje te zetten. In de dagen die volgden dacht ik veel na over onze uitwisseling. En langzaamaan begon ik haar standpunt te begrijpen.
Ze had me niet afgewezen — ze had me juist het vertrouwen gegeven dat ik dit zelf aankon. Ze liet zien dat ik het waard was om in mezelf te geloven, ook al voelde ik me kwetsbaar.
Tijdens mijn zoektocht naar helderheid stuitte ik op platforms als Geldfit en Nibud, waar ik leerde dat financiële problemen vaker voorkomen dan je denkt, en dat hulp vragen geen zwaktebod is — het is een stap vooruit.
Een nieuw begin met een oud vertrouwd iemand
Een week later belde ik haar op.
“Mam, het spijt me. Ik had beter moeten luisteren.”
Haar reactie was precies zoals ik hoopte.
“Ik weet het, lieverd. Je hebt het zwaar. Maar ik geloof echt dat jij dit kunt. Je bent sterker dan je denkt.”
In plaats van geld kwamen er andere vormen van hulp: suggesties om overzicht te creëren, het aanmoedigen om kleine stappen te zetten en bovenal haar onvoorwaardelijke vertrouwen.
Kleine stappen, grote effecten
“Echt voor jezelf zorgen betekent ook dat je jezelf serieus neemt,” zei ze tijdens een van onze gesprekken. Die zin bleef hangen. Want het ging uiteindelijk niet over geld, maar over eigenwaarde.
Ik begon met het opstellen van een maandbudget, keek kritisch naar mijn uitgaven en nam contact op met instanties zoals Schuldhulpmaatje. En wat bleek? Het probleem dat eerst als een onneembare berg voelde, werd stap voor stap overzichtelijker. Ik kreeg ademruimte. Niet alleen financieel, maar ook mentaal.
Elke keer dat ik iets afvinkte op mijn lijstje, groeide mijn vertrouwen. Niet omdat ik alles al opgelost had, maar omdat ik voelde: ik ben in beweging. Ik neem verantwoordelijkheid.
De relatie met mijn moeder veranderde mee
Sinds dat gesprek zijn onze gesprekken veranderd. We praten meer, dieper, eerlijker. Niet over wat we missen, maar over wat we wél hebben: vertrouwen, liefde en toekomstplannen.
Laatst zei ze:
“Als jij straks ruimte hebt, zou ik het heerlijk vinden als je eens met me mee gaat op reis. Niet omdat je iets moet, maar omdat het leuk is.”
Die uitnodiging raakte me. Niet omdat ik meteen mijn koffers wil pakken, maar omdat het een symbool werd. Van een gedeelde toekomst, waarin we allebei ons pad mogen volgen, en elkaar daarin vinden.
Inzichten voor het leven
Wat dit gesprek me vooral leerde, is dat hulp er in veel vormen is. En dat verschil in verwachtingen geen breuk hoeft te betekenen, maar juist kan leiden tot verdieping.
Hier zijn de belangrijkste lessen die ik meeneem:
-
Verwachtingen tussen generaties mogen verschillen — dat biedt juist ruimte voor dialoog.
-
Sparen mag ook een doel hebben dat plezier brengt, niet alleen veiligheid.
-
Boosheid is soms vermomde schaamte. Door die te herkennen, kun je eerlijker zijn naar jezelf.
-
Steun kan emotioneel zijn, niet altijd financieel. En dat is minstens zo waardevol.
-
Kleine stappen brengen grote rust. Overzicht creëert vertrouwen.
-
Een open gesprek, hoe ongemakkelijk ook, kan de basis zijn voor een sterkere band.
Vooruitkijken met vertrouwen
Vandaag de dag weet ik nog steeds niet precies waar ik uitkom. Maar ik weet wél dat ik niet langer afhankelijk hoef te zijn van de keuzes van anderen. Ik maak mijn eigen pad. En mijn moeder, die reist verder — letterlijk en figuurlijk. En ik? Ik ben onderweg. Misschien niet in het vliegtuig, maar wel in groei.
Wil jij ook sterker omgaan met geld, verwachtingen en relaties? Laat je inspireren door verhalen zoals deze. Want groei begint met een goed gesprek — met jezelf of met iemand die je liefhebt.