Algemeen
Miljoenenjacht-kijkers gaan helemaal los om thuiswinnaar!
Nieuwjaarsdag 2025 trapte af met een speciale editie van Postcodeloterij Miljoenenjacht, gepresenteerd door Linda de Mol. Op sociale media, vooral op X (voorheen Twitter), zorgde de uitzending voor hilariteit.
Thuiswinnaar Rudolf stal de show met zijn luchtige reactie op het winnen van een bedrag van bijna 3,5 miljoen euro.
Postcodekanjer valt in Balkbrug
De uitzending stond volledig in het teken van de Postcodekanjer, de jaarlijkse grote geldprijs van de Postcodeloterij. Dit jaar was het lot gevallen op het dorp Balkbrug, waar de inwoners werden verrast met miljoenen.
Hoewel de precieze postcode pas tijdens de uitzending werd onthuld, wisten kijkers van tevoren al dat Balkbrug de gelukkige locatie was. Dit leidde tot gemengde reacties op X.
Veel kijkers vonden het jammer dat de spanning grotendeels weg was door deze vroege bekendmaking. Toch hield de show de aandacht vast met verrassingen aan de deuren van de winnaars.
Caroline Tensen, samen met Nicolette van Dam en Quinty Trustfull, bezocht de gelukkigen om de cheques persoonlijk uit te reiken.
Een gouden moment met Rudolf
Een van de meest memorabele momenten van de avond was het bezoek aan Rudolf, een inwoner van Balkbrug. Caroline Tensen belde bij hem aan, waar ze werden ontvangen door een woonkamer vol familieleden.
Rudolf bleek al helemaal voorbereid op een groot moment en liet zien dat humor een belangrijke rol speelt in zijn leven.
Toen Caroline hem de gouden envelop met zijn cheque overhandigde, haalde Rudolf een grap uit. Hij hield de cheque omhoog en zei: “Oh, 33 euro.” Het zorgde voor een lachsalvo in de studio en op sociale media.
Uiteraard was het werkelijke bedrag veel hoger: Rudolf en zijn partner wonnen maar liefst 3.343.200 euro.
Hoewel het een enorm bedrag is, bleef Rudolf nuchter. “Wat moet je ermee?” grapte hij met een schaterlach, en voegde eraan toe dat hij in ieder geval wel een nieuwe voordeur nodig had. Zijn humoristische reacties maakten indruk op de kijkers.
Reacties op sociale media
Rudolf’s spontane optreden werd breed besproken op X. Veel kijkers waardeerden zijn relaxte houding en grapjes. De gezellige sfeer in de woonkamer en de luidruchtige reactie van zijn familie werden omschreven als “echte televisie”.
Peter ter Horst tweette:
“‘33 euro’ Nee, 3 miljoen 343 duizend en 200 euro. ‘Wat moet je
ermee?’ Mooie televisie, geluid uit de huiskamer.”
De authenticiteit en luchtigheid van Rudolf’s reactie zorgden ervoor dat hij snel het middelpunt van de uitzending werd. Voor veel kijkers gaf hij een verfrissende kijk op het winnen van zo’n enorm bedrag.
De impact van kansspelbelasting
Hoewel het bedrag van meer dan 3 miljoen euro indrukwekkend is, moeten winnaars zoals Rudolf en zijn partner een fors deel afdragen aan de Belastingdienst. In 2024 bedroeg de kansspelbelasting 30,5 procent, maar sinds januari 2025 geldt een verhoogd tarief van 34,2 procent.
Voor Rudolf betekent dit dat hij 1.143.374 euro moet afdragen aan de fiscus. Dat laat nog steeds een nettobedrag van 2.199.826 euro over, wat verre van teleurstellend is. Toch wijst de verhoogde belasting op de veranderende regels rondom grote geldprijzen in Nederland.
Een levensveranderend bedrag
Hoewel Rudolf luchtig deed over zijn miljoenenwinst, zal het bedrag ongetwijfeld een grote impact hebben op zijn leven en dat van zijn familie.
Met bijna 2,2 miljoen euro na belasting heeft hij genoeg financiële vrijheid om dromen waar te maken, van nieuwe voordeuren tot misschien wel grotere avonturen.
Het humoristische moment met Rudolf toont hoe de Postcodekanjer niet alleen draait om geld, maar ook om menselijke verhalen en spontane reacties. Zijn grapjes en nuchtere houding maakten hem tot een van de meest memorabele winnaars van Postcodeloterij Miljoenenjacht.
‘33 euro’
Nee 3 miljoen 343 duizend en 200 euro.
‘Wat moet je ermee’.
Mooie televisie, geluid uit de huiskamer. #postcodeloterij #miljoenenjacht pic.twitter.com/tEXimuWENx— Peter ter Horst (@PeterterHorst) January 1, 2025
Een succesvolle start van 2025
Met deze speciale editie van Postcodeloterij Miljoenenjacht werd het nieuwe jaar feestelijk ingeluid. Hoewel sommige kijkers kritiek hadden op de bekendmaking van de winnende locatie, wist de show de aandacht vast te houden met menselijke verhalen zoals dat van Rudolf.
Zijn luchtige benadering en grappige opmerkingen lieten zien dat geluk ook gepaard kan gaan met humor en nuchterheid.
Voor Rudolf en zijn familie is het jaar in ieder geval goed begonnen, met een financiële meevaller die hun leven een stukje mooier zal maken. En voor de rest van Nederland blijft Postcodeloterij Miljoenenjacht een programma dat weet te verrassen, te vermaken en soms zelfs te ontroeren.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”