Algemeen
Broers probeerden Jack (14) nog te redden na fataal vuurwerkongeluk: ‘Vuurwerk ging direct af’
Het verdriet in de Rotterdamse wijk Delfshaven is onbeschrijfelijk na het tragische 0verlijden van de 14-jarige Jack Hoogendijk. Wat een feestelijke tijd had moeten zijn, veranderde op oudejaarsavond in een nachtmerrie voor zijn familie en buurtbewoners. Jack kwam om het leven door een noodlottig vu*rwerk0ngeluk, vlak voor de deur van zijn ouderlijk huis. Ondanks het snelle ingrijpen van zijn oudere broers, konden zij het leven van Jack niet redden.
Een tragische avond
Het ongeluk gebeurde op de trambaan in Delfshaven, op slechts enkele meters van de voordeur van de familie Hoogendijk. Volgens getuigen was Jack bezig met vu*rwerk toen het onverwachts en direct afging. Zijn moeder, Renate, vertelt in tranen: “Jack was altijd enorm voorzichtig met vu*rwerk. Hij hield zich aan de regels en deed nooit iets gevaarlijks.” De schok en het verdriet zijn des te groter omdat het incident totaal onverwacht kwam.
De poging om Jack te redden
Jacks oudere broers, die zich op dat moment in huis bevonden, renden naar buiten toen ze een luide knal hoorden. “We wisten meteen dat er iets mis was,” vertelt een van de broers. “We zagen Jack op de grond liggen en hebben meteen geprobeerd te helpen. Alles ging zo snel.”
Ze begonnen direct met reanimatie terwijl een buurman de hulpdiensten al had gebeld. “We hebben alles gedaan wat we konden,” zegt de broer. “Maar het was te laat. We konden hem niet meer redden.”
Een moeder in r0uw
Renate, die haar jongste zoon liefdevol beschrijft als een vrolijke en zorgzame jongen, kan nauwelijks bevatten wat er is gebeurd. “Hij was zo vol leven. Altijd behulpzaam en zo’n lieve jongen,” zegt ze. “Het voelt alsof ik een deel van mezelf kwijt ben. Dit is een pijn die nooit zal weggaan.”
Renate wil dat het verhaal van haar zoon een waarschuwing is voor anderen. “Vu*rwerk kan zo mooi zijn, maar het is zó gevaarlijk. Dit had nooit mogen gebeuren.”
Vu*rwerkveiligheid ter discussie
Dit tragische incident brengt opnieuw het debat over vu*rwerkveiligheid naar voren. Hoewel er al strenge regels gelden in Nederland, blijft illegaal vu*rwerk een groot probleem. Het is nog niet duidelijk of Jack legaal of illegaal vu*rwerk gebruikte, maar de p0litie doet momenteel onderzoek naar het type vu*rwerk dat betrokken was bij het ongeluk.
Experts pleiten al langer voor een algeheel verbod op consumentenvu*rwerk om dergelijke incidenten te voorkomen. Volgens cijfers van de Nederlandse P0litiebond raken elk jaar honderden mensen gewond door vu*rwerk, met een aantal fatale ongelukken tot gevolg.
Een buurt in r0uw
De impact van Jacks 0verlijden is voelbaar in de hele wijk Delfshaven. Buurtbewoners hebben op de plek van het ongeluk bloemen, kaarsen en persoonlijke boodschappen achtergelaten. Vrienden en klasgenoten van Jack hebben een herdenkingsplek ingericht en blijven samenkomen om elkaar te steunen in deze moeilijke tijd.
Een buurman die Jack goed kende, vertelt: “Hij was zo’n fijne jongen. Altijd beleefd, altijd behulpzaam. Het is onvoorstelbaar dat hij er niet meer is.”
Scholen bieden steun
De school van Jack heeft inmiddels aangekondigd dat er na de kerstvakantie professionele hulp beschikbaar zal zijn voor leerlingen die moeite hebben met het verwerken van dit verlies. “We willen er zijn voor iedereen die Jack kende en hier doorheen moet,” aldus de directie. Ook wordt er een herdenkingsbijeenkomst georganiseerd.
Oproep tot bewustwording
De familie van Jack wil dat zijn 0verlijden anderen wakker schudt. Ze hopen dat dit incident jongeren en ouders bewust maakt van de risico’s van vu*rwerk. “Het kan iedereen overkomen,” zegt Renate. “Wij hadden nooit gedacht dat dit ons zou raken, maar het gebeurde in een oogwenk. Alsjeblieft, wees voorzichtig.”
Een onvergetelijke jongen
Jack wordt herinnerd als een jongen met een groot hart en een liefde voor avontuur. Hij hield van sport, was een trouwe vriend en bracht altijd een glimlach op de gezichten van de mensen om hem heen. Zijn moeder zegt: “Hij had zoveel dromen, zoveel plannen. Het doet pijn om te weten dat hij die nooit zal kunnen waarmaken.”
De familie heeft laten weten dat ze binnenkort een besloten herdenking zullen houden om afscheid te nemen van Jack. Renate: “We willen hem herinneren zoals hij was: een prachtige ziel die iedereen om hem heen gelukkig maakte.”
Een les voor de toekomst
Dit tragische incident benadrukt hoe belangrijk het is om de gevaren van vu*rwerk serieus te nemen. Terwijl de discussie over een vu*rwerkverbod doorgaat, hopen Jacks familie en vrienden dat zijn verhaal niet voor niets zal zijn. Ze willen dat zijn naam een herinnering blijft aan hoe kostbaar het leven is en hoe belangrijk het is om veiligheid altijd op de eerste plaats te zetten.
Het verlies van Jack is een onvoorstelbare tragedie, maar zijn herinnering zal blijven voortleven in de harten van de mensen die van hem hielden.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”