Algemeen
Er gaan natuurfilms van Monique Westenberg rond, wij hebben er één gevonden!
Het lijkt erop dat de familierust bij André Hazes en Monique Westenberg eindelijk terug is, tot groot geluk van hun zoontje Dré. Het gezin geniet van hun tijd samen, maar de kerstdagen en de daaropvolgende reis naar Londen verliepen allesbehalve vlekkeloos. Wat begon als een ontspannen uitje, ontaardde in een opeenstapeling van uitdagingen.
Familiehereniging te midden van Rachel’s drama
Hoewel André en Monique weer gelukkig samen zijn, blijft de spanning met André’s moeder, Rachel Hazes, voelbaar. Rachel, inmiddels omgedoopt tot de ‘Kerstheks’ door critici, zorgde voor opschudding door haar zoon op kerstavond een dagvaarding te sturen.
Ze eist dat André zijn artiestennaam wijzigt en voortaan ‘André Hazes jr.’ gebruikt. Deze juridische twist heeft echter geen invloed gehad op de gezinsvakantie, die vooral bedoeld was om tijd met elkaar door te brengen.
Een turbulente reis naar Londen
De reis naar Londen verliep allesbehalve soepel. André en Monique misten aanvankelijk hun vlucht vanaf Schiphol. Ze besloten hun tickets om te boeken, maar kregen toen te horen dat de vlucht volledig was geannuleerd.
Met weinig opties vertrok het gezin uiteindelijk via Milaan naar hun eindbestemming. Deze omweg zorgde ervoor dat hun reis flink langer duurde dan gepland.
Eenmaal in Londen aangekomen bleek hun pech nog niet voorbij. De koffers van de familie waren achtergebleven in Amsterdam en zouden pas later arriveren.
Hierdoor moest André zijn eerste dag in Londen doorbrengen zonder schone kleding, inclusief een ‘vieze onderbroek’, zoals hij zelf grappend op Instagram meldde.
Een reeks van ongelukkige gebeurtenissen
Het gezin probeerde ondanks alles te genieten van hun tijd in Londen. Ze bezochten een voorstelling in het beroemde theaterdistrict West End, maar ook daar wachtte hen een nieuwe tegenslag.
Voor de deur van het theater werd Monique’s mobiele telefoon gestolen uit haar zak. Deze gebeurtenis zorgde niet alleen voor frustratie, maar riep ook zorgen op over de inhoud van de gestolen telefoon.
Hoewel er geen bevestiging is van compromitterende beelden, speculeerden fans en volgers op sociale media over de mogelijkheid dat privébeelden van het stel zouden kunnen opduiken. Deze speculaties zorgen voor extra druk op het gezin tijdens hun vakantie.
Een peperdure rit in een fietstaxi
Na hun theaterbezoek besloten André, Monique en hun zoontje een ritje te maken in een fietstaxi, ook wel een tuktuk genoemd. In hun haast om naar het hotel te gaan, vergaten ze een prijs af te spreken met de bestuurder.
Bij aankomst kregen ze de schrik van hun leven toen hen een rekening van maar liefst 252 pond (ongeveer 304 euro) werd gepresenteerd. Zonder enige mogelijkheid om te onderhandelen, moesten ze het bedrag betalen.
André deelde deze ervaring met zijn volgers en gaf aan dat hij er helemaal klaar mee was. “Het is klaar. Ik ben er helemaal klaar mee,” schreef hij in een Instagram-verhaal.
De reis die bedoeld was om het jaar op een positieve noot af te sluiten, veranderde in een aaneenschakeling van teleurstellingen en onverwachte uitgaven.
Dit bericht op Instagram bekijken
Rust of nog meer drama?
Ondanks alle tegenslagen proberen André en Monique het beste te maken van hun tijd samen. Fans van het stel blijven hen steunen en uiten hun medeleven op sociale media.
Tegelijkertijd worden er vragen gesteld over hoe het gezin omgaat met deze uitdagingen en of hun vakantie uiteindelijk nog een lichtpuntje zal kennen.
Met 2025 in het vooruitzicht hopen fans dat André en Monique in het nieuwe jaar meer geluk zullen hebben en de rust kunnen vinden die ze zo hard lijken te zoeken.
Tot die tijd blijft hun chaotische vakantie in Londen een herinnering aan hoe zelfs de best geplande trips volledig anders kunnen verlopen dan verwacht.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”