Algemeen
Moeder met hersentumor in Erasmuc MC 24/7 breekt: ´Ben helemaal nog niet klaar´
In de documentaire Erasmus MC 24/7 staat deze week Suzanne centraal, een jonge vrouw bij wie kortgeleden een hersentumor werd vastgesteld. Wat begon als een periode van lichte hoofdpijn, mondde al snel uit in een harde diagnose: een tumor van graad vier. Haar artsen gaven haar een levensverwachting van gemiddeld twintig maanden. “Het voelt als een mokerslag,” vertelt Suzanne. “Ik dacht dat ik gezond was, maar dat blijkt anders.”
Onverwachte Omstandigheden
De ontdekking van de tumor kwam als een verrassing. Suzanne had slechts een week hoofdpijn en enkele vage klachten, die ze niet als alarmerend beschouwde. Toch bleek de situatie ernstiger dan verwacht. “Dikke pech,” zegt Suzanne daarover. “Het is echt heel harde pech.” Haar zoon Ralph, die haar bij veel afspraken steunt, worstelt met de gevolgen. “Het idee dat mijn moeder er straks niet meer is, is heel moeilijk te bevatten.”
Verdriet in het Gezin
Voor Suzanne is het niet alleen zwaar vanwege haar eigen situatie, maar ook door het verdriet dat haar familie doormaakt. Negen jaar geleden verloor zij haar dochter, en nu moet zij zich voorbereiden op haar eigen afscheid. “Het is veel te vroeg, ik ben er nog niet klaar voor,” zegt ze emotioneel. Voor haar zoon Ralph is het verlies ondenkbaar: “Er zijn nog zoveel dingen die ik met mijn moeder zou willen doen, zoals samen mijn trouwdag beleven of haar advies vragen.”
Behandeling in het Erasmus MC
In het Erasmus MC wordt Suzanne met veel zorg omringd door technici en laboranten, waaronder Andy en Nicole, een echtpaar dat samenwerkt om haar behandeling zo draaglijk mogelijk te maken. Andy maakt een bestralingsmasker voor haar, terwijl Nicole betrokken is bij de bestraling zelf. “Ik hoop haar wat extra tijd te kunnen geven,” zegt Nicole.
Persoonlijke Betrokkenheid
Voor Nicole raakt Suzanne’s situatie extra diep. Twintig jaar geleden verloor Nicole zelf haar moeder aan een soortgelijke aandoening. Deze persoonlijke ervaring versterkt haar betrokkenheid bij Suzanne’s behandeling. “Ik weet hoe het is om zoiets mee te maken, zowel als professional als privé,” legt Nicole uit.
Suzanne’s Innerlijke Kracht
Ondanks de moeilijke omstandigheden blijft Suzanne veerkrachtig. Ze probeert haar dagelijks leven zo normaal mogelijk te houden en plant vooruit door brieven te schrijven voor haar zoon. Toch vindt ze dit moeilijk. “Het voelt alsof je je erbij neerlegt als je dit doet, en daar ben ik nog niet klaar voor,” geeft ze toe.
De Steun van het Team
Andy en Nicole doen er alles aan om Suzanne’s verblijf in het ziekenhuis zo aangenaam mogelijk te maken. Andy hoopt haar te laten lachen, zelfs tijdens moeilijke momenten. “Als ik haar een glimlach kan geven, is mijn dag geslaagd,” zegt hij. Deze persoonlijke benadering geeft Suzanne het gevoel dat ze er niet alleen voor staat.
Hoop voor de Toekomst
Hoewel de prognose zorgwekkend blijft, houdt Suzanne vast aan hoop. Ze is strijdlustig en vastbesloten om te blijven genieten van de tijd die haar rest. “Ik blijf vechten,” zegt ze. “Ik heb het gevoel dat ik de 70 kan halen.” Haar optimisme biedt inspiratie voor iedereen die met haar meeleeft.
Suzan & Freek keren tóch terug op het podium: “Waarom zouden we stoppen met leven?”
Amper enkele weken geleden leek het muzikale hoofdstuk van Suzan & Freek plotseling tot een einde te komen. Met emotionele woorden deelden ze eind mei het ingrijpende nieuws dat Freek Rikkerink kampt met een ongeneeslijke vorm van longk*nker. Tegelijkertijd maakten ze bekend dat Suzan zwanger is van hun eerste kindje. Het contrast tussen verdriet en nieuw leven raakte duizenden fans diep.
Concerten werden geschrapt, plannen geannuleerd, en de stilte leek in te treden rond het geliefde duo. Maar nu, verrassend en hoopvol, laten Suzan & Freek weten dat ze tóch opnieuw het podium zullen betreden. Hun boodschap is krachtig, liefdevol en doordrenkt van levenslust: “Waarom zouden we stoppen met leven, als we ook samen kunnen doen wat we het allerliefste doen?”
Een emotionele rollercoaster
Sinds de aankondiging van Freeks diagnose is er veel gebeurd. De eerste dagen na het nieuws waren zwaar, geven ze openlijk toe. “We hebben die week alleen maar gehuild,” schrijven ze op sociale media. Het nieuws was niet alleen een schok voor henzelf, maar ook voor hun vele volgers die zich verbonden voelen met hun muziek én hun verhaal.
Maar ondanks de ernst van de situatie, is er iets in hen veranderd. “Elke dag komt er wat meer zonlicht en rust in onze dagen,” vertellen ze. En dat komt niet alleen door mentale veerkracht, maar ook door medische hoop. De behandeling die Freek krijgt, is levensverlengend en lijkt tot nu toe goed aan te slaan.
“Na maanden eindelijk verlost van het hoestje (waarvoor hij ‘even’ naar de dokter ging) en weer een paar gezonde kilo’s erbij,” zo schreven ze eerder al opgelucht. De medicijnen zijn bedoeld om de z!ekte af te remmen, geen chemotherapie, maar wel een therapie die bij sommige patiënten al jaren effect heeft. “Daar houden we ons voor nu aan vast.”
Leven in het nu
Het vooruitzicht op een zomer vol muziek leek eerder ondenkbaar, maar het stel besloot samen met de artsen om opnieuw op te treden. “De arts vond het zelfs een goed idee,” schrijven ze dankbaar. Daarmee verandert hun zomer niet in een tijd van terugtrekking, maar in een seizoen vol betekenis.
Op vrijdag 27 juni staan ze voor het eerst opnieuw op het podium tijdens Concert At Sea in Zeeland. Daarna volgen nog verschillende optredens, zowel in Nederland als België:
-
6 juli – Moen Feest in Zwevegem
-
13 juli – Rock Zottegem
-
25 juli – AT SEA in Koksijde
-
15 augustus – Rijvers Festival in Lievegem
-
20 september – LoForLife in Scherpenheuvel-Zichem
