Algemeen
André Hazes wordt nog keer vader: ‘Baby al onderweg’
Monique Westenberg heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat ze graag een tweede kindje wil. Nu lijkt ook André Hazes klaar te zijn voor een nieuwe stap in het ouderschap. Het weekblad Story suggereert zelfs dat er mogelijk al een tweede baby onderweg is. Dit zou een bijzonder nieuw hoofdstuk betekenen in hun bewogen relatie.
De wens voor een tweede kindje
Voor Monique was het altijd duidelijk: ze wilde nog een keer moeder worden. Toen André haar in 2021 verliet voor Sarah van Soelen, kwam die droom tijdelijk op losse schroeven te staan. De breuk kwam extra hard aan omdat André haar kort daarvoor nog ten huwelijk had gevraagd en ze samen plannen maakten voor gezinsuitbreiding. Monique vreesde dat het haar laatste kans was om nog een kind te krijgen. Toch lijken de kaarten nu opnieuw geschud. André heeft namelijk in een recent interview laten weten dat hij stiekem hoopt nog een keer vader te worden.
“Ik hoop nog een keer vader te worden”
In een gesprek met 100%NL gaf André openlijk toe dat hij graag nog een kind zou willen. “Ik hoop stiekem nog een keer vader te worden,” vertelde hij. “Ook omdat ik de eerste jaren van Dré toch wel veel gemist heb. Dat had met werk te maken, maar ook met hoe ik mijn tijd indeelde. Als ik terugkijk, had ik de momenten dat ik wel vrij was, beter kunnen besteden.”
Het is niet duidelijk of André hierbij specifiek denkt aan een tweede kind met Monique. Toch is het opvallend dat hij uitgerekend nu over deze wens begint. Volgens Story is het niet de eerste keer dat André publiekelijk zijn kinderwens deelt vlak voordat er daadwerkelijk groot nieuws volgt. Toen Monique zwanger bleek van hun zoon Dré, sprak André ook al enthousiast over zijn toekomstdromen als vader.
Is de tweede baby al onderweg?
De speculaties laaien verder op door Moniques eerdere uitspraken over hun ICSI-traject. Omdat Monique niet op de natuurlijke manier zwanger kan raken, onderging zij een intensief medisch traject om zwanger te worden van hun eerste zoon. De kans op succes tijdens zo’n traject is 25 procent, maar als er meerdere embryo’s worden verkregen, kunnen deze worden ingevroren voor een latere terugplaatsing.
Monique vertelde in een eerder interview met Story dat ze na haar vorige behandeling nog drie ingevroren embryo’s had. “De terugplaatsing gebeurt wanneer de rust is teruggekeerd,” zei ze destijds. In 2019 deelde Monique dat er nog twee cryo’s (ingevroren embryo’s) in het ziekenhuis lagen. Haar meest recente behandeling vond plaats in maart 2021, kort voordat zij en André uit elkaar gingen. Volgens Story is het goed mogelijk dat er nog één cryo over is, en dat dit hoop biedt voor een mogelijke gezinsuitbreiding.
De toekomst van André en Monique
Hoewel het nog onzeker is of André en Monique daadwerkelijk plannen maken voor een tweede kindje, lijkt hun relatie sterker dan ooit. Na een periode vol turbulentie, waarin André meerdere relaties had en Monique haar eigen pad moest vinden, lijken de twee elkaar weer helemaal gevonden te hebben. Samen met hun zoon Dré vormen ze een hecht gezin, en het lijkt erop dat ze samen naar de toekomst kijken.
De wens voor een tweede kind zou een natuurlijke volgende stap zijn voor het stel. Toch blijft het onzeker of dit via het resterende cryo zal gebeuren of dat ze opnieuw een medische behandeling overwegen. Wat wel duidelijk is, is dat zowel André als Monique met veel liefde en zorg naar hun gezin kijken.
Herinneringen aan eerdere uitdagingen
Het traject naar het ouderschap was niet makkelijk voor Monique en André. Het ICSI-proces brengt veel onzekerheid met zich mee en kan fysiek en emotioneel zwaar zijn. Toch bleven ze vechten voor hun droom om samen een gezin te stichten. Het succes van hun eerste behandeling bracht hen hun zoon Dré, die inmiddels acht jaar oud is en een grote bron van vreugde in hun leven.
André heeft in meerdere interviews spijt betuigd over de momenten die hij in de eerste jaren van Dré’s leven heeft gemist. Zijn drukke werkrooster en persoonlijke keuzes zorgden ervoor dat hij niet altijd aanwezig kon zijn. Deze spijt lijkt een belangrijke motivatie te zijn achter zijn wens om nog een keer vader te worden, zodat hij het anders kan aanpakken.
Wat denken de fans?
Het nieuws over André’s kinderwens en de speculaties over een mogelijke tweede zwangerschap hebben geleid tot veel reacties van fans. Velen hopen dat Monique en André samen aan een nieuw hoofdstuk kunnen beginnen en opnieuw het geluk vinden in hun gezinsleven. Anderen wijzen erop dat het stel al veel ups en downs heeft meegemaakt, en dat een tweede kind misschien niet de oplossing is voor alles.
Toch blijft de sympathie voor Monique groot. Ze heeft laten zien een sterke en toegewijde moeder te zijn die altijd het beste wil voor haar gezin. Als er nog een cryo beschikbaar is en Monique en André besluiten om deze te gebruiken, zullen veel mensen hun beslissing toejuichen.
Een nieuw hoofdstuk voor de Hazes-familie?
Of er daadwerkelijk een tweede baby op komst is, blijft vooralsnog een raadsel. Toch lijken de signalen erop te wijzen dat André en Monique openstaan voor gezinsuitbreiding. Met de medische mogelijkheden die ze nog hebben, en de hernieuwde harmonie in hun relatie, lijkt niets onmogelijk.
Wat de toekomst ook brengt, één ding is zeker: Monique en André blijven geliefd bij hun fans, die hen het allerbeste wensen. Als er inderdaad een tweede kindje komt, zal dit ongetwijfeld een bijzonder moment zijn voor de Hazes-familie.
Blijf het volgen, want deze liefdesgeschiedenis lijkt nog lang niet voorbij!
De afgelopen dagen kreeg Jutta Leerdam te maken met een storm aan reacties. Niet alleen vanwege haar pijnlijke val op het ijs in Thialf, maar vooral door wat er daarna gebeurde. Waar de focus aanvankelijk lag op het sportieve drama, verschoof die al snel naar een randzaak: vermeend taalgebruik direct na haar crash. En juist dat zorgde voor felle discussies, verontwaardiging en uiteindelijk ook voor een reactie van Leerdam zelf.
Een dramatisch moment op het verkeerde moment
Tweede Kerstdag moest voor Jutta Leerdam een sportief hoogtepunt worden. In Thialf stond ze aan de start van haar favoriete afstand, met alles op alles gezet om zich rechtstreeks te plaatsen voor de Olympische Winterspelen in Milaan. De verwachtingen waren hoog, de druk was voelbaar, en de tribunes zaten vol.
Maar in de tweede bocht ging het mis. Leerdam verloor de controle, gleed weg en kwam hard in de kussens terecht. De klap was zichtbaar en de teleurstelling minstens zo groot. In één klap leek haar directe Olympische kwalificatie uit beeld te verdwijnen.
Na afloop verscheen ze zichtbaar aangeslagen voor de camera. Met tranen in haar ogen probeerde ze onder woorden te brengen wat er was gebeurd. Ze sprak over een gevoel alsof ze ergens op stond, alsof er iets op het ijs lag of alsof haar schaats een botte plek had. “Dit wil je gewoon niet,” zei ze. “Ik baal hier zó van.”
Het waren woorden die pasten bij een topsporter die weet wat er op het spel staat en die voelt dat een cruciaal moment haar door de vingers glipt.
Sportieve teleurstelling raakt op de achtergrond
Opvallend genoeg ging het publieke debat al snel nauwelijks meer over de sportieve gevolgen van de val. Terwijl het voor Leerdam zelf draait om training, kwalificatie en de hoop op een aanwijsplek voor de Spelen, verlegde een deel van het publiek de aandacht naar iets heel anders.
Onder videofragmenten van de NOS ontstonden discussies over wat Leerdam direct na haar val zou hebben geroepen. Meerdere kijkers meenden een woord te herkennen dat als kwetsend wordt ervaren. Dat leidde tot beschuldigingen en stevige reacties, waarbij sommigen vonden dat haar taalgebruik “niet kon”, zeker gezien haar voorbeeldfunctie.
Binnen korte tijd ging het niet meer over ijs, schaatsen of Olympische dromen, maar over interpretaties van lipbewegingen en flarden audio in een emotioneel moment.
Sociale media als vergrootglas
De situatie illustreert opnieuw hoe sportmomenten in het huidige medialandschap worden uitvergroot. Een valpartij duurt enkele seconden, maar de nasleep kan dagenlang voortduren. Op sociale media wordt elk beeld vertraagd, elk frame geanalyseerd en elke emotionele reactie onder een vergrootglas gelegd.
In het geval van Leerdam gebeurde dat op een moment van pure frustratie. Topsporters weten dat ze in beeld zijn, maar niemand kan garanderen dat elk woord in zo’n moment zorgvuldig wordt afgewogen. Juist die spanning tussen emotie en publieke beoordeling zorgt regelmatig voor discussie.
Toch vonden veel mensen het nodig dat Leerdam zich zou verantwoorden. En opmerkelijk genoeg deed ze dat ook.
Jutta Leerdam reageert zelf
Onder de bewuste video liet Leerdam zelf een reactie achter. Kort, duidelijk en zonder omhaal. Ze schreef dat ze niet het woord had gebruikt waarover werd gespeculeerd, maar iets anders had gezegd: “kak zooi”.
Met die uitleg wilde ze duidelijkheid scheppen en het misverstand uit de wereld helpen. Of die uitleg voor iedereen voldoende was, is een andere vraag. Maar feit is dat Leerdam zich genoodzaakt voelde om zich publiekelijk te verantwoorden voor iets wat zich afspeelde in een fractie van een seconde, vlak na een harde val.
Voor sommigen was dat al te veel aandacht voor een detail. Anderen vonden het juist goed dat ze reageerde en helderheid gaf. De meningen bleven verdeeld.
De menselijke kant van topsport
Wat in de discussie soms onderbelicht bleef, is de menselijke kant van het verhaal. Topsport draait om milliseconden, om perfectie, om jarenlange voorbereiding. Een fout, een glijder of een onzichtbaar detail op het ijs kan alles veranderen.
Leerdam wist op dat moment dat haar directe Olympische route op losse schroeven stond. De frustratie, het verdriet en de boosheid die daarbij komen kijken, zijn menselijk. Dat die emoties zich soms uiten in woorden die niet vooraf zijn gefilterd, is niet uitzonderlijk.
Toch lijkt de tolerantie daarvoor kleiner te worden, zeker bij sporters met een groot bereik en een bekend privéleven.
Extra aandacht door privécontext
Dat Leerdam extra onder een vergrootglas ligt, heeft ook te maken met haar bekendheid buiten de sport. Haar relatie met Jake Paul zorgt ervoor dat internationale ogen op haar gericht zijn. Tijdens de wedstrijd was Paul aanwezig op de tribune, zichtbaar betrokken en meeleven.
Die combinatie van topsport, media-aandacht en een bekend privéleven maakt dat elk moment – sportief of emotioneel – sneller viraal gaat. Voor Leerdam betekent dat dat fouten, teleurstellingen en emoties zelden alleen van haarzelf blijven.
Sportieve toekomst blijft leidend
Ondanks alle ophef blijft voor Leerdam één ding centraal staan: haar sportieve toekomst. De valpartij betekent niet automatisch het einde van haar Olympische droom. Ze kan nog hopen op een aanwijsplek, afhankelijk van prestaties, vorm en beslissingen van de bond.
Dat perspectief vraagt focus, rust en herstel – fysiek én mentaal. De dagen na de wedstrijd zullen in het teken staan van evaluatie, training en vooruitkijken, niet van sociale media.
Een bredere discussie
Het incident roept ook een bredere vraag op: hoeveel ruimte geven we topsporters om mens te zijn? Verwachten we altijd voorbeeldgedrag, zelfs in momenten van pijn en teleurstelling? En hoe eerlijk is het om iemand te beoordelen op een vermeend woord, terwijl de sportieve prestatie en context ondergesneeuwd raken?
Steeds vaker lijken sporters zich niet alleen te moeten verantwoorden voor wat ze doen, maar ook voor hoe hun emoties eruitzien, klinken of geïnterpreteerd worden.
Tot slot
Voor Jutta Leerdam was Tweede Kerstdag vooral een sportief drama. Een val, tranen en een onzeker vervolg richting Milaan. Dat dat moment werd overschaduwd door discussie over taalgebruik, zegt misschien meer over het huidige medialandschap dan over haarzelf.
Met haar korte reactie heeft ze geprobeerd de rust te herstellen. Of dat lukt, zal de komende dagen blijken. Eén ding is duidelijk: de focus mag dan even verschoven zijn, voor Leerdam zelf draait het nog altijd om het ijs, de stopwatch en de volgende kans.