Algemeen
B&B Vol Liefde-Els deelt vreselijk nieuws over haar gezondheid: ´Zoveel pijn´
Els, één van de opvallende deelnemers van het datingprogramma B&B Vol Liefde, heeft in een interview met Veronica Superguide meer gedeeld over haar gezondheid en het leven dat volgde na haar deelname aan het programma. De 58-jarige Els, die bekend werd door haar sprankelende persoonlijkheid, heeft nu openhartig gesproken over de pijn die ze dagelijks ervaart en de impact daarvan op haar leven.
Gezondheidsproblemen en afscheid van haar werk
Els geeft aan vaak pijn te hebben, vooral in haar schouders, en dat dit haar leven aanzienlijk beïnvloedt. “Die zijn gewoon heel slecht,” vertelt ze. “Dat is ook de reden dat ik vorig jaar moest stoppen met werken.” Het was een moeilijke beslissing, aangezien Els haar baan als stewardess moest opgeven. “Dat raakt me nog wel eens. Als ik nu op Schiphol kom en de blauwe uniformen zie, gaat mijn hart helemaal open.” De fysieke klachten hebben haar gedwongen om het werk dat ze zo graag deed achter zich te laten.
Van influencer naar tv-persoonlijkheid
Els’ leven veranderde drastisch door haar deelname aan B&B Vol Liefde. De kijkers raakten snel gehecht aan haar nuchtere en ad-rem persoonlijkheid, wat haar tot een geliefd tv-figuur maakte.
Dit leidde tot het aanmaken van een Instagram-account, waar Els plotseling een “influencer” werd. “En dan ben ik opeens een soort influencer,” zegt Els, die het leven als influencer met gemengde gevoelens ervaart. Hoewel ze geniet van de aandacht en de groeiende fanschare, merkt ze ook de tol die dit leven eist. “Maar ik moet ook oppassen voor overkill,” voegt ze toe. Els is zich ervan bewust dat de aandacht van korte duur kan zijn, en als het morgen stopt, zou ze er met plezier op terugkijken.
Nuchter en vol zelfspot
Els benadrukt dat ze nooit de intentie had om grappig over te komen. Haar humor is gewoon een onderdeel van wie ze is: “Dat soort dingen flappen er bij mij altijd uit: ik ben nu eenmaal ad-rem, nuchter en zit vol zelfspot. Ik was gewoon mezelf.” Deze zelfspot werd goed ontvangen door het publiek, en zelfs een bekende TikTokker besloot een tattoo van Els’ bijnaam, “Who Els,” te laten zetten.
Positieve en negatieve reacties
Ondanks de vele positieve reacties die Els ontvangt, blijft ze ook niet gevrijwaard van kritiek. Ze kreeg negatieve opmerkingen, waaronder een column van Mark Koster waarin hij haar beschreef als iemand die “in haar bolletje is geslagen”. Els besloot hierop te reageren en zette zich af tegen de negativiteit. Desondanks blijft ze nuchter en denkt ze niet te veel na over de meningen van anderen.
Het avontuur gaat door
Naast haar deelname aan B&B Vol Liefde heeft Els ook haar avontuur voortgezet in de nieuwe reeks van Het Jachtseizoen: Most Wanted van StukTV, waar ze samenwerkt met Mike, die ze kent van het programma. Tot nu toe is het duo nog niet gepakt en hebben ze vijf boeven achtergelaten die door StukTV zijn opgespoord.
Els blijft een positieve en nuchtere houding behouden, ondanks de gezondheidsproblemen en de druk van de publieke aandacht. Ze kijkt terug op haar tijd als een geweldige ervaring en is bereid om verder te gaan, zolang het haar goed blijft gaan.
Na bijna twintig jaar debat, politieke omwegen en halfslachtige compromissen lijkt Nederland opnieuw op een kruispunt te staan in een van de meest gevoelige maatschappelijke dossiers van de afgelopen decennia. Het demissionaire kabinet zet stappen richting een uitbreiding van het huidige boerkaverbod, waarmee gezichtsbedekkende kleding niet langer alleen in specifieke gebouwen verboden zou zijn, maar ook in alle openbare ruimtes.
Dat betekent: niet alleen in het openbaar vervoer, zorginstellingen, scholen en overheidsgebouwen, maar ook op straat, in winkels, op markten en andere publiek toegankelijke plekken. De aankondiging zorgt direct voor felle discussies, maar tegelijkertijd klinkt bij veel mensen ook opluchting. Het gevoel overheerst dat de politiek eindelijk een knoop wil doorhakken die al veel te lang vooruit is geschoven.
Van gedeeltelijk verbod naar één duidelijke regel
Sinds 2019 geldt in Nederland een gedeeltelijk boerkaverbod. Gezichtsbedekkende kleding is sindsdien verboden in een beperkt aantal publieke instellingen, maar in de openbare ruimte bleef het toegestaan. Die constructie was destijds bedoeld als compromis, maar heeft in de praktijk juist geleid tot onduidelijkheid.
Voor burgers is het vaak onbegrijpelijk waarom iets in een tram verboden is, maar een paar meter verderop op het perron weer wel mag. Voor handhavers is het minstens zo ingewikkeld. Zij moeten ter plekke inschatten of een locatie onder de wet valt, wat regelmatig leidt tot discussies, spanningen en terughoudend optreden.
Wat bedoeld was als nuance, werd zo door velen ervaren als een halfslachtige oplossing die niemand echt tevreden stelt.
Kabinet wil helderheid en uniformiteit
Het kabinet onderzoekt nu hoe het verbod kan worden uitgebreid naar alle openbare ruimtes, met als doel één uniforme regel te creëren. Daarbij wordt benadrukt dat dit moet gebeuren binnen de kaders van de Grondwet en internationale verdragen.
Hoewel de toon voorzichtig is, is de politieke boodschap duidelijk: het huidige systeem werkt niet. Meerdere partijen pleiten al jaren voor een heldere norm zonder uitzonderingen. Niet om te provoceren, maar om duidelijkheid te scheppen.
Het uitgangspunt dat nu centraal staat is eenvoudig: wie zich in de openbare ruimte begeeft, moet herkenbaar zijn. Ongeacht overtuiging, afkomst of reden.
Waarom zichtbaarheid zo’n kernpunt is
Zichtbaarheid speelt een fundamentele rol in het dagelijks samenleven. In een open samenleving is het normaal dat mensen elkaar kunnen zien, aanspreken en herkennen. Dat vormt de basis voor vertrouwen, veiligheid en sociale interactie.
Wanneer iemand volledig onherkenbaar is, verandert die dynamiek. Cameratoezicht verliest effect, communicatie wordt lastiger en het gevoel van veiligheid kan afnemen. Dit speelt niet alleen bij toezicht, maar ook bij hulpverlening en noodsituaties.
In een tijd waarin maatschappelijke spanningen en polarisatie toenemen, zien veel mensen zichtbaarheid als een minimale voorwaarde voor wederzijds respect.
Vrijheid versus sociale druk
Tegenstanders van een volledig verbod wijzen op individuele vrijheid en religieuze expressie. Dat argument is belangrijk en raakt aan fundamentele rechten. Tegelijkertijd roept het ook vragen op.
Hoe vrij is een keuze wanneer die onder sociale, culturele of religieuze druk wordt gemaakt? Uit verhalen van vrouwen die afstand namen van gezichtsbedekkende kleding blijkt regelmatig dat zij zich beperkt of gecontroleerd voelden.
Voorstanders van een verbod stellen daarom dat vrijheid niet alleen gaat over mogen, maar ook over bescherming tegen dwang. In die redenering is het stellen van grenzen juist een manier om autonomie te versterken.
Internationale voorbeelden als referentie
Nederland staat niet alleen in deze discussie. Verschillende Europese landen, waaronder Frankrijk, België, Denemarken, Oostenrijk en Zwitserland, voerden al eerder een algemeen verbod op gezichtsbedekkende kleding in de openbare ruimte in.
In al deze landen werd dezelfde afweging gemaakt tussen individuele rechten en maatschappelijke belangen zoals veiligheid, gelijkwaardigheid en openheid. De wetten hielden stand bij juridische toetsing, wat ook in Nederland meeweegt bij de huidige overwegingen.
Veiligheid en gelijkheid voor de wet
Een belangrijk punt in het debat is dat een uitgebreid verbod niet exclusief religieus is. Het zou ook gelden voor andere vormen van gezichtsbedekking, zoals maskers en bivakmutsen.
Het uitgangspunt is gelijkheid voor de wet: geen uitzonderingen op basis van overtuiging. Dat maakt beleid eenvoudiger, eerlijker en beter handhaafbaar. Voor toezichthouders en hulpdiensten betekent het duidelijkheid, voor burgers voorspelbaarheid.
Vrijheid heeft grenzen in de publieke ruimte
Vrijheid is een kernwaarde in Nederland, maar geen absolute. In de publieke ruimte gelden regels die het samenleven mogelijk maken. Geluidsnormen, verkeersregels en identificatieplicht zijn daar voorbeelden van.
Volledige anonimiteit past voor veel mensen niet binnen dat kader. Elkaar kunnen zien en herkennen wordt gezien als een minimale voorwaarde voor wederzijds vertrouwen.
Het debat over gezichtsbedekkende kleding gaat daarmee niet alleen over religie of kleding, maar over de vraag hoe een open samenleving eruitziet.
Eindelijk een besluit na jaren debat
Het boerkadebat loopt al sinds het midden van de jaren 2000. In die tijd passeerden talloze commissies, wetsvoorstellen en compromissen de revue. Toch bleef de maatschappelijke spanning bestaan.
De huidige stap van het kabinet wordt door voorstanders gezien als een poging om eindelijk duidelijkheid te scheppen. Niet langer eindeloos uitstellen, maar een norm formuleren die voor iedereen geldt.
Dat zal ongetwijfeld leiden tot stevige reacties, maar juist dat hoort bij een democratie die moeilijke keuzes niet blijft vermijden.
Een signaal over Nederlandse kernwaarden
Voorstanders zien de uitbreiding van het verbod als een bevestiging van kernwaarden als openheid, gelijkwaardigheid en veiligheid. Niet als een aanval op geloof, maar als een afbakening van wat thuishoort in de publieke ruimte.
Door duidelijke grenzen te stellen, blijft samenleven mogelijk. Een samenleving zonder regels is immers geen vrije samenleving, maar een onduidelijke.
Conclusie: duidelijkheid boven onzekerheid
Met deze stap lijkt Nederland afscheid te nemen van halfslachtig beleid. Of het volledige boerkaverbod er daadwerkelijk komt, hangt af van juridische toetsing en politieke steun, maar één ding is duidelijk: de tijd van wegkijken en uitstellen lijkt voorbij.
Voor veel mensen voelt deze ontwikkeling niet als een beperking van vrijheid, maar juist als bescherming ervan. De komende periode zal uitwijzen of Nederland kiest voor één heldere regel in de openbare ruimte – en daarmee voor duidelijkheid boven voortdurende onzekerheid.