Algemeen
Vrouw Tom Egbers is compleet op en eist op cover roddelblad: ´Stop met roddelen aub!´
Janke Dekker, de vrouw van presentator Tom Egbers, heeft recentelijk een opvallende boodschap gedeeld via de cover van het tijdschrift Weekend: een oproep om te stoppen met roddelen. “Het is gewoon gif,” verklaart Janke fel. Haar oproep is niet alleen gericht op het publiek, maar ook een persoonlijke missie geworden. Met deze boodschap wil ze bijdragen aan een positievere samenleving waarin minder ruimte is voor schadelijke roddel en achterklap.
Achtergrond: Het Schandaal rond Tom Egbers
Janke’s oproep komt niet uit het niets. Haar man, Tom Egbers, raakte betrokken bij een schandaal rondom grensoverschrijdend gedrag. Dit had verstrekkende gevolgen, niet alleen voor hemzelf maar ook voor Janke. In de nasleep van de onthullingen moest Janke haar rol als gezicht van Mores, het meldpunt voor grensoverschrijdend gedrag, opgeven. Deze situatie leidde tot veel media-aandacht en zette Janke ongewild in de schijnwerpers, waardoor haar geloofwaardigheid als pleitbezorger van integer gedrag publiekelijk werd besproken.
Publieke Reactie en Kritiek
Het incident bracht heftige reacties teweeg in de media. Critici, waaronder tv-persoonlijkheid Johan Derksen, spraken openlijk hun mening uit over de rol die Janke speelde. Derksen bekritiseerde haar gedrag en stelde dat zij, ondanks de situatie waarin Tom zich bevond, de focus te sterk op zichzelf legde en verongelijkt overkwam. “Tom heeft haar in een onmogelijke positie gemanoeuvreerd,” stelde Derksen, en hij beschreef haar houding als “zedenpredikster” die aan geloofwaardigheid had ingeboet.
Reflectie op het Verleden en Blik op de Toekomst
Janke benadrukt dat zij en Tom de gebeurtenissen van het afgelopen jaar achter zich willen laten. In het interview met Weekend geeft ze aan niet meer terug te willen kijken: “Wij kijken alleen nog vooruit,” verklaart ze resoluut. Tom voegt zich hier volledig bij aan en prijst haar als een krachtig antwoord op de lastige tijden die achter hen liggen. Het echtpaar lijkt vastbesloten om een nieuwe start te maken zonder de last van het verleden mee te dragen.
Een Ambitie voor 2025: Minder Roddel
Voor het nieuwe jaar heeft Janke een duidelijke ambitie: het promoten van een samenleving waarin minder geroddeld wordt. Ze vindt roddel schadelijk en vergelijkt het zelfs met gif dat mensen en relaties vergiftigt. Deze uitspraak haalde de cover van Weekend, waarmee Janke haar boodschap nog sterker probeert over te brengen. Voor haarzelf betekent dit concreet dat zij het voorbeeld wil geven door zelf niet meer mee te doen aan roddel.
Kan Roddelen Tegenwoordig Vermeden Worden?
Weekend vraagt zich af of het in de huidige tijd, waarin social media en roddelbladen floreren, überhaupt mogelijk is om roddelen te vermijden. Tom reageert hierop met een kort, maar krachtig antwoord: “Dat is helemaal niet lastig.” Janke beaamt dit en voegt eraan toe dat zij merkt dat steeds meer mensen het roddelen zat zijn. Volgens haar verlangen mensen naar positiviteit en hebben ze genoeg van het constante gezeur en geklaag over anderen.
Janke’s Strategie: Het Goede Voorbeeld Geven
Om haar boodschap kracht bij te zetten, legt Janke uit dat ze een verandering wil bewerkstelligen door zelf het goede voorbeeld te geven. Ze stelt dat als meer mensen het roddelen loslaten en zich focussen op positieve onderwerpen, dit anderen inspireert hetzelfde te doen. Op deze manier hoopt ze een bijdrage te leveren aan een cultuurverandering waarin minder ruimte is voor negatieve en schadelijke praatjes.
Is Positiviteit de Toekomst?
Met haar oproep lijkt Janke Dekker een trend te willen inzetten waarin meer mensen bewust omgaan met wat zij zeggen over anderen. Haar boodschap past in een bredere beweging waarin positiviteit en bewust leven centraal staan. Het is afwachten of haar woorden daadwerkelijk effect zullen hebben op het publiek, maar Janke blijft vastbesloten. Ze hoopt dat de boodschap weerklank zal vinden en dat meer mensen zich zullen inzetten voor een roddelvrije samenleving.
De komende maanden zal blijken of deze oproep navolging krijgt. Terwijl Janke en Tom zich richten op de toekomst, hopen ze op meer rust en harmonie zonder de schaduw van de roddels die hen het afgelopen jaar achtervolgden.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”