Algemeen
Het gaat heel slecht met de gezondheid van Sylvana Simons
Het gaat momenteel niet goed met Sylvana Simons. De presentatrice en politica van de partij BIJ1 kampt met ernstige, chronische pijn die haar dagelijks leven aanzienlijk beperkt. In een openhartig gesprek met Story deelt ze hoe zwaar haar gezondheidssituatie is en welke impact dat heeft op haar leven.
De Zware Last van het Kamerwerk
Een aantal jaar geleden maakte Sylvana de overstap naar de politiek en werd Tweede Kamerlid voor BIJ1. Hoewel ze zich vol energie en overtuiging inzette, bleek het werk in de Tweede Kamer een zware tol te eisen, zowel mentaal als fysiek. De intense werkdruk, lange dagen en de constante verantwoordelijkheid begonnen hun stempel op haar te drukken. Voor Sylvana, die al langer met lichamelijke klachten te maken had, werd de druk uiteindelijk ondraaglijk.
Sylvana heeft namelijk te maken met artrose en fibromyalgie. Artrose zorgt voor gewrichtsslijtage, wat leidt tot pijn en stijfheid, terwijl fibromyalgie een chronische aand0ening is die spierpijn, vermoeidheid en stijfheid veroorzaakt. Deze combinatie van z!ektes maakt haar dagelijkse activiteiten enorm uitdagend. “Mijn lijf was op toen ik uit de Tweede Kamer vertrok,” vertelt ze aan Story. Na haar vertrek uit de Kamer ontvangt ze een wachtgelduitkering, waardoor ze zich nu gedwongen rust gunt om haar lichaam de nodige verzorging te geven.
Hoe Ze Haar Gezondheid Onder Controle Probeert Te Houden
Voor Sylvana zijn stressvermindering, voldoende rust en een gezonde levensstijl cruciaal om haar klachten draaglijk te houden. “Wat voor mij helpt is stress vermijden, goed rusten en gezond eten. De bekende dingen,” deelt ze. Toch blijven de beperkingen onverminderd zwaar. Ze gebruikt medicatie om de pijn en stijfheid te verzachten, maar de effectiviteit daarvan blijkt soms wisselend. Vooral bij veranderingen in het weer, zoals toenemende kou of vochtigheid, verergeren haar klachten. Op die momenten bieden medicijnen nauwelijks verlichting, waardoor ze opnieuw geconfronteerd wordt met hevige pijn en stijfheid.
Impact op Haar Dagelijks Leven
Een simpele wandeling kan voor Sylvana een enorme uitdaging zijn. Zo vertelt ze hoe een wandeling in het Amsterdamse Bos, die op het eerste gezicht ontspannend leek, uiteindelijk leidde tot een lange herstelperiode. “Ik had meerdere ontstekingen in mijn achillespees,” vertelt ze. Door deze fysieke inspanning was ze een week lang genoodzaakt om te rusten en in totaal was ze veertien dagen van slag. Het onderstreept hoe kwetsbaar haar lichaam is geworden en hoe haar z!ekte haar belemmert om normale dagelijkse activiteiten te ondernemen zonder nadelige gevolgen.
Toch probeert ze ondanks deze beperkingen het beste van haar leven te maken. “Als ik een avondje ga stappen, geef ik alles,” zegt ze. Dit betekent echter wel dat ze daarna een langere herstelperiode nodig heeft om weer tot zichzelf te komen. Het is een delicate balans tussen genieten van het leven en oppassen dat ze niet over haar grenzen gaat.
De Realiteit van Chronische Pijn
Chronische aand0eningen zoals fibromyalgie en artrose hebben een grote impact op de levenskwaliteit van patiënten. Fibromyalgie brengt een breed scala aan symptomen met zich mee, zoals spierpijn, extreme vermoeidheid, slaapstoornissen en zelfs cognitieve problemen, ook wel ‘brain fog’ genoemd. Dit zorgt ervoor dat mensen zoals Sylvana constant hun energieniveau in de gaten moeten houden en vaak keuzes moeten maken tussen activiteiten die de meeste mensen als vanzelfsprekend beschouwen.
Sylvana deelt dat ze weliswaar veel dingen nog kan ondernemen, maar niet zonder een prijs te betalen. Na elke inspanning volgt een periode van herstel, en ze moet zorgvuldig afwegen welke activiteiten de moeite waard zijn. Deze realiteit vraagt een enorme mentale kracht om telkens weer te herstellen en door te gaan, ondanks de onvoorspelbaarheid van haar lichaam en de pijn waarmee ze dagelijks geconfronteerd wordt.
De Invloed van Weersomstandigheden
De seizoensveranderingen en het weer hebben bij veel mensen met chronische pijn een aanzienlijke invloed op hun klachten, en dit geldt ook voor Sylvana. Vooral tijdens koude of vochtige dagen merkt ze dat haar klachten verergeren. Medicatie helpt haar op zulke momenten nauwelijks, waardoor ze extra voorzichtig moet zijn met haar lichaam en nog meer rust moet inbouwen. Voor veel mensen met vergelijkbare aand0eningen, zoals reuma of fibromyalgie, is deze gevoeligheid voor weersomstandigheden een bekend probleem. Het betekent dat ze steeds flexibel moeten zijn en hun plannen soms op het laatste moment moeten wijzigen.
Positief Blijven Ondanks De Pijn
Ondanks haar gezondheidsuitdagingen probeert Sylvana positief te blijven en haar leven met volle overgave te leven. Ze geeft aan dat ze zich niet zomaar gewonnen wil geven aan haar klachten. Die mentaliteit helpt haar om door moeilijke dagen heen te komen. Sylvana benadrukt dat zij het waardeert om af en toe uit te gaan en plezier te maken, ook al weet ze dat ze daarvoor een hoge tol moet betalen. Ze wil haar z!ekte niet haar levenskwaliteit volledig laten bepalen, en ze probeert op de dagen dat ze zich beter voelt zo veel mogelijk te genieten van het leven.
Hoewel ze zich soms beperkt voelt in haar mogelijkheden, probeert Sylvana steeds het beste uit haar situatie te halen. Ze is vastberaden om niet volledig aan haar z!ektes toe te geven en blijft zoeken naar manieren om haar pijn te verlichten en haar leven zo normaal mogelijk te houden. Deze veerkracht is bewonderenswaardig en inspireert anderen die met soortgelijke gezondheidsproblemen te maken hebben.
Bewustwording voor Chr0nische Aand0eningen
Sylvana’s verhaal belicht het grotere probleem waar veel mensen met chr0nische aand0eningen mee te maken hebben: het ontbreken van een brede maatschappelijke erkenning voor de uitdagingen van hun dagelijkse leven. Chr0nische p!jn en de beperkingen die daarmee gepaard gaan, zijn vaak onzichtbaar voor de buitenwereld, wat kan leiden tot onbegrip en vooroordelen. Door haar verhaal openlijk te delen, helpt Sylvana om bewustwording te creëren en anderen in soortgelijke situaties te steunen.
Het is belangrijk dat er meer begrip komt voor mensen die met chr0nische aand0eningen leven. Zij worden vaak geconfronteerd met misverstanden en aannames over wat ze wel of niet kunnen. In Nederland leven duizenden mensen met fibromyalgie en andere chr0nische p!jnsyndromen, en hun dagelijkse strijd blijft vaak onzichtbaar. De steun van vrienden, familie en een begripvolle omgeving kan een groot verschil maken voor hun welzijn.
Een Roep om Meer Onderzoek en Behandeling
Sylvana’s verhaal is ook een oproep voor meer onderzoek naar chr0nische p!jn en fibromyalgie. Er is nog veel onbekend over de oorzaken en effectieve behandelingen voor deze aand0eningen. Hoewel er diverse medicijnen en therapieën beschikbaar zijn om de symptomen te verlichten, blijft het een uitdaging om een effectieve oplossing te vinden die de klachten structureel kan verlichten. Meer wetenschappelijk onderzoek kan leiden tot betere behandelingen en misschien zelfs genezing.
Naast medicatie zijn er verschillende therapieën die mensen met chr0nische p!jn kunnen helpen, zoals fysiotherapie, mindfulness en cognitieve gedragstherapie. Voor veel patiënten is het een proces van vallen en opstaan om te ontdekken welke behandelingen het meest effectief zijn voor hun situatie. Een multidisciplinaire aanpak kan bijdragen aan een hogere levenskwaliteit en een betere balans tussen inspanning en herstel.
Conclusie
Het verhaal van Sylvana Simons laat zien hoe zwaar het leven met een chr0nische aand0ening kan zijn. Haar openheid over haar strijd met artrose en fibromyalgie geeft inzicht in de dagelijkse realiteit van mensen die met chr0nische p!jn leven. Ondanks de fysieke en emotionele uitdagingen, probeert Sylvana haar leven zo goed mogelijk voort te zetten, zonder volledig toe te geven aan haar beperkingen. Haar veerkracht en doorzettingsvermogen zijn inspirerend voor velen.
Daarnaast benadrukt haar verhaal het belang van maatschappelijke bewustwording, meer onderzoek en begrip voor mensen met chr0nische p!jn. Sylvana’s strijd is een voorbeeld van de kracht die nodig is om ondanks pijn en beperkingen toch zoveel mogelijk van het leven te blijven genieten. Haar verhaal roept op tot meer erkenning en steun voor iedereen die met vergelijkbare problemen worstelt, zodat ook zij hun levenskwaliteit kunnen behouden en hun dromen kunnen najagen, ondanks de uitdagingen die hun gezondheid met zich meebrengt.
Paus Franciscus (88) overleden: een leven van nederigheid, moed en wereldwijde verbondenheid
Op Tweede Paasdag, 21 april 2025, werd de wereld opgeschrikt door het nieuws van het 0verlijden van Paus Franciscus. In de vroege ochtend meldde het Vaticaan dat de geliefde geestelijk leider op 88-jarige leeftijd vredig is heengegaan in zijn residentie, de Domus Sanctae Marthae, in Vaticaanstad. Het verdrietige nieuws volgt slechts één dag na zijn laatste publieke optreden op Paaszondag, waarmee hij miljoenen mensen nog één keer wist te raken met een boodschap van vrede, mededogen en hoop.
Zijn d00d betekent het einde van een tijdperk, maar ook het begin van een periode van bezinning, dankbaarheid en eerbetoon aan een man die de wereld op unieke wijze wist te verbinden.
Laatste publieke optreden op Paaszondag
Op Eerste Paasdag, zondag 20 april, verscheen paus Franciscus voor het laatst in het openbaar. Ondanks zijn broze gezondheid, toonde hij zich nog eenmaal aan de duizenden gelovigen die zich op het Sint-Pietersplein hadden verzameld. In zijn rolstoel liet hij zich begeleiden naar het balkon van de Sint-Pietersbasiliek, vanwaar hij de traditionele Urbi et Orbi zegen uitsprak: “Aan de stad en de wereld”.
Hoewel hij zijn toespraak dit jaar grotendeels liet voorlezen door een aartsbisschop, was het moment bijzonder emotioneel. De paus groette de menigte met een warme glimlach en wenste iedereen een “Buona Pasqua!” – een vrolijk Pasen. Hij sprak zich uit over meerdere wereldwijde zorgen, met een krachtige oproep tot vrede en vrijheid van religie.
Een boodschap van urgentie en mededogen
In zijn laatste paastoespraak liet Franciscus een diepgaande boodschap na. Hij veroordeelde het toenemende antisemitisme, sprak zijn zorgen uit over het aanhoudende geweld in Gaza, Soedan en Oekraïne, en benadrukte het belang van fundamentele vrijheden.
“Er kan geen echte vrede bestaan zonder vrijheid van religie, zonder vrijheid van denken, van meningsuiting, en zonder respect voor de overtuigingen van anderen,” aldus de paus.
Hij uitte zijn medeleven met de christelijke gemeenschap in Gaza, waar de aanhoudende gevechten volgens hem “een dramatische en betreurenswaardige humanitaire situatie” veroorzaken. Zijn woorden maakten diepe indruk op gelovigen wereldwijd.
Na zijn toespraak werd paus Franciscus, zichtbaar verzwakt maar vastberaden, in een open voertuig rondgereden over het plein, zwaaiend naar de duizenden aanwezigen.
Gezondheid al langere tijd fragiel
Paus Franciscus kampte de afgelopen jaren met meerdere gezondheidsproblemen. Vier weken voor zijn 0verlijden werd hij opgenomen in het Gemelli-z!ekenhuis in Rome, waar hij ruim een maand verbleef wegens een ernstige dubbele longontsteking. Hoewel hij na zijn ontslag voorzichtig hoopvol leek, bleven zijn artsen bezorgd over zijn conditie.
De z!ekte verzwakte hem zodanig dat hij voor het eerst sinds zijn pausverkiezing in 2013 grote delen van de Goede Week moest overslaan. Zo was hij afwezig bij de kruisweg in het Colosseum, de paaswake in de basiliek en de traditionele voetwassing op Witte Donderdag. Wel verscheen hij op Paaszaterdag kort om bezoekers te begroeten.
De officiële d00dsoorzaak was een beroerte, gevolgd door een coma en een onomkeerbare hartstilstand.
Een historische paus
Paus Franciscus werd geboren als Jorge Mario Bergoglio op 17 december 1936 in Buenos Aires, Argentinië. In 2013 werd hij gekozen tot de 266e paus van de Rooms-Katholieke Kerk, als opvolger van paus Benedictus XVI, die vrijwillig terugtrad. Zijn verkiezing was historisch: hij was de eerste paus uit Latijns-Amerika, de eerste jezuïet en de eerste niet-Europese paus in ruim duizend jaar.
Vanaf het begin bracht hij een frisse wind in het Vaticaan. Hij koos bewust voor eenvoud – verbleef niet in het pauselijk paleis, maar in het gastenverblijf; reed in een eenvoudige auto in plaats van in een pausmobiel; en droeg vaak zijn eigen koffertje. Zijn nuchterheid, toegankelijkheid en sociale betrokkenheid maakten hem al snel geliefd bij zowel gelovigen als niet-gelovigen.
Hervormer van het Vaticaan
Een belangrijk onderdeel van zijn pontificaat was het hervormen van de interne structuren van het Vaticaan. Hij pakte corruptie aan binnen de Romeinse Curie, verhoogde de financiële transparantie van het Vaticaan en benoemde meer kardinalen uit niet-westerse landen om de wereldwijde vertegenwoordiging binnen de Kerk te vergroten.
Ook sprak hij zich herhaaldelijk uit over sociale rechtvaardigheid, milieubescherming, de positie van vluchtelingen en de noodzaak van wereldwijde solidariteit. Zijn encycliek Laudato si’, een oproep tot zorg voor de aarde, werd wereldwijd gezien als een mijlpaal binnen het religieuze denken over klimaatverandering.
Een paus van dialoog en empathie
Wat Franciscus werkelijk uniek maakte, was zijn benaderbaarheid. Hij gebruikte gewone taal, schuwde geen gevoelige onderwerpen, en durfde vergeving en barmhartigheid centraal te stellen in zijn leer. Hij zocht de dialoog op met andersdenkenden, andere religies, en zelfs mensen buiten het geloof.
Zo sprak hij zich uit voor een mildere benadering van gescheiden katholieken, homoseksuele stellen, en mensen in complexe levenssituaties. Hij riep op tot inclusiviteit en luisterde oprecht naar de zorgen van de samenleving.
“Wie ben ik om te oordelen?” is misschien wel zijn beroemdste uitspraak – en een die de toon zette voor een kerk die luistert in plaats van alleen voorschrijft.
Wereldwijde reacties en eerbetoon
Na de bekendmaking van zijn 0verlijden stroomden vanuit alle hoeken van de wereld reacties binnen. Leiders van verschillende religies, presidenten, premiers en burgers spraken hun bewondering uit voor de nederige en dappere wijze waarop Franciscus zijn ambt bekleedde.
Vanuit zijn geboorteland Argentinië tot aan de Filippijnen, van Duitsland tot Zuid-Afrika — overal werden kerken geopend voor speciale gebedsdiensten en herdenkingen. Veel mensen noemden hem “de paus van het volk”.
Uitvaart en laatste rustplaats
De uitvaartmis van paus Franciscus staat gepland voor zaterdag 26 april 2025 in de Sint-Pietersbasiliek. Verwacht wordt dat miljoenen mensen wereldwijd de ceremonie live zullen volgen. Aansluitend zal hij worden bijgezet in de Basiliek van Santa Maria Maggiore in Rome, een plek die hem na aan het hart lag en waar hij bij zijn pausverkiezing al bloemen legde voor Maria.
De tussenliggende dagen staan in het teken van rouw en eerbetoon. Pelgrims uit alle continenten trekken naar Rome om afscheid te nemen van de paus die hen hoop, troost en inspiratie gaf.
Een blijvende nalatenschap
De impact van paus Franciscus zal nog jarenlang voelbaar zijn. Hij toonde dat leiderschap niet hard, afstandelijk of ongenaakbaar hoeft te zijn. Integendeel: zijn kracht lag in zijn zachtheid, zijn bereidheid om te luisteren, en zijn diepe geloof in het goede in de mens.
Met zijn 0verlijden verliest de wereld een spiritueel leider, maar zijn boodschap leeft voort. Zijn pleidooien voor vrede, menselijkheid, duurzaamheid en gerechtigheid blijven richtinggevend – zowel binnen als buiten de kerk.
In herinnering
Paus Franciscus bracht de Kerk dichter bij de mensen. Niet via macht, maar via eenvoud. Niet door te oordelen, maar door te verbinden. Hij was een man van zijn tijd, en tegelijkertijd een gids naar een betere wereld. Een man die in stilte afscheid nam, maar wiens woorden blijven klinken.
Rust zacht, paus Franciscus. Je licht blijft branden.