Algemeen
FOTO’S | Hollywoodster stopte met acteren en woont nu in een klein stadje waar mensen haar privacy respecteren
Ali MacGraw werd op 1 april 1939 geboren in Pound Ridge, New York, en groeide op in een gezin dat zowel doordrenkt was van creativiteit als uitdagingen. Haar moeder, Frances, was een kunstenares die haar opleiding in Parijs had genoten, terwijl haar vader, Richard, een begaafde schilder was die echter worstelde met persoonlijke trauma’s uit zijn jeugd. Dit zorgde voor een instabiele thuissituatie die Ali als kind diep beïnvloedde. Toch gaf deze onconventionele achtergrond haar een unieke kijk op het leven, wat later van pas zou komen in haar carrière.

Een Kunstzinnig Begin
Frances en Richard hadden moeite om rond te komen. Ze woonden met hun gezin in een bescheiden huis in een natuurgebied, dat ze deelden met een ouder echtpaar. Hoewel de situatie verre van comfortabel was en de privacy beperkt, leerde Ali al op jonge leeftijd het belang van persoonlijke ruimte en vrijheid. Deze waarden zouden haar later in het leven helpen navigeren door de uitdagingen van de roem.
Ondanks de moeilijkheden in haar jeugd bleek Ali al vroeg een creatieve geest te hebben. Ze volgde haar passie en wist met haar talent een beurs te winnen voor Wellesley College, een gerenommeerde universiteit in Massachusetts. Haar tijd daar legde de basis voor een carrière vol onverwachte wendingen.
De Weg Naar New York
Na haar afstuderen verhuisde Ali naar New York, waar ze aan de slag ging bij het modetijdschrift Harper’s Bazaar. Hoewel ze begon met eenvoudige taken zoals het assisteren van fotografen, viel haar charme en werkethiek al snel op. Ali groeide uit tot een van de meest gewaardeerde stijliconen van het tijdschrift en kreeg kansen om haar talent verder te ontwikkelen.
Diana Vreeland, een invloedrijke figuur in de modewereld, herkende Ali’s potentieel en gaf haar de ruimte om te schitteren. Hierdoor kreeg ze de kans om zich niet alleen als styliste te ontplooien, maar ook als model. Haar werk in de modewereld legde de basis voor haar latere succes in de filmindustrie. Ali stond bekend om haar toewijding en het vermogen om altijd net dat beetje extra te geven. Het was deze instelling die haar ook in Hollywood ver zou brengen.

Een Filmster Worden
Ali’s natuurlijke uitstraling en charme op de covers van tijdschriften brachten haar in de schijnwerpers, en het duurde niet lang voordat de filmwereld haar opmerkte. Hoewel ze geen formele acteeropleiding had genoten, brak ze door met haar rol in de film Goodbye, Columbus (1969). Voor haar vertolking won ze de Golden Globe voor ‘Most Promising Newcomer’.
Haar echte doorbraak kwam echter een jaar later met de hoofdrol in de romantische film Love Story. In deze film speelde ze Jenny, een jonge vrouw uit de arbeidersklasse. Haar oprechte en ingetogen vertolking raakte een snaar bij het publiek en maakte van de film een groot succes. Love Story bracht miljoenen op en werd een van de meest succesvolle films uit die tijd. Ali kreeg lovende kritieken en ontving zelfs een nominatie voor een Academy Award. Vanaf dat moment was het duidelijk: Ali MacGraw was niet zomaar een ster, maar iemand die de filmwereld betoverde.
Een Complex Privéleven
Ondanks haar carrière-succes was Ali’s privéleven verre van eenvoudig. In 1969 trouwde ze met de invloedrijke filmproducent Robert Evans, en samen kregen ze een zoon, Josh. Hun huwelijk leek perfect, maar er schuilde meer onder het oppervlak. Terwijl haar carrière in de lift zat, begon Ali een relatie met Steve McQueen, haar tegenspeler in The Getaway. De aantrekkingskracht tussen hen was sterk, en Ali besloot haar huwelijk met Evans te beëindigen om een leven met McQueen op te bouwen.
Haar relatie met McQueen bleek zowel gepassioneerd als uitdagend. McQueen was een man met een complexe persoonlijkheid en kampte met diepe onzekerheden. Hij was veeleisend en probeerde Ali te controleren, wat haar creatieve vrijheid beperkte. Uiteindelijk besefte Ali dat ze zichzelf moest terugvinden en koos ze ervoor de relatie te beëindigen.

De Schijnwerpers Verlaten
Na haar relatie met McQueen besloot Ali een stap terug te nemen uit de filmwereld. De glamour en druk van het leven als actrice hadden hun tol geëist, en ze voelde dat haar creatieve potentieel niet langer werd benut. De filmindustrie bood weinig ruimte voor vrouwen van boven de 40, en Ali wilde niet blijven worstelen om rollen te bemachtigen die haar niet vervulden.
Ze besloot zich te richten op andere passies, zoals interieurontwerp en dierenrechten. Hoewel ze de filmwereld niet volledig de rug toekeerde, koos ze ervoor om haar leven buiten de schijnwerpers op te bouwen. In 2006 keerde ze kort terug naar het podium voor een Broadway-bewerking van de Deense film Festen, waar ze opnieuw samenwerkte met Ryan O’Neal. Maar deze kleine uitstapjes naar haar vroegere carrière waren uitzonderingen, en ze bleef haar tijd voornamelijk besteden aan vrijwilligerswerk.
Een Rustig Leven In New Mexico
In de jaren ’90 verliet Ali de drukte van Los Angeles en verhuisde ze naar het rustige Tesuque, in de buurt van Santa Fe, New Mexico. Daar vond ze de rust en privacy die ze altijd had gewenst. Tesuque is een plek waar mensen elkaar respecteren en waar Ali als een gewone buurvrouw wordt gezien in plaats van als een voormalige Hollywoodster. In deze vredige omgeving bloeide ze op en vond ze nieuwe manieren om haar leven te verrijken, vooral door zich in te zetten voor vrijwilligerswerk en dierenrechten.
Nieuwe Creatieve Uitdagingen
Hoewel Ali zich had teruggetrokken uit Hollywood, betekende dit niet dat ze haar creativiteit volledig opgaf. Ze vond nieuwe manieren om haar passie te uiten, onder andere door het produceren van yogavideo’s en het organiseren van evenementen voor goede doelen. Haar betrokkenheid bij de jaarlijkse International Folk Art Market in Santa Fe is daar een mooi voorbeeld van. Dit werk gaf haar een gevoel van voldoening dat ze eerder in de filmindustrie had gemist.

Een Nieuwe Generatie: De Carrière Van Josh Evans
Hoewel Ali’s carrière als actrice op een laag pitje stond, blijft haar familie actief in de entertainmentindustrie. Haar zoon, Josh Evans, heeft zijn eigen weg gevonden in Hollywood als acteur en regisseur. Zijn werk in films zoals The Doors en Death in the Desert laat zien dat hij zijn moeders creatieve genen heeft geërfd. Ali geniet van haar rol als oma en de sterke band die ze met haar zoon heeft opgebouwd. Haar familie betekent alles voor haar en is een van de belangrijkste pijlers in haar leven geworden.
Ali MacGraw’s Filosofie: Nieuwsgierig Blijven
In interviews spreekt Ali vaak over het belang van nieuwsgierig blijven naar het leven, ongeacht de leeftijd. Ze gelooft dat het vinden van nieuwe avonturen en creatieve projecten essentieel is voor een vervuld leven. Of het nu gaat om vrijwilligerswerk, yoga of nieuwe creatieve initiatieven, Ali blijft zichzelf uitdagen om te groeien. Haar levenshouding is een inspiratie voor velen die haar reis hebben gevolgd.

Hoewel ze niet langer dagelijks in de schijnwerpers staat, blijft Ali MacGraw een blijvende indruk achterlaten op de mensen die ze heeft geïnspireerd. Ze heeft laten zien dat het mogelijk is om jezelf opnieuw uit te vinden en een betekenisvol leven te leiden, zelfs na het verlaten van een glansrijke carrière.
Kernpunten
- Kunstzinnige Jeugd: Ali groeide op in een creatief gezin vol uitdagingen, wat haar leven en carrière vormde.
- Moderne Modecarrière: Ze begon haar carrière als styliste, wat de weg vrijmaakte voor haar succes in de filmwereld.
- Doorbraak In Hollywood: Haar rol in Love Story bezorgde haar wereldwijde faam en kritische erkenning.
- Complex Liefdesleven: Haar relaties met Robert Evans en Steve McQueen waren vol passie en uitdagingen.
- Terugtrekking Uit De Filmwereld: Ze koos voor een rustiger leven en richtte zich op nieuwe creatieve projecten.
- Sterke Familierelaties: Haar zoon Josh heeft zijn eigen carrière in Hollywood en Ali geniet van haar rol als oma.
- Nieuwsgierigheid En Groei: Ali blijft zichzelf uitdagen en is nog steeds op zoek naar nieuwe avonturen en creaties.
Ali MacGraw heeft bewezen dat het leven na Hollywood net zo waardevol kan zijn als de tijd in de schijnwerpers. Haar reis toont de kracht van veerkracht, nieuwsgierigheid en zelfontdekking, en blijft een bron van inspiratie voor velen.
Algemeen
The Tribute-kijkers gaan los en zeggen allemaal hetzelfde over Angela Groothuizen

De liveshow van The Tribute: Battle of the Bands op SBS6 zorgde gisteravond niet alleen voor muzikaal spektakel, maar ook voor flinke beroering onder de kijkers. Zes tributebands streden om een plek in het prestigieuze concert in de Ziggo Dome, maar het waren vooral de juryoordelen die de gemoederen bezighielden. Wat een feestelijke finale had moeten zijn, mondde op sociale media uit in een felle discussie over rechtvaardigheid, smaak en de rol van de jury.

Zes bands, één droom
In de beslissende aflevering stonden zes acts op het podium van The Tribute: Battle of the Bands. Elke band bracht een eerbetoon aan een iconische artiest of groep en deed dat met zichtbaar vakmanschap en passie.
-
The Child of Destiny liet het publiek meezingen met de hits van Destiny’s Child.
-
Donna’s Hot Stuff bracht disco en soul tot leven met het repertoire van Donna Summer.
-
Beach Boys’ Best zette een zomerse sfeer neer met de tijdloze muziek van The Beach Boys.
-
Coming on Strong blies het publiek omver met Golden Earring-klassiekers.
-
The Cosmic Carnival nam de zaal mee in de wereld van Fleetwood Mac.
-
Carl zingt Shaffy eerde het werk van Ramses Shaffy met emotionele intensiteit.
Het niveau lag dit seizoen bijzonder hoog. Dat was niet alleen zichtbaar in de optredens, maar ook hoorbaar in de beoordelingen: de cijfers bleven overwegend hoog en de jury gaf herhaaldelijk aan hoe moeilijk het was om keuzes te maken.

Eerste schifting: verbazing en onbegrip
Al vroeg in de uitzending viel de eerste beslissing. The Cosmic Carnival moest het programma verlaten, terwijl The Child of Destiny zich ternauwernood plaatste voor de volgende ronde. Precies dát moment zorgde voor opschudding bij het publiek thuis. Op sociale media regende het reacties van kijkers die zich afvroegen hoe deze uitslag tot stand was gekomen.
De kritiek richtte zich vooral op jurylid Angela Groothuizen, die een hoog cijfer gaf aan The Child of Destiny. Volgens veel kijkers had dat cijfer doorslaggevende invloed op de rangschikking. “Als ze iets realistischer had beoordeeld, was de uitslag anders geweest,” klonk het op X. Voor sommigen voelde het alsof het publieksoordeel te weinig gewicht kreeg.

De finale: een historische wending
Toen de finale eenmaal was bereikt, leek alles weer open te liggen. De spanning was voelbaar, zowel in de zaal als bij de kijkers thuis. En toen gebeurde iets wat in de vijfjarige geschiedenis van het programma nog nooit was voorgekomen: Donna’s Hot Stuff en Beach Boys’ Best eindigden exact gelijk op de eerste plaats.
Het scorebord liet geen ruimte voor interpretatie. Twee bands, dezelfde totaalscore. De verbazing was groot, niet alleen bij het publiek maar ook bij de deelnemers zelf. Toch besloot de organisatie snel: beide bands werden uitgeroepen tot winnaar.

Twee winnaars, één groot podium
De gedeelde winst heeft grote gevolgen voor het liveconcert in de Ziggo Dome. Normaal gesproken bepaalt de eindklassering hoe lang een band mag spelen:
-
de laagst geplaatste act opent met 15 minuten,
-
hogere plekken krijgen steeds meer speeltijd,
-
de winnaar sluit traditioneel af met een set van een uur.
Door de dubbele overwinning krijgen nu twee acts een hoofdrol. Zowel Donna’s Hot Stuff als Beach Boys’ Best mag een volledig uur vullen in de Ziggo Dome. Dat maakt het concert extra bijzonder, maar roept ook vragen op: hoe wordt de avond ingedeeld en wie sluit uiteindelijk af?
Top vier compleet
Naast de twee winnaars eindigden Coming on Strong en The Child of Destiny in de top vier. Ook zij mogen optreden tijdens The Tribute – Live in Concert, maar met een kortere set. Daarmee is het programma voor het Ziggo Dome-concert nu definitief bepaald.
Kijkers laten zich horen
De reacties op sociale media waren fel en emotioneel. Veel kijkers vonden dat het publieksoordeel zwaarder had moeten wegen dan dat van de jury. Anderen verdedigden juist de deskundigheid van de juryleden en wezen erop dat smaak nu eenmaal subjectief is.
Sommige berichten waren mild kritisch, andere ronduit boos. Kijkers spraken van “een verstoorde balans” en vonden dat één jurylid te veel invloed had gehad op het eindresultaat. Tegelijkertijd waren er ook fans die juist blij waren met de dubbele winst en spraken van een mooie erkenning voor twee ijzersterke acts.
Een succes ondanks de discussie
Los van de controverse staat vast dat het programma dit seizoen veel losmaakt. De kijkcijfers bleven hoog, de betrokkenheid op sociale media was enorm en de bands kregen een podium dat voor velen een droom is. Voor de artiesten zelf overheerst trots: optreden in de Ziggo Dome is een mijlpaal, ongeacht de discussie eromheen.
Live in de Ziggo Dome
Fans die de tributebands live willen zien, kunnen terecht bij The Tribute – Live in Concert op 16, 17, 18 en 19 april 2026 in de Ziggo Dome. De belangstelling is groot, maar er is wel een kanttekening: kaarten zijn uitsluitend verkrijgbaar voor Vodafone- en Ziggo-abonnees via de Priority-site. De ticketprijzen liggen tussen de €49 en €64. Zonder abonnement is toegang helaas niet mogelijk.
Conclusie
De finale van The Tribute: Battle of the Bands zal de boeken ingaan als een van de meest besproken afleveringen ooit. Niet alleen vanwege het hoge muzikale niveau, maar vooral door de unieke dubbele overwinning en de stevige kritiek op de jury. Of je het nu eens bent met de uitslag of niet: het programma heeft zijn doel bereikt. Het gesprek over muziek, smaak en rechtvaardigheid is volop losgebarsten — en dat is misschien wel het grootste succes van deze editie.