Algemeen
LLDL Mohammed gaat over zijn nek nadat zijn date voor hem heeft gekookt
In het populaire SBS6-programma Lang Leve de Liefde worden vrijgezellen op een bijzondere manier aan elkaar gekoppeld. Zonder dat ze elkaar ooit hebben ontmoet, brengen de deelnemers minstens 24 uur samen door in één huis, alsof ze al een stel zijn. Het doel van het programma is eenvoudig: ontdekken of er een echte klik is door direct samen te leven, en daardoor uit te vinden of ze romantisch bij elkaar passen. Het is een experiment dat vaak leidt tot grappige, ongemakkelijke of juist hartverwarmende momenten. Maar of het altijd een goed idee is om meteen in het diepe te springen, blijft de vraag.
Het programma heeft inmiddels veel populaire en memorabele afleveringen opgeleverd, waarin vrijgezellen soms heel snel tot de conclusie komen dat ze totaal niet bij elkaar passen, terwijl andere koppels juist verrassend goed klikken. In deze aflevering speelde Mohammed, een van de deelnemers, een opvallende rol door zijn date meteen op de proef te stellen met een wel heel specifieke test: hij vroeg haar om voor hem te koken.
Het concept van Lang Leve de Liefde
Lang Leve de Liefde onderscheidt zich van andere datingprogramma’s door de deelnemers niet eerst een korte ontmoeting te geven, zoals bijvoorbeeld bij First Dates, maar hen meteen samen in een huis te plaatsen. Het programma geeft de deelnemers de kans om binnen een kort tijdsbestek een beter beeld te krijgen van elkaars persoonlijkheid en leefstijl. Ze moeten direct samenwerken, eten samen, slapen in hetzelfde huis en delen vaak diepe gesprekken om te ontdekken of er een mogelijke toekomst voor hen samen is.
Het idee achter dit concept is dat mensen vaak veel sneller hun ware aard laten zien wanneer ze langere tijd samen doorbrengen in een intieme setting. Op die manier kunnen ze sneller ontdekken of er een echte klik is of niet. Maar dit betekent ook dat eventuele verschillen tussen de vrijgezellen al snel aan het licht komen, wat soms kan leiden tot gênante of ongemakkelijke situaties. Dat was ook het geval in de aflevering met Mohammed, die besloot zijn date op een bijzondere manier te testen.
Mohammeds test: Kan ze koken?
Voor Mohammed was het belangrijk om te ontdekken hoe zijn date het in de keuken zou doen. Koken is voor veel mensen een belangrijk onderdeel van het dagelijks leven en kan een goede indicatie zijn van iemands gewoontes, smaak en zelfs karakter. Daarom besloot Mohammed om zijn date te vragen voor hem te koken. Dit verzoek kwam vrij snel na hun eerste ontmoeting, en het was duidelijk dat Mohammed nieuwsgierig was naar haar vaardigheden in de keuken.
Voor sommige kijkers kwam dit verzoek misschien als een verrassing, omdat het niet gebruikelijk is om je date meteen te vragen om een maaltijd voor je te bereiden. De meeste mensen zouden ervoor kiezen om samen te koken of om de eerste maaltijd uit te besteden aan een externe bron, zoals een restaurantbezoek of afhaalmaaltijd. Maar Mohammed dacht hier anders over en zag de kooktest als een manier om snel te bepalen of zijn date ook op dat gebied bij hem paste.
Het resultaat: Een teleurstellende maaltijd
Hoewel zijn date bereid was om de uitdaging aan te gaan en in de keuken aan de slag ging, verliep het koken allesbehalve vlekkeloos. Het eindresultaat viel tegen, en dat was nog zacht uitgedrukt. Niet alleen zag het gerecht er onaantrekkelijk uit, ook de smaak bleek teleurstellend. Mohammed was dan ook niet onder de indruk van het eten dat voor hem werd neergezet.
Tijdens het eten kon Mohammed zijn teleurstelling niet verbergen. Hij maakte duidelijk dat het eten niet voldeed aan zijn verwachtingen, wat zorgde voor een ongemakkelijke sfeer tussen hem en zijn date. Voor zijn date moet dit een vervelend moment zijn geweest, omdat koken voor iemand anders vaak een gebaar van zorg en aandacht is. Dat het niet goed in de smaak viel, maakte de situatie des te ongemakkelijker.
De teleurstelling over de maaltijd gaf meteen een inkijkje in een belangrijk aspect van het programma: niet alleen romantische klik is van belang, maar ook de kleine dingen, zoals gezamenlijke smaakvoorkeuren en verwachtingen over het dagelijks leven. Deze lijken misschien onbelangrijk in het begin, maar kunnen al snel doorslaggevend zijn in hoe een relatie zich ontwikkelt.
Een verkeerde aanpak?
Of het slim is om iemand tijdens een eerste ontmoeting te testen op hun kookvaardigheden, is natuurlijk discutabel. Sommige kijkers vonden het een ongepaste manier om een date te beginnen, terwijl anderen het juist zagen als een praktische manier om snel te ontdekken of je op hetzelfde niveau zit qua interesses en levensstijl. In de keuken staan en een maaltijd bereiden kan tenslotte een goede manier zijn om te zien hoe iemand met stress omgaat, hoe goed ze kunnen improviseren en of ze plezier hebben in het doen van alledaagse taken.
Toch zou het voor veel mensen logischer zijn om zo’n test wat later in een relatie te doen, wanneer er al enige basis van vertrouwen en wederzijdse interesse is opgebouwd. In een eerste ontmoeting kan zo’n verzoek misschien wat dwingend overkomen, vooral als de ander zich onder druk voelt gezet om te presteren.
In het geval van Mohammed en zijn date leek het verzoek om te koken de dynamiek tussen hen al snel te verstoren. De eerste kennismaking draaide uiteindelijk meer om het voldoen aan verwachtingen in de keuken dan om het opbouwen van een persoonlijke connectie. Hierdoor leek de kans op romantiek kleiner te worden, omdat de focus verschoof naar praktische zaken in plaats van het leren kennen van elkaars persoonlijkheden.
Hoe belangrijk is koken in een relatie?
Hoewel koken voor veel mensen een belangrijk onderdeel is van het dagelijkse leven, is het voor anderen slechts een bijkomstigheid. Voor Mohammed leek het koken echter een grote rol te spelen in zijn zoektocht naar een partner. Misschien omdat hij het belangrijk vindt dat zijn toekomstige partner goed kan koken of omdat hij waarde hecht aan traditionele rollen in een relatie.
Voor veel andere mensen is koken echter niet de basis voor een romantische connectie. Het is iets wat je samen kunt leren en waarbij de vaardigheden zich met de tijd kunnen ontwikkelen. Dit is misschien ook een van de redenen waarom de test van Mohammed op veel kritiek kon rekenen van kijkers. Het idee dat je op de eerste dag moet bewijzen dat je kunt koken, zonder dat er sprake is van een gedeelde verantwoordelijkheid, voelde voor velen als een misplaatste prioriteit.
Reageren op teleurstelling
Wat de situatie voor Mohammed en zijn date extra ongemakkelijk maakte, was de manier waarop hij reageerde op de mislukte maaltijd. In plaats van de teleurstelling te verbergen of het luchtig te maken, liet hij duidelijk merken dat het eten niet naar wens was. Dit zorgde voor een gespannen sfeer en maakte het moeilijker om weer terug te keren naar een ontspannen en positieve ontmoeting.
Het is begrijpelijk dat iedereen voorkeuren heeft als het gaat om eten en koken, maar het is ook belangrijk om begrip en geduld te tonen, vooral tijdens een eerste ontmoeting. Het vermogen om op een vriendelijke manier met teleurstellingen om te gaan, kan vaak veel belangrijker zijn dan het eten zelf. In dit geval leek Mohammed’s reactie de sfeer tussen hem en zijn date permanent te veranderen, waardoor de kans op een succesvolle klik kleiner werd.
De waarde van het experiment
Hoewel het experiment van Lang Leve de Liefde in het geval van Mohammed en zijn date misschien niet het gewenste resultaat opleverde, biedt het programma toch een interessante kijk op hoe relaties zich ontwikkelen. Door mensen direct samen te laten wonen, worden kleine irritaties en grote verschillen sneller zichtbaar, wat leidt tot waardevolle inzichten over wat belangrijk is in een partner.
Voor sommige deelnemers leidt dit tot een succesvolle match, terwijl anderen ontdekken dat ze toch niet bij elkaar passen. Voor Mohammed en zijn date bleek het koken een struikelblok te zijn, maar het programma heeft in eerdere afleveringen laten zien dat zelfs na een teleurstellende start, er soms alsnog een klik kan ontstaan.
Conclusie
In Lang Leve de Liefde worden vrijgezellen op een unieke manier aan elkaar gekoppeld door hen direct samen te laten wonen. Voor Mohammed, een van de deelnemers, was het belangrijk om meteen te ontdekken hoe goed zijn date kon koken. Helaas bleek het eten niet naar zijn verwachting te zijn, wat leidde tot een ongemakkelijke situatie. Hoewel koken een belangrijk onderdeel kan zijn van een relatie, liet deze aflevering zien dat het misschien niet altijd de beste manier is om een eerste ontmoeting te beginnen. Toch biedt het programma waardevolle inzichten in hoe mensen met elkaar omgaan in een intieme setting, en laat het zien dat ware liefde soms op onverwachte manieren kan ontstaan.
Jesse Klaver onder vuur na uitspraken over coalitievorming: “Verbinding werkt maar één kant op”
Nog geen week nadat Jesse Klaver officieel werd benoemd tot nieuwe politiek leider van GroenLinks-PvdA, ligt hij al onder een vergrootglas. De politicus, die na de verkiezingen het stokje overnam van Frans Timmermans, riep in meerdere interviews op tot “een politiek die verbindt” — maar zijn eigen uitspraken over samenwerking met andere partijen roepen vragen op.
De aanleiding: Klaver vindt het onbegrijpelijk dat de VVD zijn partij uitsluit van een mogelijke regeringscoalitie. Tegelijkertijd bevestigt hij zelf dat de PVV en Forum voor Democratie (FvD) voor hem onbespreekbare partners blijven. Die houding levert hem nu stevige kritiek op, zowel vanuit de media als op sociale platforms.
Klaver wil meeregeren, maar VVD houdt de deur dicht
Tijdens de campagne werd al duidelijk dat de VVD weinig ziet in een samenwerking met GroenLinks-PvdA. Toenmalig partijleider Dilan Yeşilgöz gaf aan dat een coalitie met de linkse fusiepartij “onrealistisch” zou zijn, gezien de grote ideologische verschillen over belastingen, klimaat en migratie.
Ook na de verkiezingen, waarbij GroenLinks-PvdA vijf zetels verloor, lijkt de situatie niet veranderd. Klaver liet deze week weten het “teleurstellend en ouderwets” te vinden dat de VVD zijn partij niet aan tafel wil hebben.
“Het uitsluiten van partijen lost niets op,” aldus Klaver in een interview. “Nederland verdient een kabinet dat verbindt, niet dat verdeelt.”
Volgens de kersverse partijleider is de tijd rijp voor een “nieuwe bestuurscultuur” waarin samenwerking boven partijpolitiek staat. Toch klinkt zijn oproep niet bij iedereen overtuigend.
“Verbinding” met grenzen
Hoewel Klaver pleit voor openheid, heeft hij zelf duidelijke grenzen gesteld aan met wie hij wíl samenwerken. In een verklaring herhaalde hij dat de PVV en Forum voor Democratie volgens hem “niet binnen de rechtsstatelijke kaders opereren”. Daarom sluit hij beide partijen uit van coalitieonderhandelingen.
Die uitspraak is niet nieuw: al sinds 2017 herhaalt Klaver dat hij niet wil regeren met partijen die volgens hem “bevolkingsgroepen uitsluiten of fundamentele rechten ter discussie stellen”. Destijds richtte zijn kritiek zich vooral op de retoriek van Geert Wilders over de islam en migratie.
Ook in 2020, toen Forum voor Democratie in opspraak kwam na interne controverses, verklaarde Klaver dat de partij “zich buiten de democratische bandbreedte had geplaatst”.
Toch wringt dat standpunt nu, vinden critici. Want terwijl Klaver zichzelf profileert als de politicus die muren wil afbreken, lijkt hij tegelijkertijd twee grote oppositiepartijen buitenspel te zetten — samen goed voor miljoenen stemmen.
Kritiek op dubbele standaarden
Op sociale media kreeg Klaver de afgelopen dagen veel kritiek. Onder de hashtag #dubbelestandaard delen gebruikers fragmenten van interviews waarin Klaver enerzijds pleit voor “inclusieve politiek” en anderzijds anderen uitsluit.
Een gebruiker schreef op X (voorheen Twitter):
“Niet willen samenwerken met rechtse partijen is volgens Klaver democratisch. Maar als rechts niet met links wil, is dat volgens hem ouderwets. Waar ligt dan de grens van zijn eigen verbinding?”
Ook journalisten en commentatoren plaatsen kanttekeningen. Roelof Bouwman, adjunct-hoofdredacteur van Wynia’s Week, schreef scherp:
“Niet willen regeren met een rechtse partij is volgens Klaver democratisch, grondwettelijk en rechtsstatelijk. Maar niet willen regeren met een linkse partij is dan ineens uitsluiten en tegenwerken. Dat is meten met twee maten.”
De kritiek richt zich vooral op de inconsistentie tussen Klavers boodschap van verzoening en zijn politieke praktijk.
Politieke realiteit: beperkte coalitiekansen
De kansen dat GroenLinks-PvdA deelneemt aan een nieuw kabinet worden volgens analisten beperkt geacht. De partij verloor bij de recente verkiezingen vijf zetels en heeft met 22 zetels minder invloed dan verwacht.
De VVD heeft uitgesproken geen samenwerking te willen met de linkse fusiepartij, en ook Nieuw Sociaal Contract (NSC) van Pieter Omtzigt gaf aan moeite te hebben met GroenLinks-PvdA als coalitiepartner. De PVV en BBB liggen inhoudelijk te ver af van de linkse koers die Klaver verdedigt.
Alleen D66-voorman Rob Jetten heeft zich voorzichtig positief uitgelaten over mogelijke samenwerking, maar benadrukte dat de verschillen “groot” blijven.
“Het wordt een enorme puzzel,” zei politiek analist Julia Wouters in het programma Beau. “GroenLinks-PvdA heeft idealen die bij sommige partijen sympathie oproepen, maar het leiderschap van Klaver roept ook weerstand op. Zijn stijl is uitgesproken en dat werkt niet in elk kamp verbindend.”
Terug naar het verleden
De situatie doet denken aan de formatie van 2017, toen Klaver als leider van GroenLinks al eens wegliep van de onderhandelingstafel. Toenmalig premier Mark Rutte noemde dat destijds “jammer, maar begrijpelijk gezien de ideologische kloof”.
Klaver kreeg toen lof van zijn achterban voor zijn principiële houding, maar verloor in bredere zin politieke speelruimte. Ook nu lijkt hij te balanceren tussen ideologische zuiverheid en praktische invloed.
“Als je echt wilt regeren, moet je soms met mensen samenwerken die niet op jou lijken,” zegt politiek commentator Kees Boonman. “Klaver zegt dat hij wil verbinden, maar verbinding vraagt soms om ongemak. Dáár wringt het bij hem.”
Politieke boodschap of imago-strijd?
De vraag is of Klaver met zijn huidige koers vooral een moreel statement maakt, of dat hij echt gelooft in een haalbare coalitie. Sommige politicologen denken dat zijn uitspraken eerder gericht zijn op het versterken van zijn profiel dan op daadwerkelijke regeringsdeelname.
“Het is strategisch slim om jezelf als moreel kompas te positioneren,” zegt universitair docent politiek gedrag Sarah de Wit. “Klaver weet dat regeren met rechts voorlopig onwaarschijnlijk is. Door het initiatief tot verbinding te claimen, kan hij zich profileren als het redelijke alternatief binnen de oppositie.”
Anderen vrezen dat de aanpak averechts werkt. “Als je verbinding predikt maar tegelijk muren optrekt, raak je het vertrouwen kwijt van de zwevende kiezer,” stelt politiek verslaggever Nynke de Jong. “Mensen willen samenwerking zien, niet alleen woorden daarover.”
De balans tussen idealen en realiteit
De discussie rond Klaver raakt aan een breder politiek vraagstuk: hoe ver kun je gaan in het handhaven van principes zonder de deur naar samenwerking te sluiten? In de huidige gefragmenteerde Tweede Kamer telt bijna elke zetel mee, en partijen die zichzelf isoleren lopen het risico buitenspel te staan.
“Klaver vertegenwoordigt een partij met duidelijke waarden,” zegt De Jong. “Maar de uitdaging is om die waarden om te zetten in invloed. Alleen vanaf de zijlijn roepen over verbinding overtuigt niet.”
Tegelijkertijd zijn er ook mensen die Klaver juist prijzen voor zijn consistentie. Zij vinden het moedig dat hij vasthoudt aan democratische principes, ook als dat politiek nadelig is. “Er is een verschil tussen verbinden en verloochenen,” schrijft een supporter op X. “Sommige grenzen zijn er met een reden.”
Goed onthouden:
-Niet willen regeren met een rechtse partij = democratisch, grondwettelijk en rechtsstatelijk
-Niet willen regeren met een linkse partij = uitsluiten, blokkeren en tegenwerken pic.twitter.com/3xciGpzVLo— Roelof Bouwman (@RoelofBouwman) November 5, 2025
Een lastige start voor een nieuwe leider
Wat er ook van zij, de eerste week van Jesse Klaver als politiek leider van GroenLinks-PvdA verloopt allesbehalve rustig. Zijn oproep tot samenwerking heeft geleid tot een fel politiek debat — niet alleen over coalitievorming, maar ook over geloofwaardigheid en leiderschap.
“Hij heeft zichzelf meteen op de kaart gezet,” zegt analist Julia Wouters. “Maar niet op de manier die hij misschien had gehoopt. Zijn boodschap van verbinding komt pas geloofwaardig over als hij laat zien dat hij die ook in praktijk brengt.”
Voorlopig blijft het politieke schaakspel complex. De komende weken zal blijken of Klaver zijn woorden kan omzetten in daden — of dat hij, ondanks zijn oproep tot samenwerking, vooral aan de zijlijn blijft staan.