Algemeen
John van ’t Schip en de kinderen laten speciale wens van Daniëlle uitkomen
Gisteren markeerde de eerste sterfdag van Daniëlle van ’t Schip, de vrouw van voormalig voetballer en trainer John van ’t Schip, en de dochter van de legendarische Nederlandse zangeres Willeke Alberti. Daniëlle 0verleed op 55-jarige leeftijd na een lange strijd tegen kanker, een verlies dat diepe sporen heeft nagelaten bij haar familie en vrienden. Ondanks het grote verdriet wordt ze liefdevol herinnerd door haar dierbaren, die haar nalatenschap voortzetten op bijzondere manieren.
Asverstrooiing in Genua: Een bijzondere laatste wens
Kort na Daniëlle’s 0verlijden sprak John van ’t Schip over de speciale laatste wens van zijn vrouw. Ze wilde dat een deel van haar as zou worden verstrooid op een plek die veel voor haar betekende: de Italiaanse stad Genua. Deze stad heeft een bijzondere plek in het hart van de familie Van ’t Schip. Daniëlle en John hebben er vier jaar lang gewoond, en hun dochter Estelle werd daar geboren. Daniëlle voelde zich altijd erg thuis in Genua, en daarom was het haar wens om een deel van haar as daar uit te strooien.
Onlangs reisde John samen met zijn kinderen, Davy en Estelle, naar Genua om deze wens in vervulling te laten gaan. In een interview met De Telegraaf vertelde John dat de reis een ervaring was die zowel vreugde als verdriet bracht. “Het was een reis met een lach en een traan,” zei hij. Hoewel het een pijnlijk moment was om afscheid te nemen, was het ook een troostend idee dat ze Daniëlle’s wens konden vervullen op een plek die zoveel voor haar betekende.
Een plek vol herinneringen
Genua, gelegen aan de prachtige Ligurische kust in Italië, heeft altijd een speciale plek gehad in het leven van de familie Van ’t Schip. Het was de plek waar het gezin jarenlang gelukkig leefde, terwijl John daar speelde en later coachte bij de plaatselijke voetbalclub Genoa CFC. “Daniëlle heeft zich daar altijd zo fijn gevoeld,” vertelde John. Het gezin heeft er mooie herinneringen aan opgebouwd, en voor Daniëlle was het een plek waar ze rust en geluk vond. Het is dan ook niet verrassend dat ze ervoor koos om een deel van haar as juist daar uit te laten strooien.
Dochter Estelle, die in Genua werd geboren, heeft een sterke band met de stad. Voor haar was het net zo’n emotioneel moment als voor haar vader om haar moeder op deze bijzondere manier te gedenken. Samen met haar broer Davy en haar vader sloot ze dit hoofdstuk af met de wetenschap dat Daniëlle nu rust heeft op de plek waar ze zo van hield.
Davy reist vanuit Australië
Davy van ’t Schip, de zoon van John en Daniëlle, woont momenteel in Australië, maar hij kwam speciaal voor deze gelegenheid over naar Europa om samen met zijn vader en zus dit intieme moment te delen. Hoewel het leven Davy ver van Nederland heeft gebracht, heeft hij altijd een sterke band gehouden met zijn familie. Het was voor hem belangrijk om bij deze gedenkwaardige gebeurtenis aanwezig te zijn en zijn moeder op een respectvolle manier te eren.
John vertelt dat het moeilijk voor Davy is om op afstand te leven, zeker in deze periode van r0uw. “Hij is dus niet in Nederland als Estelle en ik, met wat vrienden, Daniëlle herdenken,” aldus John. Het feit dat Davy niet altijd fysiek aanwezig kan zijn, maakt het verdriet soms zwaarder te dragen. Maar zijn komst naar Genua voor deze belangrijke gebeurtenis toonde zijn diepe liefde en respect voor zijn moeder.
Het immense gemis
John van ’t Schip, die bekend werd als profvoetballer en later als coach, waaronder bij Ajax en het Griekse nationale elftal, heeft het zichtbaar zwaar met het verlies van zijn geliefde vrouw. “Het gemis is immens,” vertelde hij emotioneel. “Maar ik voel dat ze constant bij ons is en zal blijven.” Voor John is het gevoel dat Daniëlle op een spirituele manier nog steeds bij hen is, een bron van kracht in deze moeilijke tijden.
Het verlies van een partner na zo’n lange en hechte relatie is een ingrijpende gebeurtenis. John en Daniëlle deelden meer dan dertig jaar van hun leven samen. Ze waren elkaars steun en toeverlaat, zowel in de goede als de moeilijke tijden. Daniëlle stond altijd aan zijn zijde, ook tijdens zijn internationale voetbalcarrière en zijn tijd als coach. Haar 0verlijden heeft een enorme leegte achtergelaten, maar John vindt troost in de mooie herinneringen die ze samen hebben opgebouwd.
Herdenking en steun van vrienden
Naast het uitstrooien van de as in Genua, herdenken John en zijn dochter Estelle Daniëlle ook in Nederland, samen met enkele goede vrienden. Hoewel Davy vanwege zijn verblijf in Australië niet aanwezig kan zijn bij deze herdenking, is hij in gedachten bij hen. Het is duidelijk dat de familie steun vindt in hun hechte band en de herinneringen aan Daniëlle die ze samen delen.
De familie heeft veel steun gekregen van vrienden, familie en het grote publiek. Willeke Alberti, de moeder van Daniëlle, heeft ook een groot verdriet te verwerken. Als beroemde zangeres heeft Willeke altijd een sterke band met haar dochter gehad, en het verlies is voor haar net zo zwaar. Willeke, die zelf al veel meegemaakt heeft in haar leven, blijft krachtig en vindt troost in haar kleinkinderen en de herinneringen aan haar geliefde dochter.
John van ’t Schip en zijn toekomst
John van ’t Schip gaf vorig jaar aan dat hij tijd wilde nemen om te r0uwen en zich terug te trekken uit het voetbal om zijn verlies te verwerken. Zijn beslissing om even afstand te nemen van zijn professionele leven toont aan hoe diep het verlies van zijn vrouw hem heeft geraakt. Hoewel hij afgelopen seizoen nog trainer was bij Ajax, staat het leven van John momenteel vooral in het teken van het vinden van een nieuw evenwicht zonder Daniëlle.
De reis naar Genua en de asverstrooiing markeren een belangrijk moment in het r0uwproces van de familie. Hoewel het gemis blijft, helpt het hen om verder te gaan en Daniëlle’s laatste wensen te vervullen. John blijft vastberaden om haar nagedachtenis in ere te houden en voor zijn kinderen te zorgen, ook al is het verlies nog steeds vers.
As Daniëlle van ’t Schip verstrooid in Italië: ’Ze is het afgelopen jaar geen moment uit mijn gedachten geweest’ https://t.co/sZTEWlVfJv
— De Telegraaf (@telegraaf) October 9, 2024
Veel steunbetuigingen
Op sociale media en andere kanalen stroomden de steunbetuigingen binnen voor John, Estelle, Davy en de rest van de familie. Mensen uiten hun medeleven en bieden troostende woorden aan. Willeke Alberti, die naast moeder ook een bekend en geliefd gezicht in Nederland is, ontvangt eveneens veel steun van haar fans. Voor haar is het verlies van een dochter onbeschrijfelijk zwaar, maar de vele steunbetuigingen helpen om de pijn iets draaglijker te maken.
De familie blijft elkaar steunen in deze moeilijke tijd en wordt omringd door liefde en warmte van vrienden en fans. De herinnering aan Daniëlle blijft levend, niet alleen in de harten van haar dierbaren, maar ook op de plekken die voor haar zo belangrijk waren, zoals Genua.
Belangrijke punten:
- Daniëlle van ’t Schip, de vrouw van John van ’t Schip en dochter van Willeke Alberti, 0verleed een jaar geleden op 55-jarige leeftijd na een strijd tegen kanker.
- John, samen met zijn kinderen Davy en Estelle, heeft Daniëlle’s wens vervuld door een deel van haar as te verstrooien in Genua, een stad die veel voor de familie betekent.
- John en zijn kinderen hebben het nog steeds moeilijk met het verlies, maar ze vinden troost in de wetenschap dat Daniëlle’s laatste wensen zijn vervuld.
- De familie ontvangt veel steun van vrienden, familie en fans tijdens deze moeilijke periode van r0uw.
Jesse Klaver onder vuur na uitspraken over coalitievorming: “Verbinding werkt maar één kant op”
Nog geen week nadat Jesse Klaver officieel werd benoemd tot nieuwe politiek leider van GroenLinks-PvdA, ligt hij al onder een vergrootglas. De politicus, die na de verkiezingen het stokje overnam van Frans Timmermans, riep in meerdere interviews op tot “een politiek die verbindt” — maar zijn eigen uitspraken over samenwerking met andere partijen roepen vragen op.
De aanleiding: Klaver vindt het onbegrijpelijk dat de VVD zijn partij uitsluit van een mogelijke regeringscoalitie. Tegelijkertijd bevestigt hij zelf dat de PVV en Forum voor Democratie (FvD) voor hem onbespreekbare partners blijven. Die houding levert hem nu stevige kritiek op, zowel vanuit de media als op sociale platforms.
Klaver wil meeregeren, maar VVD houdt de deur dicht
Tijdens de campagne werd al duidelijk dat de VVD weinig ziet in een samenwerking met GroenLinks-PvdA. Toenmalig partijleider Dilan Yeşilgöz gaf aan dat een coalitie met de linkse fusiepartij “onrealistisch” zou zijn, gezien de grote ideologische verschillen over belastingen, klimaat en migratie.
Ook na de verkiezingen, waarbij GroenLinks-PvdA vijf zetels verloor, lijkt de situatie niet veranderd. Klaver liet deze week weten het “teleurstellend en ouderwets” te vinden dat de VVD zijn partij niet aan tafel wil hebben.
“Het uitsluiten van partijen lost niets op,” aldus Klaver in een interview. “Nederland verdient een kabinet dat verbindt, niet dat verdeelt.”
Volgens de kersverse partijleider is de tijd rijp voor een “nieuwe bestuurscultuur” waarin samenwerking boven partijpolitiek staat. Toch klinkt zijn oproep niet bij iedereen overtuigend.
“Verbinding” met grenzen
Hoewel Klaver pleit voor openheid, heeft hij zelf duidelijke grenzen gesteld aan met wie hij wíl samenwerken. In een verklaring herhaalde hij dat de PVV en Forum voor Democratie volgens hem “niet binnen de rechtsstatelijke kaders opereren”. Daarom sluit hij beide partijen uit van coalitieonderhandelingen.
Die uitspraak is niet nieuw: al sinds 2017 herhaalt Klaver dat hij niet wil regeren met partijen die volgens hem “bevolkingsgroepen uitsluiten of fundamentele rechten ter discussie stellen”. Destijds richtte zijn kritiek zich vooral op de retoriek van Geert Wilders over de islam en migratie.
Ook in 2020, toen Forum voor Democratie in opspraak kwam na interne controverses, verklaarde Klaver dat de partij “zich buiten de democratische bandbreedte had geplaatst”.
Toch wringt dat standpunt nu, vinden critici. Want terwijl Klaver zichzelf profileert als de politicus die muren wil afbreken, lijkt hij tegelijkertijd twee grote oppositiepartijen buitenspel te zetten — samen goed voor miljoenen stemmen.
Kritiek op dubbele standaarden
Op sociale media kreeg Klaver de afgelopen dagen veel kritiek. Onder de hashtag #dubbelestandaard delen gebruikers fragmenten van interviews waarin Klaver enerzijds pleit voor “inclusieve politiek” en anderzijds anderen uitsluit.
Een gebruiker schreef op X (voorheen Twitter):
“Niet willen samenwerken met rechtse partijen is volgens Klaver democratisch. Maar als rechts niet met links wil, is dat volgens hem ouderwets. Waar ligt dan de grens van zijn eigen verbinding?”
Ook journalisten en commentatoren plaatsen kanttekeningen. Roelof Bouwman, adjunct-hoofdredacteur van Wynia’s Week, schreef scherp:
“Niet willen regeren met een rechtse partij is volgens Klaver democratisch, grondwettelijk en rechtsstatelijk. Maar niet willen regeren met een linkse partij is dan ineens uitsluiten en tegenwerken. Dat is meten met twee maten.”
De kritiek richt zich vooral op de inconsistentie tussen Klavers boodschap van verzoening en zijn politieke praktijk.
Politieke realiteit: beperkte coalitiekansen
De kansen dat GroenLinks-PvdA deelneemt aan een nieuw kabinet worden volgens analisten beperkt geacht. De partij verloor bij de recente verkiezingen vijf zetels en heeft met 22 zetels minder invloed dan verwacht.
De VVD heeft uitgesproken geen samenwerking te willen met de linkse fusiepartij, en ook Nieuw Sociaal Contract (NSC) van Pieter Omtzigt gaf aan moeite te hebben met GroenLinks-PvdA als coalitiepartner. De PVV en BBB liggen inhoudelijk te ver af van de linkse koers die Klaver verdedigt.
Alleen D66-voorman Rob Jetten heeft zich voorzichtig positief uitgelaten over mogelijke samenwerking, maar benadrukte dat de verschillen “groot” blijven.
“Het wordt een enorme puzzel,” zei politiek analist Julia Wouters in het programma Beau. “GroenLinks-PvdA heeft idealen die bij sommige partijen sympathie oproepen, maar het leiderschap van Klaver roept ook weerstand op. Zijn stijl is uitgesproken en dat werkt niet in elk kamp verbindend.”
Terug naar het verleden
De situatie doet denken aan de formatie van 2017, toen Klaver als leider van GroenLinks al eens wegliep van de onderhandelingstafel. Toenmalig premier Mark Rutte noemde dat destijds “jammer, maar begrijpelijk gezien de ideologische kloof”.
Klaver kreeg toen lof van zijn achterban voor zijn principiële houding, maar verloor in bredere zin politieke speelruimte. Ook nu lijkt hij te balanceren tussen ideologische zuiverheid en praktische invloed.
“Als je echt wilt regeren, moet je soms met mensen samenwerken die niet op jou lijken,” zegt politiek commentator Kees Boonman. “Klaver zegt dat hij wil verbinden, maar verbinding vraagt soms om ongemak. Dáár wringt het bij hem.”
Politieke boodschap of imago-strijd?
De vraag is of Klaver met zijn huidige koers vooral een moreel statement maakt, of dat hij echt gelooft in een haalbare coalitie. Sommige politicologen denken dat zijn uitspraken eerder gericht zijn op het versterken van zijn profiel dan op daadwerkelijke regeringsdeelname.
“Het is strategisch slim om jezelf als moreel kompas te positioneren,” zegt universitair docent politiek gedrag Sarah de Wit. “Klaver weet dat regeren met rechts voorlopig onwaarschijnlijk is. Door het initiatief tot verbinding te claimen, kan hij zich profileren als het redelijke alternatief binnen de oppositie.”
Anderen vrezen dat de aanpak averechts werkt. “Als je verbinding predikt maar tegelijk muren optrekt, raak je het vertrouwen kwijt van de zwevende kiezer,” stelt politiek verslaggever Nynke de Jong. “Mensen willen samenwerking zien, niet alleen woorden daarover.”
De balans tussen idealen en realiteit
De discussie rond Klaver raakt aan een breder politiek vraagstuk: hoe ver kun je gaan in het handhaven van principes zonder de deur naar samenwerking te sluiten? In de huidige gefragmenteerde Tweede Kamer telt bijna elke zetel mee, en partijen die zichzelf isoleren lopen het risico buitenspel te staan.
“Klaver vertegenwoordigt een partij met duidelijke waarden,” zegt De Jong. “Maar de uitdaging is om die waarden om te zetten in invloed. Alleen vanaf de zijlijn roepen over verbinding overtuigt niet.”
Tegelijkertijd zijn er ook mensen die Klaver juist prijzen voor zijn consistentie. Zij vinden het moedig dat hij vasthoudt aan democratische principes, ook als dat politiek nadelig is. “Er is een verschil tussen verbinden en verloochenen,” schrijft een supporter op X. “Sommige grenzen zijn er met een reden.”
Goed onthouden:
-Niet willen regeren met een rechtse partij = democratisch, grondwettelijk en rechtsstatelijk
-Niet willen regeren met een linkse partij = uitsluiten, blokkeren en tegenwerken pic.twitter.com/3xciGpzVLo— Roelof Bouwman (@RoelofBouwman) November 5, 2025
Een lastige start voor een nieuwe leider
Wat er ook van zij, de eerste week van Jesse Klaver als politiek leider van GroenLinks-PvdA verloopt allesbehalve rustig. Zijn oproep tot samenwerking heeft geleid tot een fel politiek debat — niet alleen over coalitievorming, maar ook over geloofwaardigheid en leiderschap.
“Hij heeft zichzelf meteen op de kaart gezet,” zegt analist Julia Wouters. “Maar niet op de manier die hij misschien had gehoopt. Zijn boodschap van verbinding komt pas geloofwaardig over als hij laat zien dat hij die ook in praktijk brengt.”
Voorlopig blijft het politieke schaakspel complex. De komende weken zal blijken of Klaver zijn woorden kan omzetten in daden — of dat hij, ondanks zijn oproep tot samenwerking, vooral aan de zijlijn blijft staan.