Algemeen
Woke ziekenhuisdirectie verbiedt keuze geslacht bij de geboorte: ´Te gek om los te lopen!´
De directie van het James Paget Hospital in het Engelse Great Yarmouth heeft onlangs besloten om de gendergerelateerde taal die het personeel gebruikt aan te passen. Dit besluit heeft geleid tot ophef, vooral vanwege de keuze om termen als ‘jongen’ of ‘meisje’ niet langer te gebruiken bij de geboorte van baby’s. In plaats daarvan moeten medewerkers spreken van ‘het toegewezen geslacht bij de geboorte’, wat volgens het ziekenhuis meer inclusief is.
Nieuwe taalregels voor het personeel
De nieuwe richtlijnen zijn vastgelegd in een acht pagina’s tellende gids waarin wordt uitgelegd hoe personeel genderneutrale taal kan toepassen in hun dagelijkse communicatie. Zo worden de termen ‘geboren als jongen’ of ‘geboren als meisje’ vermeden en vervangen door ‘de baby kreeg bij de geboorte het geslacht man/vrouw toegewezen’. Een voorbeeld dat in de gids wordt genoemd is: “Bij de geboorte werd Max als meisje aangemerkt, maar later onderging hij een transitie en nu is hij een man.”
De reden achter de verandering
Volgens het James Paget Hospital is deze verandering bedoeld om een inclusievere en diverse omgeving te creëren voor zowel patiënten als personeel. Dit beleid maakt deel uit van de bredere campagne ‘Celebrating Pride’, die eerder dit jaar werd gepubliceerd. Het document bevat niet alleen richtlijnen voor genderneutrale taal, maar ook een woordenlijst met LGBTQ+-terminologie en voornaamwoorden, evenals reproducties van negen verschillende transgendervlaggen.
Kritiek op de nieuwe richtlijnen
Het nieuwe beleid heeft tot veel kritiek geleid, vooral vanuit conservatieve hoek. Parlementslid Rupert Lowe noemde de veranderingen ‘gestoord’ en bekritiseerde het idee dat baby’s hun geslacht bij de geboorte zouden worden ’toegewezen’. Volgens hem moeten medische professionals zich baseren op biologische feiten en geen concessies doen aan wat hij beschrijft als een ‘woke-virus’ dat publieke instellingen infecteert. Lowe benadrukt dat er simpelweg twee geslachten zijn: mannelijk en vrouwelijk, en dat dit biologisch vaststaat.
Het standpunt van het ziekenhuis
Hoewel de directie van het James Paget Hospital zelf geen publiekelijke uitspraken heeft gedaan over de kritiek, blijft het ziekenhuis bij hun beslissing. Volgens hen draagt het gebruik van genderneutrale termen bij aan een omgeving waarin iedereen zich welkom en geaccepteerd voelt. Het ziekenhuis wil hiermee een bredere discussie over gender en inclusiviteit in de gezondheidszorg aanmoedigen.
Genderneutrale opvoeding
In andere delen van de wereld, zoals Australië, gaat de discussie nog een stap verder. Sommige ouders weigeren om hun kinderen bij de geboorte een geslacht toe te kennen en gebruiken in plaats daarvan genderneutrale voornaamwoorden zoals ‘zij’ of ‘hen’. Deze kinderen worden vaak aangeduid als ’theybies’, een samenvoeging van ’they’ en ‘babies’. Dit fenomeen heeft echter ook tot veel kritiek geleid, waarbij sommigen het zien als een experiment dat de ontwikkeling van kinderen kan schaden.
De visie van experts
Volgens Lise Eliot, hoogleraar neurowetenschappen, kan het opvoeden van een genderneutraal kind zelfs averechts werken. Eliot stelt dat kinderen, zodra ze in aanraking komen met de buitenwereld, zoals kinderopvang of school, moeite kunnen krijgen met het begrijpen van hun eigen genderidentiteit. Dit kan zelfs leiden tot pesterijen en buitensluiting, vooral in meer traditionele gemeenschappen.
Conclusie
De veranderingen in het James Paget Hospital zijn onderdeel van een bredere maatschappelijke discussie over gender en inclusiviteit. Hoewel de intentie van het ziekenhuis is om iedereen te respecteren, stuit het beleid op weerstand bij mensen die vasthouden aan biologische definities van geslacht. De vraag blijft of deze veranderingen werkelijk bijdragen aan een inclusievere samenleving of juist voor meer verwarring en verdeeldheid zorgen.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”