Algemeen
Moeder ziet dochter 5 ton winnen in Miljoenenjacht, krijgt ‘bosje bloemen’
Vorige week werd Sylvia uit Schiedam in één klap een half miljoen euro rijker dankzij haar deelname aan Miljoenenjacht. Ze wist het indrukwekkende bedrag van 511.000 euro te winnen. In de studio werd ze daarbij gesteund door haar moeder, Anneke, die naast haar zat en duidelijk vol spanning de gebeurtenissen volgde. Maar de grote vraag is nu: krijgt Anneke ook nog een deel van de winst? In een openhartig interview met het AD onthult moeder Anneke hoe de dagen na de overwinning verliepen en wat ze van haar dochter mag verwachten.

Sylvia’s grote overwinning
De opnames van Miljoenenjacht vinden, in tegenstelling tot wat veel kijkers denken, niet live op zondag plaats. In werkelijkheid worden de afleveringen al eerder opgenomen, meestal op een donderdag. Dat betekent dat Anneke, die aanwezig was tijdens de opnames, haar lippen stijf op elkaar moest houden en het grote geheim dagenlang met zich mee moest dragen. Het was voor haar niet gemakkelijk om het gewonnen bedrag voor zich te houden.
Anneke vertelt: “Ik heb dagenlang met een pleister op mijn mond rondgelopen, bij wijze van spreken.” Ze mocht natuurlijk niemand vertellen wat haar dochter had gewonnen, en dat zorgde voor een behoorlijke uitdaging. “Op zondag, tijdens de uitzending, werden er familieleden uitgenodigd om samen te kijken. Voor hen was het spannend omdat ze nog niet wisten hoe het af zou lopen. Voor mij en Sylvia was het natuurlijk een herhaling, maar het moment waarop iedereen erachter kwam wat er gewonnen was, werd er flink gegild,” lacht Anneke.
Moeder Anneke steelt de show
In de studio was het niet alleen Sylvia die de aandacht trok. Haar moeder, Anneke, wist ook de nodige blikken te vangen door haar enthousiaste en energieke houding. Ze was behoorlijk aanwezig en viel op doordat ze midden in het spel per ongeluk een tafeltje omverduwde waarop een glas water stond. Lachend vertelt ze: “En ik maar gebarentalen naar de crew of ik nieuw water kon krijgen, want ik had echt een droge mond.”

Het publiek genoot van Anneke’s ongedwongen enthousiasme. Ze was zichtbaar nerveus en drukte haar emoties op een speelse manier uit, wat zorgde voor een luchtige sfeer in de studio. Haar spontane acties, zoals het omgooien van het tafeltje, maakten haar een van de meest memorabele aanwezigen van de avond.
Waar gaat het geld naartoe?
Nadat Sylvia het enorme geldbedrag in de wacht had gesleept, vroegen veel mensen zich af wat ze met dat geld zou gaan doen. Sylvia zelf heeft al een paar ideeën over hoe ze een deel van het geld wil besteden. Anneke onthult dat Sylvia van plan is een deel van het geld te gebruiken voor de aflossing van haar hypotheek, een slimme zet die haar financiële zekerheid op lange termijn zal verbeteren. Daarnaast hebben Sylvia en haar man altijd al gedroomd van een camper. Nu, met deze winst, komt die droom een stuk dichterbij.
“Ze steekt een deel in het aflossen van de hypotheek en ze heeft samen met haar man de droom om een camper te kopen,” vertelt Anneke trots. De aankoop van een camper betekent voor Sylvia en haar gezin dat ze binnenkort nog meer vrijheid zullen hebben om te reizen en avonturen te beleven, een wens die ze al lange tijd koesteren.
Krijgt moeder Anneke ook iets van de winst?
De grote vraag die iedereen op de lippen heeft is natuurlijk of Anneke zelf ook een deel van het gewonnen bedrag zal krijgen. Wanneer de verslaggever van het AD vraagt of Anneke ‘ook nog wat terugziet’ van de winst, is haar antwoord verrassend nuchter. “Zij het bedrag, ik de bloemen,” zegt ze met een knipoog.

Anneke lijkt het echter niet erg te vinden dat ze geen groot geldbedrag van haar dochter verwacht. “Nee, ze heeft gezegd dat ze ons allemaal mee uit eten neemt. Dat vind ik al heel leuk,” voegt ze eraan toe. Voor Anneke lijkt het gebaar van haar dochter – het meenemen van de familie voor een gezellig etentje – al voldoende waardering voor haar steun en aanwezigheid tijdens de spannende finale.
Een moment om nooit te vergeten
De winst van Sylvia in Miljoenenjacht zal voor Anneke en de rest van de familie altijd een bijzonder moment blijven. Het was een avond vol spanning, vreugde en verrassingen. Ondanks de zenuwen en de geheimhouding die Anneke dagenlang in acht moest nemen, kijkt ze met veel plezier terug op de ervaring. Ze is trots op haar dochter en blij dat Sylvia zo verstandig omgaat met haar winst door het geld te investeren in belangrijke zaken zoals de hypotheek en de realisatie van hun droom om een camper te kopen.
Voor Anneke zelf was de ervaring in de studio onvergetelijk. Ze genoot van de sfeer, het avontuur en natuurlijk het feit dat haar dochter zo’n grote prijs in de wacht had gesleept. De kijkers thuis zullen haar ongetwijfeld herinneren als de enthousiaste moeder die per ongeluk een tafeltje omgooide, maar voor Anneke zelf is het belangrijkste dat ze getuige mocht zijn van zo’n levensveranderend moment voor haar dochter.
Een mooie toekomst
Met het gewonnen bedrag heeft Sylvia nu de kans om belangrijke dromen waar te maken en financiële rust te creëren voor haar gezin. De aankoop van een camper symboliseert niet alleen de vrijheid om te reizen, maar ook de vervulling van een lang gekoesterde wens. Anneke is blij dat haar dochter verstandig omgaat met de winst en gunt haar en haar gezin alle geluk in de toekomst.
Hoewel moeder Anneke geen groot deel van de winst op haar eigen bankrekening zal zien verschijnen, is ze gelukkig met het vooruitzicht op een gezellig etentje met de familie. Voor haar is de ervaring en het succes van haar dochter al een beloning op zich. Uiteindelijk draait het allemaal om het samenzijn en het vieren van de mooie momenten in het leven – en dat is precies wat deze overwinning hen heeft gebracht.
Miljoenenjacht heeft weer voor een prachtige televisieavond gezorgd, en voor Sylvia en haar familie zal dit moment nog lang in hun herinnering blijven.
Anneke uit Schiedam ziet dochter 511.000 euro winnen in Miljoenenjacht: ‘Zij het bedrag, ik de bloemen’
bron: AD https://t.co/TY4LZG4kHY #Schiedam— SchiedamVandaag (@SchiedamVandaag) September 30, 2024
Algemeen
Jesse Klaver zet zichzelf zwaar voor joker en krijgt de wind van voren

Jesse Klaver onder vuur na uitspraken over coalitievorming: “Verbinding werkt maar één kant op”
Nog geen week nadat Jesse Klaver officieel werd benoemd tot nieuwe politiek leider van GroenLinks-PvdA, ligt hij al onder een vergrootglas. De politicus, die na de verkiezingen het stokje overnam van Frans Timmermans, riep in meerdere interviews op tot “een politiek die verbindt” — maar zijn eigen uitspraken over samenwerking met andere partijen roepen vragen op.

De aanleiding: Klaver vindt het onbegrijpelijk dat de VVD zijn partij uitsluit van een mogelijke regeringscoalitie. Tegelijkertijd bevestigt hij zelf dat de PVV en Forum voor Democratie (FvD) voor hem onbespreekbare partners blijven. Die houding levert hem nu stevige kritiek op, zowel vanuit de media als op sociale platforms.
Klaver wil meeregeren, maar VVD houdt de deur dicht
Tijdens de campagne werd al duidelijk dat de VVD weinig ziet in een samenwerking met GroenLinks-PvdA. Toenmalig partijleider Dilan Yeşilgöz gaf aan dat een coalitie met de linkse fusiepartij “onrealistisch” zou zijn, gezien de grote ideologische verschillen over belastingen, klimaat en migratie.
Ook na de verkiezingen, waarbij GroenLinks-PvdA vijf zetels verloor, lijkt de situatie niet veranderd. Klaver liet deze week weten het “teleurstellend en ouderwets” te vinden dat de VVD zijn partij niet aan tafel wil hebben.
“Het uitsluiten van partijen lost niets op,” aldus Klaver in een interview. “Nederland verdient een kabinet dat verbindt, niet dat verdeelt.”
Volgens de kersverse partijleider is de tijd rijp voor een “nieuwe bestuurscultuur” waarin samenwerking boven partijpolitiek staat. Toch klinkt zijn oproep niet bij iedereen overtuigend.

“Verbinding” met grenzen
Hoewel Klaver pleit voor openheid, heeft hij zelf duidelijke grenzen gesteld aan met wie hij wíl samenwerken. In een verklaring herhaalde hij dat de PVV en Forum voor Democratie volgens hem “niet binnen de rechtsstatelijke kaders opereren”. Daarom sluit hij beide partijen uit van coalitieonderhandelingen.
Die uitspraak is niet nieuw: al sinds 2017 herhaalt Klaver dat hij niet wil regeren met partijen die volgens hem “bevolkingsgroepen uitsluiten of fundamentele rechten ter discussie stellen”. Destijds richtte zijn kritiek zich vooral op de retoriek van Geert Wilders over de islam en migratie.
Ook in 2020, toen Forum voor Democratie in opspraak kwam na interne controverses, verklaarde Klaver dat de partij “zich buiten de democratische bandbreedte had geplaatst”.
Toch wringt dat standpunt nu, vinden critici. Want terwijl Klaver zichzelf profileert als de politicus die muren wil afbreken, lijkt hij tegelijkertijd twee grote oppositiepartijen buitenspel te zetten — samen goed voor miljoenen stemmen.

Kritiek op dubbele standaarden
Op sociale media kreeg Klaver de afgelopen dagen veel kritiek. Onder de hashtag #dubbelestandaard delen gebruikers fragmenten van interviews waarin Klaver enerzijds pleit voor “inclusieve politiek” en anderzijds anderen uitsluit.
Een gebruiker schreef op X (voorheen Twitter):
“Niet willen samenwerken met rechtse partijen is volgens Klaver democratisch. Maar als rechts niet met links wil, is dat volgens hem ouderwets. Waar ligt dan de grens van zijn eigen verbinding?”
Ook journalisten en commentatoren plaatsen kanttekeningen. Roelof Bouwman, adjunct-hoofdredacteur van Wynia’s Week, schreef scherp:
“Niet willen regeren met een rechtse partij is volgens Klaver democratisch, grondwettelijk en rechtsstatelijk. Maar niet willen regeren met een linkse partij is dan ineens uitsluiten en tegenwerken. Dat is meten met twee maten.”
De kritiek richt zich vooral op de inconsistentie tussen Klavers boodschap van verzoening en zijn politieke praktijk.

Politieke realiteit: beperkte coalitiekansen
De kansen dat GroenLinks-PvdA deelneemt aan een nieuw kabinet worden volgens analisten beperkt geacht. De partij verloor bij de recente verkiezingen vijf zetels en heeft met 22 zetels minder invloed dan verwacht.
De VVD heeft uitgesproken geen samenwerking te willen met de linkse fusiepartij, en ook Nieuw Sociaal Contract (NSC) van Pieter Omtzigt gaf aan moeite te hebben met GroenLinks-PvdA als coalitiepartner. De PVV en BBB liggen inhoudelijk te ver af van de linkse koers die Klaver verdedigt.
Alleen D66-voorman Rob Jetten heeft zich voorzichtig positief uitgelaten over mogelijke samenwerking, maar benadrukte dat de verschillen “groot” blijven.
“Het wordt een enorme puzzel,” zei politiek analist Julia Wouters in het programma Beau. “GroenLinks-PvdA heeft idealen die bij sommige partijen sympathie oproepen, maar het leiderschap van Klaver roept ook weerstand op. Zijn stijl is uitgesproken en dat werkt niet in elk kamp verbindend.”
Terug naar het verleden
De situatie doet denken aan de formatie van 2017, toen Klaver als leider van GroenLinks al eens wegliep van de onderhandelingstafel. Toenmalig premier Mark Rutte noemde dat destijds “jammer, maar begrijpelijk gezien de ideologische kloof”.
Klaver kreeg toen lof van zijn achterban voor zijn principiële houding, maar verloor in bredere zin politieke speelruimte. Ook nu lijkt hij te balanceren tussen ideologische zuiverheid en praktische invloed.
“Als je echt wilt regeren, moet je soms met mensen samenwerken die niet op jou lijken,” zegt politiek commentator Kees Boonman. “Klaver zegt dat hij wil verbinden, maar verbinding vraagt soms om ongemak. Dáár wringt het bij hem.”
Politieke boodschap of imago-strijd?
De vraag is of Klaver met zijn huidige koers vooral een moreel statement maakt, of dat hij echt gelooft in een haalbare coalitie. Sommige politicologen denken dat zijn uitspraken eerder gericht zijn op het versterken van zijn profiel dan op daadwerkelijke regeringsdeelname.
“Het is strategisch slim om jezelf als moreel kompas te positioneren,” zegt universitair docent politiek gedrag Sarah de Wit. “Klaver weet dat regeren met rechts voorlopig onwaarschijnlijk is. Door het initiatief tot verbinding te claimen, kan hij zich profileren als het redelijke alternatief binnen de oppositie.”
Anderen vrezen dat de aanpak averechts werkt. “Als je verbinding predikt maar tegelijk muren optrekt, raak je het vertrouwen kwijt van de zwevende kiezer,” stelt politiek verslaggever Nynke de Jong. “Mensen willen samenwerking zien, niet alleen woorden daarover.”
De balans tussen idealen en realiteit
De discussie rond Klaver raakt aan een breder politiek vraagstuk: hoe ver kun je gaan in het handhaven van principes zonder de deur naar samenwerking te sluiten? In de huidige gefragmenteerde Tweede Kamer telt bijna elke zetel mee, en partijen die zichzelf isoleren lopen het risico buitenspel te staan.
“Klaver vertegenwoordigt een partij met duidelijke waarden,” zegt De Jong. “Maar de uitdaging is om die waarden om te zetten in invloed. Alleen vanaf de zijlijn roepen over verbinding overtuigt niet.”
Tegelijkertijd zijn er ook mensen die Klaver juist prijzen voor zijn consistentie. Zij vinden het moedig dat hij vasthoudt aan democratische principes, ook als dat politiek nadelig is. “Er is een verschil tussen verbinden en verloochenen,” schrijft een supporter op X. “Sommige grenzen zijn er met een reden.”
Goed onthouden:
-Niet willen regeren met een rechtse partij = democratisch, grondwettelijk en rechtsstatelijk
-Niet willen regeren met een linkse partij = uitsluiten, blokkeren en tegenwerken pic.twitter.com/3xciGpzVLo— Roelof Bouwman (@RoelofBouwman) November 5, 2025
Een lastige start voor een nieuwe leider
Wat er ook van zij, de eerste week van Jesse Klaver als politiek leider van GroenLinks-PvdA verloopt allesbehalve rustig. Zijn oproep tot samenwerking heeft geleid tot een fel politiek debat — niet alleen over coalitievorming, maar ook over geloofwaardigheid en leiderschap.
“Hij heeft zichzelf meteen op de kaart gezet,” zegt analist Julia Wouters. “Maar niet op de manier die hij misschien had gehoopt. Zijn boodschap van verbinding komt pas geloofwaardig over als hij laat zien dat hij die ook in praktijk brengt.”
Voorlopig blijft het politieke schaakspel complex. De komende weken zal blijken of Klaver zijn woorden kan omzetten in daden — of dat hij, ondanks zijn oproep tot samenwerking, vooral aan de zijlijn blijft staan.