-

Algemeen

Man denkt dat laatste uren van vrouw aan beademing geteld zijn, dan fluistert ze: ‘Haal me hier weg!’

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Jonge stellen denken na hun huwelijk vaak dat ze tientallen jaren samen hebben om hun leven op te bouwen en te groeien. Maar zoals we weten, kan het leven uiterst onvoorspelbaar zijn en je met situaties confronteren die je nooit had verwacht.

Op een zaterdag in mei 2007 werd Ryan Finley wakker en alles leek normaal. Hij keek op de klok en realiseerde zich dat hij zijn vrouw, Jill Finley, ook moest wakker maken.

“Ik ging Jill wakker maken, wat op zich al een wonder is, want normaal gesproken doe ik dat nooit op zaterdagochtend,” herinnerde hij zich later. Hij riep haar naam, maar kreeg geen reactie. Verbaasd begon hij haar te schudden, maar ook dan bleef het stil. Ryan begon zich zorgen te maken en werd angstig. Hij belde onmiddellijk de hulpdiensten en begon tegelijkertijd met re@nimeren.

Toen de hulpverleners arriveerden, werd Jill snel naar een ambulance overgebracht en naar het z1ekenhuis vervoerd. Ryan volgde de @mbulance nauw op in zijn vrachtwagen.

Bij aankomst in het ziekenhuis, na beoordeling door de medische professionals, concludeerden zij dat Jill een h@rtstilstand had gehad. Jill onderging medische procedures om haar te stabiliseren, terwijl Ryan buiten de spoedeisende hulp wachtte en af en toe updates over de toestand van zijn vrouw kreeg.

Toen de dokter eindelijk naar buiten kwam om Ryan te informeren, eindigde hij zijn update met het advies om te bidden. Ryan besefte toen hoe ernstig de situatie was: “Wanneer een dokter je vertelt dat je moet gaan bidden, voel je dat het zo serieus is als het maar kan.”

Enkele dagen later informeerde de dokter Ryan dat zijn vrouw in een coma was geraakt. Het was moeilijk te geloven dat zijn 31-jarige vrouw, die normaal vol leven was, nu een gevecht om leven en d00d voerde. Tijdens de twee weken dat Jill in coma was, kwamen veel bezoekers langs om hun steun te betuigen aan Jill en Ryan. Een van Jill’s neven kwam met een Bijbel in zijn hand en las minstens een uur voor uit de Bijbel.

Hij liet de Bijbel achter bij Ryan en zei hem dat hij passages mocht lezen als hij dat wilde. Na die dag begon Ryan passages uit de Bijbel hardop voor te lezen aan zijn vrouw, in de hoop dat ze zou ontwaken. Na 11 dagen in coma besloot Ryan om alleen naar huis te gaan voor een korte tijd. Hij overwoog of hij Jill van de beademing moest halen, zoals de artsen hadden gesuggereerd. De artsen geloofden niet in verbetering van haar toestand en adviseerden om de beademing te stoppen.

Hoewel hij wist dat dit betekende dat Jill mogelijk snel zou overlijden, vertelde hij de artsen de volgende dag dat ze de beademing mochten stoppen. Op de 14e dag van haar coma werd de beademing verwijderd. Ongeveer 5 uur nadat de beademing was verwijderd, begon Jill te bewegen en te mompelen. Ryan kon de laatste momenten van zijn levendige vrouw niet verdragen en stapte naar de wachtkamer totdat ze was 0verleden.

Hij herinnert zich de volgende momenten duidelijk: “De verpleegkundige kwam naar buiten en zei: ‘Ik denk dat je moet komen, ze praat.’” Ryan ging naar binnen, verwachtend een laatste gesprek met zijn vrouw te hebben. Hij herinnert zich: “Ik liep binnen en Jill sprak. Het eerste wat ze zei was: ‘Haal me hier weg. Ik wil naar huis.’”

Ryan was gesch0kt maar twijfelde of het niet gewoon helder gemompel was. Hij stelde haar vragen die ze alleen goed kon beantwoorden als ze volledig bij bewustzijn was. Hij vroeg naar de namen van hun huisdieren en enkele rekensommen, die ze allemaal correct beantwoordde. Ze vroeg zelfs of ze naar haar favoriete Mexicaanse restaurant kon voor het avondeten.

Later zei Jill dat ze zich de coma niet herinnerde; ze voelde alleen dat ze een tijd weg was geweest en toen weer terugkwam. In een interview werd Ryan gevraagd wat hem deed geloven dat zijn vrouw terugkwam. Hij antwoordde onmiddellijk: “God. Goddelijke tussenkomst. Ik voel het echt zo.” Niet alles ging terug zoals het was na Jill’s ontwaken. Ze moest sommige motorische vaardigheden, zoals tandenpoetsen en veters strikken, opnieuw leren.

 

Het stel beschouwt dit als een tweede kans in hun leven en hun relatie en zorgt ervoor dat ze altijd aan elkaars zijde staan. Jill zegt dat Ryan de juiste beslissing heeft genomen door de be@deming te stoppen, omdat ze niet als een “groente” wilde leven. De @ngst en bezorgdheid van het hele voorval blijven bij Ryan. Hij zegt dat hij altijd controleert of ze nog steeds bij hem is. “Er is nog nooit een nacht voorbij gegaan dat ik niet wakker word. Ik trap meestal tegen haar, en als ze terugtrapt, weet ik dat alles oké is.”

Algemeen

Linda de Mol en Jeroen Rietbergen zijn weer gaan samenwonen: ‘Kleding van Jeroen ligt weer in de kast’

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Linda de Mol hervindt rust en liefde in Portugal: “Sommige dingen zijn te waardevol om los te laten”

Na een bewogen periode, waarin zowel haar carrière als privéleven onder een vergrootglas lagen, lijkt Linda de Mol opnieuw balans te hebben gevonden. In het nieuwste nummer van haar eigen tijdschrift LINDA. blikt de presentatrice openhartig terug op de afgelopen tijd — en doet ze een opvallende onthulling: de kleding van Jeroen Rietbergen ligt weer keurig in hun vakantiehuis in de Portugese Algarve. Een klein detail, maar met een grote betekenis. Zonder het met zoveel woorden te zeggen, bevestigt Linda daarmee wat velen al vermoedden: zij en Jeroen zijn weer samen.

Een huis vol herinneringen aan familie, liefde en verlies

Al meer dan drie decennia is het vakantiehuis in Portugal een vaste plek voor Linda en haar gezin. Een huis waar niet alleen zomerse ontspanning centraal staat, maar waar ook tal van dierbare herinneringen liggen opgeslagen. In het interview deelt Linda hoe het huis al generaties lang een toevluchtsoord is — een plek waar ze samenkwam met haar kinderen, haar broer Jeroen, haar ouders en natuurlijk met Jeroen Rietbergen.

“Het leven gaat hier langzamer, en daardoor denk je er meer over na,” vertelt ze reflecterend. Het huis voelt als een tijdscapsule, waarin herinneringen uit het verleden moeiteloos samensmelten met het heden. Zo ligt het oude jeanshoedje van haar moeder nog altijd op zijn plek, als een tastbaar eerbetoon aan wie ze was. En nu dus ook de kleding van Jeroen — een subtiel, maar krachtig teken dat de liefde tussen hen opnieuw vorm heeft gekregen.


Terug naar de basis: Portugal als plek van bezinning

Linda’s liefde voor Portugal is niet nieuw. Al sinds haar jonge jaren is het haar tweede thuis, en dat blijkt ook uit de warmte waarmee ze over het land praat. Toch verliep het betrekken van het huis niet zonder slag of stoot. In de beginjaren werd het gezin geconfronteerd met een ambitieuze verbouwing die al snel uitmondde in taferelen zoals we die kennen uit Ik Vertrek. Denk aan taalbarrières, cultuurverschillen en misverstanden die uiteindelijk vooral voor komische anekdotes zorgden.


Een palmboompje met een verhaal

Eén van de meest gedenkwaardige momenten uit die periode was de kwestie rond een klein palmboompje in de tuin. Het boompje was ooit geplant door de vorige bewoners, ter nagedachtenis aan hun overleden zoon. Linda voelde direct dat het boompje méér was dan zomaar een plant en beloofde het met zorg te behandelen. Ze gaf het zelfs een ‘ereplek’ in het nieuwe tuinontwerp.

Maar tijdens de verbouwing ging het mis. De Portugese aannemer begreep haar uitleg niet helemaal goed. Toen Linda terugkwam van een korte reis, bleek het boompje pontificaal te zijn ingegraven — midden op het nieuwe terras. “Op de plek waar de zonnebedjes moesten komen!” zegt Linda met een glimlach. De aannemer keek haar vol trots aan: “You say tree very important, tree must stay!” Waarop Linda alleen maar kon zuchten: “Yes, maar niet hier midden op het terras!”

Het verhaal is luchtig en humoristisch, maar heeft een onderliggende betekenis: sommige dingen zijn te waardevol om zomaar te verplaatsen. Het boompje staat er nog steeds, als symbool voor trouw, herinnering en respect — waarden die ook terugkeren in haar hernieuwde band met Jeroen.


De liefde tussen Linda en Jeroen: geen makkelijke weg

De terugkeer van Jeroen Rietbergen in Linda’s leven komt na een roerige tijd. Hun relatie werd eerder overschaduwd door berichtgeving in de media, wat leidde tot een tijdelijke breuk. De publieke opinie was verdeeld en Linda trok zich lange tijd terug uit de schijnwerpers. Ze worstelde met gevoelens van teleurstelling, verdriet en twijfel — allemaal zichtbaar, maar nooit volledig uitgesproken.

Toch toont ze zich nu kwetsbaar en eerlijk. In haar eigen omgeving, op haar eigen tempo. De keuze om opnieuw samen te zijn met Jeroen lijkt er een van volwassenheid, vergeving en wellicht ook acceptatie. Het is geen statement, geen show — het is een stille herstart, waarbij het samen-zijn voorop staat.


“Je hoeft niet alles uit te leggen om begrepen te worden”

Dat Linda haar terugkeer naar rust en liefde niet breed uitsmeert in de media, lijkt een bewuste keuze. Ze gelooft in de kracht van het subtiele: het laten zien van de kleren van Jeroen in de kast van hun gezamenlijke vakantiehuis is wat haar betreft genoeg. De rest mag men zelf invullen. “Soms hoef je niet alles uit te leggen om begrepen te worden,” lijkt haar boodschap.

Het past ook bij de Linda zoals velen haar waarderen: een vrouw die ondanks haar publieke leven, haar privégevoelens beschermt. Die kiest voor nuance in plaats van sensatie. En die weet dat sommige dingen, hoe klein ook, voor haarzelf groots van betekenis zijn.


De kracht van herinneringen en rituelen

In het interview benadrukt Linda hoe belangrijk kleine rituelen zijn geworden. Zo houdt ze vast aan tradities die haar moeder ooit startte. Barbecues op het terras, lange wandelingen langs het strand, samen lachen aan tafel — het zijn rituelen die haar verbinden met haar familie én met zichzelf.

Het huis in Portugal is daarmee niet alleen een vakantiewoning, maar een plek van herinnering, groei en heling. Een plek waar verdriet én liefde mogen bestaan naast elkaar.


Een boodschap aan haar kinderen: “Dat boompje is belangrijk”

Linda sluit het interview af met een ontroerende boodschap aan haar kinderen. Ze vertelt dat ze het palmboompje in de tuin heeft laten opnemen in haar testament. “Ook als ik er niet meer ben, moet dat boompje blijven leven,” zegt ze resoluut. Daarmee geeft ze niet alleen blijk van haar liefde voor het leven, maar ook van haar wens om haar waarden door te geven.

Het is een kleine boom, maar met een groot verhaal. Net zoals de liefde tussen haar en Jeroen — niet perfect, maar diepgeworteld. En blijkbaar sterk genoeg om opnieuw te mogen groeien.


Conclusie: Stil geluk in de Portugese zon

Linda de Mol hoeft geen grote woorden meer. Geen interviews vol verklaringen, geen Instagram-posts met hartjes of hashtags. Het beeld van een kast, gevuld met herinneringen en een paar kledingstukken, zegt genoeg. In de rust van de Portugese Algarve heeft ze niet alleen zichzelf hervonden, maar ook de liefde.

En misschien is dat wel de mooiste boodschap van allemaal: dat het leven soms een omweg neemt, om je terug te brengen naar waar je altijd al thuis was.

Lees verder