Algemeen
Alexia opnieuw ‘schandalig’ gefotografeerd: “Om 09.00 uur!”
Prinses Alexia ligt tijdens de Olympische Spelen onder een vergrootglas. Samen met haar ouders, koning Willem-Alexander en koningin Máxima, en haar oudere zus Amalia, is ze afgereisd naar Parijs om de Nederlandse sporters aan te moedigen. Helaas heeft de jongste dochter van het koningspaar veel kritiek gekregen in de media.
‘Oncharmant’ Gedrag
De Britse krant Daily Mail plaatste een foto van Alexia op de voorpagina, waarop de 19-jarige prinses verveeld kauwgombellen zat te blazen. Dit beeld veroorzaakte veel ophef. De krant schreef dat koningin Máxima er duidelijk niet blij mee leek, gezien haar geïrriteerde blik richting haar dochter. Ook Nederlandse media besteedden veel aandacht aan de foto. Zo noemde Shownieuws het een ‘oncharmante foto’ en besprak de reactie van Máxima op het gedrag van Alexia.
Cola-incident
Naast het kauwgomincident werd er nog een foto breed uitgemeten in de media. Deze keer ging het om een foto van Alexia die aan een fles cola zat te drinken. Op zich niets bijzonders, ware het niet dat het om 09.00 uur ’s ochtends was. Dit leidde tot verbaasde reacties, waaronder die van Sandra Schuurhof, presentatrice van Hart van Nederland en Shownieuws. Ze kon het niet laten haar verbazing te uiten over het tijdstip.
Schuurhof merkte op: “Negen uur ’s ochtends! Ik mag eigenlijk niets zeggen, want ik ben ook gek op cola en sta er soms ook mee op. Ik drink geen koffie, en misschien zij ook niet.” Toch vermoedde Schuurhof dat Máxima later wellicht tegen Alexia had gezegd: “Moet dat nou? Stop die kauwgom weg!” Ze refereerde hierbij aan de eerdere ophef die de Daily Mail had veroorzaakt.
Kritiek op Kauwgomkauwen
Sandra Schuurhof ging verder in op het kauwgomincident in de uitzending van Shownieuws. Ze benadrukte dat het kauwen van kauwgom, zeker als je bellen blaast, in openbare ruimtes niet bepaald als charmant wordt gezien. Schuurhof voegde eraan toe: “Als je dan ook nog de prinses van Nederland bent… Dat is niet handig. Je zit op zo’n tribune met veel hoogwaardigheidsbekleders. Je weet dat er allemaal fotografen zijn. Je ziet Máxima echt kijken. En als blikken konden doden, had Alexia een probleem gehad.”
Schuurhof beschreef het moment als een duidelijke afkeuring van Máxima richting Alexia. “Het was van: wat ben jij aan het doen, man, doe eens even normaal!”
Reacties en Interpretaties
De incidenten tijdens de Olympische Spelen hebben een brede reactie uitgelokt. Sommige mensen vonden het gedrag van Alexia onschuldig en niet noemenswaardig, terwijl anderen vonden dat ze zich meer bewust moest zijn van haar positie en de daarbij horende verantwoordelijkheden. De publieke reacties variëren van begrip voor het feit dat Alexia een normale tiener is die soms fouten maakt, tot kritiek op haar houding en gedrag als lid van het koninklijk huis.
De kritiek die Alexia ontvangt, lijkt een weerspiegeling te zijn van de hoge verwachtingen die mensen vaak hebben van leden van het koningshuis. Als publieke figuren worden ze constant gevolgd en beoordeeld, en elke misstap kan breed uitgemeten worden in de media. In het geval van Alexia lijkt de kritiek vooral voort te komen uit een gevoel dat ze zich bewuster moet zijn van haar publieke rol en de uitstraling die ze daarbij heeft.
Afwegingen en Conclusies
Deze incidenten roepen de vraag op hoe leden van het koninklijk huis, vooral jongeren zoals Alexia, zich moeten gedragen in het openbaar. Moeten ze altijd perfect zijn en voldoen aan de verwachtingen van het publiek, of is er ruimte voor hen om zich als normale mensen te gedragen? Het is een delicate balans tussen hun publieke verantwoordelijkheden en hun recht op een privéleven.
En ook al aan de cola om 9 uur sochtends. #Alexia heeft er gewoon schijt aan👌
Zou ze dit expres doen?👍
Ik hou daar wel van 😇😈 pic.twitter.com/BqbAS6CD0V— Amnesia 🚜 (@Fluitketel44) July 30, 2024
De gebeurtenissen rondom prinses Alexia tijdens de Olympische Spelen benadrukken hoe moeilijk het kan zijn om op te groeien in de schijnwerpers. Terwijl ze zich probeert te navigeren door de uitdagingen van het jongvolwassen leven, worden haar acties voortdurend beoordeeld en bekritiseerd. Dit legt een extra druk op haar en haar familie, die moeten omgaan met de publieke verwachtingen en de constante aandacht van de media.
Het is te hopen dat de prinses en haar familie de tijd krijgen om te reflecteren op deze gebeurtenissen en hun weg te vinden in een leven vol openbare verplichtingen. Voor de buitenwereld blijft het belangrijk om te onthouden dat, hoewel ze leden van het koninklijk huis zijn, ze ook mensen zijn met hun eigen gevoelens en fouten.
Marco Borsato vierde dit jaar de feestdagen in besloten kring met zijn familie. Na een lange periode waarin zijn privéleven en naam vrijwel dagelijks onderwerp van gesprek waren, kozen de Borsato’s voor een warme, huiselijke kerst. Op sociale media verschenen verschillende beelden van het samenzijn, bedoeld om te laten zien dat het gezin ondanks alles weer dichter bij elkaar is gekomen. Wat voor de familie voelde als een moment van rust en verbondenheid, kreeg echter onverwacht een scherpe bijsmaak door een opmerking van mediacommentator Rob Goossens.
Een kerst in het teken van saamhorigheid
De Telegraaf besteedde aandacht aan de kerstviering van de familie Borsato en sprak zelfs van een ‘nieuwe traditie’. Volgens de krant was het bijzonder om te zien hoe Marco samen met zijn kinderen en andere familieleden de feestdagen doorbracht, na jaren die volledig in het teken stonden van juridische onzekerheid en publieke aandacht. Voor veel lezers voelde het als een menselijk verhaal: een gezin dat probeert vooruit te kijken en de draad weer op te pakken.
Dat beeld riep bij veel mensen sympathie op. Niet omdat alles vergeten of vergeven zou zijn, maar omdat het duidelijk maakte dat ook bekende Nederlanders behoefte hebben aan rust, familie en normaliteit. Juist rond kerst, een periode die vaak draait om verzoening en nabijheid, werd die boodschap door veel volgers herkend en gewaardeerd.
De opmerking die verkeerd viel
Rob Goossens, die bekendstaat om zijn scherpe en soms cynische commentaar op media en showbizz, besloot op het artikel te reageren via X. Onder het bericht van De Telegraaf plaatste hij slechts twee woorden: “Naakt behangen?” Wat mogelijk bedoeld was als een grap of een sarcastische verwijzing, viel bij veel mensen volledig verkeerd.
De timing en context van de opmerking maakten dat de ‘grap’ bij velen overkwam als ongepast en kwetsend. Marco Borsato werd immers recent vrijgesproken in een zware ontuchtzaak, een dossier dat jarenlang enorme impact had op zijn leven en dat van zijn familie. Juist daarom vonden veel mensen dat een dergelijke woordspeling niet alleen flauw was, maar ook respectloos.
Golf van verontwaardiging op sociale media
Binnen korte tijd stroomden de reacties onder Goossens’ bericht binnen. Gebruikers van X waren massaal boos en spraken hun afkeuring uit. Voor hen ging het hier niet om humor, maar om het natrappen van iemand die al jaren onder een vergrootglas ligt.
Een gebruiker schreef: “Hoe voelt dat nou, iemand natrappen?” Een ander was nog explicieter: “Jij hebt echt geen niveau. Humor heeft een grens en jij bent zeker geen humorist.” Anderen spraken van “platte” en “humorloze” opmerkingen en vonden dat Goossens hiermee duidelijk over de schreef ging.
Wat vooral opviel, was dat de kritiek niet alleen kwam van fans van Marco Borsato, maar ook van mensen die juist benadrukten dat vrijspraak of niet, er grenzen zijn aan wat je kunt zeggen. De consensus onder veel reageerders was dat dit geen satire of scherpe observatie was, maar een opmerking die bewust inspeelde op een pijnlijk en beladen onderwerp.
Humor versus verantwoordelijkheid
De ophef rond de tweet van Goossens raakt aan een bredere discussie over humor, satire en verantwoordelijkheid in de media. Zeker in het tijdperk van sociale media kunnen opmerkingen razendsnel een groot publiek bereiken. Wat voor de één een onschuldige grap lijkt, kan voor een ander voelen als een persoonlijke aanval.
Mediacommentatoren bevinden zich daarbij in een lastige positie. Ze worden vaak juist gewaardeerd om hun scherpe tong en relativerende humor, maar diezelfde eigenschappen kunnen ook averechts werken. In dit geval vonden veel mensen dat Goossens de context volledig uit het oog verloor en geen rekening hield met de gevoeligheid van het onderwerp.
De rol van mediacommentatoren
Rob Goossens profileert zich al jaren als ‘mediakenner’ en duidt regelmatig het gedrag van BN’ers, tv-programma’s en showbizzontwikkelingen. Daarbij schuwt hij de scherpe oneliner niet. Voor een deel van zijn publiek hoort dat bij zijn stijl. Maar critici wijzen erop dat scherpe humor iets anders is dan het maken van toespelingen op zware beschuldigingen, zeker wanneer iemand juridisch is vrijgesproken.
De kritiek op Goossens raakt daarmee ook aan de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van iemand met een groot bereik? Moet alles kunnen, of mag er worden verwacht dat er rekening wordt gehouden met context, timing en menselijke impact?
De impact op het publieke debat
De discussie rond deze ene tweet laat zien hoe verdeeld het publiek kan reageren op humor in de media. Waar sommigen vinden dat satire per definitie moet kunnen schuren, benadrukken anderen dat er grenzen zijn, vooral als het gaat om zaken die mensen en gezinnen diep hebben geraakt.
Voor Marco Borsato zelf kwam de opmerking op een moment waarop hij juist probeerde zijn leven weer enigszins normaal in te richten. Zijn kerst met familie was geen publieke stunt, maar een privé-moment dat via media-aandacht alsnog breed werd uitgemeten. Dat zo’n moment vervolgens wordt aangegrepen voor een cynische grap, voelde voor veel mensen als onnodig hard.
Stilte vanuit Goossens
Vooralsnog heeft Rob Goossens niet uitgebreid gereageerd op de kritiek. Dat zorgt ervoor dat de discussie vooral wordt gevoerd door het publiek zelf. Sommigen vinden dat hij excuses zou moeten aanbieden, anderen denken dat hij het incident bewust laat uitdoven.
Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze situatie opnieuw laat zien hoe snel een enkele opmerking kan escaleren tot een bredere maatschappelijke discussie. Het gaat niet alleen over Marco Borsato of Rob Goossens, maar over de vraag hoe we met elkaar omgaan in het publieke domein.
Kerstgedachte onder druk
Ironisch genoeg speelde dit alles zich af rond kerst, een periode waarin verbinding, mildheid en reflectie centraal zouden moeten staan. Juist daarom viel de opmerking bij veel mensen extra rauw. Waar de familie Borsato probeerde de feestdagen in rust door te brengen, werd het moment overschaduwd door een debat over fatsoen en grenzen.
Voor veel X-gebruikers was het duidelijk: humor mag scherp zijn, maar niet ten koste van menselijke waardigheid. De reacties laten zien dat het publiek steeds kritischer kijkt naar hoe bekende mediafiguren omgaan met hun woorden.
Een les in publieke gevoeligheid
Of deze kwestie nog een staartje krijgt, is onduidelijk. Wat wel vaststaat, is dat de ‘grap’ van Rob Goossens bij een groot deel van het publiek verkeerd is gevallen. Het incident onderstreept hoe belangrijk context en timing zijn, zeker in gevoelige dossiers.
In een tijd waarin alles direct wordt gedeeld en beoordeeld, lijkt de ruimte voor ongenuanceerde opmerkingen kleiner te worden. Misschien is dat geen beperking van vrijheid, maar een uitnodiging tot meer zorgvuldigheid. Want soms zegt de manier waarop we reageren op andermans pijn meer over onszelf dan over degene die onderwerp van gesprek is.