-

Algemeen

Peter Gillis deelt heftig bericht: ‘Mark gaat het niet redden’

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Mark Gillis, de zoon van Peter Gillis, ligt inmiddels al bijna een maand in het z!ekenhuis. In de nacht van 28 op 29 juni werd hij met spoed naar de intens!ve care gebracht vanwege een ernstige longontsteking. Sindsdien v*cht hij voor zijn leven en ligt hij in krit!eke toestand.

De Ernst van de Situatie

Enkele weken geleden werd Mark opgenomen in het z!ekenhuis met een longontsteking. Zijn toestand verslechterde snel, wat de artsen ertoe bracht om hem in een kunstmatige coma te brengen. Dit was nodig om zijn lichaam de rust te geven die het nodig had om te reageren op de antibiotica. Helaas liep Mark tijdens zijn verblijf in het z!ekenhuis een z!ekenhuisbacterie op, wat leidde tot een tweede longontsteking. De situatie zag er zeer ernstig uit, en Mark v0cht letterlijk voor zijn leven.

Geruchten en Nepnieuws

Tijdens deze moeilijke periode circuleerden er op internet geruchten dat Mark het niet zou redden. Erger nog, sommige websites beweerden ten onrechte dat de familie Gillis voor de hartverscheurende keuze stond om de beademing te stoppen. Peter Gillis reageerde fel op deze berichten en benadrukte dat het om nepnieuws ging. De verspreiding van dergelijke onjuiste informatie was bijzonder pijnlijk voor de familie in een toch al stressvolle tijd.

De Impact van de Kunstmatige Coma

Peter Gillis gaf eerder deze week een update over de gezondheidstoestand van zijn zoon. Hoewel Mark inmiddels uit de kunstmatige coma is ontwaakt, is het duidelijk dat hij nog een lange weg te gaan heeft. Hij is erg verward en angstig, wat begrijpelijk is gezien de ernst van zijn z!ekte en de langdurige coma. “Het z!ek zijn en de kunstmatige coma hebben zijn psychische gesteldheid aardig in de war gebracht. Hij moet nu weer leren praten, wat hem veel moeite en energie kost,” aldus Peter.

De Revalidatie: Een Langzaam en Moeizaam Proces

De weg naar herstel is lang en vol uitdagingen. Mark moet niet alleen weer leren praten, maar ook zijn spierkracht terugkrijgen. “Er wordt geoefend met hem, om alle spierkracht terug op te bouwen. Hij moet weer leren lopen, maar moet ook weer leren zelf te eten,” vertelt Peter. Dit revalidatieproces is intensief en vereist veel geduld en doorzettingsvermogen van zowel Mark als zijn verzorgers.

De Steun van de Familie en Het Publiek

De familie Gillis heeft veel steun ontvangen van vrienden, familie en fans. Deze steun is van onschatbare waarde in deze moeilijke tijd. De familie beseft dat het herstel van Mark een langdurig proces zal zijn, maar blijft hoopvol en vastberaden. “Een heel traject, waarvan we vermoeden dat het nog een geruime tijd in beslag zal nemen,” zegt de familie.

Toekomstperspectieven

Hoewel Mark nu bij bewustzijn is, ligt er nog een lange weg van herstel voor hem. De komende maanden zullen cruciaal zijn voor zowel zijn fysieke als mentale revalidatie. Het is belangrijk dat hij de nodige tijd en zorg krijgt om te herstellen. De steun van het publiek en de zorg van het medische team zullen een belangrijke rol spelen in zijn herstelproces.

Het Belang van Geduld en Doorzettingsvermogen

Het herstelproces van Mark benadrukt het belang van geduld en doorzettingsvermogen. Elke kleine stap vooruit is een overwinning. De focus ligt nu op het opnieuw aanleren van basisvaardigheden en het opbouwen van kracht en uithoudingsvermogen. Dit proces zal tijd vergen, maar met de juiste ondersteuning kan Mark vooruitgang boeken.

Een Krachtig Voorbeeld van Veerkracht

Het verhaal van Mark Gillis is een krachtig voorbeeld van veerkracht en doorzettingsvermogen. Ondanks de zware beproevingen blijft hij vechten voor zijn herstel. Zijn familie speelt een cruciale rol in het bieden van de emotionele steun die nodig is om deze moeilijke tijd door te komen. Hun liefde en toewijding zijn van onschatbare waarde voor Mark.

Conclusie

Mark Gillis heeft een belangrijke mijlpaal bereikt door uit zijn kunstmatige coma te ontwaken, maar hij staat nog aan het begin van een lang en uitdagend herstelproces. Zijn fysieke en mentale gezondheid zijn zwaar aangetast, en het zal tijd en geduld vergen om te herstellen. De steun van zijn familie en de professionele zorg van het medisch team zijn cruciaal in deze periode. De familie vraagt om privacy en geduld, zodat Mark in alle rust kan werken aan zijn herstel. Zijn verhaal benadrukt het belang van een holistische benadering van gezondheid en de krachtige rol van familie en medische zorg in het overwinnen van ernstige gezondheidsuitdagingen.

Laten we Mark en de familie Gillis veel sterkte en alle kracht toewensen bij het herstel van Mark. Met hun vastberadenheid en de steun van hun gemeenschap, is er hoop op een positieve uitkomst.

Algemeen

Alex uit Over Mijn Lijk deelt ingrijpende gezondheidsupdate

Avatar foto

Gepubliceerd

op

Alex hoort dat hij opnieuw een zeldzame tumor heeft: “Onze grootste wens is nog wat tijd met z’n drieën”

Voor Alex en zijn vrouw Linda sloeg het nieuws in als een bliksem bij heldere hemel. De zorgen rond zijn gezondheid leken al groot genoeg, toen artsen recent ook nog een tweede tumor ontdekten. Niet alleen blijkt deze volledig los te staan van zijn eerdere hersentumor, hij is bovendien zeldzaam én complex. Toch proberen Alex en Linda, samen met hun zoontje Aaron, vast te houden aan wat echt telt: tijd samen.

Zeldzaam en onverwacht

Eerder deze maand deelden Alex en Linda via hun persoonlijke blog dat er mogelijk opnieuw iets mis was. Artsen zagen iets verontrustends op de scans. Wat begon als onzekerheid, kreeg deze week een naam: spindelcelsarcoom. Deze vorm van k*nker komt normaal voor in botten, maar zit bij Alex in het hoofd – iets wat vrijwel nooit voorkomt.

Omdat de tumor zo zeldzaam is, schakelden Nederlandse artsen zelfs de hulp in van een specialist uit de Verenigde Staten. “Ze hebben een Amerikaanse arts laten meekijken naar het bot en weefsel,” schrijven Alex en Linda openhartig. Het was nodig om tot een juiste diagnose te komen – en die bevestiging kwam keihard aan.

Geen uitzaaiingen bij de hersentumor, maar het sarcoom wél

De impact van het nieuws is niet te onderschatten. Het spindelcelsarcoom staat namelijk volledig los van de hersentumor waarmee Alex al jaren leeft. Het gaat dus om twee onafhankelijke, primaire tumoren – iets wat artsen zelden zien. “Het is een beetje bizar,” schrijft het stel. “Want deze tumor heeft niets te maken met de eerdere.”

Toch zijn er cruciale verschillen die zorgen baren. Waar de hersentumor in principe lokaal blijft, kan het sarcoom wel degelijk uitzaaien. Die dreiging voelt extra zwaar, omdat artsen aangeven dat het verloop van deze zeldzame tumor mogelijk nog sneller kan gaan dan dat van zijn eerste z!ekte.

Onzekere toekomst, maar een helder doel

Het behandeltraject dat voor hen ligt, is nog onzeker. Aanstaande vrijdag volgt er een belangrijk gesprek met het medische team. “Ze gaan bekijken wat mogelijk is bij deze zeldzame vorm,” schrijven Alex en Linda. Behandelingen zoals bestraling of chemotherapie worden overwogen, maar er is geen standaard protocol voor een spindelcelsarcoom in het hoofd.

Dat maakt het lastig: niet alleen voor artsen, maar ook voor het gezin. “We weten niet of wat ze voorstellen ook echt effect zal hebben,” schrijft Linda. De onzekerheid vreet aan hen. Maar tegelijk is er ook een duidelijke motivatie om door te gaan. Alex wil vechten — niet alleen voor zijn gezondheid, maar vooral voor zijn gezin.

De drang naar normale momenten

Te midden van al deze zorgen blijft de wens naar iets kleins, iets menselijks, overeind: “Even met z’n drieën weg kunnen.” Het gezin wil, ondanks alle behandelingen en z!ekenhuisbezoeken, nog herinneringen maken. Gewoon een paar dagen met z’n drietjes – ergens waar de z!ekte even op de achtergrond kan blijven.

Die wens zegt alles over de liefde die tussen hen leeft. Aaron, hun jonge zoon, is een belangrijke bron van kracht. “Hij weet niet alles, maar hij voelt alles,” schrijft Linda. “Zijn lach is wat ons op de been houdt.” Dat maakt elke extra dag samen zoveel waardevoller.

Een strijd die al elf jaar duurt

Voor wie het programma Over Mijn Lijk heeft gevolgd, is Alex een bekend gezicht. Zijn verhaal raakte velen in het achtste seizoen van de serie. Elf jaar geleden veranderde zijn leven drastisch toen hij onverwacht bewusteloos raakte terwijl hij met Linda op de bank zat. Onderzoek toonde aan dat hij een kwaadaardige hersentumor had.

Wat volgde, was een intens medisch traject vol ingrijpende behandelingen. Alex onderging meerdere operaties, volgde diverse therapieën en leerde leven met wat er was. Toch bleef hij, samen met Linda, zoeken naar manieren om er te zijn – voor elkaar en later voor Aaron.

De diagnose van nu brengt hen terug in dat rauwe gevoel van toen. En toch is deze nieuwe strijd anders: complexer, zwaarder, maar ook intiemer. Want dit keer draait alles om de kwaliteit van de tijd die nog rest.

Kracht in kwetsbaarheid

Wat opvalt in alles wat Alex en Linda delen, is hun openheid. Ze vertellen niet alleen over scans en behandelopties, maar ook over hun gevoelens, hun angsten en hun dromen. “We weten dat we ons op glad ijs begeven, maar we kiezen voor eerlijkheid,” zeggen ze. Die eerlijkheid maakt hun verhaal zo krachtig. Ze geven een gezicht aan wat het betekent om te leven met onzekerheid, en om te blijven hopen tegen de klippen op.

Hun openhartige blog trekt veel lezers, die reageren met steun, liefde en medeleven. Veel mensen herkennen zich in de emoties die ze beschrijven: het gemis van controle, de behoefte aan verbondenheid, het zoeken naar licht in donkere dagen.

Een dag tegelijk

De komende weken zullen voor het gezin in het teken staan van beslissingen, afwegingen en misschien ook opnieuw beginnen. Welke behandeling volgt? Wat is haalbaar? En hoe kunnen ze de rust bewaren in een wereld vol vragen?

Toch houden ze zich vast aan één idee: elke dag telt. Niet in grote daden of spectaculaire plannen, maar in kleine, liefdevolle momenten. Een wandeling met Aaron. Een film op de bank. Elkaar aankijken en weten: we zijn er nog. Samen.

Lees verder