Algemeen
Peuter zit vast in Tesla nadat batterij leeg raakt – oma buitengesloten
Elektrische voertuigen hebben hun voordelen, maar zoals alles kunnen ze ook gebreken hebben. En soms kunnen die gebreken leiden tot potentieel levensbedreigende situaties.
Renee Sanchez, een grootmoeder uit Phoenix (VS), was helemaal klaar voor een dagje dierentuin met haar kleindochter van 20 maanden. Ze zette haar kleindochter in haar autostoeltje, sloot de autodeur en nam plaats in de bestuurdersstoel.
Maar toen ze de voordeur wilde openen, stuitte ze op een groot probleem.
“Mijn auto deed het niet meer,” vertelde ze aan AZFamily. “Ik kon er niet in. Mijn telefoonsleutel werkte niet. Mijn kaartsleutel werkte niet.”
Omdat Sanchez buiten haar auto vastzat en haar kleindochter al in haar autostoeltje zat, had ze geen andere optie dan 112 te bellen.
“En toen de hulpdiensten arriveerden, was het eerste wat ze zeiden: ‘Uggh, het is een Tesla. We kunnen niet in deze auto’s,’” zei ze. “En ik zei: ‘Het maakt me niet uit of je mijn auto doormidden moet zagen. Haal haar er gewoon uit.’”
Sanchez zei dat haar kleindochter de eerste paar minuten van het incident “oké” was, maar toen de brandweer arriveerde en met een bijl de ruit van de Tesla begon in te slaan, begon het kleine meisje te huilen.
Toen de 20 maanden oude kleindochter eenmaal veilig in de armen van haar oma lag, begon volgens Sanchez de woede toe te slaan.
De 12-volt accu in haar auto was zonder waarschuwing overleden. Bestuurders zouden drie waarschuwingen moeten krijgen voordat hun accu leeg raakt, maar om de een of andere reden kreeg Sanchez die niet. Een serviceafdeling van Tesla bevestigde dat er geen waarschuwingen naar haar voertuig waren gestuurd.
Nu wil Sanchez dat hulpverleners leren hoe ze moeten omgaan met defecte elektrische voertuigen. “Zij tastten net zo goed in het duister als ik.”
Ondanks het angstaanjagende incident is Sanchez nog steeds fan van Tesla, hoewel ze nu wat voorzichtiger is. “Ik geef Tesla een pluim. Als het werkt, is het geweldig. Maar als het niet werkt, kan het dodelijk zijn,” zei Sanchez.
Emma Kok zoekt hulp in Spanje: “Eindelijk een arts die echt luistert”
De jonge zangeres Emma Kok bevindt zich deze week in het Spaanse Málaga. Niet om te genieten van zon, zee en strand, maar om een belangrijke medische afspraak bij te wonen. De tiener, die al jarenlang kampt met ernstige gezondheidsproblemen, heeft een consult gehad bij een vasculaire chirurg in de hoop eindelijk meer duidelijkheid te krijgen over haar toenemende klachten.
Hoewel de reis zwaar is, laat Emma in een openhartig bericht op Facebook weten dat ze hoopvol blijft. “Eindelijk een arts die écht luistert,” schrijft ze. “Dat voelt al als een opluchting.”
Niet voor vakantie, maar voor antwoorden
Emma Kok, bekend van haar indrukwekkende optredens bij onder meer André Rieu en haar deelname aan The Voice Kids, is nog altijd maar een tiener, maar heeft al een indrukwekkend leven achter de rug. Ze lijdt aan gastroparese, een zeldzame aandoening waarbij de maag gedeeltelijk verlamd is en voedsel niet goed verteerd kan worden.
Die aandoening zorgt ervoor dat ze al sinds haar kindertijd te maken heeft met ernstige vermoeidheid, pijn en voedingsproblemen. Regelmatig verblijft ze in het z!ekenhuis, en haar situatie vraagt om constante medische zorg.
Toch blijft Emma ondanks alles positief en strijdlustig. Ze deelt haar ervaringen met haar volgers, niet om medelijden op te wekken, maar om bewustwording te creëren en anderen met chronische aandoeningen een stem te geven.
In haar nieuwste bericht legt ze uit waarom ze deze keer naar Spanje is afgereisd.
“Eerst dacht ik dat het gewoon mijn gastroparese-klachten waren,” schrijft ze. “Maar het werd erger, en ook op plekken waar ik nog nooit eerder iets voelde.”
De symptomen verontrustten haar zo erg dat ze besloot verder te zoeken — en haar intuïtie bleek juist.
Op zoek naar een nieuwe oorzaak
Emma vertelt dat ze zich de afgelopen maanden steeds slechter is gaan voelen. De klachten die ze nu ervaart, lijken volgens haar niet meer alleen verklaarbaar door haar bekende maagverlamming.
Ze begon zelf onderzoek te doen, praatte met lotgenoten en kwam daarbij op het spoor van iets dat ze nog niet eerder had gehoord: vasculaire syndromen.
“Dat zijn aandoeningen die in de bloedvaten zitten,” legt ze uit. “De bloedvaten kunnen zo strak tegen de organen aanliggen dat ze ingangen en doorgangen afknellen. Daardoor krijgen organen te weinig bloed, en dat kan weer allerlei klachten veroorzaken.”
Emma herkende veel van haar eigen symptomen in de verhalen van andere patiënten die met deze syndromen kampen.
Málaga als laatste hoop
Via online patiëntengroepen kwam Emma in contact met mensen die vergelijkbare problemen hadden. Velen van hen bleken behandeld te worden door een specialist in Málaga, die internationaal bekendstaat om zijn ervaring met deze zeldzame vasculaire aandoeningen.
“Heel veel lotgenootjes met gastroparese bleken ook die vasculaire syndromen te hebben,” schrijft Emma. “En ze gingen allemaal naar deze arts in Spanje. Toen dacht ik: misschien kan hij ook mij helpen.”
Na maanden van wikken en wegen besloot ze samen met haar familie de stap te zetten. De reis was vermoeiend, maar Emma beschrijft het consult als “ontzettend waardevol”.
“Vandaag had ik mijn afspraak,” schrijft ze in haar bericht. “Het was een ontzettend fijne arts, en eindelijk had ik een gesprek waarin ik me echt gehoord voelde.”
Nog geen duidelijkheid, wel meer vertrouwen
Hoewel het gesprek in Málaga haar hoop heeft gegeven, is er nog geen definitieve diagnose. De arts wil dat er eerst aanvullende onderzoeken in Nederland worden uitgevoerd, omdat Emma nog minderjarig is.
“Omdat ik nog geen 18 ben, kan hij bepaalde onderzoeken niet hier doen,” schrijft ze. “Die moeten in Nederland plaatsvinden. Dus uiteindelijk weet ik nog niet heel veel meer, maar het is wél fijn om eindelijk een goed gesprek te hebben gehad.”
De zangeres benadrukt dat ze het vertrouwen niet verliest. De zoektocht naar een verklaring voor haar klachten duurt misschien langer dan gehoopt, maar ze voelt zich gesteund — zowel door haar arts als door de vele mensen die haar berichten lezen.
“Ze blijft vechten”
Wie Emma al langer volgt, weet dat haar verhaal er een is van veerkracht. Al van jongs af aan moet ze omgaan met fysieke beperkingen, maar dat heeft haar nooit tegengehouden om te doen waar ze gelukkig van wordt: zingen.
Haar doorbraak kwam toen ze het nummer Voilà van Barbara Pravi vertolkte, waarmee ze miljoenen mensen wist te raken. Sindsdien heeft ze opgetreden op internationale podia, waaronder het Vrijthof in Maastricht, waar André Rieu haar onder zijn vleugels nam.
Ondanks haar succes blijft ze eerlijk over de moeilijke kanten van haar leven. “Soms lukt het niet om te zingen of te studeren, omdat mijn lichaam het niet toelaat,” zei ze eerder. “Maar ik geef niet op. Nooit.”
Diezelfde mentaliteit klinkt door in haar bericht uit Spanje.
“Ik blijf vechten, hoe zwaar het soms ook is,” schrijft ze. “Ik hou jullie op de hoogte.”
Massale steun van fans
Binnen enkele uren stroomden de reacties onder haar bericht binnen. Honderden volgers lieten weten hoe trots ze op haar zijn en wensten haar beterschap.
“Je bent een voorbeeld van kracht en moed,” schrijft iemand.
“Wat er ook gebeurt, blijf geloven in jezelf,” zegt een ander.
Veel mensen delen hun eigen ervaringen met chronische z!ekte en bedanken Emma omdat ze er open over praat. Voor velen is ze een inspiratiebron — een symbool van hoop in moeilijke tijden.
Waarom Spanje?
Dat Emma voor haar medische zoektocht uitwijkt naar Spanje, roept bij sommigen vragen op. Maar volgens medische kenners is dat niet ongebruikelijk. Bij zeldzame aandoeningen zoals vasculaire compressiesyndromen zijn de specialisten dun gezaaid, en sommige artsen in Zuid-Europa hebben zich juist in deze problematiek verdiept.
Een Nederlandse internist legt uit: “In landen als Spanje en Italië wordt meer onderzoek gedaan naar de relatie tussen bloedvaten en spijsverteringsklachten. Soms vinden patiënten daar sneller herkenning dan in Nederland, waar het nog een relatief onbekend onderwerp is.”
Voor Emma betekent deze stap in elk geval een nieuwe fase in haar traject — een kans om verder te kijken dan de grenzen van haar eigen land.
Hoop als drijfveer
Hoewel er nog veel onzeker is, straalt Emma’s bericht één ding uit: hoop. Ze weet dat haar pad langer en ingewikkelder is dan dat van de meeste leeftijdsgenoten, maar ze blijft geloven dat elke stap — hoe klein ook — haar dichter bij verbetering brengt.
“Het feit dat iemand me serieus neemt, geeft al rust,” schrijft ze. “Dat is misschien nog wel belangrijker dan een diagnose.”
Die openhartige woorden maken indruk. Ze tonen de volwassenheid van een jonge vrouw die, ondanks alle obstakels, haar kracht blijft vinden in muziek, geloof en positiviteit.
Een boodschap aan haar volgers
Aan het einde van haar bericht richt Emma zich direct tot haar volgers:
“Dankjewel voor alle lieve reacties en steun. Het doet me meer dan jullie denken. Ik lees echt alles.”
Ze sluit af met de woorden:
“Ik weet nog niet wat de volgende stap is, maar ik blijf hoopvol. Zodra ik meer weet, laat ik het weten.”
Voor wie haar volgt, is het duidelijk: deze reis gaat niet alleen over genezing, maar ook over doorzettingsvermogen — en over de kracht van blijven geloven, zelfs als het pad onzeker is.
Dit bericht op Instagram bekijken
💬 Wat vind jij van Emma’s moedige stap? Laat jouw steun of ervaring achter in de reacties en wens haar beterschap.