Algemeen
Jongetje vindt bijzondere vis met mensentanden – hoe is dit mogelijk?
Janna Clinton genoot van een weekend in juli op haar achterporch, terwijl ze haar 11-jarige zoon zag vissen in de vijver achter hun huis in Oklahoma.
Toen Charlie begon te schr*euwen, sprong ze van haar stoel en rende naar haar zoon, die geschokt was door het wezen dat aan het einde van zijn vislijn hing.
Het buurtvijvertje achter het huis van de Clintons is een leuke plek om te vissen en weer vrij te laten voor baars en meerval. Maar in het weekend van 14 juli viste Charlie met alleen een stuk brood als aas een vreemd uitziend wezen op en riep zijn moeder Janna om hulp.
“Hij schre*uwde: ‘Oh my God, mam! Oh my God!'”, zei de moeder. “Ik dacht eerlijk gezegd dat hij gewoon dr*matisch deed.” Bij nader inzien ontdekte ze dat de vangst tanden had die leken op die van een mens. “Natuurlijk zijn we in een buurtvijver gewend om slechts een paar baarzen of meervallen te vangen… Ik bedoel, niets met tanden die op die van mensen lijken,” zei ze, eraan toevoegend dat de vis behoorlijk fel was. “(Charlie) zei dat het een behoorlijk gevecht leverde. Hij was de enige die daar beneden aan het vissen was en hij heeft het geweldig gedaan.”
De Clintons plaatsten een foto van de bizarre vis op hun buurt-Facebookpagina en plaatselijke bewoners die de post en foto’s zagen, deelden hun gedachten: “DAT ZIJN MENSELIJKE TANDEN,” zei de een, terwijl een ander schreef: “Wat in de wereld!?! Dat is eng!”
Sommigen suggereerden dat de familie contact opneemt met de natuurorganisatie. “Dat is absoluut geen ‘vangen en weer vrijlaten’! Bedankt dat je het serieus neemt,” zei een bewoner, terwijl een ander deelde: “Misschien moet je dat aan iemand bij de natuurorganisatie melden…”
Voordat ze contact opnamen met de natuurorganisatie over hun angstaanjagende vangst van de dag, hebben ze de vis teruggezet in de vijver. “Het is een vijver om te vangen en weer vrij te laten… dus hebben we het helaas weer vrijgelaten omdat we op dat moment niet beter wisten,” zei Janna. “We hebben daar een fout gemaakt.”
De familie kwam erachter dat de vis die Charlie had gevangen een pacu was, een neef van de piranha, die inheems is in Zuid-Amerika. In tegenstelling tot zijn omnivore verwanten met vlijmscherpe tanden en een onderbeet, is de pacu voornamelijk een vegetariër met vierkante tanden en een lichte overbeet.
Hoe het in de vijver in een buitenwijk ten noorden van Oklahoma City is terechtgekomen, is nog steeds een raadsel voor natuurbeheerders, die vermoeden dat het een huisdier was dat zijn aquarium ontgroeide en werd vrijgelaten in het wild.
In een boodschap aan de vorige eigenaar van de vis schreef het Oklahoma Department of Wildlife Conservation (ODWC) op Twitter: “Beste, degene die een hele Pacu (een Zuid-Amerikaanse vis nauw verwant aan de Piranha) heeft vrijgelaten in een buurtvijver; hoe durf je.”
De Tweet stimuleerde gesprekken in de cybergemeenschap, waar velen verrast waren door de tanden ervan. “WAAROM HEEFT HET MENSELIJKE TANDEN,” vroeg een verwarde gebruiker.
“IK WEET HET NIET, WE HEBBEN ZE NIET GEMAAKT,” antwoordde ODWC, dat een andere boodschap leverde: “Jouw vis werd gevangen door Charlie Clinton. Hij is 11. LAAT JE HUISDIEREN NIET LOS. ZE ZIJN EEN EXOTISCHE, INVASIEVE SOORT DIE SCHADE AAN ONZE LOKALE ECOSYSTEMEN KAN VEROORZAKEN.” Dit zou kunnen leiden tot een dergelijke verschrikkelijke situatie die zeer schadelijk zou kunnen zijn voor het milieu.
Dit was niet de eerste pacu die in Oklahoma werd gevangen. In juli 2018 haalde de 11-jarige Kennedy Smith een pacu uit Marina Cove bij Ft. Cobb Lake, minder dan twee uur bij de Clintons vandaan.
Op dat moment plaatsten de Game Wardens van Oklahoma een waarschuwing op Facebook die zei: “… Pacu’s zijn al in een paar visserijen in Oklahoma gevangen. De introductie van de niet-inheemse pacu in de wateren van Oklahoma is waarschijnlijk afkomstig van individuen die ze als huisdier kochten en ze vrijlieten toen ze te groot werden voor het aquarium waarin ze waren opgegroeid. Pacu’s kunnen een lengte van maximaal 3,5 voet en een gewicht van 88 pond bereiken.”
Hoewel deze lelijke vissen over het algemeen ongevaarlijk zijn voor mensen, hebben de pacu’s een verontrustende bijnaam verdiend, “de ballensnijders.” In 2011 werd een waarschuwing uitgevaardigd voor skinnydippende Zweden toen er een pacu werd gevonden in de Sont van Öresund.
“Er zijn incidenten geweest in andere landen zoals Papoea-Nieuw-Guinea, waar sommige mannen hun testikels zijn afgebeten,” zei visexpert Henrik Carl, die eraan toevoegde dat vissers naar verluidt zijn doodgebloed nadat hun testikels waren afgebeten. Carl ging verder: “Ze bijten omdat ze honger hebben, en testikels zitten lekker in hun mond…” Hij voegde eraan toe: “Normaal gesproken eten ze noten, fruit en kleine vissen, maar menselijke testikels zijn gewoon een natuurlijk doelwit.”
Ondertussen is Charlie in Oklahoma achter de pacu bij de vijver aan het jagen, hopend het nog een keer te kunnen lokken.
Dear, whoever released an entire Pacu (a South American fish closely related to Piranha) into a NEIGHBORHOOD pond;
how dare you. pic.twitter.com/WwQqJ9REAz
— Oklahoma Department of Wildlife Conservation (@OKWildlifeDept) July 18, 2023
“Hij is behoorlijk laat bij de vijvers gebleven die avond en heeft geprobeerd om hem opnieuw te vangen,” zei Janna over haar zoon, die, in de hoop op een gewilde vangst, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat aan het vissen is. “Als hij hem opnieuw vangt, gaan we hem laten opzetten voor hem. Ik denk dat dat een geweldige prijs is en hij verdient het… Ik vertelde hem dat we ervoor zouden zorgen dat de vis glimlacht zodat je zijn tanden kunt zien.”
Joke Bruijs (73) laat indrukwekkend nalatenschap achter na bewogen leven
Nederland heeft afscheid moeten nemen van een bijzondere vrouw: Joke Bruijs. De veelzijdige actrice en zangeres is op 73-jarige leeftijd heengegaan, zo maakte haar management bekend. Het nieuws kwam kort na het verlies van haar ex-man en goede vriend Gerard Cox, met wie zij decennialang een bijzondere band deelde. Ondanks hun scheiding bleef hun samenwerking intens en hartelijk. Dat zij vrijwel in dezelfde periode hun laatste hoofdstuk afsloten, voelt voor velen symbolisch.
Strijd tegen z!ekte
De laatste jaren stond Joke’s gezondheid onder druk. Ze leefde met de z!ekte van Parkinson, een aandoening die steeds meer invloed kreeg op haar dagelijks leven. Gerard Cox sprak er recent nog openlijk over in een interview, waarin hij aangaf dat het steeds moeilijker werd voor zijn ex-partner. Toch bleef Joke, ondanks haar fysieke beperkingen, zo lang mogelijk actief en betrokken bij haar werk en haar omgeving.
Dat ze haar lichaam ter beschikking heeft gesteld aan de wetenschap, is tekenend voor haar nuchtere en betrokken aard. In plaats van een traditionele uitvaart koos zij bewust voor een bijdrage aan onderzoek, zodat toekomstige generaties kunnen leren van haar situatie. Het besluit raakt veel mensen, omdat het zoveel zegt over wie Joke was: iemand die altijd vooruitkeek en het grotere belang diende.
Een carrière vol hoogtepunten
Joke Bruijs groeide uit tot een veelzijdig gezicht in de Nederlandse entertainmentwereld. Haar stem, haar humor en haar warme uitstraling maakten haar geliefd bij een breed publiek. Als zangeres maakte ze naam met haar muzikale optredens, terwijl ze als actrice furore maakte op televisie en in het theater.
Een van de grootste mijlpalen in haar loopbaan was de populaire tv-serie Toen Was Geluk Heel Gewoon. Samen met Gerard Cox wist ze jarenlang miljoenen kijkers aan zich te binden met de herkenbare, humoristische en toch altijd menselijke verhalen. Hun chemie op het scherm werd vaak geprezen, ook lang nadat hun huwelijk voorbij was.
In 2022 werkten ze opnieuw samen, dit keer in de film Casa Coco. Het was voor beiden een terugkeer naar het witte doek, en opnieuw viel de natuurlijke wisselwerking tussen de twee op. Hun samenwerking bewees dat kunst en persoonlijke relaties soms los van elkaar kunnen bestaan, maar elkaar ook kunnen versterken.
Een bijzondere band met Gerard Cox
De relatie tussen Joke Bruijs en Gerard Cox ging verder dan wat het publiek op het scherm zag. Hoewel hun huwelijk in de loop der jaren strandde, bleef de vriendschap overeind. Ze ondersteunden elkaar in werk en privé, en spraken vaak liefdevol over de tijd die ze samen hadden gedeeld.
Dat beiden binnen enkele dagen tijd zijn heengegaan, raakt velen. Voor fans voelt het alsof een iconisch duo uit de Nederlandse cultuur definitief is verdwenen. Het contrast tussen hun humoristische, vaak luchtige optredens en het verdriet van deze periode onderstreept de diepe band die ze met elkaar hadden – een band die niet gebroken werd door tijd of omstandigheden.
Joke als mens: warm en toegankelijk
Collega’s en vrienden omschrijven Joke als iemand met een hart van goud. Ze was hartelijk, toegankelijk en stond altijd klaar voor de mensen om haar heen. Ondanks haar bekendheid bleef ze zichzelf en gaf ze vaak blijk van een nuchtere kijk op het leven.
Haar warmte kwam niet alleen tot uiting in haar werk, maar ook in haar persoonlijke contacten. Acteurs, muzikanten en crewleden die met haar samenwerkten, spreken van een vrouw die altijd ruimte liet voor humor en gezelligheid, ook tijdens lange draaidagen.
Geen uitvaart, maar een bewuste keuze
Het besluit om geen uitvaart te organiseren, heeft voor veel mensen verrassing gebracht. Toch past het bij Joke. Ze koos ervoor haar lichaam ter beschikking te stellen aan de wetenschap, waarmee ze een laatste daad van betekenis leverde. Voor haar stond altijd het grotere geheel voorop: bijdragen aan kennis, vooruitgang en de samenleving.
Voor fans en bekenden biedt dit geen gelegenheid voor een traditioneel afscheid, maar velen grijpen sociale media aan om herinneringen en foto’s te delen. Op die manier leeft haar nalatenschap voort, niet alleen in haar werk, maar ook in de persoonlijke herinneringen die ze heeft achtergelaten.
Een stem en gezicht van generaties
Joke’s werk kende een breed bereik. Jong en oud konden genieten van haar optredens, juist omdat ze erin slaagde om herkenbaarheid en humor samen te brengen. Haar muziek bracht vreugde op feesten en partijen, terwijl haar acteerwerk vaak troost en vermaak bood tijdens de avonden op de bank.
De veelzijdigheid van haar carrière maakt dat ze niet in één hokje te plaatsen is. Of het nu ging om een theaterrol, een lied of een televisiescène: Joke maakte het zich eigen en wist haar publiek te raken. Daarmee behoort zij tot de generatie artiesten die een blijvende indruk heeft nagelaten op de Nederlandse cultuur.
De erfenis van een duo
De samenwerking tussen Joke en Gerard zal altijd een bijzonder hoofdstuk in de Nederlandse televisiegeschiedenis blijven. Hun gezamenlijke werk staat symbool voor een tijd waarin humor, herkenbaarheid en warmte centraal stonden in de huiskamer.
Hun 0verlijden in dezelfde periode voelt voor velen als het sluiten van een tijdperk. Toch leeft hun nalatenschap voort in talloze herhalingen van Toen Was Geluk Heel Gewoon, in muziek, in film en vooral in de herinneringen van kijkers die met hun werk zijn opgegroeid.
Publieke reacties en steun
Na het bekendmaken van Joke’s 0verlijden stromen de reacties binnen. Fans, collega’s en vrienden delen hun herinneringen en betuigen steun aan haar naasten. Veel mensen benadrukken haar humor, haar warmte en de manier waarop ze zichzelf altijd trouw bleef.
Op sociale media worden fragmenten gedeeld van haar bekendste rollen en optredens. Het laat zien dat Joke niet alleen een publiek figuur was, maar ook iemand die een diepe indruk naliet in de harten van velen.
Symboliek en herinnering
Dat Joke Bruijs en Gerard Cox kort na elkaar het toneel verlieten, wordt door velen gezien als een bijzondere vorm van symboliek. Hun levens en carrières waren zo nauw met elkaar verweven dat hun heengaan in dezelfde periode bijna als vanzelfsprekend voelt. Het is pijnlijk, maar tegelijk troostend: alsof ze elkaar, ook na de scheiding en alle jaren van samenwerking, nooit helemaal loslieten.
Een laatste groet
Met het 0verlijden van Joke Bruijs verliest Nederland een van zijn meest veelzijdige artiesten. Haar werk, haar stem en haar humor zullen blijven voortleven. Voor het publiek dat jarenlang met haar meeleefde, voelt dit verlies groot. Maar in de keuzes die ze maakte – zoals het ter beschikking stellen van haar lichaam aan de wetenschap – schuilt ook de boodschap dat het leven draait om meer dan roem of traditie.
Joke laat een nalatenschap na van warmte, professionaliteit en menselijkheid. Ze herinnerde ons eraan dat lachen en huilen soms dicht bij elkaar liggen, en dat kunst een spiegel kan zijn van het leven zelf.
Key-points
-
Joke Bruijs is op 73-jarige leeftijd heengegaan, kort na het 0verlijden van haar ex-man en vriend Gerard Cox.
-
Ze leed aan de z!ekte van Parkinson en koos ervoor haar lichaam aan de wetenschap te schenken.
-
Bekend van o.a. Toen Was Geluk Heel Gewoon en de film Casa Coco.
-
Haar samenwerking met Gerard Cox werd iconisch en blijft een blijvend hoofdstuk in de Nederlandse cultuur.
-
Joke wordt herinnerd als een warme, toegankelijke en veelzijdige vrouw die een onuitwisbare indruk heeft nagelaten.