Algemeen
Jongedame geeft ton uit om eruit te zien als drakenmeisje – en ze was vroeger nog zo mooi!
Als je het mij vraagt, is een van de grootste voordelen van volwassen zijn dat je over het algemeen kunt doen wat je wilt, wanneer je maar wilt. Dit omvat jezelf kleden zoals je wilt, je haar doen zoals je wilt, en de laatste zeg hebben over hoe je jezelf aan de wereld presenteert.
Het is een vrijheid waar we allemaal van profiteren; waar we allemaal van genieten. Toch nemen weinigen onder ons onze creativiteit op hetzelfde niveau als Amber Luke, een twintiger uit Australië die het ongebruikelijke doel heeft om haar hele lichaam te bedekken met tatoeages.
Volgens verslagen begon Amber’s inkjourney toen ze 16 was, en haar fascinatie voor het kleuren van haar lichaam is een kernonderdeel van haar leven geworden.
In de loop der jaren beweert Amber een verbijsterende $120.000 te hebben uitgegeven om zichzelf te transformeren tot wat ze de “Dragon Girl” noemt.
En het was geen gemakkelijk proces. Verre van dat zelfs: een paar jaar geleden, toen ze haar oogbollen tatoeëerde, liep het bijna uit op een ramp.
“Helaas ging mijn artiest te diep in mijn oogbol. Ik was drie weken blind. Dat was behoorlijk bruut,” herinnert ze zich.
Hoewel Amber er vroeger uitzag als het typische blonde buurmeisje, heeft ze zoveel geëxperimenteerd met lichaamsaanpassingen dat ze vandaag de dag vrijwel onherkenbaar is. Naast het tatoeëren van haar oogbollen (en zowat elk blootgesteld stukje huid dat ze heeft) heeft ze ook een procedure ondergaan om zichzelf een gespleten tong te geven.
Volgens de Daily Mail heeft de inwoner van Brisbane, Australië, $120.000 uitgegeven aan lichaamsaanpassingen, waaronder $50.000 aan ongeveer 600 tatoeages en $70.000 aan chirurgische ingrepen.
Haar onconventionele uiterlijk kan sommigen afschrikken, maar Amber benadrukt dat haar transformatie een grote rol heeft gespeeld bij het redden van haar van een leven vol depressie en mogelijke zelfmoord.
Ze legde uit: “Ik was zo catatonisch depressief, suïcidaal en was een wandelende dode. Ik was gevoelloos. Ik haatte mezelf het grootste deel van de tijd – die haat zat diep. Het kwelde me. Nu heb ik mezelf volledig getransformeerd tot iemand waar ik trots op ben. Ik ben een sterke vrouw die precies weet wat ze wil en wie ze is.”
Een paar jaar geleden plaatste Amber een selectie foto’s waarin te zien is hoe ze eruitzag voordat ze haar lichaam begon te modificeren … en het is veilig om te zeggen dat de resultaten verbijsterend zijn.
Amber zei dat ze kritiek kreeg nadat ze haar eerste tatoeage had gekregen, maar dat heeft haar niet tegengehouden om haar doel na te streven om zichzelf uit te drukken door middel van body art. Het is misschien niet ieders kopje thee, maar zolang ze gelukkig en comfortabel is in haar eigen huid, is dat het belangrijkste!
Wat vind jij van Amber’s uiterlijk? Laat het ons weten in de reacties.
Algemeen
Yolanthe zwaar onder vuur: ´Waarom Los Angeles? Ze had ook gewoon naar België kunnen gaan!´
De nieuwe Netflix-realityserie over Yolanthe Cabau is nog maar net verschenen, maar roept nu al flink wat vragen op. Vooral haar beslissing om met zoon Xess Xava naar Los Angeles te verhuizen – ver bij vader Wesley Sneijder vandaan – zorgt voor opgetrokken wenkbrauwen. Volgens critici biedt de serie weinig echte antwoorden en lijkt het vooral een zorgvuldig geregisseerde imago-promo.
Een leven zonder vaderfiguur
De inmiddels 9-jarige Xess Xava groeit grotendeels op zonder dagelijkse aanwezigheid van zijn vader. Dat is een keuze geweest van Yolanthe, die enkele jaren geleden Nederland verruilde voor het zonnige Californië. De reden: de voortdurende media-aandacht werd haar te veel. Maar was een verhuizing naar de andere kant van de wereld echt de enige oplossing? Of had een tussenweg, zoals België of Spanje, niet veel meer voor de hand gelegen?
Tina Nijkamp: ‘Het bleef allemaal heel vaag’
Tv-deskundige Tina Nijkamp nam de serie onder de loep in haar podcast Tina’s TV Update en is kritisch. Volgens haar is Yolanthe in haar uitspraken vooral afstandelijk, met veel ingestudeerd klinkende oneliners en weinig oprechte emotie. “Ik had het gevoel dat ik naar een reclamespotje zat te kijken, geen openhartige docuserie. De echte kwetsbaarheid kwam van haar familieleden, niet van Yolanthe zelf.”
Vooral over haar breuk met Wesley en de redenen voor haar emigratie blijven de antwoorden vaag. “Ze zegt dingen als: ‘Er gebeurden dingen die we niet hadden afgesproken,’ maar legt nergens concreet uit wat er dan misging. Dat laat de kijker achter met meer vragen dan antwoorden.”
‘Waarom geen België?’
Wat vooral wringt bij veel kijkers en volgers, is dat de keuze voor Los Angeles ook betekent dat Wesley Sneijder zijn zoon veel minder ziet. Nijkamp stelt: “Waarom moest het per se L.A. zijn? Waarom niet gewoon een rustiger leven opbouwen in België of Zuid-Frankrijk? Dan was de vader van het kind op z’n minst in de buurt gebleven.” Die vraag komt in de serie simpelweg niet aan bod.
Visum en geldvraag blijft onbeantwoord
Ook op andere vlakken mist de serie transparantie. Hoe Yolanthe, als Nederlandse burger, jaar in jaar uit in de Verenigde Staten kan wonen zonder green card of Amerikaans paspoort, blijft onduidelijk. “Als gewone Europeaan mag je maar drie maanden blijven. Tenzij je een visum hebt of veel geld investeert,” legt Tina uit. Yolanthe beweert zelf dat ze het allemaal zelfstandig bekostigt met haar bedrijf Cabau Lifestyle, maar daar blijven de cijfers uit.
Imago versus echtheid
Hoewel Yolanthe zich in de media steeds positioneert als sterke, zelfstandige vrouw, lijkt haar imago in de serie belangrijker dan echte zelfreflectie of kwetsbaarheid. “Er wordt te veel gestuurd en geregisseerd,” zegt Tina. “Als kijker krijg je niet de indruk dat je een inkijkje in haar ware leven krijgt, eerder een gepolijste versie van wie ze zou willen zijn.”
Eindconclusie: vragen blijven hangen
Met haar docuserie had Yolanthe de kans om zich van haar meest menselijke kant te laten zien en de vele geruchten rond haar privéleven recht te zetten. In plaats daarvan blijft de kijker achter met clichés, halve antwoorden en een hoop vraagtekens. Waarom moest haar zoon werkelijk mee naar Los Angeles? En wat betekent dat voor de band met zijn vader?
Het blijft gissen. Eén ding is wel duidelijk: Yolanthe’s verhaal roept meer discussie op dan ooit tevoren.