Algemeen
Deze blonde schoonheid uit de jaren ’70 scheert nog altijd hoge toppen op televisie
All In The Family was een van de grootste shows ooit, met lessen die ik nog steeds relevant vind vandaag de dag. Het lanceerde verschillende acteurs naar de sterren – en Sally Struthers was toevallig een van hen. Vandaag de dag ziet de mooie vrouw met dat kenmerkende blonde haar er heel anders uit – maar ze zit nog steeds in het vak…
Dit bericht op Instagram bekijken
Een veelbelovend talent Voor velen van ons zal Sally Struthers altijd herinnerd worden om haar vertolking van Gloria Stivic in de sitcom uit de jaren ’70, All In The Family. De iconische show ging over een arbeidersgezin dat in Queens, New York woonde en ontving tijdens de uitzending maar liefst 73 nominaties voor prijzen en won er 42.
Maar ik weet niet zeker of mensen die na de hoogtijdagen van de show geboren zijn, goed kunnen bevatten hoe baanbrekend het was. Er waren eerder wel grappige sitcoms geweest, maar die raakten zelden sociale kwesties en taboes aan. All In The Family nam veel van die kwesties en maakte ze grappig, of hartverscheurend, of beide.
Het bekijken van oude afleveringen van de show op YouTube laat je echt weer jong voelen; het laat je lachen, het haalt je gedachten weg van dingen die vandaag de dag gebeuren. Veel van de problemen van toen zijn dezelfde als die van vandaag, alleen op een komische manier gepresenteerd.
Dit bericht op Instagram bekijken
De hoofdpersonages in All In The Family zijn Archie Bunker (Carroll O’Connor), Edith Bunker (Jean Stapleton), Gloria Bunker-Stivic (Sally Struthers), Michael Stivic (Rob Reiner) en Stephanie Mills (Danielle Brisebois) – ze hadden allemaal magie tussen hen. Naar mijn mening was Sally Struthers erg ondergewaardeerd en veelzijdig als actrice. Ze zong af en toe in sommige afleveringen van All In The Family – en ik kon zien hoe ze zich ontwikkelde gedurende de serie.
“In het begin gedroeg ik me als een idioot op de set. Ik dacht dat dat de manier was om mensen mij leuk te laten vinden. Ik ben opgevoed op de set. Ik heb geleerd mezelf te zijn. En nu respecteren ze me,” vertelde ze de Longview Daily News in 1973.
Dit bericht op Instagram bekijken
Toen de serie in januari 1971 in première ging, was Sally een 22-jarige onbekende met minimale tv-ervaring. Producent Norman Lear, die volgens Sally een “vader voor ons allen” was, ontdekte de getalenteerde actrice toen ze danste op The Smothers Brothers Comedy Hour.
Ondanks haar gebrek aan ervaring deed Sally het geweldig – net als de rest van de cast. Zes maanden na de première was ze een gecertificeerde ster omdat All In The Family klom tot de nummer 1 show op televisie. Op het hoogtepunt van haar roem kon ze nauwelijks buiten lopen of uit eten gaan zonder belaagd te worden door fans. Voor een onschuldige 22-jarige was het een behoorlijk uitdagende ervaring.
Dit bericht op Instagram bekijken
Tijdens de eerste seizoenen van de show was Sally blij om te schitteren als Gloria Stivic. Maar de actrice kreeg zelden de kans om het personage te ontwikkelen of haar geweldige acteertalent ten volle te benutten. Tijdens een pauze van All in the Family vertelde ze producenten dat ze wilde overstappen naar een meer dramatische rol.
“Wanneer we met vakantie gaan, wil ik iets anders doen,” zei ze. “En er zijn zoveel manieren om een vrouw te vertegenwoordigen. Ik wil een moordenares spelen en een ongehuwde moeder, en een non, en een oude joodse moeder. Aan het einde van mijn carrière zou ik willen dat mensen zeggen dat ik net zo grappig ben als Judy Holliday en zo vereerd als Ruth Gordon.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Natuurlijk kan stereotypering het einde van iemands carrière betekenen – hoe vaak zie je iemand opkomen tot roem via een iconische show, alleen voor alles wat ze daarna doen, tekort te schieten? Helaas was het een beetje zo voor Sally. Ze won twee Emmy Awards voor haar rol als Gloria en kreeg de hoofdrol in een paar andere shows nadat ze All In The Family verliet. Maar de waarheid was dat ze niet veel aanbiedingen had – en het werk begon al snel op te drogen voor Sally.
In de jaren ’90 was ze een semi-regelmatige paneliste in het panel spelprogramma Match Game – anderen herkennen Sally misschien als Babette Dell in Gilmore Girls. Wat betreft nu, ze is sinds het begin van de jaren 2000 een vaste waarde in het Ogunquit Playhouse. Het regionale theater bevindt zich in Ogunquit, Maine, en produceert elk seizoen vier of meer shows.
Dit bericht op Instagram bekijken
In 2022 speelde ze ook samen met AJ Holmes als Frau Blucher in Mel Brooks’ Young Frankenstein, in La Mirada Theatre for the Performing Arts. De ster van All In The Family heeft zich ook veel ingezet voor het pleiten voor arme kinderen in ontwikkelingslanden. Sally is al vele jaren woordvoerder voor Christian Children’s Fund, en is ook verschenen in hun bekende tv-commercials.
Velen weten dit misschien niet, maar Sally is moeder van één – hoewel ze eigenlijk nooit een kind wilde. Nadat ze de beroemde psychiater William C. Rader had ontmoet, veranderde ze van gedachten. Het paar trouwde in 1977, en twee jaar later verwelkomden ze een dochter, Samantha.
Dit bericht op Instagram bekijken
“Voordat ik Bill ontmoette, wilde ik nooit een baby. Ik was altijd de eerste die zei dat het me niet vervuld zou maken, dat ik geen kopie van mezelf nodig had. Dan word je verliefd op iemand,” vertelde Sally aan People in 1981.
Dit bericht op Instagram bekijken
“En je wilt de moeder zijn van een kind dat deel uitmaakt van die man, het resultaat van jullie liefde voor elkaar.” Helaas duurde haar huwelijk niet erg lang. In 1983 gingen Sally en William C. Rader uit elkaar en leefden ze apart verder. Hun dochter volgde niet in de voetsporen van haar moeder – in plaats daarvan werd ze klinisch psycholoog, en heeft ze vandaag de dag haar eigen praktijk.
Dit bericht op Instagram bekijken
Samantha Struthers Rader is ook erg actief op sociale media, waar ze advies geeft en foto’s deelt van haar reizen. Maar het is duidelijk dat ze enkele van de talenten van haar moeder heeft geërfd… soms laat Samantha haar ongelooflijke zangtalent zien, en haar stem klinkt net zo goed als die van Sally.
Dit bericht op Instagram bekijken
Vandaag de dag is Sally Struthers 75 jaar oud en woont ze in Los Angeles. Ze is nog steeds actief in de entertainmentindustrie en werkt al 25 jaar in theaters. Maar ze staat ook open voor andere dingen.
“Ik ben hier. Ik ben een inwoner van Los Angeles. Ik ben beschikbaar. Ik weet niet waarom ik nooit wordt gevraagd om auditie te doen. Ik krijg hier nooit een baan aangeboden. Maar, geef me Texas, geef me Maine, geef me Virginia, geef me New York, geef me Connecticut en er is altijd een baan voor me. Ze smeken me om het volgende jaar terug te komen in iets anders,” zegt ze.
Dit bericht op Instagram bekijken
In de loop der jaren heeft Sally ups en downs gehad. Ze verloor haar moeder aan Alzheimer in 1996 – ze stierf in de armen van Sally twee dagen voor Kerstmis. Sally heeft ook gemene opmerkingen ontvangen over haar uiterlijk en gewicht door de jaren heen, voornamelijk van willekeurige mensen op sociale media.
Dit bericht op Instagram bekijken
Maar de actrice heeft alle obstakels met charme, integriteit en gevoel voor humor doorstaan. “Vanaf het moment dat ik kon lopen en een paar woorden kon zeggen, was mijn hele doel in het leven om mensen aan het lachen te maken,” vertelde ze Spectrum News in 2022.
Dit bericht op Instagram bekijken
“En als ik andere mensen hoor lachen, en ik weet dat een of andere gekke gezichtsuitdrukking die ik heb gemaakt of een of andere lezing van een zin ervoor zorgt dat ze dubbel liggen, dan ben ik in de zevende hemel. Dat is mijn ding. Lachen.” Ik begrijp niet echt waarom al dat gevloek en die gemene opmerkingen nodig zijn. Sally heeft ons jarenlang gelach gegeven; ze draagt bij aan de maatschappij door haar tijd te schenken aan kinderen in nood en lijkt echt een oprecht zorgzaam mens te zijn.
Algemeen
Vlaardingse pleegzorg-zaak legt pijnlijke systeemfouten bloot: Hoe hebben deze mensen kinderen in huis mogen nemen?
Wat begon als een verhaal van hoop, zorg en de wens om kinderen een veilige plek te bieden, eindigde in een van de meest ingrijpende pleegzorgzaken van de afgelopen jaren. De zaak rond het Vlaardingse pleeggezin heeft Nederland aan het denken gezet over toezicht, verantwoordelijkheid en de kwetsbaarheid van het pleegzorgsysteem. Hoewel de gebeurtenissen pijnlijk en complex zijn, biedt de zaak ook waardevolle lessen over hoe het anders kan. In dit artikel kijken we naar het verloop van de gebeurtenissen, de achtergronden van de betrokkenen, en vooral: wat Nederland hiervan kan leren.
De droom om een gezin te vormen
Daisy van den B. stond bekend als iemand die altijd een gezin wilde stichten. Haar omgeving omschreef haar als zorgzaam en betrokken. Toen het niet lukte om op natuurlijke wijze een kind te krijgen, besloot ze haar wens op een andere manier te vervullen: via pleegzorg. Die stap leek aanvankelijk positief. Het eerste pleegkind bracht rust in huis en leek haar droom dichterbij te brengen. Kort daarna werd Daisy zelf moeder. Het gezin groeide, en voor buitenstaanders leek het een stabiele, liefdevolle omgeving. Toch begonnen al snel de eerste signalen van spanning te verschijnen. Volgens mensen in haar omgeving raakte Daisy steeds meer gefocust op de ideale gezinsdroom — een droom waarin weinig ruimte was voor tegenslag of onzekerheid.
(Via TikTok @dutchcrimenews.nl)
De invloed van haar partner
In die periode kreeg Daisy een relatie met John, een man die zich naar eigen zeggen verantwoordelijk voelde voor haar welzijn en dat van de kinderen. Hij hielp mee in het huishouden en bij de opvoeding, maar volgens deskundigen veranderde de dynamiek in het gezin zodra hij meer invloed kreeg. De relatie werd steeds hechter, maar ook complexer. John zag zichzelf als iemand die problemen moest oplossen en grenzen moest stellen, terwijl Daisy juist afhankelijker werd van zijn steun. Deskundigen omschreven hun band later als “ongezond versterkend”: twee persoonlijkheden die elkaar niet in balans hielden, maar juist versterkten in ongunstige patronen.
Signalen van zorg en toezicht
Na verloop van tijd kwamen er vanuit instanties en scholen zorgen over de situatie in huis. Er werden meldingen gedaan over spanningen, onduidelijke regels en mogelijke overbelasting. Toch bleef het gezin deel uitmaken van het pleegzorgsysteem. In de praktijk bleek dat toezicht en begeleiding regelmatig onder druk stonden door personeelswisselingen en communicatieproblemen tussen instanties. De signalen bereikten de juiste personen, maar werden niet altijd tijdig opgevolgd. Dat gebrek aan samenhang in de zorgketen is volgens deskundigen een belangrijk leerpunt in deze zaak.
(Via TikTok @dutchcrimenews.nl)
De escalatie
Wat zich achter de voordeur afspeelde, werd pas duidelijk nadat een van de kinderen ernstig gewond raakte en naar het ziekenhuis werd gebracht. Vanaf dat moment kwam de zaak in een stroomversnelling. Het onderzoek bracht ernstige tekortkomingen aan het licht: binnen het gezin waren vormen van streng en onveilig opvoedgedrag aanwezig. Zowel Daisy als haar partner werden aangehouden en onderzocht. Deskundigen spraken van een complexe combinatie van persoonlijke problematiek, stress en een gebrek aan toezicht.
Psychologisch onderzoek en conclusies
Tijdens het onderzoek werden beide verdachten langdurig geobserveerd in het Pieter Baan Centrum. De deskundigen concludeerden dat er sprake was van ernstige persoonlijkheidsproblemen bij zowel Daisy als John. Zij zouden elkaar hebben beïnvloed op manieren die de stabiliteit in huis ondermijnden. Daisy werd omschreven als iemand die moeite had met zelfreflectie en grenzen, terwijl John juist de neiging had om de controle te willen behouden. In die wisselwerking verdween de balans en daarmee de veiligheid in het gezin.
@dutchcrimenews.nl
♬ origineel geluid – DutchCrimeNews
Moeder Syrische jongetjes: ‘Ik ben boos’. De biologische moeder vlucht in Nederland een tweede keer, voor haar huwelijk vol geweld. Dan worden de kinderen uit huis geplaatst naar ‘wat uiteindelijk de meest onveilige plek is gebleken’. ,,De plek waar mijn kinderen het meest beschadigd zijn, waar zij de meeste littekens hebben opgelopen. Littekens op hun lijf maar vooral op hun ziel.’’
Reacties en maatschappelijke impact
De zaak leidde tot grote verontwaardiging in Nederland. Niet alleen vanwege de aard van de gebeurtenissen, maar vooral omdat de betrokkenen jarenlang deel uitmaakten van een systeem dat bedoeld is om kinderen te beschermen. De vraag “hoe kon dit gebeuren?” domineerde wekenlang het publieke debat. Oud-pleegouders, jeugdzorgmedewerkers en beleidsmakers riepen op tot meer controle, betere samenwerking tussen instanties en een realistischer kijk op wat gezinnen aankunnen. Tegelijkertijd klonk ook de oproep om niet alle pleegouders over één kam te scheren. Duizenden gezinnen in Nederland bieden dagelijks liefdevolle zorg aan kinderen die elders niet kunnen wonen. De zaak uit Vlaardingen mag volgens experts geen reden zijn om dat vertrouwen te verliezen, maar wel om het systeem te verbeteren.
@dutchcrimenews.nl
♬ origineel geluid – DutchCrimeNews
De biologische moeder van het Vlaardingse pleegmeisje maakt gebruik van haar spreekrecht. Ze benadrukt geen wraak maar rechtvaardigheid te willen voor wat haar kinderen zijn aangedaan.
Lessen voor de toekomst
Na afloop van het proces is de pleegzorgsector begonnen met evaluaties en verbetertrajecten. Belangrijke lessen zijn onder meer:
-
Betere screening en nazorg: Pleegouders moeten niet alleen aan het begin worden beoordeeld, maar ook regelmatig worden geëvalueerd.
-
Meer samenwerking: Instanties, scholen en hulpverleners moeten sneller informatie delen wanneer er signalen zijn van onveiligheid.
-
Ondersteuning bij stress en overbelasting: Veel pleeggezinnen hebben behoefte aan praktische hulp en emotionele begeleiding.
-
Deskundigheid bij plaatsingen: Het matchen van kinderen met gezinnen vraagt om kennis van trauma, gedrag en opvoedingscapaciteit.
Deze verbeteringen zijn niet alleen bedoeld om herhaling te voorkomen, maar ook om pleegouders beter te ondersteunen in hun belangrijke taak.
Breder perspectief: het belang van veilig opgroeien
De zaak-Vlaardingen is een pijnlijk voorbeeld van wat er kan gebeuren wanneer toezicht, begeleiding en communicatie niet goed op elkaar aansluiten. Toch is het ook een kans om het systeem structureel te versterken. Kinderrechtenexperts benadrukken dat elk kind recht heeft op een veilige en stabiele leefomgeving. Dat vraagt om constante alertheid van iedereen die betrokken is bij pleegzorg: van instanties tot beleidsmakers, maar ook van de samenleving als geheel. Veiligheid begint bij vroegtijdige signalering en bij het durven ingrijpen wanneer iets niet goed gaat.
Conclusie
De pleegzorgzaak uit Vlaardingen laat zien hoe groot de gevolgen kunnen zijn wanneer goede bedoelingen en systeemfouten elkaar kruisen. Wat begon als een wens om liefde en zorg te bieden, eindigde in een tragedie die Nederland aan het denken heeft gezet. De komende jaren zal blijken of de lessen die hieruit zijn getrokken, voldoende zijn om de pleegzorg sterker en veiliger te maken. Eén ding is zeker: de bescherming van kinderen moet altijd voorop staan. En Nederland heeft daar nog veel in te verbeteren.