Algemeen
Dit betekent het wanneer je een man met één geverfde vingernagel ziet
Toen Elliot Costello in 2013 een weeshuis in Cambodja bezocht, veranderde zijn leven op een manier die hij nooit voor mogelijk had gehouden.
Wat hij echter niet wist, was dat er een ontmoeting zou plaatsvinden die ook het leven van duizenden anderen zou veranderen… Het begon allemaal in 2013 toen Elliot Costello, een sociale ondernemer uit Australië, een klein meisje genaamd Thea ontmoette.
Thea was een 10-jarig meisje dat helaas in een weeshuis terechtkwam nadat ze uit een vr*selijke situatie was gered. Ze had twee jaar lang fysiek en s*ksueel m*sbruik ondergaan, en het g*weld tegen haar had diepe sporen nagelaten. Helaas zouden we nooit van dit moedige meisje hebben gehoord zonder Elliot.
Maar laten we bij het begin beginnen… Na haar geboorte ging het goed met het leven van Thea. Het Cambodjaanse meisje groeide op als elk ander kind, verzorgd en geliefd door haar moeder en vader. Maar helaas had het lot andere plannen voor haar. Op een dag overleed haar vader plotseling, en zijn dood was op meer dan één manier verw0estend. Naast een tr*umatische, emotionele gebeurtenis was Thea’s vader de enige kostwinner van zijn gezin. Toen hij st*erf, kwam het gezin in een financiële crisis terecht.
De situatie werd zo erg dat Thea’s moeder niet langer voor haar dochter kon zorgen, en ze nam de moeilijke beslissing om Thea naar een weeshuis te sturen. Helaas zou het leven van het meisje daar een ware hel worden.
Volgens Polished Man werd Thea dagelijks twee jaar lang fysiek en s*ksueel m*shandeld door de directeur van het weeshuis. Uiteindelijk werd Thea overgeplaatst naar een ander weeshuis in Phnom Penh, gerund door Hagar International. Tijdens een bezoek daar bond de Australische sociale ondernemer Elliot Costello met het kind door middel van spelletjes. Ondanks alles wat ze had meegemaakt, verspreidde het 10-jarige meisje vreugde en positiviteit.
Thea had altijd nagellak op haar kleine nagels, en op een dag vroeg ze of ze die van Elliot mocht lakken. Ze zaten samen en hadden een mooie tijd. “Toen ze één van mijn nagels lakte, verzekerde ik haar dat ik die altijd zo zou houden om haar te herinneren, en bij uitbreiding, haar lijden,” zei Elliot.
Weet je hoe Polished Man begon? Wel, het begon allemaal terug in 2013 toen onze mede-oprichter Elliot Costello met het idee kwam… De ontmoeting met Thea motiveerde Elliot om positieve veranderingen onder mannen te proberen bewerkstelligen, zodat minder kinderen slachtoffer worden van seksueel misbruik. Hij kwam ook op het idee om een beweging te starten waarbij mannen hun nagels lakken om hun steun te tonen.
Het lakken van één nagel heeft ook een symbolische betekenis – één nagel staat voor de één op de vijf kinderen die slachtoffer zullen worden van s-ksueel g*weld. Bij het bekijken van de statistieken wordt al snel duidelijk dat we onvermoeibaar moeten werken om dit probleem aan te pakken.
Volgens YMCA omvat bijna 70 procent van alle gerapporteerde seksuele misdrijven kinderen van 17 jaar en jonger. Alarmerend is dat één op de vier meisjes en één op de zes jongens voor hun 18e jaar s*ksueel misbruikt zal worden.
Aangezien mannen verantwoordelijk zijn voor ongeveer 90 procent van dit soort gew*ld tegen kinderen, en Elliot is van mening dat mannen de drijvende kracht moeten zijn voor verandering. Met dit doel hebben veel wereldberoemdheden over de hele wereld deelgenomen aan de trend van het lakken van een nagel.
Spanje dreigt deelname aan WK te heroverwegen als Israël zich plaatst
De aanloop naar het WK voetbal van 2026, dat plaatsvindt in de Verenigde Staten, Canada en Mexico, verloopt niet alleen sportief spannend, maar ook politiek beladen. Waar normaal gesproken de focus ligt op kwalificatiewedstrijden en voorspellingen over favorieten, mengt zich nu een geheel ander thema in de discussie: de internationale positie van Israël. De Spaanse regering heeft namelijk laten weten dat deelname van Israël mogelijk consequenties kan hebben voor het eigen nationale team.
Politieke dimensie rond sport
Tijdens een partijcongres van de Spaanse socialistische partij (PSOE) sprak premier Pedro Sánchez zich onlangs stevig uit. Volgens hem mag Israël “geen platform krijgen om zijn imago op te poetsen.” Daarmee verwees hij naar de situatie in Gaza en de internationale kritiek op de rol van Israël in het conflict.
Een dag later herhaalde partijgenoot en woordvoerder Patxi López deze woorden, en trok hij een opvallende vergelijking. Volgens López zou Israël, mocht het zich plaatsen voor het WK, dezelfde behandeling moeten krijgen als Rusland. Dat land werd vanwege de invasie van Oekraïne door meerdere internationale sportorganisaties uitgesloten van toernooien.
Dreigt Spanje zich terug te trekken?
De vraag die sindsdien boven
de voetbalwereld hangt, is of Spanje daadwerkelijk bereid is om
niet mee te doen aan het WK als Israël zich plaatst. López hield de
deur op een kier:
“We zullen de situatie tegen
die tijd beoordelen. Laten we afwachten wat er de komende maanden
gebeurt.”
Hoewel er dus nog geen definitief besluit is genomen, is het signaal duidelijk. Spanje, één van de grootste voetbalnaties ter wereld, koppelt sport nadrukkelijk aan politieke keuzes.
Spanje als voetbalgrootmacht
Het mogelijke terugtrekken van Spanje zou een enorme impact hebben. Spanje geldt namelijk als één van de favorieten voor het toernooi. Het nationale team is regerend Europees kampioen en won in 2010 voor het eerst de wereldtitel door Nederland in de finale te verslaan.
In de huidige kwalificatiereeks begon Spanje voortvarend. Onlangs werd Turkije met maar liefst 6-0 verslagen, een uitslag die in de internationale pers veel indruk maakte. De verwachting was dat Spanje zonder veel moeite richting het eindtoernooi zou gaan. Maar door de politieke discussie hangt er nu een zweem van onzekerheid rond de deelname.
De positie van Israël in de kwalificatie
Hoe groot is de kans dat Israël daadwerkelijk het WK haalt? Op dit moment bezet Israël de derde plek in de kwalificatiegroep. Het team heeft evenveel punten als Italië, maar wel een wedstrijd meer gespeeld.
Het duel tussen beide landen leverde onlangs een waar spektakelstuk op: Israël verloor met 4-5 van Italië, dankzij een late treffer van de Italianen. Noorwegen staat bovenaan de groep met zes punten voorsprong op zowel Italië als Israël.
Dat betekent concreet:
-
Nummer één plaatst zich rechtstreeks voor het WK.
-
Nummer twee gaat naar de play-offs.
Israël heeft dus nog een kans, al is de weg naar kwalificatie ingewikkeld en vol obstakels.
Sport en politiek vaker verstrengeld
Het is niet de eerste keer dat Spanje politieke overwegingen betrekt bij internationale evenementen. Zo besloot de Spaanse publieke omroep RTVE eerder dit jaar om niet deel te nemen aan het Eurovisie Songfestival als Israël zou worden toegelaten. Daarmee sloot Spanje zich aan bij landen zoals Nederland, die eerder eenzelfde standpunt innamen.
Ook bij andere evenementen spelen politieke sentimenten een rol. Tijdens de Vuelta, de grote Spaanse wielerronde, vonden de afgelopen weken meerdere pro-Palestijnse protesten plaats. Sportevenementen blijken daarmee een podium te zijn waar maatschappelijke spanningen zichtbaar worden.
Reageren fans en analisten verrast?
Binnen Spanje zijn de meningen verdeeld. Sommige supporters begrijpen het standpunt van de regering volledig en vinden dat sport niet los kan worden gezien van ethiek en mensenrechten. Zij wijzen op de precedentwerking: als Rusland uitgesloten werd, waarom zou dat dan niet gelden voor andere landen die zich in een conflict bevinden?
Anderen vinden dat politiek en sport gescheiden moeten blijven. Zij wijzen op de miljoenen fans die uitkijken naar het WK en de generaties spelers die hun carrière in het teken zetten van dit eindtoernooi. Voor hen zou een boycot een harde klap betekenen.
De internationale impact van een boycot
Mocht Spanje daadwerkelijk besluiten niet deel te nemen aan het WK als Israël zich plaatst, dan zou dat een uniek precedent scheppen. Niet alleen omdat Spanje een topland is met kans op de titel, maar ook omdat andere landen zich hierdoor mogelijk gesteund voelen om vergelijkbare keuzes te maken.
De vraag rijst dan: volgen andere Europese landen het Spaanse voorbeeld? Of besluit de FIFA om zelf in te grijpen en duidelijke regels op te stellen, zoals eerder bij Rusland gebeurde?
Het zou hoe dan ook leiden tot een verhitte discussie over de rol van sport in internationale conflicten.
De kracht van symboliek
Voor premier Sánchez en zijn partij is het signaal belangrijker dan het sportieve gevolg. Door zich stevig uit te spreken, willen zij laten zien dat mensenrechten en internationale solidariteit boven de belangen van het voetbal kunnen staan.
Die symbolische waarde kan groot zijn. Sportevenementen zijn immers wereldwijde podia die miljoenen kijkers trekken. Als een groot land als Spanje zegt: “wij doen niet mee onder deze omstandigheden”, kan dat internationaal veel losmaken.
Hoe reageert Israël?
Vanuit Israël zelf is er nog geen officiële reactie gekomen op de Spaanse uitspraken. Voor de spelers en de technische staf van het nationale team ligt de focus voorlopig vooral op de sportieve kant: punten halen in de kwalificatie en proberen via de play-offs een ticket naar het WK te bemachtigen.
Toch zullen ook zij zich bewust zijn van de bredere context. Als ze zich plaatsen, kan dat niet alleen sportief een mijlpaal zijn, maar ook politiek grote gevolgen hebben.
Parallel met Rusland
De verwijzing van López naar Rusland is veelzeggend. Toen de oorlog in Oekraïne begon, besloten organisaties als FIFA en UEFA al snel om Rusland uit te sluiten. Russische clubs en nationale teams mochten niet meer deelnemen aan internationale competities.
Die beslissing werd destijds breed gesteund, maar riep ook vragen op: moet sport altijd reageren op politieke gebeurtenissen? Of moet het juist een neutraal platform zijn? De Spaanse discussie rond Israël brengt die vragen opnieuw naar voren.
Wat betekent dit voor het WK van 2026?
Het WK in de Verenigde Staten, Canada en Mexico wordt het grootste ooit, met 48 deelnemende landen. De kans dat Spanje als topland ontbreekt, zou niet alleen sportief maar ook commercieel een gemis zijn. Spanje trekt wereldwijd miljoenen fans en levert vaak wedstrijden die veel kijkers trekken.
De FIFA zal dus met argusogen volgen hoe de discussie zich ontwikkelt. Voorlopig blijft het afwachten: de kwalificatie is nog niet voorbij en er kunnen nog veel dingen veranderen.
Conclusie
De discussie rond Spanje en Israël laat zien hoe nauw sport en politiek met elkaar verweven zijn. Voor premier Sánchez en zijn partij is deelname aan een WK niet alleen een sportieve kwestie, maar ook een moreel statement. Voor fans en spelers is het vooral een kwestie van passie, trots en carrièrekansen.
Of Spanje daadwerkelijk wegblijft van het WK hangt af van twee factoren: of Israël zich weet te plaatsen, en hoe de politieke situatie zich verder ontwikkelt. Eén ding is zeker: de komende maanden zullen niet alleen de prestaties op het veld, maar ook de discussies eromheen, de gemoederen flink bezig houden.