Algemeen
Actrice Kathleen Turner – een leven van pieken en dalen
Kathleen Turner werd in de jaren 1980 beroemd vanwege haar kracht en aantrekkingskracht – velen beschouwen haar als een van de mooiste actrices in Hollywood.
Dit bericht op Instagram bekijken
Het is deze kracht die haar heeft geholpen door de vele goede en slechte tijden die de actrice in de loop der jaren heeft meegemaakt. Kathleen Turner had een moeilijke jeugd en groeide op in een gezin met vier kinderen in Venezuela en Londen. Op jonge leeftijd werd ze getroffen door een tragedie toen haar vader onverwacht stierf terwijl hij het gazon in hun huis in Hampstead aan het maaien was.
Dit bericht op Instagram bekijken
Een maand na zijn dood werden Kathleen en haar familie uit het Verenigd Koninkrijk uitgewezen door de buitenlandse dienst. Turner en haar familie vestigden zich in Springfield (Missouri, VS), waar ze nog steeds rouwden om haar vader en haar vroegere thuisland.
Dit bericht op Instagram bekijken
Als volwassene vond Turner eindelijk vrede toen ze naar New York verhuisde om een acteercarrière na te streven. Ze had wat geluk op het toneel – maar haar grootste doorbraak kwam toen ze de rol van Femme fatale kreeg in de film Body Heat uit 1981.
Dit bericht op Instagram bekijken
Drie jaar na haar rol naast William Hurt kreeg Turner de kans om naast Michael Douglas te spelen in de beroemde film Romancing the Stone. Douglas bevond zich op dat moment in een moeilijke scheiding van zijn vrouw Diandra, en hij en Turner ontwikkelden gevoelens voor elkaar.
Dit bericht op Instagram bekijken
“We waren bezig verliefd op elkaar te worden – gloeiende, smachtende blikken en een intense flirt. Toen kwam Diandra naar beneden en herinnerde me eraan dat hij nog steeds getrouwd was”, zei Kathleen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Uiteindelijk trouwde ze in 1984 met Jay Weiss. Het paar kreeg al snel hun enige dochter samen. Rachel Ann Weiss werd geboren op 14 oktober 1987. Helaas begon de relatie van het paar te verslechteren toen ze hun dochter begonnen op te voeden.
Dit bericht op Instagram bekijken
“Ik heb de filmmaatschappijen overgehaald om me lange weekenden te geven of extra tickets te regelen, zodat mijn dochter en mijn man naar me toe konden komen. Maar in ons huwelijk voelde ik me schuldig omdat ik het gevoel had dat hij al het werk had gedaan, en dat gaf me een slecht geweten. Dat was een van de redenen voor het einde van het huwelijk. Ik begon me erg depressief te voelen. Ik dacht: ‘Wacht even, jij bent toch ook met mij getrouwd'”, legde Kathleen uit.
Dit bericht op Instagram bekijken
In 2005 speelde Turner de rol van Martha in de Broadway-heropleving van Who’s Afraid of Virginia Woolf, en op dat moment escaleerden haar huwelijksproblemen. Turner was ongelooflijk druk terwijl ze acht shows per week speelde, en het leek erop dat Weiss geen tijd met haar wilde doorbrengen als ze thuis was.
Dit bericht op Instagram bekijken
Het paar scheidde in die tijd in onderling overleg, en Turner werd genomineerd voor een Tony Award voor haar tijd als Martha. Voor haar rol in Peggy Sue Got Married ontving de ster in 1987 een Oscar-nominatie. Haar filmcarrière was erg levendig in de jaren 80, en ze speelde in een aantal kaskrakers – drie daarvan met Michael Douglas.
Dit bericht op Instagram bekijken
In de jaren 90 kreeg Kathleen echter een medische tegenslag toen ze een nekblokkade kreeg en haar hoofd niet meer kon draaien. Bovendien zwollen haar handen zo erg op dat ze ze niet meer kon gebruiken. “Het was verlammend”, zei Kathleen. “Je waardeert dingen niet meer als vanzelfsprekend als je ze verliest, zelfs als het maar tijdelijk is. Wat ik vanzelfsprekend vond – mijn sportiviteit, mijn vermogen om te draaien en te bewegen zoals ik wilde. Toen ik dat verloor, was dat een echte identiteitscrisis: wie ben ik als ik dat niet kan doen?
Dit bericht op Instagram bekijken
Uiteindelijk werd de oorzaak van haar ellende gediagnosticeerd als reumatoïde artritis, een aandoening waarbij het slijmvlies van de gewrichten opzwelt. Deze aandoening veroorzaakt chronische pijn die moeilijk te verdragen is.
Dit bericht op Instagram bekijken
“Toen de diagnose werd gesteld, was ik erg bang omdat ze zeiden dat ik in een rolstoel zou belanden”, legt Kathleen uit. “Ik dacht: ‘Als ik niet kan bewegen, kan ik ook niet acteren.’ Acteren is niet alleen wat ik wil doen. Ik ben er voor geboren. Het is een integraal onderdeel van elk punt in mijn leven. Het idee om het niet meer te kunnen doen, was het engste – dat en de constante pijn.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Kathleen greep naar pillen en alcohol om haar pijn te verzachten. Hoewel deze haar hielpen tijdens het werk, leidde de gewoonte om wodka te drinken ertoe dat ze flauwviel tijdens de repetities voor producties zoals de toneelversie van The Graduate in 2002. Na het afbreken van de voorstelling ging de actrice naar een afkickkliniek, alleen om te ontdekken dat ze geen alcoholiste was. In plaats daarvan werd haar verteld dat ze gewoon beter moest letten op wanneer ze haar medicijnen innam en welke bijwerkingen ze had.
Dit bericht op Instagram bekijken
Tegenwoordig doet de actrice aan yoga en pilates om haar pijn onder controle te houden en flexibel te blijven. Terwijl ze haar pijn beter onder controle kreeg, begon de actrice zich te concentreren op haar theatercarrière. Hoewel ze nog steeds af en toe in films en op televisie werkte, keerde ze met het ouder worden grotendeels terug naar haar roots en speelde ze zelfs op het toneel in haar veertiger jaren in “Cat on a Hot Tin Roof”.
Dit bericht op Instagram bekijken
“Omdat ik wist dat de betere rollen, naarmate ik ouder word, te vinden zijn in het theater, wat absoluut waar is. Dus dat was een klein stukje vooruitziendheid van mijn kant waar ik terecht trots op ben”, zei Kathleen.
Dit bericht op Instagram bekijken
Het concentreren op het theater heeft de ster ook de tijd gegeven om zich te richten op haar passies, zoals vrijwilligerswerk voor Amnesty International en werken voor Planned Parenthood of America.
Dit bericht op Instagram bekijken
Als overtuigd feministe heeft Turner het grootste deel van haar leven haar ongetwijfeld aanwezige kracht gebruikt om andere vrouwen te ondersteunen. Haar ideologieën worden duidelijk weergegeven in Gloria Feldts memoires over de ster, Send Yourself Roses, die in 2008 verschenen.
Dit bericht op Instagram bekijken
“We zijn de eerste generatie vrouwen die financieel onafhankelijk zijn. Vrouwen gaan weer aan het werk”, zei Kathleen. “Ze herdefiniëren zichzelf. Ik dacht dat ik dat kon steunen en zelfs versterken. Dus er zit veel filosofie in en veel van mijn overtuigingen.”
Wat vind je van Kathleen Turners moeilijke maar lonende reis?
Frans Timmermans open over jeugdtrauma: “Vergeven was de weg naar bevrijding”
In het NPO1-programma Een buitengewoon gesprek heeft Frans Timmermans zich van een zeldzaam persoonlijke kant laten zien. De GroenLinks-PvdA-leider vertelde openhartig over een ingrijpende ervaring uit zijn jeugd en over de manier waarop hij leerde omgaan met woede, vergeving en zelfbescherming.
De aflevering, waarin Timmermans samen met Mirjam Bikker (ChristenUnie) en Rob Jetten (D66) te gast was, werd gevoerd met een groep van 32 mensen met autisme. De gesprekken waren oprecht en soms confronterend, maar vooral menselijk.
Een moeilijke vraag over vergeving
Tijdens het programma kreeg Timmermans de vraag of hij ooit iemand heeft moeten vergeven, en of dat moeilijk was. Wat volgde, was een stilte — gevolgd door een bekentenis die zichtbaar indruk maakte op de hele groep.
“Ik denk dat jouw vraag over vergeving te maken heeft met wat mij als kind is overkomen,” begon hij. “Toen ik dertien was, ben ik misbruikt door een priester. Ik heb dat heel lang weggestopt. Je brein beschermt je op een vreemde manier. Ik was het totaal vergeten.”
Hij vertelde dat de herinneringen pas terugkwamen toen de misbruikschandalen binnen de kerk in de media verschenen. “Toen kwam het als een golf over me heen,” zei hij. “Ik kon ineens begrijpen waar mijn boosheid vandaan kwam. Er was iets dat ik jarenlang had weggedrukt.”
De zoektocht naar de waarheid
Volgens Timmermans kwam de gebeurtenis pas echt in een ander licht te staan toen een journalist van NRC de betreffende priester wist op te sporen. Uit dat onderzoek bleek dat de man meerdere keren grensoverschrijdend gedrag had vertoond.
“Het bleek dat hij zeven keer in de fout was gegaan met kinderen,” vertelt Timmermans. “Toen men mij vroeg of ik hem wilde ontmoeten, moest ik daar heel lang over nadenken.”
Dat denkproces leidde uiteindelijk tot een keuze die hem, naar eigen zeggen, innerlijke rust bracht.
“Ik besloot dat ik hem moest vergeven. Aanvankelijk dacht ik dat ik dat voor hem deed, maar uiteindelijk deed ik het voor mezelf. Het moment dat ik hem vergeven had, voelde ik me bevrijd.”
Zijn woorden raakten zichtbaar veel mensen in het publiek. Enkelen veegden tranen weg terwijl Timmermans vertelde hoe die stap hem hielp om vrede te vinden met zijn verleden.
De kracht van vergeving
De politicus benadrukte dat vergeving niet betekent dat je goedpraat wat er is gebeurd, maar dat het een manier kan zijn om jezelf los te maken van pijn.
“Vergeven is niet iets wat je voor een ander doet, maar voor jezelf,” zei hij. “Je bevrijdt jezelf van iets wat je vasthoudt. Dat heb ik toen echt ervaren. En ik hoop dat jij dat, op jouw manier, ook kunt doen.”
Het moment werd gezien als een van de meest eerlijke televisiemomenten van het jaar. Niet alleen omdat Timmermans iets zeer persoonlijks deelde, maar omdat hij liet zien hoe veerkracht eruit kan zien na verdriet en onrecht.
Jeugd vol strijdlust
Naast de moeilijke herinneringen sprak Timmermans ook met humor en zelfspot over zijn schooltijd. Hij vertelde dat hij “niet altijd de makkelijkste” was en regelmatig in vechtpartijen terechtkwam.
“Ik kwam iets te vaak in knokpartijen terecht,” lachte hij. “Als je als puber op een nieuwe school komt, moet je soms letterlijk je plek bevechten. Er waren jongens die je op het schoolplein angst wilden aanjagen.”
Die ervaringen leerde hem hoe belangrijk het is om voor jezelf op te komen.
“Pestkoppen zijn helemaal niet moedig,” zei hij. “Als ze merken dat je je niet laat intimideren, dan stopt het vaak vanzelf. En soms moest ik dat laten zien. Daar had ik later spijt van, maar het hielp me wel mijn plek te vinden.”
Volgens hem was die les belangrijk voor zijn verdere leven — ook in de politiek. “Als je laat zien waar je voor staat, krijg je respect. Niet door te schreeuwen, maar door duidelijk te zijn.”
Een moment van menselijkheid
De uitzending van Een buitengewoon gesprek werd geprezen om zijn openheid en empathie. Op sociale media schreven kijkers dat ze geraakt waren door de eerlijkheid van Timmermans. “Wat een moed om dit zo te delen,” klonk het veelvuldig.
Ook anderen wezen op het belang van zulke gesprekken in de politiek: “Dit laat zien dat politici ook mensen zijn, met littekens, maar ook met veerkracht.”
Een voorbeeld van kracht en kwetsbaarheid
Met zijn verhaal liet Frans Timmermans zien dat zelfs diepe wonden niet hoeven te bepalen wie je bent. Zijn woorden over vergeving en loslaten raakten een gevoelige snaar bij velen.
“Het moment dat ik hem vergeven had, voelde ik me bevrijd,” herhaalde hij aan het einde van het gesprek. “Dat is wat vergeving uiteindelijk doet: het maakt je vrij.”
De aflevering eindigde in stilte, gevolgd door applaus van het publiek — niet voor de politicus, maar voor de mens achter het publieke gezicht.
